60
edə bilmədim. Yanımda olan (ucuz) az qiymətli qaş-daşların bir hissəsini ona
göstərdim. Onlardan müxtəlif hissələr seçib apardı.
Axşam həmişə sarayda olan atası Mənsur xanın yerinə Azərbaycan
qubernatoru (canişini (?)—V. A.) vəzifəsini icra edən Təhmasib bəy öz zərgərini
mənim yanıma göndərib, ertəsi gün hökmən onun görüşünə gəlməyimi dedirtdi.
Zərgər dedi ki, ona qaş-daş və bir qədər çox qiymətli nadir əşyalar aparım. Buna
əməl edəcəyimə söz verdim və həqiqətən həmin gün mən və Mirzə Tahir onu
görməyə getdik.
25. (aprelin 25-də—V. A.) bu əyanların evində (Mirzə Tahir və Təhmasib
bəyin—V. A.) bir ay əvvəl onlara məlum olmuş bir xəbərin həqiqət olduğunu
təsdiq etdilər və təfsilatı ilə danışdılar. Bu ilin yox, keçən ilin dekabr ayında
İsfahandan quru yolla Hindistana gedən bir karvanda edilmiş oğurluqdan bəhs
etdilər. Karvan ildə bir dəfə, avqust ayında yola düşür. Baktiriyada yerləşən
Qəndəhardan keçir. Bu oğurluq adamların sayına, karvanda olan xəzinənin
zənginliyinə və nəticələrinə görə çox böyük oğurluq idi. Bu oğurluq Hindistan
sərhədlərindən üçgünlük məsafədə də aqvanlar (Aqvan—Əfqan (?)—V.A.) az qala
tatarların eyni olan və farsdan asılı olan, ona xərac verən bir xalq tərəfindən
edilmişdi. Onlar karvanın yola düşməsindən xəbər tutmuş və belə bir zərbə üçün
əlverişli bir keçiddə karvanın başının üstünü almışdılar. Onların hamısı yaxşı
silahlanmış və tam qətiyyətlə beş yüz adamdan ibarət idilər. Karvan isə iki yüz
konvoydan (konvoy—mühafizə dəstəsi—V.A.) ibarət olub, əksəriyyəti hindlilər
olmaqla iki min nəfərlə möhkəmləndirilmişdi. Mühafizə dəstəsi demək olar ki, heç
bir müqavimət göstərmədən qaçmağa üz qoydu. Karvandakı adamların əksəriyyəti
onları mühafizə etməli olanlardan nümunə götürüb konvoyların dalınca qaçdılar.
Onlar o qədər az müqavimət göstərdilər ki, hamısı bir yerdə on bir nəfər ölən oldu.
Bundan təəccüblənmək lazım deyil. Belə ki, karvanların, xüsusilə Hindistana
gedib-gələn karvanların tərkibi erməni və hindlilərdən düzəldilmiş dəstələrdən
ibarət olur, bu adamların əksəriyyəti dəyənək görəndə qorxuya düşürlər. Onların
içərisində cəsarətli olanları tək-tənha qalırlar. Onların yanındakılar qaçırlar. Qeyri-
adi nizamsızlıq üzündən onlar ancaq özlərini salamat saxlamağa çalışırlar. Oğurluq
bir neçə milyon miqdarında olmuşdu. Oğurluğun dəqiq miqdarı bilinmədi. Çünki
tacirlər belə görüşlərdə onlara qarşı olan inam itməsin deyə həqiqəti təhrif edirlər.
Bəziləri də tacir hüququnu qorumaq üçün və bunun üstünün açılmasından qorxaraq
göndərilən şeylərin bir hissəsini gizlədirlər (danırlar). Oğurluq haqqında şaha
verilən məlumat vərəqəsində altmış əlaqədar adamın imzası vardır. Ordakı məbləğ
üç yüz tümənə çatır, bu da on üç milyon beş yüz min livrdir. Bununla belə, israr
edirlər ki, bu, itirilmişin yarısı qədərdir. Qəndəhar qubernatoru oğurluqda əli
olduğu üçün günahlandırılmış və şah onu həbs etmək üçün adam göndərmiş, onu
öz əli ilə seçmiş olduğu tək bir Səh.—334 nökəri ilə bərabər boynuna xalta keçirib,
dəvəyə mindirib İsfahana gətirməyi əmr etmişdir. Danışırlar ki, karvanı soyan
oğrular dünyadakı şeylərdən xəbəri olmayan, qızılı, qaş-daşı tanımayan vəhşi
61
dağlılar olmuşlar. Onlar öz aralarında qızıl və gümüş pulları bir-birinə qarışdırıb
bölmüşlər, metalın çəkisinə fikir verməmişlər. Həqiqi mirvariləri fərq qoymadan
süni mirvarilərlə qarışdırmışlar. Mən buna zorla inanıram, əgər hamı daim bunu
təsdiq etməsəydi, məlumat verməzdim.
İkinci kitabın sonu
62
İZAHLAR VƏ ŞƏRHLƏR
I kitab
1. Səh. 253. Şah I Abbas 1587—1629-cu illərdə hakimiyyətdə olmuş, idarə
sistemində fars əyanlarına üstünlük vermişdir.
II kitab
2. Səh. 134. Böyük İsmayıl. Şah I İsmayıl Səfəvi (Xətai) 1486—1524-cü illər.
Azərbaycan Səfəvilər dövlətinin banisi.
3. Təhmasib. Şah I Təhmasib. 1524—1576-cı illərdə hakimiyyətdə olmuşdur.
Xətainin oğludur.
4. Şah II İsmayıl. 1576—1578-ci illərdə hakimiyyətdə olmuşdur.
5. Məhəmməd Xudabəndə. 1578—1587-ci illərdə hakimiyyətdə olmuşdur. Zəif
gördüyündən ona kor Xudabəndə deyirmişlər.
6. Səh. 136. Kaxetiya kralı Aleksandr. Kaxetiya çarlarından II Aleksandr (1527—
1605) ASE-nin məlumatına görə Şah I Abbasın təhriki ilə öz oğlu Konstantin
Mirzənin əmri ilə öldürülmüşdür (Bax: ASE, I c., səh. 224). Şardənin məlumatına
tənqidi yanaşmaq lazım gəlir.
7. Səh. 137—138. Mehru və ya Murad. Burada tarixdə Böyük Mouravi adı ilə
tanınan Georgi Saakadze (1580—1629) nəzərdə tutulur. Saray çəkişmələri
nəticəsində 1612-ci ildə İrana mühacirət etdiyi göstərilir. Lakin Şardənin «Abbas
və Pəri» dastanı haqqında verdiyi məlumat dəqiqdir və o, xalq arasında geniş
yayılmışdır.
8. Səh. 139. Təxminən 1610-cu il idi. Bu fakt G. Saakadzenin 1612-ci ildə İrana
mühacirət etməsini inkar edir. Şardən daha sonra 1613-cü il hadisələrini təsvir edir.
Bu da tədqiqatçıdan həmin dövrü bir daha araşdırmağı tələb edir.
9. Səh. 143. G. Saakadze 1625-ci ildə Gürcüstana qarşı müharibədə Şah I Abbasa
bələdçilik edir. Bu fakt da digər faktları təkzib edir. 1623-cü il hadisələrində də G.
Saakadze Səfəvilər əleyhinə üsyanın başçısı kimi təsvir edilir (bax: Şardən, II c.,
səh. 142).
10. Səh. 146. Şardənin təsvir etdiyi səfir haqqında dəqiq məlumat əldə edə
bilmədim.
11. Səh. 147. Müasir tarixçilər Şah I Abbasın 1629-cu ildə vəfat etdiyini təsdiq
edirlər.
12. Səh. 212. Şardənin təsvirindən belə məlum olur ki, Qazax ölkəsi (Şəmşəddil
xanlığı) tez-tez mərkəzi hakimiyyətə qarşı çıxdığından Şah I Abbas onu
Gürcüstanla eyni vaxtda fəth etməyə və orada irsi idarəetməni saxlamağa məcbur
olmuşdur. 1622/23-cü ildən Axaltsixi də Şəmşəddil sultanlığının tərkibində idi.
Qazax-Şəmşəddil sultanlığı Qarabağ (Gəncə) bəylərbəyliyinin tabeliyində idi.