1 Ramiz Də
Yüklə 2,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
26 qarayanız, qara qıvrım saçlı bir kişi idi. Artıq iyirmi bir il idi ki, Sanços bu evdə işləyirdi. Qoca səyyahın təsərrüfatı o qədər də böyük deyildi. Onun tövlələrində on iki at, on donuz, altı öküz və qırxa yaxın qoyun vardı. Rodrigesin şəhər ətrafında mülkü olmadığına görə, heyvanlar müvəq- qəti olaraq, evin arxasındakı boş həyətdə gəzişirdilər. Sanços hər gün onlara yem verib, təkbaşına bütün tövləni təmizləyirdi. Migel evinə qayıdandan sonra Sançosun işi xeyli yüngülləşmişdi. Heyvanlarla demək olar ki, doxsan faiz Migel və onun dostları məşğul olurdu. Hər gün səhər tezdən və nahar yeməyindən sonra Migel atları şəhərin cənubundakı otlağa aparıb, iki saata kimi orada gəzdirirdi. Bu heyvanlar qocanın gözə görünən var-dövləti idi və onları yalnız yanındakı nəvəsinin xeyir işi üçün saxlayırdı, Rodriges həyatının əsas illərini səyahətlərdə keçirsə də, indiyə qədər dövlətdən heç bir imtiyaz ala bilməmişdi. Son ekspedisiyası zamanı Araukaniya ölkəsi zəbət olunsaydı, o, şəxsən İspaniya kralı tərəfindən mükafatlandırılıb, ömrünün axırınacan təqaüdlə təmin olunacaqdı. Lakin bu belə olmadı - Rodriges beş dəfə araukanlara qarşı müharibələrdə iştirak etmiş və hər dəfə məğlub olmuşdur. Məğlub olmaqdan əlavə, o, hər dəfə ölümün pəncəsindən güc-bəla ilə və təsadüf nəticəsində qurtarmışdır. Lakin neçə-neçə dostlarını və qohumlarını o həmin “ölüm saçan” torpaqda itirmişdir.
27 Hər dəfə həmin dəhşətli hadisələr qocanın yadına düşəndə kədərdən və əsəb gərginliyindən özünə yer tapa bilmirdi. İndi isə heç düşmənlərinə də arzulamırdı ki, şan-şöhrətə və var-dövlətə görə gedib araukların torpaqlarını zəbt etsinlər. Onlar həqiqətən də bütün Yeni Dünyada basılmaz və məğlubedilməz hindu qəbiləsi sayılır və öz düşmənlərinə qarşı amansız və qəddard idilər. Lakin bütün bunlara baxmayaraq, müharibədən gələn Migelin başına haradansa Mərkəzi Çili girmiş və o, hökmən oraya göndəriləcək hər-hansısa, bir ekspedisiyada iştirak etməsini bildirmişdi. Hökmən araukanlar həmin müharibə- də darmadağın və ya məğlub edilməli, ya da ki, canlarını götürüb, And dağlarının o biri tayına qaçmalıdırlar. Bir sözlə, ispan konkistadorlarından kim isə araukanların Mərkəzi Çili sahillərindəki hökmranlığına son qoymalıdır. Kimsə orada həlak olmuş ispan konkistadorlarının qanını həmin hindulardan almalıdır. Ümümiyyətlə, Migel qaniçən, rəzil, daşürək deyil və hər bir zorakılığa qarşı öz etirazını bildirən bir adamdır. Lakin onu da başa düşmək olardı, araukanlar onun doqquz qohumunu (bir əmisini, altı əmisi oğlunu və hər iki nənəsini) həmin torpaqlarda qılıncdan keçirmişdilər. Ona görə də Migelin araukanların torpaqları- nın zəbt edilməsində əsas prinsipi vardı. Həm də konkista- dorlar arasında belə bir şaiyə yayılmışdır ki, vaxtı ilə
28 Ataualpanın azad olunması üçün yığılan qızılların yarısı araukanların torpağında gizlədilmişdir. Guya buna görə də onlar konkistadorlara bu cür kəskin müqavimət göstərir- dilər. Gözlənilmədən evin xidmətçisi Sanços gəlib Migelə xəbər verdi ki, bir saat bundan əvvəl “Destino” gəmisinin kapitanı Manuel Markos Seviliyadan bura gəlib. Kapitan Markos bu ailənin yaxın tanışlarından biri idi. Migel o dəqiqə bu haqda babasına məlumat verdi, o, da öz növbəsində, qonaqları qarşılamağa hazır olduğunu bildirdi. Kapitan Markosun yanında bir nəfər də vardı. Həmin adam da Seviliyadan gəlmişdi. Kapitan Markosun gəlişi lap yerinə düşmüşdü. Migelin Aralıq dənizində göstərdiyi şücaət yavaş-yavaş Barselonada yaşayan nüfuzlu ailələr arasında müzakirə obyektinə çevrilirdi. Qoca səyyah şəhərdə tanınmış adamdır, onun nəvəsi də artıq tanınmağa başlayırdı. Qoca səyyah qonaqları elə Migelgil olan zala dəvət etdi. Onlar içəridəkilər ilə görüşüb tanış olandan sonra səyyahın dəvət etdiyi dəyirmi masa arxasında əyləşdilər. Migel kapitan Markosun gəlişinə xüsusən şad idi. O, düz il yarım “Destino” gəmisində yunqa vəzifəsində işləmişdi. Markos yunqanın, dənizçilik işləri üzrə ilk müəllimi sayılırdı. O, nə
29 vaxt Barselonaya üz tuturdusa, mütləq bu evə təşrif buyururdu. Kapitan Markos hündürboy, kök olmayan, düz qamətli, əlli yaşında təmkinli və ciddi xarakterli bir zadəgan idi. Başının tükü tamam olmasa da, lakin ağarmışdı. Yaraşıqlı sifəti bığ və saqqal ilə örtülmüşdü. Əynində ispan dənizçi- lərinin libası vardı. Yaşının əlli olmasına baxmayaraq, hərəkətlərindən və bənizinin quruluşundan o, qırx iki-qırx üç yaşlı bir adama oxşayırdı. Kapitanın yanındakı adam onun kürəkəni mühafizəçi dəstəsinin komandiri leytenantı Ernando Ramires idi. Ernando Barselonada işləyib yaşayırdı. Axşam yeməyinin yaxınlaşdığını görən Sanços qonşu otaqda qısa müddət ərzində süfrə açaraq, bu haqda ağasına məlumat verdi. Hamı süfrə açılmış otağa keçdi. Masa arxasında yemək ola-ola danışmağın ayıb olduğunu dərk edən kapitan nəhayət, kiçik söhbətdən sonra öz gəlişinin mahiyyətini üzrxahlıqla qoca səyyaha bildirdi. Qoca onun sözlərini yaxşı başa düşməyərək, təkrarlamağa xahiş etdi. Kapitan üzünü ona tərəf tutub həvəslə dedi: - Mənə, sizin bu haqda fikirinizi bilmək lazımdır. Yeni Dünya sahillərinə köçmək fikirindəyəm. Deyilənə görə, mən “Destino” ilə İspaniyaya nisbətən, orada daha çox pul Yüklə 2,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|