İstəniləli siyasi sistemdə siyasi iştirak çox m ühüm dür,
Sistemin xarakteri və fəaliyyəti sistemin üzvlərinin
onda iştirakı və ona təsir göstərməsi yollarını axtarmaqla ra-
zılaşdmlmalıdır. M üxtəlif üzvlərin siyasiləşməsi və siyasi iş
tiraka nail olmaq üçün siyasi ünsiyyətin aparılması həm işə
iki amilin - siyasi səfərbərliyin və siyasi mədəniyyətin tə siri
nə məruz qalır.
Siyasi səfərbərlik
Səfərbərlik iki məna daşıyır. Onlardan birincisi hərbi,
digəri isə siyasi sistemin təhlili mənasında səfərbərlikdir.
Hərbi və ya müharibə kontekstində səfərbərlik bütün enerji
və ya səylərin müharibə kimi fövqəladə və ya fəlakət vəziy
yətində toplanması və ya dəyişməsi deməkdir. Bu vax t
müharibənin məqsəd və vəzifələri hakim mövqe tutur v ə
bütün başqa məqsəd və vəzifələr hakim müharibə mövzu
suna tabe etdirilir.
Hərbi və ya müharibə səfərbərliyinin əsas xüsusiy
yəti ondan ibarətdir ki, bu cür səfərbərlik yalnız xüsusi vaxt
larda arzuolunan və ya mümkündür. Əgər müharibə dövrü
uzanarsa, onda səfərbərlik vəziyyəti pozulur. Onlar ya qay
ğılı və ümüdsüz olur, ya da ki, səfərbərliyi itirir və passiv
ləşirlər. Məhz buna görə də səfərbərlik qısa vaxt ərzində baş
verməlidir. Səfərbərliyi həyata keçirən və planlaşdıran siya
sətçilər ümumən başa düşürlər ki, səfərbərlik qısamüddətli
fenomendir və bu məqsədə qısa müddətdə çatmaq lazımdır
və çünki əgər fürsət əldən buraxılarsa, insanları səfərbərliyə
almaq xeyli çətinləşər. Səfərbərliyin digər vacib xüsusiyyəti
tərxis olunmadır. Böhran vəziyyəti və ya müharibə başa
çatdıqda əsas məqsəd ətrafında toplanmış və itiqamət-
72
ləndirilmiş ordu və mülki əhali sərbəst buraxılmalıdır.
Sistem analizi kontekstində səfərbərlik bir qədər
fərqli məna daşıyır. Burada səfərbərlik siyasi sistemin müx
təlif enerji və qabiliyyətlərinin fəallaşması və istiqamətlən
dirilməsi mənasını daşıyır. Lakin fəallaşma və istiqamət
ləndirilmə hər hansı bir fövqəladə hal və ya müharibə üçün
deyil. Səfərbərlik siyasi sistemin normal və müvəffəqiyyətli
fəaliyyəti üçün tələb olunur və nəzərdə tutulur. Siyasi
sistemin fəaliyyəti millətin həyatında baş verən gərginlikləri,
əngəlləri, uğursuzluqları, fəlakətləri, böhranları və ya
müharibələri nəzərə ala bilər. Beləliklə, bunlar baş verəndə
siyasi sistemin səfərbərliyi fövqəladə hallara qarşı istifadə
olunur. Bu hallar baş vermədikdə isə səfərbərlik siyasi
sistemin müvəffəqiyyətli fəaliyyəti üçün istifadə oluna bilər.
Burada siyasi sistemin müvəffəqiyyətli fəaliyyəti siyasi
sistem kontekstində müxtəlif subsistemlər və proseslərin
düzgün fəliyyəti deməkdir. İnsanların maraq və tələbatları
yaxşıca toplanılmalı,
öyrənilməli və
siyasətçilərə və
inzibatşılara çatdırılmalıdır.
Ünsiyyət subsitemi kimi, müxtəlif subsistemlər də
yaxşı işləməlidirlər.
Sənayenin müxtəlif sahələri
bir
subsistem kimi ünsiyyət və siyasi partiyalar subsistemləri ilə
əl-ələ verib birgə addımlamalı və bu vaxt qanunverici
subsistemlə hərbi subsistem arasında uyğunluq olmalıdır.
Siyasi kontekstdə subsistemlər arasında əməkdaşlıq və
uyğunluq dedikdə bu nəzərdə tutulmalıdır.
Səfərbərlik vəziyyətində olan siyasi sistemdə müxtəlif
subsistemlər operativ müstəqilliyə və muxtariyyətə malik
olurlar. Almond və Pauel özlərinin “Müqayisəli siyasət” adlı
əsərində m üxtəlif siyasi sistemləri səfərbər (mobil) və
73
səfərbərlikdən öncəki (pre-mobil) sistemlərə bölürlər.
Onların hər biri sonradan demokratik və avtoritar sistemlər
kimi təsnifləşdirilə bilər. Məs., onlar Qana dövlətini
səfərbərlikdən öncəki avtoritar, Nigeriyanı 1966-cı ilədək
səfərbərlikdən öncəki demokratik, Britaniyanı isə m obil
müasir demokratik sistem kimi xarakterizə edirlər. B u
sistemlərdən subsistem muxtariyyəti və iştirak mədəniyyəti
xüsusi
cəhətlərə
malikdirlər.
Fransadakı
dördüncü
respublikanı məhdud subsistem muxtariyyəti kimi misal
gətirirlər. Meksika zəif subsistem muxtariyyatı olan səfərbər
olunmuş müasir siyasi sistem kimi misal gətirilir. Onlar
avtoritar tipli səfərbər müasir siyasi sistemlərə dair də
misallar gətirirlər. Almond və Pauel avtoritar subsistemlərin
səfərbər olunmuş modern tiplərinin əsas xüsusiyyətlərini
müzakirə edirlər. Onlara görə, subsistemə nəzarət və iştirak
mədəniyyəti avtoritar sistemlərin əsas atributlarındandır.
Keçmiş Sovet ittifaqı avtoritar sistemlərə aid olan radikal
totalitar sistem tipi kimi misal gətirilir. Nasist Almaniyası
avtoritar sistemlərə aid konservativ totalitar, İspaniya
avtoritar sistemlərə aid konservativ, Braziliya isə avtoritar
sistemlərə aid modernləşən avtoritar sistem kimi göstərilir.
M üxtəlif siyasi sistemlər bax bu cür səfərbərliyin olub
olmamasından asılı olaraq təsnifləşdirilir və təsvir olunur.
Səfərbər olunmuş bu kateqoriyadan olan səfərbər dövlətlər
arasında m üxtəlif siyasi sistemlər və səfərbərlikdən öncəki
(pre-mobil) dövlətlər arasında da müxtəlif siyasi sistemlər
mövcuddur.
Səfərbərlik m üxtəlif qüvvələr və amillərin həm hərbi
təşkili, həm də siyasi sistem kontekstində tam toplanılması
və fəaliyyətidir. Siyasi sistem kontekstində bu, məlum sis-
7 4
temdə m üxtəlif funksiyaların və subsistemlərin düzgün fə
aliyyəti və əlaqələndirilməsini nəzərdə tutur. Gördüyümüz
kimi, siyasi sistemin fəaliyyəti fövqəladə və müharibə kon
tekstində abnormal və supernormal fəaliyyəti nəzərdə tutur.
Bu, ordu və siyasi sistem kontekstlərində mövcud olan ən
yaxşı oxşarlıqdır. Hərbi sistemdən fərqli olaraq, siyasi sistem
səfərbərlikdən gündəlik, adi fəaliyyət üçün istifadə edir.
Demək olar ki, istənilən sistem özünün müxtəlif his
sələrində m üxtəlif vaxtda səfərbər oluna bilər. Səfərbərlikdən
qabaq və səfərbərlikdən sonra anlayışları sistemlərin təhlili
kontekstində müəyyənləşə bilər.
Siyasi mədəniyyət
Hər hansı bir siyasi sistemin keyfiyyətlərini və hissə
lərini müzakirə edərkən, biz onun input-outputlanm (qoyuluş
və nəticələrini), maraqların cəmlənməsini və ifadəsini, təsvi
rini, rollarım və s. müzakirə etmiş oluruq. Siyasi mədəniyyət
siyasi sistemin strukturunun və fəaliyyətinin, müvəffəqiyyə
tinin və ya müvəffəqiyyətsizliyinin qiymətləndirilməsi üçün
böyük strateji əhəmiyyətə malikdir.
Siyasi mədəniyyət əhalinin və ya onun bir hissəsinin
malik olduğu münasibətləri, inamları və ya dəyərləri,
ənənələri və s. bildirir. Əgər liderlər və ya əhalinin müəyyən
bir hissəsi millətin qüdrətini artırmaq üçün qətiyyətə
malikdirlərsə, onda verilən şəraitdə bu qətiyyət liderlərin və
ya əhalinin bir hissəsinin siyasi mədəniyyətinin aspekti
adlandırıla bilər. Misal olaraq Almaniyanı götürək. Birinci
və ikinci Dünya müharibələrindən sonra Almaniya rəhbərliyi
özünün itirilmiş gücünü bərpa etmək üçün görünməmiş
səylər göstərdi. Bu, müəyyən mənada liderlik problemidir.
75
Dostları ilə paylaş: |