110
Soyuqqanlılıqla dedim: «Nə olsun ki?!»
Dedi: «Mən bu maşınla yalnız kəndə gəlib anama baş
çəkə bilərəm, bundan artığına icazəm yoxdur».
Nə qədər fikirləşdimsə, ağlıma batmadı. Deyəsən, o da
bunu anlayıb dedi: «Əgər sizin uşağınıza ət və çörək
aparsam, qiyamət günü bundan ötrü cavab verməliyəm».
Rəhmətlik narahat halda dedi: «Gərək bu ölkənin
əhalisinin hər birinə tək-tək cavab verim».
O zaman bu sözləri anlamırdım, pərt olmuş və çox
incimişdim, narahat halda dedim: «Heç olmasa, özün üçün
apar».
– Özümə də aparmaq istəsəm, ya avtobusla
göndərərəm, ya da sonradan şəxsi maşınla gələndə
apararam.
Gəlinin sözləri buraya çatanda yenə onu ağlamaq tutdu.
– Əgər ağa Burunsinin nə iş gördüyünü orada
anlasaydım, özümü onun ayaqlarına atardım, amma heyif
ki, gec anladım.
Bir dəfə uşaqlarımızdan birinin qolu sındı, ya da başına
nəsə başqa bir iş gəldi. Hər nə idisə, cəld xəstəxanaya
aparmalı idik. Elə şəraitdə də qapının önündə olan
beytülmal maşınına əl vurmadı, tez gedib bir taksi gətirdi.
Ümumi mülkdən istifadə zamanı bu həddə diqqətli idi.
Dostları ilə paylaş: