Carl gustav jung



Yüklə 3,33 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə128/138
tarix18.06.2018
ölçüsü3,33 Mb.
#49331
1   ...   124   125   126   127   128   129   130   131   ...   138

MEKTUPLARINDAN SEÇMELER

387


îlkel insanın (mağara adamının) insan yeme âdeti (ritueli) ta derinlerimiz­

de  yankılanmakta.  Aynı  şeyi  bugün  de  yapıyoruz,  nasıl  olduğunu  anla­

madan kutsam veriyoruz;  vahşi ilkeller değiliz sözüm ona, Tanrının etiyle 

kutsanan  kişileriz.  Bazı  hastalarımda,  Aşai  Rabbani  konusunda,  karşı 

koyamadıkları  bir  kan  içme  tutkusu  gördüğüm  oldu.  İlkel,  geçmişte 

kalmış bir şey, dinsel bir ruhsat bu. Sözü öyle bir sözdür ki «ağızdan çıkar 

çıkmaz, başlangıçtaki o ilk sözü yankılar», büyük eylemi, başlangıçtaki o 

ilk  eylemi  harekete  getirir.  Öyle  inanıyorum  ki,  bize  verilen  biricik 

başlangıç  olgusu,  ruhun  gerçek  temeli,  tek  dolaysız  gerçek,  yaratıcı 

imgelemdir.  Varlığın  doğrudan  doğruya  yaşantısını  duyabileceğimiz  tek 

biçimi  esse  in  anima8  dan  bunun  için  söz  ediyorum.  Başlangıçta  ruhsal 

olmayan  hiçbir  varlık  biçimi  düşünemeyiz.  Bütün  öteki  gerçekler  ondan 

türer  de,  dolaylı  olarak  onun  aracılığıyla  (aslında  bilim  denen  o  yapay 

yardımcı ile) açığa çıkmış olur.

Bilinçdışı  ne  bir  düzendir,  ne  de  bir  düzensizlik.  Denemeler  hem 

öyle  hem  böyle  olduğunu  doğruluyor.  Düzensiz  bir  bilinç  söz  konusu 

olduğunda,  düzen  bilinçdışından  geliyor,  kimi  zaman  da,  tersine,  bi­

linçdışı  karmaşa,  bilincin  alabildiğine  dar  dünyasına  saldırıyor.  Büyük 

dinlerin  temeli  atılırken,  ilk  görülen,  her  yere  bilinçdışında  burçlaşan, 

herkese ortak bir kargaşa karşısında ağır basan bir düzen  ilkesidir (ortak 

bağışlanma  özlemidir  bu).  Peygamber,  ortak  bilinçdışındaki  yardımcı 

imgeyi  içgözüyle  çağının  gerekleri  arasında  ayırt  eder  ve  onu  simgeyle 

dile  getirir:  Ortak  bilinçdışından  konuştuğu  için,  herkese  seslenir  —   le 

vrai  mot  de  la  situation.9  Dolayısıyla  herkes  üzerindeki  etkisi  büyüleyi­

cidir,  «hakikidir»;  geçerliliği  geçicidir:  Çünkü  yalnızca  belli  bir  durum 

için söz konusudur.  Durum değişikliği  yeni bir «hakikat» gerektirir,  bun­

dan çıkan da, hakikatin daima belli durumlara göre olduğudur.  Simge, ait 

olduğu  durumu  gerçekten  dile  getiriyor;  tatmin  edici  oluyorsa,  hakikî, 

geçerli  ve  gerçekten  «mutlak»tır.  Durum  değişir  de,  simge  olduğu  gibi 

sürdürülürse, put olmaktan öteye gitmez; bizi  bilinçdışına ittiğinden, her­

hangi  bir açıklama  ve  aydınlatma getirmediğinden,  kişiyi  yoksullaştırıcı,



Esse in anima:

  Lalince  «Ruh  içre  varolma».



9

  Le  vrai  m ot  de  la  situation:  Fransızca, durum u  tam  dile  getiren  söz,  demek.




388

ANALİTİK  PSİKOLOJİ

boğucu  bir  etkisi  olur.  Örneğin  Justin  M artyr10  Hıristiyanlıktan  «Bizim 

felsefe»  diye  söz  eder.  Simge,  öğretidir,  put  ise  kuruntu.  Hegel'in 

«algısal»  düşünce  biçiminin,  arketiplere  benzer  bir  durumu  var. 

«Algısal», ya da «idrakli» düşünce,  en azından  iki işlevi birleştirdiğinden 

daha  büyük  anlam  ve  değer  taşıyor.  Zihin  sürecinin  en  üstün  biçimi, 

simgesel yaşantı  ve onun  simgesel  ifadesi  olmalı.

Haklısınız,  simge  içgüdü  alanına  değil  başka  bir  alana  ait.  İçgüdü 

alanı  anaya,  simge alanı  ise  oğula  (ya da Tanrıya) ait.  Ben kendi dilimde 

buna çelişkili  varoluş  diyorum,  yani  içgüdüsel  bilinçdışı  Gnostisizm’den 

alınan  bir  deyimle  Plerom an  bu.  Plerom a’mn  bireyin  bilincinde 

yansıması  ve  oluşması  (bir  bakıma  aynı  özden)  bireyin  imgesini  yaratır: 

Simgedir bu.  Simgede  bütün çelişkiler ortadan kalkar.  Pleroma’da Yukarı 

ile  Aşağı  tuhaf  bir  birlik  içindedir;  bir  şey  yaratmazlar,  ancak  bireyin 

yanılgıları  ve  gereksinimleriyle  tedirgin  edildi  mi,  Yukarı  ile  Aşağı 

arasında  bir  çağlayan  oluşur,  dinamik  bir  şeydir  bu.  Simgedir.  Pleroma 

gibi, simge de, insanın boyutlarını aşar. Abanır üzerine, biçimlendirir onu, 

sanki  bir  savak  baraj  kapağı  açılmıştır  da,  kendini  karşı  konmaz  bir 

akıntıya kaptırmıştır.

İşin güç yanı, biz kendimiz ne yapıyorsak, kendimize nasıl bir düzen 

veriyorsak  ruhu  da  öyle  sanmamızdır;  ruhsal  güçlerin  çaresiz  kurbanları 

olduğumuzu  kafamıza  sokamıyoruz  bir  türlü.  «Zorlayıcı  Nevroz»  çeken 

profesörü  alın  ele.  Günümüz  hekiminin  kullandığı  bir  söz  bu  «zorlayıcı 

nevroz»  (bir  kötünün  ya  da  korkutucu  şeyin  etkisini  ona  iyi  ad  vererek 

kovar  gibi)  nevrozdan  başka  bir  şeyciğiniz  yok  anlamına  geliyor  (yani 

hastalığınız  kuruntudan  ibaret)  demek  oluyor.  Oysa  gerçek  zorlamalı 

nevroz,  herhangi  bir  organik  hastalıktan  çok  daha  beter  bir  şeydir; 

işkencelerin  en  kahredicisi,  en  acısıdır.  Cin  çarpmış  olduğuna  inansaydı 

profesör,  daha iyi olurdu.  Hakikate daha yakın olurdu.

1,1  H ıristiyanlık  savunuru.  I.  S.  100  dolaylarında  doğm uş  ve  163  -  167  yılları 

arasında  şehit  edilm iştir.

11 

Pleroma:  Tam lık,  bolluk,  G nostik  dinbilim inde  «Tanrının  ve  ruhsal  evren  ile 



tanrısal  güçlerin  ve  neşirlerin  tiimiiniin  ikam et  ettiği  yer.


MEKTUPLARINDAN  SEÇMELER

389


Freud'un psikanalizinde geçen «simge» sözünün simge ile ilgisi yok. 

Simge  sözcüğü  yerine  «hastalık  belirtisi»,  ya  da  «mecaz»  deseydi,  daha 

yerinde  olurdu.  Simge  hiçbir  zaman  (Pleroma’da)  bilinçdışında  doğmaz, 

isabetle  buyurduğunuz  gibi  «Kişinin  biçimlendirmesiyle  çıkar  ortaya». 

Bilinçdışı  gereçlerden  oluşur,  bilinçle  bilinçlenir  ve  ifadesini  bulur. 

Simgenin  insana  ihtiyacı  vardır gelişmesi  için.  Ne  var ki,  insanı  aşar,  bu 

yüzdendir ona «Tanrı» denmesi» çünkü psişik bir durumu, ya da ego'dan 

(Ben'den)  daha  güçlü  bir  unsuru  (ki  ben  buna  KENDİ  diyorum)  dile 

getirir.  Bu  unsur ortak  bilinçdışında önceden  vardır,  ancak gücünü  bilin­

cimde yaşayarak elde edebilir («Ben değilim bende yaşayan, İsa'dır»).

Temel unsurlar bakımından ego'nun yerine geçer. Beceriksizlik duy­

gusundan kurtulma böyle olur («Sen ne buyurdunsa, o olacaktır»).



J. Ailen Gilbert'e

20 Aralık  1929

Azizim Dr. Gilbert,

Yazınıza  teşekkürler!  Böyle  bir tedaviye kalkışmak kolay  değil,  bu 

gibi vakalarda, hastalarıma kendilerine özgü içeriklerini, yazıyla, çizgiyle, 

resim  ile dile getirmelerini  önermemin bazan büyük yardımı  dokunuyor. 

Bu gibi durumlarda öyle anlaşılmaz sezgiler beliriyor, bilinçdışından öyle 

hayal  kırıntıları  çıkıyor  ki,  bunları  anlatacak  uygun  bir  dil  yok  gibi... 

Hastalarımı, kendi simgesel ifadelerini, kendi  «mitologya»larını bulmaya 

bırakıyorum. Bunları  bir «neden-sonuç» ilişkisiyle (redüksiyon  ile) anali­

ze  kalkışmıyorum  (ille  de  gerekmiyorsa  tabii),  sadece,  hastanın  dile 

getirmeye  çalıştığının  anlamını  çıkarmaya,  kavramaya  çabalıyorum.  Bu 

daha  çok  sentetik  bir  anlayış  biçimi.  Nevroz  ile  psikoz  arası  öyle  sınır 

vakalar  vardır  ki,  insan  bir  türlü  içinden  çıkamaz;  hastanın  kendisi  de, 

başkaları kadar, bu tuhaf içeriklere anlam veremez. Hastaların demek iste­

diklerini  anlamaya  çalışırken,  bilseniz  ne  çok  şey  öğrendim  bilinçdışı 

konusunda...



Yüklə 3,33 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   124   125   126   127   128   129   130   131   ...   138




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə