-" Mənimlə gəl, kişi qızı kimi dur Səmranın qarşısında. Niyə bu insafsızlığı
etdiyinizi anlat. Onun bilməyə haqqı var."
Zərifə heç nə demədən Xədicənin yanınca Səmranın evinə gəldi.
"Səmra, gəl bura səni görmək istəyən var"-dedi. Pilləkənin başında dayanan
Səmra Zərifəni gördü. Aşağı enib üstünə şığıdı. Səni görüm qəlbin kül olsun
mənim kimi, burnundan gəlsin dostluğumuz. Bədbəxt olacaqsız, necə ki mən
bədbəxtəm. " qırşqıra -qışqıra oturdu yerə gözündən axan göz yaşları nə
dərəcədə əzab çəkdiyini göstərirdi. "Axı nə istədiz məndən? Niyə belə elədiz?
Zərifə iki qat qalıb üzünü yerdən qaldırmağa utanırdı sankı. İki əlini qoynuna
sıxıb için-için ağlayırdı. Amma yenə də Səmranın bilməyə haqqı olduğunu
düşünüb sualına cavab verdi.
- "Səmra nə desən haqlısan bilirəm. Amma məni bir dinlə, gör niyə belə oldu.
Anamla Mahirin anası bizdə şəkərbura bişirirdilər. Mən də çimmək istəyirdim.
Çəndə su olmadı deyə, Mahirin anası dedi ki, al açarı get bizdə çim. Onsuz da
kimsə yoxdu. Mahir Rusyadadı. Getdim çimdim. Hamamdan çıxanda Mahiri
gördüm. Özün bilirsən ki, ona həmişə qardaş gözü ilə baxmışam. O isə sanki
qəfəsdən azadlığa çıxmış şir kimi cumdu üstümə. Kimsəni köməyə çağıra
bilmədim. Özümü itirdim. Ayılanda hər şey artıq olmuşdu. Başımın üstündə
anamı gördüm. Sonra yanımda yatan Mahiri. Mahirin anası da bizə baxırdı. Mən
nə olduğunu anlayana kimi, artıq Mahir də ayıldı. Namusuma ləkə gətirdi
mənim. Sevdiyim insana qismət olmadan Mahir sahibləndi mənə. Anla məni tək
günahım orda həmin gecə olmağım idi. Allah mənə elə cəza verib ki, bütün
qəlbimlə başqasını sevə-sevə məcburam Mahirə ərə getməyə. Əvvəl qardaş
görürdüm onu, ancaq o gecədən sonra nifrət edirəm ona."
Səmra dözə bilmirdi eşitdiklərinə. Sanki ardı ardına zərbə alırdı. Amma bilmək
də istəyirdi olan-bitəni. Zərifə ağlaya-ağlaya davam edirdi;
-" O gecə anam Mahirin anası ilə bərk mübahisə etdi. Mahir heç nəyi
xatırlamırdı. Bir anın içində qərar verdilər ki, səhər tez-bazar nişan etsinlər.
Ardınca da toy. Mahir nə baş verdiyini anlayanda o da razı oldu. Bilirəm səni
sevir. Amma məni də o, bədbəxt etdi. Evlərində xırda remont işləri gedirdi deyə
3 aydı təxirə salırdılar toyu. Amma gələn həftə toydu. Bu 3 ayda o qədər cəhd
etdim ki, ölməyə. (Zərifə qollarını uzadıb kəsikləri Səmraya göstərdi). Amma
hər dəfə məni xilas etdilər. İndi məcburam ərə getməyə bir yandan namusumu
təmizləmək üçün, digər tərəfdən atasız övlad böyütməməkçün." Səmra başını
qaldırıb Zərifənin əli ilə qarnını göstərdiyini gördü;
"Bəli, mən o gündən hamilə qalmışam. Sevmədiyim, hətta nifrət etdiyim mənə
zorla sahib olan birindən. İndi sən de mənə kimdir bədbəxt olan? Sən-sevdiyin
insanın xəyanətini yaşayan, yoxsa mən-başqasını dəli kimi sevərkən, onunla
quracağımız ailəni düşünərkən, qardaş yerinə qoyduğum tərəfindən zorlanmaq
və istəmədən hamilə qalmaq, indi də onunla bir yastığa ömrü boyu baş qoymaq.
Bundan artıq cəza ola bilərmi? Sən nə qədər arzulasan da bədbəxt olaq deyə
inan ki, iki qat artıq bədbəxtik." Zərifə sözünü deyib ağlaya-ağlaya ordan
uzaqlaşdı....
Üçüncü fəsil
Səmra hələ kiçik yaşlarından atasını itirmişdi. Bu ağır itki günündə Zərifə ilə
dostluğuna ilk addım atmışdı. Bu dostluq çox möhkəm idi. Çünki dostluğun
təməlində ailəvi dostluq da dururdu. Səmranın anası Mirvari xanım hasar
qonşusu Sudabə (Zərifənin anası) ilə həm qonşuluq həm də rəfiqəlik edirdi. Hər
gün hasar başında saatlarla oturub söhbət edər dərdləşərdilər. Biri xəstələnəndə
digəri onun qayğısına qalardı. Axı Sudabə də demək olardı ki, tənha qadın idi.
Çünki yoldaşı Rusyada işləyirdi. İki aydan bir ya gələrdi, ya da gəlməzdi. Lakin
vaxtı vaxtında ailəsinə çörək pulu göndərərdi. Buna görə də Sudabənin
işləməyinə ehtiyac yox idi. Həm də Zəfər kişi buna icazə verməzdi. Onun
nəslində qadınlar heç vaxt işləməyiblər. Olsa olsa tarlada ya da baxçasında nəsə
əkər ya becərərmişlər. Hər hansı bir yerdə aylıq maaşa qəti işləməyiblər. Heç
Sudabə də işləmək arzunda olmayıb. Zəfərə öz istəyi ilə ərə gəlməmişdi. Lakin
buna baxmayaraq ona olan hörməti sevgiyə çevrilmişdi. Övladları doğulduqdan
sonra bir-birlərinə daha da alışdılar. Buna baxmayaraq Sudabə qızı Zərifənin
sevərək ailə qurmasını arzu edirdi. Qızının könlündən xəbərdar da deyildi. Bir
dəfə belə olsun Saleh haqqında soruşmamışdı. Zəfər kişi Qarabağ əldən
getdikdən sonra ailənin yarı ac yarı tox vəziyyətinə dözməyib üzünü Rusiyaya
tutdu. Bir neçə il çətin olsa da nəhayət özünə uyğun iş tapdı. Bir neçə yerdə
icarəyə yer götürdü. Mal aldı, mal satdı. Bəzi fırıldaq işlər də gördü. Lakin
qazanmağın yolunu tapdı. Hər ay evinə pul yolladı. Zərifə də beləliklə böyüdü.
Səmra ilə birlikdə məktəbə getdi.
Mahirin də ailəsi kasıb idi. Atasını bir yaşında ikən itirmişdi. Anası Gülnaz
isə evində dərzi işləyirdi. Gözəl əl qabiliyyəti ilə çox sevilərdi. Sudabə də onu
məhz dərzi kimi tanısa da, sonradan rəfiqəlik də etdi. Sirrləri də, dərdləri də bir
oldu. Mirvari ilə də az söhbət etməmişdilər. Lakin Mirvari işlədiyi üçün çox
zaman evdə olmazdı. Sudabəyə də nə zaman bir şey lazım olsaydı Gülnaza
gedərdi. Beləcə gediş-gəlişləri vardı. Zərifə ilə Mahir demək olar ki, birlikdə
böyümüşdülər. Eyni məktəbdə təhsil alırdılar. Arada Sudabə nəsə lazım olanda
Zərifəni göndərədi. Bir neçə dəfə də elə olmuşdu ki, Sudabə Zərifə üçün nəsə
tikdirirdi deyə hər ikisi Gülnazın qonağı olurdu. Mahir də Zərifəni bacı kimi
sayar hörmətini saxlayardı. Hər şeydən önəmlisi sevib könül verdiyi Səmranın
rəfiqəsi olduğu üçün xətirini çox istəyirdi. Səmra ilə evlənməyə yaşları
çatmadığından məcburən işləməli idi. Həm toy üçün pul yığmalı, həm də özünə
daimi iş yeri tapmalı idi. Universitetə qəbul ola bilməməsi də bir yandan ağır
gəlmişdi. Çünki Gülnaz da Mirvari də uşaqların sevgisindən xəbərdar idilər. Və
bu sevgini ali təhsil qazana bilməməklərində təqsirkar bilirdilər. Lakin olacağa
çarə yox idi. Artıq olan olmuşdu və tez bir zamanda Mahirə iş tapmaq lazım idi.
Buna görə Gülnaz Sudabədən xahiş etdi ki, Zəfər kişi ilə danışsın. Əyər
Rusiyada Mahirə uyğun görüləsi iş varsa onu da aparsın. Mahir üçün Rusiyaya
getmək olduqca çətin gəldi. Lakin Səmra ilə evlənə bilməsi üçün yetərincə pul
və imkan oradan əldə etmək olardı. Rayonda illərlə işləsə də evin təmirini və
alınacaq qızıllara pul çatmazdı. Odur ki, anasının qərarını dəstəklədi. Beləliklə
Zəfər kişi də Mahiri özü ilə apardı.
Mahirin işgüzarlığı Zəfərin çox xoşuna gəlirdi. Hər dəfə bir iş tapşırar onun
məsuliyyətini və düzgünlüyünü yoxlayardı. Heç bir saniyyə də onu bura
gətirdiyinə peşman olmamışdı. Bir müddət keçəndən sonra isə Mahir vətənə
gedib anasını görmək istədiyini dedi. Zəfər kişi ona bir qədər pul verib yola
saldı. Həmin gün işdə çox yorulduğundan elə qatardaca yatmaq istəyirdi.
“Təyyarəyə o qədər pulu verməkdənsə qatarla 3 gün yol gedərəm daha yaxşı”
demişdi. Bu fikirlə də qatarla yola çıxdı. Yol boyunca eyni otaqda 3 cavan
oğlanla qalmalı oldu. Onlarla deyib güldü, əyləndi. Birlikdə yemək yedilər,
dərdləşdilər, içdilər. Mahir mehriban insanların aurasında idi sanki. Lakin butun
bunlar yalan imiş.
Vağzala çatmazdan 3 saat əvvəl dördü də yeyib içirdilər. Həm tanışlıqlarının,
həm də bir daha görüşmək ümidi ilə badə qaldırırdılar. Mahir artıq yetərincə
içmişdi. Digərləri də həmçinin. Lakin qatardan enməsinə çox az qalmışdı.
Oğlanlardan biri cibindən bir neçə həb çıxartdı. Hərəsinə birini uzatdı. Mahir nə
Dostları ilə paylaş: |