Elżbieta Struzik
Yüklə 372,65 Kb. Pdf görüntüsü
|
BIOELEKTRONICZNA METAFIZYKA ŚWIATŁA W. SEDLAKA 113
Bożego, wyłonienie się światła, niejako zawierało się w potencjalności próżni. Ze światła powstała materia — pierwotne tworzywo wszechświata. M ateria, rozumiana jako „ubite światło”, zawiera w sobie życie. Ciemność i światło, nicość i życie, próżnia i materia wyrażają symbolicznie pierwotną opozycję. Światło w Biblii symbolizuje życie jako dar Boży, światło życia dane człowiekowi przez Boga, ale Światłem jest również Bóg, Jego Światło oświetla cały wszechświat, On jest Światłością świata — Sedlak ponownie czyni odwołanie do wersetów biblijnych, gdyż dla niego Bóg jest tym prawdziwym Światłem istniejącym odwiecznie, powołującym do istnienia próżnię i światło, materię i życie, czyli światło udzielone przez Boga. M ateria jako pierwotne, elementarne tworzywo wszechświata zawiera w sobie światło podarowane przez Boga, światło życia. Wyraźnie występuje pełna identyfikacja kategorii światła jako życia (światło — symbol życia w interpretaq'i biblijnej) oraz światła jako przejawu żyda (w bioelektronice). Światło odkrywa aspekt życia, identyfikuje się z żydem, sygnalizuje życie i wszystkie procesy zachodzące we wszechświecie, Bóg jest Światłem — człowiek jest światłem, gdyż posiadł światło życia obecne w materii. M ateria jest „ubitym światłem”. Stąd wniosek, iż materia jako pratworzywo oraz aktualizacja tej m ożnośd nie mogą być odczytane w metafizyce w tradycyjnym rozumieniu. Materię przepełnia pier wiastek duchowości, świetlistości. Tezę tę podbudowuje Sedlak wiedzą wy pływającą z bioelektroniki. Stwarzanie świata w akcie zapoczątkowanym przez Boga jest stwarzaniem światła z elektromagnetycznej próżni. To istotny moment, w którym wcześniejsza refleksja autora styka się z metafizyką. Kolejną tezą Sedlaka jest stwierdzenie, iż Bóg działa e w o l u c y j n i e . Teza ta stanie się przewodnią myślą metafizyki, a zaznaczona została wstępnie przy definiowaniu próżni. Sedlak podkreślał wielokrotnie wewnętrzny rozwój tej kategorii, pozwalający wydobyć z niej światło. Idea ewolucji znajduje odbicie w modelu uprawiania nauki w ramach bioelektroniki, gdy Sedlak poszukuje uzasadnień teorii ewolucji wszechświata, odwołując się do zasady antropicznęj i synergizmu jako teoretycznych uzasadnień stanów wymuszonych. Takim stanem wymuszonym niejako na materii jest życie. W metafizyce traci sens rozważanie teoretycznych zagadnień dotyczących wymuszonych procesów życia w materii, gdyż Sedlak w konsekwencji przyjmie interwenqç oraz działanie siły sprawczej ewolucji, wyznaczającej procesowi właściwy kierunek. „[...] uznaję moją egzystenq'ç w prekognicji Boskiej i wierzę, że począłem się w zamyśle Bożym razem ze wszechświatem, rozwijałem się poprzez fotosferę, biosferę i wszedłem pewnego dnia w antroposferę i tutaj Bóg dalej mnie rozwijał, czyniąc mnie tym, czym jestem’45. Według Sedlaka Bóg jest aktywny w święcie, ustawicznie stwarza, a człowiek rozpatrywany z perspektywy Boga jest bytem aktualnie stwarzanym. Powraca zatem teza egzystencjalistów, *s Ibidem, s. 27. 8 »Folia Philosophica”. T. 14 114 ELŻBIETA STRUZIK iż człowiek jest bytem nie dokończonym46. Poszukując źródeł ewolucji wszechświata, który wyłonił z siebie człowieka, odkrywamy pierwotną moc twórczą, powodującą stworzenie w drodze ewolucji. To Bóg nakazuje rzeczom, by same powstawały, różnicowały się i doskonaliły w celu wyłonienia z siebie wyższych form bardziej zorganizowanego w sobie bytu. Badając przyrodę, ogarniając myślą nieskończony wszechświat, odkrywamy tę moc stwórczą działającą ewolucyjnie. Ale człowiek nie potrafi określić czy też zdefiniować Boga działającego we wszechświecie, wymyśla pojęcia obrazujące ową moc, tworzy pojęcie nieskończoności jako adekwatne do określenia Jego mocy i działania. Sedlak nie próbuje określić Boga, gdyż — jak stwierdza — „Przecież nie wiem, jak się definiuje realną nieskończoność.”47 Określenie Boga jako Nieskończoności nie wypływa bezpośrednio z analizy egzystencjalnej bytu ludzkiego i odkrycia własnej skończoności egzystenqalnej. „Bóg mój nie jest założeniem, o co się mnie posądza, zarzucając irraqonalność. Bóg mój jest wynikiem tak samo otrzymanym, jak wszelkie wyniki fizyków w poznaniu materii. Skorzystałem jedynie z tych samych praw, jakie posiada fizykujące opisywanie rzeczywistości.”48 4 9 Sedlak uważa, iż fizyka ucieka od definicji nieskończoności, odżywają również stare problemy filozoficzne, skończoności czy nieskończoności wszechświata, wyłożone jako antynomia Kaniowska. Wykazuje również niedoskonałość nauk przyrodniczych; podobnie jak fizyka nie określa pojęcia materii, tak biologia nie jest w stanie podać definicji życia. D la rozważań Sedlaka szczególnie ważne są te problemy, gdyż rozpatruje je bioelektronika. Stają się również kluczowe dla rozważań metafizycznych48. W pojmowaniu Boga jako Nieskończoności człowiek odkrywa moc, potęgę, siłę. Są to elementy zarówno pociągające, jak i odpychające w procesie pojmowania Boga. N a pierwiastki irracjonalne w pojmowaniu bóstwa i ich stosunek do elementów racjonalnych zwrócił uwagę już Rudolf Otto w Świętości50. Badając modalność doświadczenia religijnego, zauważa, iż sacrum przejawiającemu się w świede ludzkim towarzyszą uczucia numinotyczne, irracjonalne uczucie
człowieczeństwa. Jest faktem — człowiek jest bytem nie dokończonym, ledwo zarysowanym.” Ibidem, s. 162. 41 K. D y m e l : Tako rzece Sedlak..., s. 3l. 48 W. S e d l a k : Technologia Ewangelii..., s. 139. 49 „Bóg jest więc dla mnie taką samą rzeczywistością jak świat, jak materia. Dokładnie zaś Bóg i świat to sprawy nierozłączne. Skończony świat fizyków zawiera się w nieskończonym świecie mojego Boga, albo nieskończony świat fizyki zmieścić musi w sobie nieskończoność mojego Boga.” Ibidem, s. 140. 50 Zob. R. O t t o : Świętość. Elementy irracjonalne h > pojęciu bóstwa i ich stosunek do elementów racjonalnych. Tłum. B. K u p i s . Warszawa 1968. Yüklə 372,65 Kb. Dostları ilə paylaş:
|