fında dolanır. Ana fərdin yaxınlığındakı gölməçədə üç ardıcıl
alliqator nəslinin qeydə alınması halları məlumdur.
Yumurtadan çıxma kifayət qədər mürəkkəb prosesdir.
Müxtəlif növ reptililərdə körpələr yumurta dişinə və qabığı
yumşaldan xüsusi maddəyə malik olur, amma, bütün bunlara
baxmayaraq yumurtadan çıxma bir neçə saat, iri ilanlarda isə
bir neçə gün çəkə bilər. Ssinklər (uzunayaq kərtənkələlər) yu
murta qabığını atmaqda balalarına özləri kömək edirlər.
Partenogenez
Bəzi kərtənkələ növlərinin erkəkləri olmur və balalar maya
lanmamış yumurtadan doğulur. Çoxalmanın bu növü parte
nogenez adlanır, tik dəfə İsveç təbiətşünası Ş. Bonne (1720-
1793) tərəfindən elmə açıqlanmış bu hal həşərat (mənənə, arı),
xərçəngkimilər, rotatorilər və ibtidailər arasında yayılmışdır.
Bir sıra kərtənkələlər var ki, dişilərinin sayı erkəkləri üstələyir
və bu halda partenogenez cinsi çoxalma ilə növbələnir.
Yarımbarmaq gekkonlar {Hemidactylus garnotii) da par-
tenogenetik çoxalma ilə xarakterizə olunur və müəyyən yaşa
ma sahələrində, məsələn Hindistanda yalnız dişi fərdlərlə təm
sil olunur.
Cnemidophorus cinsindən (Teiidae fəs.) olan Şimali Ame
rika kərtənkələ növlərinin bəziləri erkəklərin iştirakı olmadan
çoxalır. Bu hal müxtəlif qayalıq kərtənkələlərində də müəyyən
edilmişdir. Azərbaycanda yayılan 2 növ kərtənkələ həmin qə
bildəndir: Rostəmbəyov kərtənkələsi və Ermənistan qayalıq
kərtənkələsi.
İlk dəfə bu və digər qayalıq kərtənkələlərində partenoge-
netik çoxalma l.S.Darevskiy (1967) tərəfindən aşkarlanmışdır.
Tədqiqatlar bu növlərdə meristik və bəzi bioloji əlamətlərin
ümumi qanunauyğunluqlara tabe olduğunu müəyyən etmişdir.
Belə ki, hündürlükdən asılı olaraq dişilərin bədən uzunluğu və
73
downloaded from KitabYurdu.org
qoyulan yumurtaların sayı dəyişir. Məsələn, yüksək dağlıq
ərazili Kəlbəcər rayonundan olan dişilər Gədəbəydən olan di
şilərdən həm uzunluğuna, həm yumurtalarının sayma görə
üstündür. Birincilər həm də yumurtalarının erkən yetişməsi ilə
xarakterizə olunur.
Kərtənkələlərdə partenogenez adətən periferik populya-
siyalarda, yəni arealın sərhədində müşahidə olunur. Belə halda
dişilərdən ibarət eynicinsli populyasiyanın varlığı əlverişli
üstünlüyə gətirməklə, məhdud yem ehtiyatının daha effektiv,
yalnız bala verən fərdlərə sərf olunmasına imkan verir.
74
downloaded from KitabYurdu.org
İFRAZAT SİSTEMİ VƏ
SÜ-DÜZ MÜBADİLƏSİ
Bütün amniotlarda olduğu kimi reptililərin ifrazat orqanı
çanaq böyrəklərdir. Çanaq böyrəyin strukturu mürəkkəbləş
mişdir: nefronların sayı 5 minədək artmışdır. Yalnız dəniz tıs
bağalarında və timsahlarda su mühiti ilə bağlı formalar kimi
inkişaf etmiş damarlı yumaqlar vardır. Pulcuqlularda damarlı
yumaqlar zəif inkişaf etdiyindən, sidiyin ifrazı əsasən nefron-
larm qıvrım kanalları hesabına həyata keçirilir.
Azot mübadiləsinin əsas məhsulu əksər reptililərdə sidik
turşusudur. Zəif zəhərli olduğundan, onun bədəndən ifrazı
üçün az miqdarda su tələb olunur.
Rüşeym və yumurta pərdələri olduğundan reptililərdə «qa-
palı» yumurta formalaşmışdır. Rüşeymin inkişafı dövründə,
toplanan sidik turşusu özünü zəhərləmək baxımından təhlükə
sizdir.
Su həyat tərzi keçirən formalarda azot mübadiləsinin son
məhsulu, qatılığı yüksək olduqda zəhərli təsirə malik olan
ammonyakdır. Ammonyak daha az zəhərli maddə olan sidik
cövhərinə asanlıqla çevrilir. Ammonyak və sidik cövhəri suda
həll olunur və böyük miqdarda su ilə orqanizmdən ifraz olur.
Su reptililəri bu baxımdan problemsizdirlər. Quru həyat tərzi
keçirənlər isə suya qənaət etməli olur. Quru tısbağaları, ilan və
kərtənkələlərdə azot mübadiləsinin son məhsulu fekali ilə -
yarım həll olmuş maddə şəklində ifraz olunur. Quru reptililə-
rində orqanizmdən ifraz olunan məhsul suda zəif həll olunan
sidik turşusu - kiçik kristallar halında olur (ağ sidik). Sidik
turşusunun ekskresiyası zamanı, sidik cövhəri ilə müqayisədə
200 dəfə az miqdarda su israf olunur.
Suyun və natrium duzlarının reabsorbiyası böyrək kanal
larında baş verir.
Reptililərin dərisi həmçinin bir sıra dəyişikliklərə məruz
75
downloaded from KitabYurdu.org
qalmışdır. Rütubətin bədən səthindən buxarlanması azalmış
dır, çünki onların bədəni tamamilə pulcuqlarla örtülüdür. Dig
ər quru heyvanlarında olduğu kimi, onların da orqanizmdəki
suyu qənaətlə istifadə etmək ehtiyacı yaranır.
Bəzi reptili növlərində su qarın boşluğunda yerləşən xüsusi
kisəşəkilli törəmələrdə toplanır. Səhrada yaşayan iquanalarda
(Sauromalus cinsi) bədənin yanlarında dəri altında xüsusi limfa
kisələri vardır ki, onlar əsasən yağış zamanı toplanan, az-az
istifadə olunan və tərkibi sudan ibarət həlməşikşəkilli maye ilə
dolu olur.
Avstraliya kərtənkələsi (Moloch horridus) ilin quru fəsillə
rində nadir olan yağış zamanı qeyri-adi şəkildə su ehtiyatı
yığır. Onun dərisi çox hiqroskopik olub, filtrasiya edici kağız
kimi suyu hopdurur, ilk 5 dəqiqə ərzində su ilə təmasda olan
kərtənkələnin çəkisi ilkin ağırlığından 30% çox artır.
Nəhəng qurşaqquyruğun dərisi (Cordylus giganteus) föv
qəladə hiqroskopiyaya malik olub, suyu asanlıqla canına çə
kir. Nadir və qısamüddətli yay yağışları zamanı rütubəti top
lamaq üçün belə uyğunlaşma böyük əhəmiyyət kəsb edir.
Dəniz iquanaları yalnız Qalapaqoss arxipelaqında yaşayır.
Onlar yosunla qidalanır. Duzla zəngin dəniz yosunları ilə
müntəzəm qidalanma bu reptililərdə burun vəzlərində, fun
ksiyası ilə əlaqəli olan və duzu ifraz edən, xüsusi mexanizmin
yaranmasına gətirib çıxarır. Qanda həll olmuş duz vəz tərəfin
dən udularaq ara-bir burundan damcılar şəklində ifraz olunur.
Bu hala dəniz tısbağalarında da rast gəlinir.
76
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |