Ərşad Namazalı
470
SON SÖZ
Əziz oxucular dədə-baba yurdu bizlərə müqəddəs əmanətdir!
M
ənim yazdığım “Horadiz, səni unutmadım” kitabım, hər birimizin
yaşadığımız obadan, məhəllədən, evdən, ocaqdan və torpaqdan
başlayır. Hər adamın heç nəyi olmaya bilər, lakin taleyin bizlərə bəxş
etdiyi
ən sevimli kəndimiz olan Horadiz var.
H
ər kəsin güvəndiyi, halına yandığı, darıxanda gedəcəyi, daşına,
torpağına üz sürtüb bəxtəvərliyini və ya bədbəxtliyini danışa, bölüşə
bil
əcəyi bir ana qucağı, ata yurdu, torpağı olmalıdır.
R
əsmi qeydiyyatda olmayan toponimlər beləcə səssiz-səmirsiz
aradan silinir v
ə unudulur. Odur ki, onu son nümunələrinə qədər 5 il
ərzində tanınmış, seçilmiş, görkəmli və iş adamlarımızı, yer-yurd-
larını, çaylarını, kəhrizlərini, bulaqlarını və onlar haqqındakı
m
əlumatları topladım və indi Horadiz
torpağı, həm də adamları ilə
birlikd
ə kitabın yaddaşına daima həkk oldu.
Ana torpaq h
əsrəti bütün dərdlərdən ağırdır, çətindir. Çünki ana
torpaq olmadan insanın xoşbəxt yaşaması mümkün deyil.
M
ənə elə gəlir ki, körpə oğlan uşağı doğulanda onun qulaqlarına
ilk söz onun “Allah-
əkbər” və adı iıə bərabər deməliyik:-
“S
ənin borcun doğma torpağı qorumaqdır”!..
H
ər kimin ürəyində namus, qeyrət, millət, vətənpərvərlik hissi
varsa,
torpaqları qorumalıdır. Axıtmalı qanlarımız, ehsan etməli
pullarımız varsa, gözümüz qabağında ürək parçalayan işğal altında
qalan torpaqlar yolunda verm
ək hər kəsin müqəddəs borcudur.
.
Əziz
və qədirbilən həmyerlilərim, mənim bu “Horadiz, səni
unutmadım” kitabı yazmaqda əsas iki məqsədim olub:
1-ci
h
ər sakinə yurdumuzda olan yer adlarını, daşını, torpağını,
suyunu, bağını, İmamzadə və məscidləri haqda məlumatları sizlərə
çatdırmaqdır.
2-ci m
əqsədimdə odur ki, Horadiz kəndimizin üzünü görməyən
körp
ə balalarımıza onun ərazisini, tarlalarını, çölünü, dərə və təpə-
likl
ərini, kəndimizin harda yerləşdiyini, camaatımızın məşğuliy-
y
ətini, onun məhəllələrini, o məhəllələrdə kimlər yaşadığını, eləcə də