fəaliyyətdən
sonra
1926-cı
ildə
İtaliya
Kommunist
Partiyasının üzvü oldu. Bir il sonra dəfələrlə təxirə salman
həbsdən sonra Benito Mussolininin polisi onu zindana
salmağa müvəffəq oldu. Qramşi işgəncələrə məruz qalaraq
uzun sürən xəstəlik içində ömrünün son onilliyini orada
keçirməyə məcbur olmuşdur. İtaliyada proletar inqilabının
mümkünlüyünü nəzərdən keçirməyə cəhd göstərdiyi bu dövr
onun həyatında intellektual cəhətdən çox məhsuldar
olmuşdur. O, sonrakı marksist nəzəriyyəsinə dərin təsir
göstərmiş ideyalar inkişaf etdirə bilmişdir. Qramşinin əsas
ideyalarından
biri
Kommunist
Partiyasının
mövcud
hakimiyyəti sıxışdırıb çıxartmağa dair roluna aid idi. Nikkolo
Makiavellinin XVI əsrdə Venesiyada Mediçilərin sarayında
məsləhətçi işlədiyi vaxt yaratdığı məşhur “Hökmdar”
əsərindki ideyalardan çıxış edərək, Qramşi göstərirdi ki,
müasir dünyada hökmdar əslində tək şəxs deyil, daha çox
korporativ qrup, kollektiv iradə, bir az da dəqiqləşdirmə
aparsaq, İtalyan Kommunist Partiyası kimi partiya tərəfindən
təmsil olunur. Bu mənada kommunistlər Makiavellinin
əsərlərindən çox şeyləri öyrənməlidirlər. Hökmdar kimi
partiya da hakimiyyəti ələ keçirməyin və onu mühafizə
etməyin vaxtım yaxşı bilməlidir. Hökmdar kimi partiya da
özü və fəhlə sinfi üçün hakimiyyəti əldə etməsində inadlı
olmalıdır. Daha vacibi isə odur ki, hökmdar kimi partiya da
“kentavr - yarıheyvan, yarımsan” kimi çıxış etməlidir. Bu o
deməkdir ki, partiya dünyanın təbii dialektikasma hörmət
nümayiş etdirməli, lazım gəldikdə qüvvə tətbiq etməyi və
ictimaiyyət arasında geniş yayılmış inam və simpatiyalardan
bəhrələnməyi bacarmalıdır. O, heç bir şeyə malik olmayan
insanların kollektiv iradəsi ilə insanların iradəsinin sadə
140
ifadəçisi arasında xətti həssas şəkildə aparmağa çalışmalıdır.
Qramşinin partiyanın roluna dair verdiyi təhlillər onun
kommunist partiyaları kimi inqilabi partiyaların strateji
problemlərini dərinliklə və tam başa düşməsini göstərirdi. Bu
oxşar həssaslıq onun formalaşmış rejimləri saxlayan şəraitə,
hegemonluq vəziyyətinin təhlilinə dərindən müdaxilə etmək
gücünə inanmasına kömək edir. Fəhlə partiyalarının fəhlə
sinfi
adından xüsusən
İtaliyada hakimiyyəti
qoruya
bilməyindən narahatlığını ifadə edərək, Qramşi belə bir fikir
irəli sürür ki, heç bir partiya hegemonluğu öz əlinə ala
bilmədən hakimiyyətə gələ bilməz. Onun fikrincə, bu,
ictimaiyyət tərəfindən yeni rejimin onların arzularının həqiqi
ifadəçisi kimi qəbul edilməsi demək idi. Dövlətin qüvvəsi
təkcə onun gücünə deyil, həmçinin öz təbəələri ilə bu və ya
digər dərəcədə azad şəkildə gəldiyi razılığa - konsensusa
əsaslanmalıdır.
Beləliklə, bir sinfin hegemonluğu ictimaiyyət arasında
kifayət qədər mürəkkəb və çox yayılmış hisslərə əsaslanır.
Qramşi yazırdı: “Vətəndaş cəmiyyətinin üstqurumu müasir
savaşın səngərlər sistemini xatırladır. Müharibə vaxtı bəzən
olur ki, ağır artilleriya hücum edərək düşmənin bütün
müdafiə sistemini dağıdır, lakin əsimdə isə o yalnız kənar
perimetrləri dağıtmışdır; irəliləyiş və hücum vaxtı hücum
edənlər hələ də effektiv olan müdafiə xətti ilə qarşılaşmalı
olurlar” 1.
Qramşinin təhlilləri, əlbəttə, rejimlərin onlara radikal
nüfuz etməyə qarşı tarixi dayanıqlığını başa düşmək üçün
1 Antonio Gramsci, “The Modern Prince,” in Selections from the
P riso n
N o te b o o k s ,
Antonio Gramsci, ed. and trans. Quintin Hoare and Geoffrey
N ow ell Smith (New York: International Publishers, 1971), 235.
141