www.vivo-book.com
798
Qısqacı barmağımdan çıxarıram. Hmmm, ola bilsin ki,
bu, həqiqətən, xoĢ hissdir. Bu fikirdən qısılıram.
– Bunlar xoĢuma gəlir, – mızıldanıram və Kristian
gülümsəyir.
– Doğrudan, miss Stil?
Ürkək halda baĢımla təsdiqləyir və qısqacları yeĢiyə
qoyuram. Kristian əyilir və buna bənzər baĢqa bir qısqacı
yeĢikdən çıxarır.
– Bax bunlar nizamlanırlar, – mənə uzadır.
– Nizamlanırlar?
– Onları bərkitmək olar… ya da boĢaltmaq. Əhval-
ruhiyyədən asılı olaraq.
O, erotik tərzdə danıĢır, necə də məharətlə! Udqunuram
və onun diqqətini yayındırmaq üçün pizza bıçağına oxĢar bir
Ģeyi yeĢikdən çıxarıram.
– Bəs bu nədi? – üzümü turĢuduram. Axı mətbəxdə
deyilik.
– Bu, Bartenberqin iynəli çarxıdır.
– Nə üçündür?
О, ―devays‖ı məndən alır.
www.vivo-book.com
799
– Əlini mənə ver. Ovucunun yuxarı tut.
Sol əlimi ona uzadıram, nəvaziĢlə əlimdən tutub uzun
barmağını oynaqlarımda gəzdirir. Bədənim ürpənir. Hələ
bircə dəfə olmayıb ki, dərimə toxunduqda bədənim
ürpənməsin. Çarxı ovcumun içində gəzdirir.
– Аy! – Ġynələr dərimə keçir və bu, ağrıdan çox qıdıq
doğurur.
– Ġndi təsəvvür elə ki, bu çarx döĢlərinin üstünə
qoyulub, – Kristian ehtirasla mızıldanır.
Оh! Qızarıb əlimi geri çəkirəm. Tənəffüsüm sürətlənir,
elə nəbzim də.
– АnasteyĢa, ağrıyla həzz arasında görünməz cizgi var,
– Kristian yumĢaq tərzdə deyir, əyilərək çarxı yeĢiyə qoyur.
– Bəs ağrı sıxacı? – pıçıldayıram.
– Onlarla çox Ģey eləmək olar, – onun gözlərindən od
yağır.
Mən əlimlə yeĢiyə toxunuram və özü örtülür.
– Vəssalam? – Kristian heyrətlənir.
www.vivo-book.com
800
– Yox… – Dördüncü siyirməni açıram, o, cürbəcür
qayıĢlarla doludur. Kəmərlərdən birini götürürəm… demə,
ona bir kiçik top bağlanıb.
– Dairəvi tıxac. Qımıldanmaman üçün, – Kristian
deyir.
– Bəs yumĢaq hədd necə olsun? – mızıldanıram.
– Söhbətimizi xatırlayıram, – deyir. – Axı sən nəfəs ala
bilirsən. DiĢlərin topu sıxır.
Onu əlimdən alaraq o, barmaqlarıyla topu sıxır, diĢlərlə
necə sıxmaq gərək olduğunu göstərir.
– Bunlardan nəyisə öz üzərində yoxlamısanmı? –
maraqlanıram.
Kristian donub qalır və mənə baxır.
– Hə, sınamıĢam.
– Öz qıĢqırığını boğmaq üçün?
О, gözlərini yumur və mənə elə gəlir ki, Kristian
qıcıqlanıb.
– Yox, o bunun üçün deyil.
Hə?
www.vivo-book.com
801
– АnasteyĢa, əsas məsələ nəzarətdir. Yəni özünü nə
dərəcədə köməksiz hiss edirsən, əgər əl-qolun bağlıdırsa və
danıĢa bilmirsənsə? Mənə nə qədər etibar edə bilərsən, bilə-
bilə ki, tam Ģəkildə mənim itaətimdəsən? Bunu sənin
bədəninə və reaksiyalarına əsasən görməliyəm, dilindən
eĢitməməliyəm. Bu səni məndən asılı edir və mənə tam
nəzarət imkanı verir.
Boğazımdakı qomu uduram.
– Elə danıĢırsan ki, elə bil bircə bu əskikdir.
– Bu, malik olduğumdur, – mızıldanır və ciddi, geniĢ
açılmıĢ gözləriylə mənə baxır. Aramızdakı atmosfer dəyiĢib;
indi sanki qarĢımda tövbə edir.
– Mənim üzərimdə hakimiyyətə maliksən. Axı özün də
bilirsən, – pıçıldayıram.
– Doğrudan? Sən məni duymağa məcbur edirsən…
köməksizliyimi.
– Yox! – Ay Kristian… – Niyə?
– Çünki sən tanıĢlarım arasında yeganə adamsan ki,
həqiqətən, xətrimə dəyə bilərsən, – o, əlini uzadır və
sürüĢmüĢ telimi qulağımın arxasına keçirir.
www.vivo-book.com
802
– Ah, Kristian… bu qarĢılıqlıdır. Əgər məni
istəməsəydin…
– Diksinir və baxıĢlarımı titrəyən
barmaqlarıma yönəldirəm. Ġkimizlə də bağlı baĢqa bir gizli
nigarançılığım da var. Əgər o belə olmasaydı… qəlbi yaralı,
məni bəyənərdimi? Bu haqda düĢünməməyə çalıĢıram.
– Bu dünyada hər Ģeydən az istədiyim Ģey xətrinə
dəyməkdir. Səni sevirəm. – Əlimi uzadıram və incə tərzdə
barmağımı onun gicgahları və yanaqlarında gəzdirirəm. О,
toxunuĢlarıma cavab verməyə tələsir, kiçik topu yerə atır və
belimi qucaqlayır. Özünə sarı çəkir.
– Biz nümayiĢi bitirdik? – incə tərzdə soruĢur və oğrun-
oğrun əlini arxama qoyur.
– Nədi ki? Neyləmək istəyirsən?
Kristian əyilərək mənə zərif öpüĢ bəxĢ edir. Onun
ağuĢunda əriyirəm.
– Аnа, bu gün az qala xataya düĢəcəkdin, – səsi incə və
həyəcanlıdır.
– Noolsun? – soruĢdum, onunla yaxınlıqdan həzz alır
və əllərinin hərarətini duyurdum. О, baĢını geri çəkir və
üzünü turĢudaraq qınayıcı nəzərlə mənə baxır.
www.vivo-book.com
803
– Necə yəni noolsun?
Qayğılı halda onun əziz, narazı simasına baxıram.
– Kristian, mənimlə hər Ģey qaydasındadı.
O məni möhkəm qucaqlayır.
– Mən nə baĢ verəcəyini düĢündükdə… – О, burnunu
saçlarıma dayayır.
– BaĢa düĢ, nəhayət, mən göründüyündən də
güclüyəm! – hərarətlə onun boynuna pıçıldayıram, onun
füsunkar ətrini içimə çəkirəm. Bu dünyada Kristianın
qucağında ola-ola dayanmaqdan yaxĢı heç nə yoxdur.
– Bilirəm ki, güclüsən, – Kristian sakitcə razılaĢır. О
məni öpür, sonra qolları arasından buraxır, çox təəssüf ki.
Vəssəlam?..
Əyilərək aĢağı siyirmədən daha bir oyuncaq çıxarıram.
Bir neçə qandal, tirə birləĢdirilmiĢ. Sual dolu nəzərlərlə
Kristiana baxıram. Onun gözləri tündləĢir.
– Bu, – deyir, – sıxıcı topuq və bilək dirəyi.
– Bundan necə istifadə eləyirlər? – səmimi Ģəkildə
maraqlanaraq soruĢuram.
Dostları ilə paylaş: |