83
w w w . k a r t e p e z i r v e s i . c o m
halka ait olduğu Cumhuriyetin kuruluşuyla kendilerine bildirilmiş olan egemen-
liklerini de, canları pahasına elde tutmayı başarmışlardır (Karagöz, 2017: 179).
Bu nedenle 15 Temmuz, demokrasinin içselleştirilmesiyle, yani toplumun siyasi
bilincinin yükselişiyle emperyalizme av sahası olmaktan çıkılacağını ve emper-
yalist darbelerin, ülke kalkınması yanında, milli bilinç yükselmesiyle pekâlâ da
engellenebileceğini tüm dünyaya göstermiştir.
SONUÇ
Kuramsal açıdan bakıldığında, emperyalizmin işleyişinin temel koşulu, em-
peryalist sistemin sürekli olarak yeniden üretilmesidir. Bu bağlamda günümüz-
de küresel kapitalist sistemin liderliğini, görünürde küresel hegemonyasına
rıza gösterilen Amerika Birleşik Devletleri sürdürmektedir. Bu nedenle küresel
sistemin ABD’den temel beklentisi, emperyalist sistemin yeniden üretilmesidir.
ABD bu beklenti çerçevesinde, küresel hâkimiyetini pekiştirmeye yönelmekte
ve sistem içerisinde yeni oyun kurmaya çalışan veya kurulu oyunu bozmaya
çalışan aktörleri dönüştürme ihtiyacı duymaktadır. Bu dönüştürme ihtiyacında
vurgulanan şey, ilgili ülkenin liberalize edilerek sistem açısından uyumlu bir ülke
haline getirilmesidir. Bu bağlamda ABD, dünyanın çeşitli coğrafyalarında askeri
operasyonlara girişmekte ve dünyayı kendi hâkim düzenine uyumlu bir biçimde
şekillendirmektedir. Diğer taraftan ABD’nin giriştiği operasyonlar, bazı devletle-
ri rahatsız etmekte ve beklenilenin aksine ABD’nin imparatorluklaşma refleksi
gösterdiği eleştirisi yapılmaktadır. Bu nedenle ABD açısından hem daha az mali-
yetli, hem de daha az tartışma getirecek yöntemlere başvurulmuştur.
ABD’nin emperyalist sistemin yeniden üretilmesi konusunda kendisi açı-
sından daha az yıpratıcı olarak tercih ettiği güncel yöntem, ilgili ülkeleri, yani
o ülkelerdeki temas edilen batıcı ve uyumlu grupları, desteklemek yoluyla dö-
nüştürmektir. Bu bağlamda tarihinde ilk kez İran’da Dr. Musaddık’ın milli petrol
davasına karşı askeri darbe örgütleyen ABD, zaman içerisinde dünyanın pek
çok coğrafyasında başarılı ve başarısız çok sayıda darbeyi organize etmiştir.
ABD’nin açık hedef stratejisinin modern dönemiyse, proxy örgütlerin kullanıl-
ması esasına dayanmaktadır. Bu örgütler, bir ülkede birbirinden bağımsız veya
belli noktalarda haberdar olabilen paralel devlet yapılanmaları, derin sivil toplum
kuruluşları ve terör örgütleri biçiminde hedef ülkeye çok boyutlu ve farklı derin-
liklerde yayılmakta, adeta o ülkeyi on yıllarca parça parça işgal etmektedir. 11
Eylül sonrası, aslında kendini ele veren bu emperyalist strateji, özellikle Libya’da
çıkan iç savaşta, iç savaşın bahane edilmesi aracılığıyla yapılan NATO müdaha-
lesinde ve sonrasında Libya’nın bölünmesi sürecinde somut anlamda gözlem-
lenmiştir. Proxy örgütlerin Arap Baharı sürecinde, Libya dışında Irak ve Suriye’de
84
w w w . k a r t e p e z i r v e s i . c o m
kullanılan bir yöntem olduğu anlaşılmıştır. Şimdilerde yapılan çalışmalar, bu tür
üçlü sarmal hareketin, on yıllar boyunca dünyanın çok fazla ülkesinde sürdürül-
düğünü ve o ülkelerin yurttaşlarının bu kirli savaşa ya bilmeden ya da dünyevi
çıkarları uğruna taşeron oldukları anlaşılmaktadır.
İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra, Siyonist güç odaklarıyla uyum içinde bulu-
nan ABD’nin, ilgili ülkeyi kendi sistemine uyumlu hale getirme stratejisi çerçeve-
sinde kullandığı proxy örgütlerden biri de, Türkiye’de yoğun faaliyette bulunmuş
olan Fetullahçı Terör Örgütü olmuştur. Uzun yıllar devlet mekanizmasına sızan,
çeşitli kumpaslar ile devlet yönetimini dönüştürmeye çalışan ve paralel devlet
yapılanması ile uyum içinde bulunan, aynı zamanda derin sivil toplum kuruluşla-
rıyla da ilişkileri sıcak olan bu örgüt, en alçak girişimini 15 Temmuz 2016 gecesi
gerçekleştirmiş ve tam 248 vatandaş şehit, 2000 vatandaş gazi olmuştur. Türki-
ye’nin Siyonist ve Amerikan politikalarına uyumlu hale getirilmesi çerçevesinde
planlanan bu darbe girişimi, Türk milletinin milli iradesine sahip çıkmasıyla ön-
lenmiştir. Sayılan bu nedenlerden dolayı “vatan savunması” niteliği taşıyan Türk
milletinin 15 Temmuz 2016’daki direnişi, askeri darbelerin önlenmesi, demokra-
sinin kurumsallaşması ve toplumun demokrasi bilincinin yükselmesi açısından
elbette önemlidir. Ancak bedeli canla-kanla ödenen böyle bir kahramanlık ara-
cılığıyla Türkler; Siyonistlerin, Amerikanların ve Batılı emperyalistlerin çok odaklı
küresel emperyalizmini, henüz yere seremeseler de, sarsmışlar ve fena halde
örselemişlerdir. Dahası o gecenin kahramanları, tüm dünyaya, ama özellikle de
emperyalist-dışı dünyaya, yüz yıl önce olduğu gibi, “Batı medeniyeti” denilen
şeyin, bugün de, “tek dişi kalmış canavar” olduğunu ve bu canavarla baş edile-
bileceğini ifşa etmişlerdir.
85
w w w . k a r t e p e z i r v e s i . c o m
KAYNAKÇA
BAĞÇE, E. (Mart 2003), ‘‘Emperyalizm Kuramları ve Amerikan Kamu Diplomasisi’’, İstanbul
Üniversitesi SBF Dergisi, No 28, 63-79.
BAŞARAN, D. (2016), ‘’12 Mart Askeri Muhtırası ve Türk Demokrasisi’’, 1.Uluslararası De
mokrasi Sempozyumu, Giresun Üniversitesi İİBF Demokrasi Sempozyumu E-Kitabı, http://
iibf.giresun.edu.tr/fileadmin/user_upload/Demokrasi/Demokrasi9/mergedı_pdf, 90-110.
BAYRAM, M. (2015), ‘‘Soğuk Savaş Döneminde Türkiye Amerikan İlişkilerinin Sürekliliğinde
Askeri Darbelerin Rolü’’, Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 2, Sayı
1, 31-43. Kırşehir.
BUKHARİN, N. (2009), Emperyalizm ve Dünya Ekonomisi, (Çev.), Akalın, U. S., Kalkedon
Yayınları, İstanbul.
CHOMSKY, N. (2010), Sömürgecilikten Küreselleşmeye, (Çev.), Sakınç, E., Ütopya Yayınevi,
Ankara.
ÇİFTÇİ, K. (2010), Tarih, Kimlik ve Eleştirel Kuram Bağlamında Türk Dış Politikası,
Siyasal
Kitabevi, Ankara.
DUGİN, A. (2017), İnsanlığın Ön Cephesi Avrasya, (Çev.) Erdem Ergen, Ankara:
Kaynak Ya
yınları.
FOSTER, j. B. (2008), Emperyalizmin Yeniden Keşfi, (Çev.) Çidamlı, Ç., Divan Yayıncılık, İs
tanbul.
GULTANG, J. (Bahar 2004), ‘‘Emperyalizmin Yapısal Teorisi’’, Uluslararası İlişkiler Dergisi,
(Çev.), Demirtaş Coşkun, B., Cilt 1, Sayı 2, 25-46.
HALE, W. ve ÖZBUDUN, E. (2010), Islamism, Democracy and Liberalism in Turkey: The
Case of the AKP, Routledge, Londra.
İŞYAR, Ö. G. (2013), Karşılaştırmalı Dış Politikalar, Dora Yayınevi, Bursa.
KARAGÖZ YERDELEN, B. (2016), Türk ve Amerikan Anayasaları’nın Kurucu Ruhu, Divan
Kitap, Ankara.
KAYALI, K. (1994), Ordu ve Siyaset, İletişim Yayınları, İstanbul.
KURT, K. (2016), ‘’27 Mayıs Darbesi ve Cumhuriyet Dönemi Darbelerine Olası Etkisi’’,
1.Uluslararası Demokrasi Sempozyumu, Giresun Üniversitesi İİBF Demokrasi
Sempozyumu E-Kitabı, http://iibf.giresun.edu.tr/fileadmin/user_upload/Demokrasi/Demok
rasi9/mergedı_pdf, 51-72.
LENİN, V. İ. (2013), Emperyalizm: Kapitalizmin En Yüksek Aşaması, (Çev.) Cemal S., Sol
Yayınları, Ankara.
LUXEMBURG, R. (2004), Sermaye Birikimi, (Çev.), Ertan, T., Belge Yayınları, İstanbul 2004.
MAGDOFF, H. (1997), Emperyalizm Çağı, (Çev.), Şafak, D., Sosyalist Yayınları, İstanbul.
SHEPHERD, W. E. (1987), “Islam and Ideology: Toward Atypology”, International Journal of
Middle East Studies, C. 3, S. 19, 327-393.
WALBERG, E. (2014), Post Modern Emperyalizm, (Çev) Soysal, N., Say Yayınları, Ankara.
WALLERSTEIN, I. (2009), Liberalizmden Sonra, (Çev.) Öz, E., Metis Yayınları, İstanbul.