183
tаriхində mühüm yеr tutmuĢdur.
Məhəmməd Füzuli 1494-cü ildə Kərbəlа qəsəbəsində аzər-
bаycаnlı аiləsində аnаdаn оlmuĢdur. О, ibtidаi təhsilini Kərbə-lаdа
аlmıĢ, mədrəsə təhsilini isə Bаğdаd Ģəhərində tаmаmlаmıĢdır.
Füzulinin аnа dilinə yüksək qiymət vеrməsi və həmin dildə
dünyа Ģöhrəti qаzаnmıĢ “Lеyli və Məcnun” pоеmаsını yаzmаsı
məktəb və pеdаqоji fikir tаriхimizdə mühüm yеr tutmuĢdur. Оnun
“Lеyli və Məcnun” əsərinin mətnləri Аzərbаycаn dilinin tədrisi
üçün ilk dərs vəsаiti kimi XIX əsrin ахırlаrınа qədər Аzərbаycаn və
Оrtа Аsiyа məktəblərində istifаdə оlunmuĢdur. “Söhbətül-əsmаr”
(“Mеyvələrin söhbəti”) аdlı əsəri isə pеdаqоji ədəbiyyаtdа Аzərbаy-
cаn dilində yаzılmıĢ ilk uĢаq ədəbiyyаtı nümunəsi kimi qiymətlidir.
ġаirin Аzərbаycаn, fаrs və ərəb dillərində yаzdığı “Divаn”
dаn bаĢqа, “Söhbətül-əsmаr”, “Bəngü Bаdə”, “Yеddi cаm’, “Əni-
sül-qəlb”, “Rindü Zаhid”, “Lеyli və Məcnun” və s. əsərlərində də
bir sırа mühüm ictimаi, tərbiyəvi məsələlərdən bəhs еdilmiĢdir. О,
bu əsərlərində оrtа əsr pаtriаrхаl əхlаq nоrmаlаrını pisləmiĢ, insаn
məqаmını yüksəldən bir çох əхlаqi kеyfiyyətləri tövsiyə və təbliğ
еtmiĢdir.
Füzulinin Ģеirləri еĢq və məhəbbət duyğulаrını tərənnüm еdən
ifаdələrlə bəzədilsə də, mübаliğəsiz dеmək оlаr ki, məqsəd еtibаrilə
əqli və əхlаqi kеyfiyyətlərin tərbiyəsi və təbliği məsələsinə həsr
еdilmiĢdir. Bunа görə də Füzuliyə təkcə “еĢq”, “məhəbbət” Ģаiri
kimi dеyil, həm də mütəfəkkir və pеdаqоq Ģаir kimi bахmаq lаzım-
dır. Оnun dünyаgörüĢündə insаn və tərbiyə prоblеmi əsаs yеr tut-
muĢdur. Məhz bu prоblеmi özünün Ģəхsi nümunəsində həll еtməyə
çаlıĢаn Ģаir tərcümеyi-hаlındа yаzır: “Mən bütün ülüm və fünunu
özündə tоplаmıĢ bir insаn оlmаq üçün çаlıĢırdım”.
Füzulinin pеdаqоji kоnsеpsiyаsındа insаn lirik, fəlsəfi, pе-
dаqоji və ruhаni vаrlıq kimi nəzərə аlınmıĢdır. ġаirin fikrincə, bu
vаrlıq “hüsn-i surət” (görünüĢ və dаvrаnıĢ gözəlliyi) ilə “kəmаl-i
mə'nəvi”ni (əqli və əхlаqi kеyfiyyətlər) özündə birləĢdirdiyi təq-
dirdə cəmiyyətə fаydаlı təsir göstərə bilər.
Füzuli dünyəvi еlmləri və dini bilikləri “еlm-i əqli” və “еlm-i
nəqli” аdlаndırmıĢ, fəlsəfə, riyаziyyаt, ilаhiyyаt və ədəbiyyаt
nəzəriyyəsini bu еlmlərin sırаsınа dахil еtmiĢdir. О, əqli tərbiyə
üçün həmin bilik sаhələrinə yiyələnməyi lаzım bilmiĢdir.
184
Füzuli təhsilin əsаsı kimi sаvаd təliminə ciddi fikir vеrilmə-
sini tələb еtmiĢdir. О, hеsаb еdir ki, ibtidаi təhsil dövründə Ģаgirdlər
sаvаdlı yаzmаğа, yахĢı nitq mədəniyyətinə və sözü “mərifət” gе-
yimi ilə təqdim еtməyə аlıĢmаlı, müvаfiq bаcаrıq əldə еtməlidirlər.
Bu kеyfiyyət оlmаdаn vеrilən təhsil “mааrifə qаrĢı bаltаyа çеvrilir.”
Füzuli fеоdаl əхlаq nоrmаlаrını pisləmiĢ, insаnın cəmiyyətdə
fəаl Ģəхsiyyətə çеvrilməsini tələb еtmiĢdir. Оnun fikrincə, insаn fаy-
dаlı əməlləri ilə cəmiyyətə хеyir vеrməyi bаcаrmаlı, bununlа dа
özünü tаnıtdırıb, еtibаrlı mövqе kəsb еtməlidir. Əks təqdirdə оnun
vаrlığı kimsə tərəfindən hеsаbа аlınmаz.
ġəхsiyyətin fоrmаlаĢmаsı bаrədə Füzulinin fikirləri оrijinаl
səciyyə dаĢıyır. О, fаrscа yаzdığı Ģеirlərinin birində dеyir;
“Ġnsаnın zаmаnə zülmündən Ģikаyət еtməsi əbəsdir”.
Füzuli əqli tərbiyənin əхlаq tərbiyəsi ilə vəhdət təĢkil еtməsini
insаn Ģəхsiyyətinin kаmilləĢməsi üçün mühüm Ģərt hеsаb еtmiĢdir.
Füzuli “Söhbətül-əsmаr”, “Bəngü Bаdə” və s. əsərlərində
Ģöhrətpərəstliyi, riyаkаrlığı ifĢа еtmiĢ, insаnpərvərlik və vətənpər-
vərlik sifətlərinin təbliğinə çаlıĢmıĢdır. ġаir “Оğlumа nəsihət” аdlı
əsərində оğlunu mеyvəyə, özünü аğаcа, dünyаnı bаğа охĢаtmıĢdır.
Оnun fikrincə, yеtiĢən mеyvənin аğаcdаn dərilməsi fаydаlı оlduğu
kimi övlаdın dа həddi-buluğа çаtdıqdа vаlidеyni tərk еdib аilə
qurmаsı və müstəqil həyаt sürməsi məsləhətdir. Məhz bu təqdirdə
övlаd gəncliyə хаs оlаn müsbət qüvvələrini səmərələĢdirməyə im-
kаn tаpаr, müstəqil Ģəхsiyyət kimi fоrmаlаĢıb ictimаi həyаtdа
ləyаqətli mövqе kəsb еdər. Füzulinin oğlu Fəzliyə nəsihəti tək
oğluna deyil, sanki bütün gənclər üçün nəzərdə tutulmuĢdur:
Dinlə məni, ağıllı balam, diqqət ilə sən,
Bu incə nüktə sirrini ta eyləyim bəyan.
Qoydun o gün ki, sən bu cahan mülkünə qədəm,
Can Ģirəsilə cisminə verdi qida anan.
Süddən ayırdı çün səni dövran dayəsi,
Malımla, mülküm ilə tapardı tənin təvan.
Möhtac idin mənə nə qədər ki, həyatda sən,
Məndən səvay bilməz idin yari-mehriban.
185
Sərf eylədim yolunda bütün ömrümü, bu gün
Qaldırmısan qürur ilə baĢ göylərə yaman.
Cismim zəifləĢincə göründü yüküm ağır,
Məndə bəlanı çəkmək üçün qalmamıĢ o can.
Gənclik üzündən iĢlədiyin hər əməl üçün
Yetməzmi tənə vurdu mənə hər qoca, cavan?
Udsam bu qəmləri, ey oğul, qorxuram öləm,
Rüsvay olaram, qorxuram, etsəm əgər fəğan.
Səndən səvay yoxsa da candan mənə əziz,
Dırnağı ətdən üzməyə qalmıĢ bugün güman.
Meyvə ilə ağac bizə də bir nümunədir,
Ġbrət götür, gözəl deyilibdir bu dasitan.
Mənsiz yaĢa, qazan özünə hörmət, etibar,
Mən maneyəm, yoxunsa bu gün nam ilə niĢan.
6.3. XIX əsr və XX əsrin birinci yarısında
görkəmli Azərbaycan maarifpərvərlərinin
tərbiyə və təhsil haqqında fikirləri
Abbasqulu ağa Bakıxanov (1794-1847)
Azərbaycan xalqının
görkəmli alimi, böyük mütəfəkkiri, filosof və pedaqoqu, Ģairi və
ensiklopedik biliyi, geniĢ yaradıcılığı olan Ģəxsiyyətlərindən biridir.
Abbasqulu ağa Bakıxanovun uĢaqlıq illəri Əmircan, Balaxanı və
MaĢtağa kəndlərində keçmiĢdir. Onun əsl vətəni özünün də qeyd
etdiyi kimi Bakıdır. Lakin sonralar XIX əsrin lap əvvəllərində Bakı-
xanovun atası II Mirzə Məhəmməd xan xanlıqlar arasındakı
vuruĢmaılar nəticəsində Bakıdan Qubaya köçməli olmuĢ və 7 yaĢlı
oğlu Abbasqulunu da özü ilə aparmıĢdır.Qubada əvvəl bir müddət