«Дядя Горгуд китабы»нда ат кулtу
122
prosesi ―Kitab‖da bütün aydınlığı, dəqiqliyi ilə öz əksini
tapmıĢdır...‖
1
Xatun aydır: ―Yigidim, bəg yigidim! PadĢahlar təŋrinin
kölgəsidir. PadĢahına asi olanıŋ iĢi rast gəlməz. Arı köŋüldə pas
olsa, Ģərab açar. Sən gedəli, xanım, arqurı yatan Ala tağlaruŋ
avlanmamıĢdır.
Ava bingil, köŋlüŋ, açılsun!‖ – dedi.
Yuxarıdakı nümunədən fərqli olaraq, burada at belində ov
etmə istirahət, ruhun qidası hesab olunur. Amma həmin sintak-
tik bütövün sonrakı hissələrindən məlum olur ki, ov uğursuz
alınır, istirahət pozulur: ...Bəkil at cilovsın yeŋimədi, bilə uçdı.
Sağ oylığı qayaya toqındı, sındı ... Heç Ģübhəsiz ki, bu səhnə
real bir hadisənin təsviridir. Amma onun mifoloji aləmlə bağlı-
lığını da inkar etmək olmaz. Yeri gəlmiĢkən, bu istiqamətdə
kifayət qədər araĢdırma aparılmıĢdır. Məsələn, M.Seyidov
həmin hadisənin mifoloji köklərini müəyyənləĢdirərkən Bəkilin
yaralanmasını reallaĢmıĢ Bəkilə verilən cəza hesab edir: ―...
Bəkil indi hətta yaralı keyikin arxasınca at salır, onu özünü uca
yerdən atmağa məcbur edir. Deyəsən, elə buna görə də dağ və
meĢə kultları, tanrı və ilahəsi onu cəzalandırır və Bəkil ―sol
oyluğu‖nu sındırır. Bizcə, bu hadisə ov heyvanlarının himayə-
çilərinin yersiz, ehtiyac olmadan ov edən, reallaĢmıĢ Bəkilə
verdikləri cəzadır
2
.
Qeyd etdiyimiz kimi, Oğuz igidlərinin ən yaxĢı istirahəti
məhz at belindədir:
At minməyən, atla ov etməyən Oğuz igidinin yata-yata
yanı ağrıyır, dura-dura beli quruyur, günü xoĢ keçmir: Ünim
aŋlaŋ, bəglər, sözüm dinləŋ, bəglər! Yata-yata yanımız ağrıdı.
Tura-tura belümiz qurudı. ...Oğuz igidi bu cür tənbəllik və ya
passivliklə barıĢmır: Yüriyəlim, a bəglər! Av avlıyalım, quĢ
1
N.Cəfərov. Eposdan kitaba. Bakı, 1999, s..97
2
M.Seyidov. Azərbaycan xalqının soykökünü düĢünərkən.
Bakı, 1989, s.244.