Şəhordə sufi ordenlərinin fəaliyyət göstərməsini təsdiq
edən ən sanbailı mənbolərdən biri Ön Asiyada sufizmin
banilərindon biri Şeyx Əbu Səid Əbül-Xeyr əl-Xorasaninin
yeddinci noslindən olan və onun adını daşıyan şeyxin- Şeyx
Əbu Səidin qəbrinin üstündəki kitabədir. Tədqiqatçıların
fikrincə bu qəbirdə dəfn olunan Şeyx Əbu Səidin
O rdubadda xanogahı olmuş və o, sonətkarlarm həyatında
nəzərə çarpacaq dərəcədə mühüm rol oynayan dərviş
ordeninə rəhbəıiik etmişdir (Bax: kitabə JVb 1).
Kitabələrdə,
xüsusilə,
məzar
kitabələrində
tez-tez
adamlara güclü psixoloji və həyacanlandıncı təsir göstorən
Quran ayoləri, hodislor vo digər dini xarakterli mətnlərə rast
gəlinir. Bu mətnlər əsasən yaşadığımız dünyanm fani, bütün
yaranmışlarm ölümə məhkumluğu, ancaq böyük Allahın və
o dünyanm əbədi olması, Allaha və onun rəhmətinə inam,
axirətə-əbədiyyotə ümid və s. bu kimi fikirlər aşılayır.
Məzar kitabələrinin mətnlərində Quran ayələri və digər
dini xarakterli mətnlərlə yanaşı, Səfəvi şahİarınm yeritdiyi
şiəlik siyasətinin təsiri ilə şiəlik ehkamları, 14 məsumun
adları (Məhəmməd peyğəmbər, qızı Fatimə və 12 imam) vo
başqa formulalar da öz oksini tapmışdır. Biitövlükdə
götürüldükdə bu mətnlərin hamısı formaca müxtəlif olsalar
da, məzmunca, demək olar ki, oxşardırlar və bir-birini
tamamlayırlar. Onlar orta əsr islam ideologiyasmın Səfəvi
şahlarmm yeritdiyi şiəlik siyasətinin, öyrənilməsi üçün
əhəmiyyətli mənbələrdəndir.
Memarlıq abidələri, xüsusilə, qəbirüstü xatirə abidələri
üzərində, dini xarakterli yazılardan başqa, islam dininin
güclü təsiri hiss olunan mənzum parçalara, kiçik şeir
nümunələrinə də rast gəlinir. M ərhum un şərəfinə həkk
edilmiş bu ınətnlər xalq yaradıcılığmdan, orta əsr şairlərinin
əsərlərindən
götürülmüş
mərsiyə
və
elegiya formalı
şciıiordir. Bu şeir parçaları içərisində müsəlman dünyasmm
bir sıra görkəmli nümayəndələrinin, o cümlədən VIII-IX
əsrlərdə yaşamış ərəb şairi Əbül-Ətahiyənin yaradıcılığından
61
nümunələrə rast gəlinir.
Mətnlərində Şərq poeziyasmm müxtəlif niımunələrinə
təsadüf edilən bu kitabələr bir daha təsdiq ediı* ki, belə gözəl
abidələri yaradan sənətkarlar öz peşələrinin kamil ustası
olmaqla bərabər, ərəb və fars dillərini də bilmiş, Şərq
poeziyasma bələd olmuşlaı*.
Kitabələrdə bizə qədər gəlib çatan mənzum parçaların
köməyi ilə Azərbaycanm Şərq ölkələri ilə ədəbi və mədəni
əlaqələrini işıqlandırmaq, bu haqda müəyyən fikirlər
söyləmək
mümküııdür.
Həmçinin,
bu şeir parçaları
Azərbaycanda ictimai və ədəbi fikir tarixini öyrənmək üçün
də mühiım və orijinal vasitələrdən biridir.
Ordubad şəhərində indiyədək gəlib çatan kitabələr ərəb
paleoqrafiyasma dair zəngin material verir. Bu kitabələr
əsasən ərəb əlifbasımn nəsx, süls, süls elementli nəsx xətləri
ilə həkk edilmişlər. Tədqiq olunan epiqrafik abidələr təsdiq
ediıiər ki, XVJII əsrdən başlayaraq kitabələrin yazılmasmda
XIV-XV yüzilliklərdə yaşamış Təbriz xəttatlıq məktəbinin
vetirməsi Mövlaııa Zəhirəddin Mir Əli Tobrizi tərəfindən
yaradılmış nəstəliq xəttindən geniş istifadə edilmişdir.
Şəhərdə indiyədək qalan qəbirüstü xatirə abidələri
bizədək çoxlu memarlıq forma və ünsürlərini gətirib
çıxarmışlar. Bu baxımdan əsas yeri yuxarıdan çatma tağla,
yarım dairə, düzbucaqlı, itibucaqh form ada tamamlanan
başdaşı tipli xatirə abidələri tutur. Başdaşlarm səthi,
xüsusilə kənar haşiyələri həndəsi və nəbati ornamentlərilə
gözəl bəzədilir, müxtəlif formalı çiçək və rozetkalar lıəkk
olunurdu. Abidələrin bəzədilməsində istifadə olunan digər
memarlıq forma və ünsiırlərinə də təsadüf ediliı*.
Azərbaycanın orta əsrlər dövrü tarix və mədəniyyətinin
öyrənilməsində
əsas
mənbələrdən
olan
bu
abidələr
azərbaycanlı xəttat və həkkaklarm yüksək sənətkarlığmı və
incə zövqünü nümayiş etdirməklə bədii daşyonma və
xəttathq sənəti üzrə Naxçıvan məktəbinin mövcudluğundan
xəbər verirlər.
62
Şəhərdə Təbriz memaıiıq məktəbinə mənsub ustaların
imzası ilə bizə gəlib çatan abidələr göstərir ki, Ordubad
şəhərində yerli ustalarla birlikdə Azə'rbaycanm digər qədim
mədəniyyət mərkəzlərindən çıxmış sənətkarlar da yaşayıb
yaratmış, yaxud da onlar arasmda güclü əlaqələr olmuşdur.
Ordubad şəhərində indiyədək gəlib çatan müsəlman
epiqrafıkası abidələrinin əksəriyyəti şəhərin şərq tərəfmdə
yerləşən və yerli əhali arasmda «Malik İbrahim» adlanan
qəbristanlıqda
qeydə
almmışdır.
Qəbristanlığın
mərkəzində, böyük bir bina vardır. Bu binanm təyinatı
sovet
hakimiyyəti
illərində
müxtəlif şəkildə
təqdim
edilmişdir. Əvvəllər onun üzərində «Qaradağ məscidi»,
sonralar «Malik İbrahim məscidi», «Matəm evi» sözləri
yazılmış lövhə vurulmuşdu. Rus alimi V.M.Sısoyev binanın
ətrafmdakı
qəbristanlığm
Qaradağın
ətəklərində
yerləşdiyini və XX yüzilliyin əvvəllərində «Qaı*adağ
qəbristanlığı» adlandığmı qeyd etmişdir.
Binanm otaqlarmm birinin içərisində qəbir vardır.
Qəbirin üzərində məzar kitabəsi - epitafiya olmadığı üçün
onun mənsubiyyətini
dəqiq aydmlaşdırmaq mümkiın
deyildir. Ordubad şəhərindən və başqa yerlərdən buraya
ziyarətə gələn dindarlarm fıkrincə qəbirdə şiələrin üçüncü
imamı Hüseynin Kərbəlada şəhid olmasından sonra onun
qisasını almaq üçi'ın VII əsrin sonlarında başlayan hərəkatm
rəhbərlərindən biri olan sərkərdə İbrahim Əjdərin oğlu
Malik dəfn edilmişdir.
Dini ədəbiyyatdan və el arasındakı rəvayətlərdən məlum
olduğu kimi Ibrahim Əjdər həlak olduqdan sonra onun
övladları
vətənlərindən
didərgin
düşmüş,
bəziləri
Azərbaycana gələrək orada məskən salmış, oğlanlarından
Malik Ordubadda, Malik Əjdər isə Laçm rayonunun
Cicimli
kəndində
dəfn
edilmişlər.
Cicimli
kənd
qəbristanlığında erməni işğalınadə.k salamat vəziyyətdə
qalan və inşası tədqiqatçılar tərəfmdən XI-XII əsıiərə aid
edilən «Malik Əjdər türbəsi» müqəddəs hesab olunur və
63
Dostları ilə paylaş: |