Ağ göyərçinlər həsrəti
Yüklə 5,41 Kb. Pdf görüntüsü
|
Ağ göyərçinlər həsrəti 85 – Yalan deyirsən. Mən uşaq deyiləm, hər şeyi yaxşı görürəm. – Sən narahat olma, ana... – Nə çox sənin kimi atasız uşaqlar. Yaxşı ata olsaydı, yanında olardı. Onun fikrini etməyə dəyməz! Necə oldusa, Məsumə özü də bilmədən bu sözləri dedi. Sonra da səhv etdiyini anlayıb qızını qucaqladı. Onun könlünü almağa çalışdı. Amma nahaq, artıq deyilən deyilmişdi. Anasının sözləri Sayadı yaman tutdu. “Uşaqlar üçün ata-ananın pisi də hamıdan yaxşıdır.” Sayad ürəyində anasına belə cavab verdi. Sayad bu ağrılarla günləri, ayları yola sala-sala, güman edirdi ki, günlərin bir günü atası onların qapısını açıb, Sayadı çağıracaq. Onu görmək istədiyini deyəcək və heç nə olmayıbmış kimi onlar görüşəcəklər. Belə olanda Sayad da hər şeyi unudub, yetimliyin daşını atacaq. Atalı ikən atasız olmaqdan birdəfəlik canı qurtaracaq. O, hər istəyəndə atası ilə görüşüb bəxtəvər olacaq. Bakının küçələrini birlikdə gəzib bütün dünyaya sübut edəcək ki, o yetim deyil. Sayad artıq doqquzuncu sinifdə oxuyurdu. Son vaxtlar anası tez-tez ağrınırdı. Arada ağrıları kəskinləşirdisə də, Məsumə birtəhər dözürdü, Sayada bildirmək istəmirdi. Bəzən ağrılardan qıvrılıb-açılan anasının vəziyyəti Sayadı yaman qorxudurdu. Bir gün işdə Məsumənin vəziyyəti ağırlaşdı. Onu xəstəxanaya apardılar. Yeməkxananın müdiri Hacı kişi, aşpaz Səlimə arvadı da yanına alıb xəstə ilə birgə xəstə- xanaya getdi. Həkimlər xəstəni müayinə edib, bildirdilər ki, kor bağırsağı partlayıb. Zəhərlənmə gedir, təcili cərrahiyə əməliyyatı aparılmalıdır. Hacı kişi özünü itirdi. Belə bir Solmaz Muxtarova 86 məsuliyyəti öz üzərinə götürməyə qorxdu. “Birdən olmadı elə, oldu belə! Sonra onun qohumlarının qabağında nə cavab verərlər. Deməzlər ki, balam sən kimsən özbaşına belə iş tutmusan? Yox, yaxınlarına demək lazımdır.” Əməliyyatın başlanmasına çox az vaxt qalmışdı. O, tələsik xəstəxanadan çıxdı. Bir qədər getmişdi ki, elə bil yuxudan ayıldı. O, hara gedir? Kimin yanına gedir? Saç- saqqal ağartmış bu kişi gedib on beş yaşında bir uşağa nə deyəcək? Çıxılmaz vəziyyətdə qaldığını düşünüb ayaq saxladı. “İndi adam axtarmağın vaxtı deyil. Xəstənin halına qalmaq lazımdır...” Hacı kişi geri döndü. “Hər şey yaxşı olar... Hər şey yaxşı olar...” deyə özünü sakitləşdirmək istəsə də, yaman narahat idi. – Ay Hacı qardaş, səndə ürək var! Belə ağır işin altına girirsən. Heç qorxmursan? Hacı kişi özündən çıxdı: – Ay Səlimə, sən də ağzını xeyirliyə aç! Allah kərim- dir! Indi adam axtarmaq vaxtı deyil... Bir də yazığın bu şəhərdə kimi var ki, axtaraq da? – Hə, doğru deyirsən. Mən bilən onların şəhərdə yaxın bir kəsi yoxdur. Hacı kişi əslində Səliməni eşitmirdi. “Allaha pənah! Allah bizi üzüqara qoymaz!” Hacı kişinin hövsələsi daraldı. Pəncərəyə yaxınlaşıb fikrini dağıtmaq istədi. Həyətdə hərə bir tərəfə qaçırdı. “Bu nə işdir başıma gəldi?!” O, pis fikirləri başından qovmağa çalışsa da, olmurdu. “Həkim söz verib ki, hər şey yaxşı olacaq. Amma nə bilmək olur? Həkim Allah deyil ki, o da, insandır.” Ağ göyərçinlər həsrəti 87 Məsuməni araba ilə cərrahiyə otağına aparanda Hacının halı xarab oldu. Cibində gəzdirdiyi ürək dərma- nından birini atıb divara söykəndi. “Mən nə iş tutdum?!” Cərrahiyə otağının qapıları bağlandı. Səlimə arvad hardansa tapıb su gətirdi. – İç, Hacı qardaş. Sakitləş. Hər şey yaxşı olar... Hacı suyu içdi. “Başqa çarəm yox idi. Nə edə bi- lərdim?” O, gözlərini cərrahiyə otağının qapılarına dikib durdu. Sanki vaxt da ötüb keçmək bilmirdi. Elə bil zamanın ətəyindən daş asılmışdı. Əməliyyat iki saat yarım çəkdi. – Yaxşı ki, xəstəni vaxtında çatdırmısınız. – deyə əməliyyatdan çıxan həkim Hacı kişiyə bildirdi. – Oğlum, indi onun vəziyyəti necədir? Arxayın ola bilərik? – Hər şey yaxşıdır. Xəstə üç saatdan sonra ayılacaq. Narahat olmayın. Hacı rahat nəfəs aldı. – Şükür! Min şükür! – bu sözləri bir neçə dəfə təkrar etdi. Azca rahatlanıb Səliməyə dedi: – Ay Səlimə, sən evə get. Xəstəyə nə lazımdırsa, gətir. Çatışmayanı dükandan al, bu da pul. Səlimə arvad pulu götürmək istəmədisə də, Hacı kişinin sərt baxışlarından çəkindi. Pulu alıb tələsik getdi. Hacı kişi bir neçə dəfə qapını aralayıb, hərəkətsiz uzanmış Məsuməyə baxdısa da, bir şey anlamadı. Başının üstündə şəfqət bacısı oturub nəzərlərini xəstəyə dikmişdi. Arada reanimasiyadan çıxan şəfqət bacısını görən Hacı kişi tələsik ona yan aldı. – Qızım, xəstə necədir? Qocanın təşviş dolu baxışları şəfqət bacısının gözün- dən qaçmadı: Solmaz Muxtarova 88 – Əmi, narahat olma, xəstə yaxşıdır. Hacı kişi girəvə edib şəfqət bacısının cibinə pul qoymaq istədi. Amma cavan qız mehribançılıqla qocanın əlini kənar etdi. – Əmi, heç nə lazım deyil. Biz öz borcumuzu yerinə yetiririk. – Sağ ol, qızım. Allah sizi heç vaxt darda qoymasın. Çox sağ ol. Səlimə də qayıdıb gəldi. Lazım olanları alıb gətir- mişdi. Amma Məsumə hələ də ayılmamışdı. Hacı kişiyə çırtma vursaydın qanı çıxardı. O, özünə yer tapa bilmir, hövsələsiz dəhlizdə var-gəl edirdi. “Həkim deyəndən gərək çoxdan ayılaydı.” Artıq xəstəxanada gediş-gəliş nisbətən səngimişdi. Səlimə Hacı kişiyə yaxınlaşdı: – Hələ ayılmayıb?.. Hacı kişinin acıqlı baxışından arvadın sözü ağzında qaldı. Hacı tarama çəkilmiş əsəblərini cilovlaya bilmirdi. Axır ki, reanimasiyanın qapısı açıldı. Şəfqət bacısı xəstənin ayıldığını xəbər verdi. Hacı kişinin sanki çiyinlərindən dağ götürüldü. Bir qədər rahat nəfəs aldı və xəstə ilə görüşməyə icazə alaraq Məsumənin yanına girdi. Artıq saat doqquzu keçmişdi. Məsumənin işdən evə dönən vaxtı idi. Hacı kişi bir neçə dəqiqə Məsumə ilə görüşüb, arxayın olduqdan sonra xəstəxanadan çıxdı. Taksiyə oturub ünvanı deyərək gözlərini yumdu. Qapını astaca döydü. Sayad Hacı kişini görüb özünü itirdi. – Qızım, narahat olma. Bu məhəllədə işim vardı, dedim qoy sizə də baş çəkim. Sayaddan cavab gözləmədən qoca ərklə soruşdu: – Qızım, çayın olmaz? Yüklə 5,41 Kb. Dostları ilə paylaş:
|