downloaded from KitabYurdu.org
* * *
adamı görüb diksindi və ayağa qalxdı. Qasımlı başını buladı:
-
Əgər belə etsəniz, Səkinə xanım, sizinlə rayona getməli
olmayacam. Gedək! Nemət müəllim gəlib mənim mənzilimdə yatar.
Siz isə, onun arvadı ilə, zənnimcə, darıxmazsınız. O, çox mehriban və
sadə qadındır.
Səkinə gecəni Nemətgildə qaldı. Ev sahibəsi Fədayə xanım
həqiqətən səmimi insan idi.
Qonağı sıxılmağa və darıxmağa qoymadı. Səhər durub onun üçün
yemək hazırladı. Səkinə səhər yeməyini təzəcə yeyib qurtarmışdı ki,
Nemət Sabirli içəri girib dedi:
- Sabahınız xeyir, Səkinə xanım! Cənab Qasımlı sizi aşağıda,
maşının yanında gözləyir. Təəssüf ki, mənim redaksiyada vacib işim
olduğu üçün sizinlə gedə bilməyəcəm. Ona görə də maşının açarını
ona verdim. Sizə müvəffəqiyyət arzu edirəm.
Səkinə ev sahibi ilə onun xanımına ürəkdən təşəkkür edib həyətə
düşdü və Qasımlınm onun üçün açdığı arxa qapıdan maşına mindi.
Qasımlı da sükanın arxasında oturub maşını işə saldı. Onlar Səkinənin
ürəyini qoyub gəldiyi rayona yola düşdülər və rayon mərkəzinə çatana
kimi,
yol boyu, bir kəlmə də olsun danışmadılar.
* * *
Rayon polis idarəsinin qarşısında Qasımlı maşından düşüb
Səkinəyə maşında gözləməyi tapşırdı və idarəyə girdi. İdarə
rəisi onun
haqqında eşitmişdi. Ancaq üzdən tanımırdı. Məşhur xəfiyyənin
gəldiyini eşitdikdə onu tez qəbul etdi, ayağa qalxıb mehribanlıqla
görüşdü.
-
Xoş gəlmisiz, Qanbay müəllim, sizdən nə əcəb? Xeyirdirmi?
Qasımlı rəislə eyni mehribanlıqla görüşüb:
-
Həmişə olduğu kimi mənim gəlişim kimin üçünsə xeyir, kimin
üçünsə faciədir, - dedi və güldü.
Rəis ona oturmaq üçün yer göstərib, telefonla bufetdən çay
gətirilməsini tapşırdı. Xəfiyyə gəlişinin məqsədini qısaca başa saldı.
Rəis fikrə getdi. Lakin tez də fikrindən ayrılıb dedi:
downloaded from KitabYurdu.org