16
Səməd Vurğunun qələmə aldığı “Bakının dastanı” poemasında milli
özünəməxsusluq qabarıq şəkildə təsvir olunmuşdur. Şair Bakı haqqında
olan düşüncələrini dastan kimi səciyyələndirərək poemanı nəğmələr
şəklində qələmə almışdır.
“Muğan” poemasında Səməd Vurğun Azərbaycanın malik olduğu
əsrarəngiz gözəlliklərdən yan keçmir, yeri gəldikdə epik təsvirə geniş yer
ayırır, “Bəsti” poemasında isə Azərbaycan qadının tərənnümünü önə
çəkirdi. Şairin “Dar ağacı” və “Lökbatan” poemalarında tarixilik öndə
olmaqla yanaşı, işğalçılıq siyasətinə təndiqi münasibət qabarıq şəkildə əks
olunmuşdur. Səməd Vurğunun müəllifi olduğu “Macəra”, “Muradxan”,
“Kənd səhəri”, “Talıstan” poemalarında kənd həyatının epik təsviri geniş
tərənnüm olunmaqla yanaşı, şair bir sıra mühüm məqamlara toxunmuşdur.
Məlum olduğu kimi, Səməd Vurğunun əsərlərinin böyük bir qismində o
zamankı ideologiyaya inam əsas yer tutur. Bu da şairin sovet məfkurəsinə
inamından irəli gəlirdi. Səməd Vurğunun sovet ideologiyasına xidmət edən
əsərləri sırasında “Komsomol poeması” mühüm yer tutur. Bu əsər yazıldığı
gündən şairə böyük şöhrət qazandırmışdır. Əsər hissə-hissə yazılsa da
sonradan bütöv halda işıq üzü görmüşdür. “Komsomol poeması” o
zamanlar bir sıra tənqidçilər tərəfindən yüksək qiymətləndirilmişdir.
“Komsomol poeması”nın qəhrəmanları yeni yaranan cəmiyyət
uğrunda mübarizə aparan gənclərdir. O gənclər ki, yeni cəmiyyətin onlara
uğur gətirəcəyinə inanır və bunun uğrunda mübarizə aparır. “Komsomol
poemasında” hadisələr XX əsrin 20-ci illərindən sonrakı dövrü əhatə edir.
Yeni cəmiyyət uğrunda mübarizəni şair dramatik konflikt şəklində
oxuculara müvəffəqiyyətlə təqdim etməyi bacarmışdır. Əsərin əsas
qəhrəmanları olan Bəxtiyar, Cəlal, Murad, Şahsuvar, Mirpaşa, Gülzar,
Humay və Gəray bəy obrazlarına müəllif fərdi şəkildə yanaşmağı
bacarmışdır. Çünki bu obrazların çoxu şairin görüb tanıdığı konkret
şəxslərdir. S.Vurğunun bu poemasına çağdaş düşüncə müstəvisində, yeni
kontekstdə yanaşılsa yeni ideologiyaya inanıb, onun uğrunda mübarizə
aparan gənclərin taleyini və eyni zamanda gəlmə ideologiyaya inanan
gənclərin faciəsinin təsvirini görmək olar. “Komsomol poeması”
ümumilikdə XX əsrin I yarısı Azərbaycan ictimai həyatının, məişətinin,
əxlaq və sosial dəyərlərinin real mənzərəsini ifadə etmək baxımından
əhəmiyyətli bir əsərdir.
Səməd Vurğun “Komsomol poeması”da hər hansı bir yeni cəmiyyət
qurularkən mübarizə və qurbanların gərəkliyinin vacib olduğunu
göstərmişdir. Əsər sovet dönəmində yazıldığına görə o zaman üçün çox
17
aktual bir əsər sayılmış və şair tarixdən gördüyü hadisələri, qəhrəmanları
canlandırmağa müvəffəq olmuşdur.
Səməd Vurğunun sovet ideologiyasını tərənnüm edən əsərlərindən biri
“Üsyan” poemasıdır. Bəxtiyar Vahabzadə bu əsəri “Komsomol
poeması”nın bir qolu kimi səciyyələndirir. Əsər əvvəllər “Üsyan və Quran”
adı ilə nəşr olunsa da sonralar adı dəyişdirilmiş və “Üsyan” olaraq
qalmışdır.
Səməd Vurğunun “26-lar” poeması bu gün öz aktuallığını itirmiş
əsərlər sırasındadır. Məlum hadisələrdən sonra xalqımız şaumyanların,
osepyanların, kostandyanların, boryanların, avakyanların, əmiryanların
mənfur siyasətinin iç üzünü görmüş oldu. Lakin danılmaz bir həqiqətdir ki,
sovet şairləri bu komissarların Türkmənistanın Ağcaqum çölündə
güllələnməsini az qala “əsrin faciəsi” kimi dəyərləndirirdilər. S.Vurğun da
tarixi həqiqətlərin gizli saxlanıldığı bir dövrdə sovet ideologiyasına
inanaraq “26-lar” poemasını qələmə almışdır. Maraqlı bir fakt da
mövcuddur ki, istiqlal şairimiz Xəlil Rza Ulutürk və görkəmli şairimiz
Mikayıl Müşfiq də ilk zamanlarda sovet ideologiyasına inanaraq “26-lar”
adlı poema qələmə almışlar. Səməd Vurğun bu poemanı 1935-ci ildə, Xəlil
Rza Ulutürk isə 1954-cü ildə qələmə almış və Xəlil Xəlilov imzası ilə çap
etdirmişdir.
Səməd Vurğunun “Leninin kitabı” və “Zamanın bayraqdarı”
poemalarında da sovet ideologiyasının təsiri açıq-aşkar duyulmaqdadır.
Şairin “Ölüm kürsüsü” əsəri kommunist ideologiyasının carçılarından olan
Dmitrova həsr olunmuşdur. Bu əsər sovet ideologiyasının faşizm üzərində
mənəvi qələbəsi mövzusundadır və şair Dmitrovun simasında qələbəyə
inamını əks etdirirdi. Səməd Vurğun 1949-cu ildə “Köhnə dostlar” adlı
poema qələmə almışdır. Şairin “Köhnə dostlar” poemasının baş qəhrəmanı
neftçi usta Murad olsa da, bu əsərdə “şəxsiyyətə pərəstiş” ideyası qabarıq
şəkildə təsvir olunmuşdur. Bütün bunlar şairin o dövrdə mövcud olan
ideologiyaya inamından irəli gəlirdi.
Səməd Vurğunun imperializm və müstəmləkəçilik siyasəti əleyhinə
yazılmış əsərləri sırasında “Zəncinin arzuları” poeması mühüm yer tutur.
Bəxtiyar Vahabzadə bu əsəri “Ölüm kürsüsü” əsərinin davamı hesab edirdi,
çünki hər iki əsərdə mürtəce ideologiya, imperializm, müstəmləkçilik
pislənilirdi.
Qüvvətli lirika ilə epik təxəyyülün ehtiva olunduğu Səməd Vurğun
poeziyası bəşəri duyğuları əks etdirən bir poeziyadır. Bu əsərlərin bəziləri
çağdaş dövrümüzlə səsləşməsə də buna baxmayaraq, sovet dönəmini
“panorama” şəklində əks etdirmək baxımından çox əhəmiyyətlidir. Səməd