Fanidan tayyorlangan o`quv-uslubiy majmua «Vatan tarixi» kafedrasi professor-o`qituvchilaringing yig`ilishida muhokama qilingan va foydalanish uchun tavsiya etilgan

Tayanch so‘z va iboralar. Mustamlaka boshqaruv usuli, Bekovich-CHerkasskiy ekspeditsiyasi, Angliya raqobati, ingliz josuslari, Zirabuloq jangi, Gandimiyon shartnomasi, Turkiston general-gubernatorligi, “Muvaqqat Nizom”, harbiy va fuqarolik hokimiyati, harbiy komendant, biy, oqsoqol, rais, qozi, boshqaruvchi, “Turkiston o‘lkasini boshqarish to‘g‘risidagi nizom”, ma’muriy-hududiy bo‘linish, markaziy boshqaruv, viloyatlar, uezd (tumanlar) lar, uchastka (volost) lar, shahar, qishloq, ovul boshqaruvi, viloyat boshqarmasi.
Turkistonni bosib olish masalasi rus podsholari va imperatorlarini doimo diqqat markazida bo’lgan. turkistonni Rusiyaga qaram qilish uchun to’g’ridan to’g’ri amaliy ochiq harakat Petr I davridan boshlandi. U o’zining sharqqa nisbatan tajavo`zkorlik siyosatini, Markaziy Osiyo va Hindiston yerlariga suqlanib qarayotganligini yashirib ham o’tirmadi. «Sharq bilan aloqada Qirg’iziston tasarrufi kalit va darvoza hisoblanadi. Shuning uchun, millionlab so’m sarflansa ham Qirg’izistonni bo’ysundirish yoki hech bo’lmasa, u yerda Rusiya ta’sirini o’rgatish zarurdir.» Petr I o’z fikrlarini amalga oshirish uchun amaliy tadbirlarni ishlab chiqdi. O’zining tajaovo`zkorlik siyosatini amalga oshirish maqsadida 1717 yilda knyaz Bekovich-Cherkaskiyni katta qo’shin bilan yuboradi. Biroq bu harakatga Xiva xoni Sherg’ozixon uzil kesil chek qo’yadi. Ammo Rusiya hukmdrolari o’z niyatlarini amalga oshirish maqsadida, 1717 yilda Omsk, 1718 yilda Semipalatinsk, 1720 yili Ust-Kominagorsk, 1720 yilda Orenburg harbiy qal’alari qurildi.
XVIII asrning o’zida chor ma’murlari yovo`z niyatlarini amalga oshirish uchun hozirgi Qozog’iiston hududlarida 46 ta katta, 96 ta kichik harbiy qal’alar qurganlar. Shunday qilib, 1839-1840 yillarda podsho Nikolay I ning buyrug’i bilan Orenburg harbiy gubernatori A. Perovskiy katta qo’shin bilan Xivaga qarab yo’lga chiqdi. Ammo u orqaga qaytishga majbur bo’ldi. Turkiston yerlarini bosib olishning yangi to’lqini 1847 yilda boshlandi. Shu yili sirdaryoning Orol dengiziga quyiladigan joyi Qo’qon xoniga qarshi Raim harbiy qal’a egallandi va ruslar o’zini Orol harbiy qal’asi barpo qilindi 1852 yili rus qo’shinlari Oq machitni (Qizil o’rda) egallandi-jang 22 kun davom etdi.
Turkistonni bosib olish masalasi podshoh Aleksandr II –tomonidan 1859-1861 yillarda o’tkazilgan saroy kengashida muhokam qilindi va birinchi navbatda Qo’qon xonligini bir yoqli qilish va unga qarshi harbiy harakatlarni boshlashga qaror qilindi. Shu tariqa, 1864 yildan g’arbdan Veryovkin, sharq tomondan Chernyaev qo’shinlari urush harakatlarini boshlab yubordilar. Shu tariqa Toshkentni 1865 yil 15 iyunda zabt, 1865 yil 17 iyunda Toshkent Rossiya imperisiyaning tarkibiy qismiga aylanganligini haqidagi bitimga imzo chekildi.
1868 yil 22 iyunda Kaufman bilan amir Mo`zaffar o’rtasida sulh bitimi
imzolandi. 1873 yil 12 avgustda Xiva xoni Muhammad Rahimxon bilan Kaufman o’rtasida Gandimiyon qishlog’ida sharnoma imzolandi va Xiva xonligi Rossiyani vassaliga aylantirildi. 1876 yil Po’latxon boshchiligidagi qo’zg’olon bostirildi (1873-1876 y.) va Rossiya imperatori Aleksandr II farmoni bilan, Qo’qon xonligi tugatilib, Farg’ona viloyati to`zilib, Turkiston general-gubernatorligi tarkibiga kiritildi. Viloyatga esa, Skobelev xarbiy gubernator etib tayinlandi. 1877-1885 yillar davomida Oloy vodiysida, Qizil Arovat, Ashxabod, Marv bosib olindi va 1895 yilda Pomirdagi chegaralar belgilangan. Angliya, Afgoniston hukumatlari bilan shartnomalar to`zildi va O’rta Osiyo Rossiyaning to’la mustamlakasiga aylandi.
O’rta Osiyoni bosib olgan Rossiya oldida, bu o’lkani boshqarish, idora qilish usulini ham ishlab chiqishdek tadbirlarni amalga oshirishga kirishdi. Rossiya harbiy vaziri D. Milyubid va podsho maslahatchisi, V. Girs 1867 yilda «Turkiston o’lkasini boshqarish tartibi » haqida qonun loyihasini to`zdilar, u Vazirlar Kengashi tomonidan tasdiqlandi va Amaliy kuchga kirdi. Turkiston gerneral-gubernatorligi tashkil etilib, o’lkada mutloq hokimiyat uning qo’liga o’tdi. General gubernotorlik kengashi va To’rtko’l bo’limidan iborat mahkama to`zildi.
1-bo’lim. Ma’muriy va nazorat,
2-bo’lim. Moliyaviy va xo’jalik,
3-bo’lim.soliqlar va shaharlar mablag’lari ishlarini boshqargan,
4-bo’lim. Maxsus bo’lim deb atalgan.
General gubernator bir vaqtda podshoh noibi, harbiy okrug qo’shinlari qo’mondoni, bosh mirshab, bosh prokuror bo’lgan. u Buxoro amiri faoliyatini Rossiya imperatori agentligi orqali, Xiva xoini esa Amudaryo bo’limi boshlig’i orqali nazorat qilib turgan. Turkiston general gubernatorligi viloyatlarga, viloyat
uezdlarga, uezdlar uchastkalarga bo’lingan. Viloat harbiy gubernatorligiga, general darajasidagi, uezd boshlig’iga kapitan darajasidagi zobitlar tayinlangan. Mazkur to`zilmaning negizi-o’zagi uezd bo’lib, uning boshlig’i general –gubernator tomonidan tasdiqlangan va katta vakolatga ega bo’lgan. Uezd boshlig’i ma’muriy, politsiya, harbiy hokimiyatni o’zida birlashtirgan. Odamlarga jarima solish, 7 kunga hibsda saqlash mumkin bo’lgan, shu boisdan uni «xokim to’ra» deb ham atashgan.
Qishloqlarni boshqarish uchun uchastka boshlig’iga bo’ysinuvchi bo’lis (volost) va ovul, ma’muriy boshqaruvi joriy etildi. 1-2 ming xonodon yashovchi bo’lus, 1X2 yo`z o’tovli hudud ovul deb atalardi. Tub yerli aholi orasidan bo’lus boshqaruvchisi (oqsoqol yoki mingboshi) qishloq oqsoqollari—(yo`z boshi , elliy boshi, o’n boshi) hamda ovul oqsoqollari , ularning o’rinbosarlari saylanadigan bo’ldi. Ammo, bu mahalliy aholi vakillari ularning qo’lida qo’g’irchoq bo’lganlar.
Toshkent shahrini boshqarish Nizomi ishlab chiqildi va u 1877 yili Sank –
Peterburgda maqullangach, kuchga kirdi. Nizomga ko’ra—shahar dumasi va boshqarma saylandi. 3000, 1000, 500 so’mlik mulkka ega bo’lganlargina saylov huquqiga ega bo’ladilar xolos. Ushbu mablag’i bo’lmaganlar saylov huquqidan mahrum edilar.
Duma – farmoyish beruvchi organ bo’lib, uning Rossiyaliklardan saylangan
oqsoqollar boshqargan.
Hokim – noiblardan saylanuvchi shahar boshqarmasi tashkil etadi, ijro etuvchi
hokimiyat organ vazifasini bajaradi.
O’lkada tashkil etilgan politsiya va sud idoralari ham mustamlakachilik tartibini mustahkamlashga, mahalliy aholini har qanday norozilik harakatini bo’g’ish va bostirishga qaratilgan edi. Chorizmning ma’muriy idora usuli o’lkani iqtisodiy o’zlashtirish, aholini ma’naviy jihatdan tobelikda saqlash, ruslashtirish siyosati bilan uyg’unlashtirilgan edi.
Xulosa shuki: Rossiyaning mustmalakachilik siyosati; 1) Markaziy Osiyo
xalqlarining milliy davlatchiligimizdan mahrum qildi; 2) ularni taraqqiyotningummusivilizatsiya jarayonlarida mustaqil ishtirok etish yo’llarini kesib qo’ydi; 3) jamiyatning ijtimoiy jarayonlariga jiddiy zarar yetkazdi.
II masala. 1917 yilning 15-22 noyabrida Turkiston o’lkasi ishchi, Askar va
dehqon deputatlari sho’rosining III s’ezdida Turkistonni boshqaradigan bolg’sheviklardan iborat hukumat idoralari tashkil topdi. Ya’ni o’lka hokimiyatining
siyosiy xarakteri va strukturasi turdi. Ushbu qurultoy qarorlari to’la to’kis
shovinistik va millatchilik ruhi bilan bitilgan qarorlar qabul qildi. Avvalo, Turkiston o’lka Xalq Komissarlar sho’rosi raisi etib, shovinist F. I.
Kolesov, uning o’rinbosari qilib Zeleski saylandi.
Qurultoyda Komissarlik (vazirlikka to’g’ri keladi) lavozimlari ham quyidagicha
taqsimlandi. hammasi bo’lib 14 komissarlikni tashkil qiladi.
1) temir yo’llar Pochta va telegraf komissari – Kolesov
2) Xalq maorifi komissari – Permezskiy
3) Oziq-ovqat ishlari komissari – Domogatskiy
4) Tashqi ishlar komissari – Perefilov
5) Mehnat komissari – Poltaratskiy
6) Savdo vasanoat komissari – Lyapin
7) Dehqonchilik komissari – Chegodaev va hakozo
Ushbu hukumat tarkibiga birorta mahalliy millat vakillaridan kiritilmadi. Ular mahalliy xalqning na tilini, na dinini, na madaniyatini, na milliy urf-odatlarini, bu yerda asrlar osha tarkib topgan tarixiy, iqtisodiy va siyosiy munosabatlarini bilmas edilar. Ayniqsa, bu o’lkada jahonga tanilgan Fan va diniy ta’lim maskani bo’lib aniq va dunyoviy fanlar yo`zasidan jahon sivilizatsiyasiga ulkan hissa qo’shgan allomalarni eshitmaganlar. Bu hol keyinchalik o’lkada Sho’rolar hokimiyati «tartib qoidalarini» o’rnatish chog’ida o’zining eng yaramas va jirkanch qiyofasini ko’rsatdi. Chunki bu Yevropadan yuborilgan tasodifiy rahbar unsurlar mahalliy shart sharoitlar bilan hisoblashmadilar. Turkistonda ulug’ rus shovinistik siyosatini zo’rlik yo’li bilan davom ettirdilar. Zo’rlik va xalqlarni ezishga qaratilgan sovet rejimi o’zining ilk davridan boshlab Turkistondagi tub xalqlarga nisbatan mustamlakachilik siyosatini yuritdi. Chor Rossiyasini mustamlakachilik tizimi sobiq sovet Rossiyasi davrida yanada
takomillashtirildi.
O’lkada «sovet avtonomiyasi» ni bevosita tashkil etishni RKP(b) MK va RSFSR XKM Turkistonning favqulodda vakolati berilgan P. A. Kobozev zimmasiga yuklandi. V. I. Leninning vakili Toshkentga 1918 yil aprel oyining boshida yetib keldi. 20 aprelda Turkiston sovetlarining V s’ezdi ish boshladi. U respublikaning rasmiy maqomini tasdiqlash lozim edi. 1918 yil 20 aprel kuni tegishli sinfiy mezonlar asosida saylangan s’ezd delegatlari «Rossiya sovet federasiyasining Turkiston sovet Respublikasi haqida Nizom»ni qabul qildilar. Unda o’lqadagi sotsialistik davlatchilik to`zilishining asoslari belgilab berilgan edi. Ushbu hujjatga muvofiq Turkiston o’lkasining butun hududi uning geografik chegaralarida, Buxoro va Xivani istisno qilgan holda, «Rossiya federasiyasining
Turkiston respublikasi» deb e’lon qilindi va u «avtonom» tarzda boshqarilib, RSFSR
Markaziy hukumatini tan oladi hamda o’z faoliyatini markaziy hukumat bilan
muvofiqlashtiradi, deb belgilab qo’yildi.
Nizom markaziy va mahalliy davlat organlarining mavjud to`zilmasi va
funksiyalarini mustahkamlab qo’ydi: 1) ishchi soldat, dehqon deputatlari Sovetlari s’ezdi Turkiston Respublikasining oliy qonun chiqaruvchi organi, 2) markaziy ijroiya qo’mita doimiy oliy qonun chiqaruvchi organ, 3) Xalq komissarlari sovet ijroiya organi, 4) sovetlar va ularning ijroiya qo’mitalari – joylardagi hokimiyat deb e’lon qilindi.
Shunday qilib, Turkiston muxtoriyatida mujassam bo’lgan o’ziga xos milliy davlatchilikni siqib chiqarish g’oyasining lenincha strategiyasidan kelib chiqqan holda, «sovetlar asosidagi avtonomiya», «milliy o’z taqdirini o’zi belgilash»ning sovet varianti deb e’lon qilindi. Amalda u tub joy aholiga amaldagi suverenitetni bermadi, o’lkaning «sotsialistik markazga qaramligiga yo’naltirilgan edi.» Buni «Rossiya sotsialistik sovet federasiyasining Turkiston Respublikasi
Konstitutsiyasi» tasdiqlar edi. Unga muvofiq mudofaa, tashqi aloqalar, pochta telegraf, dengiz ishlari, temir yo’llar, bojxona, savdo-sanoat va moliya sohalari, federal hukumati qo’lida bo’lishi alohida aytib o’tilgan. Mahalliy aholining rasmiy e’lon qilingan «avtonom huquqlari» faqat tashviqot maqsadini ko’zlar edi. Mahalliy millat vakillaridan chiqqan davlat arboblari –Turkiston ASSR XK Kengashi raisi K. Otabaev, TKP MQ kotibi N. To’raqulov, TASSR MIK raisi – Rahimboboev, F. Xo’jaev, A. Ikromovlar Turkistonda yo`z berayotgan siyosiy xatoliklarni ro’y-rost tanqid qildilar. Biroq ularni barchasini repressiya qilindi. Shunday qilib, oktyabr’ to’ntarashidan keyingi dastlabki yillar, sotsializm to’la va o`zil kesil g’alabasiga, rivojlangan sotsializm deb atalgan yillarda ham sovet sotsialistik davlatchiligining faol tarzda zo’rlab tiqishtirilishi davri bo’ldi . Milliy davlat o’z taqdirini o’zi hal etishdan iborat qonuniy huquqidan mahrum qilinganligi O’zbekiston jamiyati turli qatlamlarining kuchli ijtimoiy va davlat to`zumini joriy etishga muvofiq bo’ldi.