Bu vəziyyəti dəyişmək Xədicənin əlində deyildi. Axı niyə də mane olardı ki.
Hər iki tərəf deyiləcəkləri eşitməli, dərk etməli idilər. Sevgilərinin başladığı
kimi, bitməsi də elə burda olmalı idi. Ona görə Xədicə nə xalasını çağırdı, nə də
onlara mübahisə etməyə mane oldu. Sakitcə iki ağac uzaq durdu ki, həm lazım
olsa Səmraya dəstək olsun, həm də Mahirə etibar etmirdi. Səmranı ondan
qorumaq daha asan olsun deyə, ağaca söykənərək onların mübahisələrini
dinləməyə başladı.
"Səmram mənim, gözümün nuru sənə qurban olum dinlə məni. Axı bir fikirləş,
mən sənin sevdiyin Mahir durduğu yerə bu vəhşiliyi necə edə bildim? Bunu
düşün. Demirəm ki, Zərifə yalan deyir. Yox, o gün həqiqətən son xatırladığım
qatarda dostlarımla yeyib içməyim və bir də ayılanda yanımda Zərifənin
ağlamağı, anamla onun anasının da bizə baxmağı idi. Başa düş. Bu mən
olmamışam. Qatarda dostlarla deyib gülürdük. Sənə xəbər etmişdim ki gələn
kimi anamı elçi göndərəcəm. Amma anama gələcəyimdən xəbər verməmişdim.
Ən böyük arzularımı reallaşdıraraq gəlirdim xaricdən. Səni gəlinlik içində evimə
gətirmək isə böyük arzum idi. Qatarda oğlanlardan biri təklif etdi ki, birdə bir-
birimizi görməyəcik ona görə tanışlığımızı qeyd edək. Mən axmaq da narazı
olmadım, axı mən hardan bilərdim ki, onlar içkimə uyuşdurucu həb atıblar.
İçkini içəndən sonra nəyin necə olduğunu, heç necə qatardan düşdüyümü
xatırlamıram. Yadımdadır ki, beynim duman idi. Heç nəyi dərk edə bilmirdim.
Ayılanda isə o səhnə. Elə bilirsən, mən özümə əhsən deyirəm tutduğum işə
görə? Yox, əlbəttə. O andan özümə elə nifrət edirəm ki, ən çox da ona görə ki
sənin kimi insana etdim bunu. Bacı yerinə hörmətini saxladığım insanı
ləkələdim. Səni canımdan varlığımdan da çox sevirəm, Səmra... Amma gəldim
ki, daha əzablarına son verəsən. Mən həyatım boyu bu səhvimi daşımağa
məcburam, amma sən daşımalı deyilsən. Unut məni, yalvarıram sənə. Bir qara
səhifə kimi cır həyat kitabından. Yox say məni, elə tanışlığımızı da. Yenidən
qayıt həyatına, davam et onu. Sənin gələcəyin hələ qabaqdadır. Sevgimizə ləkə
gətirdiyim üçün ömrü boyu əzab çəkəcəm. Həyatım boyu səndən başqasını
sevməyəcəm, bilirəm. Amma sən sevə bilərsən. Sənin üçün gec deyil.... Səni
canımdan cox sevirəm bunu heç zaman unutma... Əgər bir gün bacarsan, bağışla
məni... "
Altıncı fəsil
Səmra qarşısında uşaq tək göz yaşı tökən Mahirə bir kəlmə də demirdi. Sanki
heç vecnə deyildi onun dedikləri. Halbuki gözündən yanağına süzülən yaşlar
onu ələ verirdi. Yenə də başını dik tuturdu, Mahirdən fərqli olaraq. Bu vaxt
bağın qapısı açıldı Səmranın anası Mahiri Səmranın yanında görüb şığıdı üstünə
şahin balasını qoruyan tək qorumağa çalışdı bircə balasını.
"Sənin burda nə işin var? Hansı üzlə gəlmisən? Rədd ol, elə eləmə ki qaynatanı
çağırım. Bir də bizim hasara azı 10 metr yaxınlaşma eşitdin?! Özünə iynə ucu
qədər qiymət verirsənsə birdə qarşımıza çıxma. Əl çək, qızımı yox bil. Sən onun
üçün ölmüsən artıq." ....
Xədicə xalasının qollarından yapışıb onu sakitləşdirməyə başladı. Bu vaxt
Səmra:
"Dayan, ana, onun üçün əsəbləşməyinə dəyməz. Allah ona sən düşündüyündən
də artıq cəza verib. O, ömrü boyu mənim həsrətimlə yaşayacaq. Ömrü boyu....."
Səmranın son sözlərindən sonra Mahir hasarın başına hoppanıb: "Əgər birgün
bağışlasanız, məni bilin ki, mən son nəfəsimə kimi özümü bağışlamayacam.
Səmram mənim..... Xoşbəxt ol....Əlvida..."
Həmin gecə Səmra nə Xədicəyə, nə də anasına bir kəlmə demədi. Bütün günü
susdu. Gecə də qapını bağlayıb Xədicənin onun fikirlərini dağıtmamasına mane
olmağa çalışdı. Səhər də gec qalxdı yerindən. Qısa-qısa suallara cavab verir,
mövzünü tez-tez dəyişirdi. Xədicə də daha onun nə düşündüyünü, nə hiss
etdiyini anlaya bilmirdi. Ona bütün qəlbi ilə kömək etmək istəyirdi, amma heç
cürə bilmirdi ki, Səmra nə düşünür, nə hisslər keçirir. Amma çox istəyirdi ki,
Səmra Zərifənin gəlinlik içində Mahirin qolunda ata evindən çıxmasını
görməsin. Bunun üçün Səmranı rayonun harasınasa, nəyəsə görə aparmasını
istəyirdi. O isə ya susurdu, ya da "başqa vaxt" deyib otağına gedirdi.
Bu vəziyyət vağzalı səsinin eşidilməsinə kimi davam etdi.... Bəli, artıq bəy evi
gəlmişdi və Zərifə ağappaq gəlinlik içində atasının evindən çıxırdı. Qolunda isə
Salehin qolu yox, Mahirin qolu idi. Hansı ki, hər ikisinin də üzündən bədbəxtlik
yağır. Mahir qolu qandallı həbsə aparılan caninin üzü tək bədbin, Zərifə isə
həyasından az qalır yerin dibinə girsin. Gözündən Saleh üçün axan göz yaşları
isə hər kəsdə ata evindən ayrılmaq həsrəti fikrini yaradırdı. Xədicə disk qoyub
gur səslə qulaq asmağa başladı. Düşünürdü ki, bəlkə Səmra vağzalının səsini
eşitməz. Amma qəfildən arxasından qapının çırpıldığını eşitdi.
"Səmra, hara gedirsən?" Bir an içində ağlına hər şey gəldi. Ona necə mane
olacağını da bilmirdi. Amma bunu etməli idi. Səmranın təmiz adı xatirinə etməli
idi. Arxasınca darvazaya kimi qaçdı və qabağını kəsib qollarından yapışdı:
"Səmra, belə eləmə, onlar onsuz da bədbəxtdirlər. Qoy getsinlər. Onların
səviyyəsinə enmə. Yalvarıram bacım, özünə gəl..." Bir anlıq düşündü ki, bəlkə
Səmra Mahiri bağışlayacaq, ona bunu deməyə gedir, sonra Səmranın sözləri
Xədicənin əllərini boşaltdı. "Xədicə, burax məni. Nə qədər ki, gec deyil mən
onlara deməliyəm. Onlar bilməlidirlər. Xahiş edirəm, yolumu kəsmə..."
Beləcə, Xədicə Səmranın qollarını buraxdı. Arxasınca sadəcə dayanıb tamaşa
etməyə başladı. Səmra gözündən incə-incə süzülən yaşları bir əli ilə silərək
bəylə gəlinin önündə dayandı. Ətrafdakı insanlar Səmranın bir rəfiqə kimi
Zərifəni təbrik edəcəyini düşünsə də, Mahirin anası oğlu üçün qorxurdu. Axı,
Səmranın bir sözü yetərdi ki, Zərifənin atası Mahirin üstünə cumsun...
Mahir başını qaldırıb Səmraya baxa bilmir, Zərifə isə gözündəki yaşları
silməkdən başqa heç nə edə bilmirdi. Səmra isə hər ikisinə baxıb çətinliklə də
olsa ağzını açdı: "Mən nə qədər ki, gec deyil sizə demək istəyirəm. Bütün
yaşanmışları unudaraq sizi bağışlayıram. Qoy, Allah sizi bağışlasın... Gedin, siz
də yenidən başlayın həyatınızı.... Mən sizə sadəcə "Xoşbəxt olun" demək
istədim....
Xoşbəxt olun, əgər bacara bilsəniz... "
Səmra sözlərini bitirib daha nə Mahirə, nə Zərifəyə baxmadan bir başa evlərinə
qayıtdı. Amma Xədicə Səmranın bu addımından qürur hissi duyurdu. "Səmama
elə bu hərəkət yaraşırdı..."deyib darvazanı bağladı...
Dostları ilə paylaş: |