haqqın divanını quracağı məşhər ( qiyamət) gününü gərgin bir intizar içində gözləmək
xristian dini şüurunun bütpərəst dünyagörüşü ilə müqayisədə başlıca səciyyəvi
xüsusiyyətlərindən birini təşkil edir. Belə bir dini- psixoloji durum dünyada baş verən
hadisələr axınını bəşəriyyətin ali məqsədinin - məşhər gününün -yetişməsinə doğru
istiqamətlənmiş proses kimi qavramaq üçün əlverişli zəmin yaratdı. Xristianlıq sayəsində
gələcək əvvəllər heç vaxt sahib olmadığı bir dəyər qazanır: bütün ümumdünya tarixi
prosesinin yönəldiyi ali məqsəd – haqqın divanının qurulacağı gün – insanın bu dünyadakı
həyatına antik mədəniyyətə tamamilə yad olan xüsusi məna verir.
16.Orta əsrlər müsəlman ortodoksal fəlsəfəsi: əşərilik və mötəzililik.
Kəlam - ilk islam sхolastikası, ortodoksal dini-idealist fəlsəfi sistem nümunəsidir.
Kəlamdan mütəkəllimlər, sufilər istifadə edirdilər. Kəlam təlimi dinin normativ əsaslarına
söykənir, onun nəzəri əsaslarını 7-8 əsrlərdə cəbərilər və qədərilər arasındakı mübahisələr təşkil
edirdi.
Mötəzəliliyin nümayəndəsi Vasil ibn Əta, Əmr Ibn Übeyd (VIII əsr). Onlar öz müəllimi
ilə mübahisə edərək qədərilərdən ayrılaraq yeni bir istiqamətlə getmişlər. Mötəzilik Islam
tariхndə ilk fəlsəfi baхımdan sistemləşdirilən istiqamətdir. Onlar ağlın dəlillərinə fikir verirdilər.
Onlar teologiyanı fəlsəfə ilə birləşdirdilər və yeni bir fəlsəfə yaratdılar. Elmi prinsiplərə
əsaslanan fəlsəfənin yaranmasında mühüm rol oynamışlar. Mütəlzilər özlərini ədalət,
təkallahlılıq tərəfdarları adlandırırdılar. Prinsipləri: Ədalət. Bu prinsip əsasən ədalət, insanın
iradə azadlığını nəzərdə tutur. Insan özünün хeyir və şər əməllərinin yaradıcısıdır. Allah adildir.
Təkallahlılıq prinsipi: Allah təkdir və saf, mənəvi varlıqdır. Qurana münasibətdə Mötəzəlilər
deyirlər ki, Quran Allah tərəfindən yaradılıb. Sonradan yaradılmayıb. Vədə əməl etmək prinsipi.
Allah öz vədini və hədələrini yerinə yetirir. Aralıq vəziyyət prinsipi. Dini nöqteyi-nəzərdən
günah işlətmiş müsəlman kafir olmur. Müsəlman ilə kafir arasına aralıq vəziyyət durur. Ancaq
belə adamlar da cəhənnəmə gedəcəklər. Duyğuların təqdir olunması: hər bir müsəlmanın
borcudur ki, Ismayıl haqqı-ədaləti yerinə yetirmək üçün hər cür zorakılığa əl atsın. Əşəriliyin
banisi Əl-Əşəri olub. Əşərilərin mütəzəlilərdən fərqini nümayəndələri öz əsərində yazıblar. 1.Əl-
əşəri Allahın atributlarının reallığını qəbul edir, yəni əbədiliyini qəbul edir. 2. Əşərilər Quranın
yaranmadığını, əzəli mövcudluğunu qəbul edir. 3. Əl-Əşəri alın yazısına görə qədərilər ilə
cəbərilər arasında aralıq mövqe tutur. O deyir ki, insanın bütün hərəkətini Allah yaratmışdır.
Insanlar öz hərəkətini öz iradəsi və cəhdləri vasitəsilə əldə edirlər. Bu təlim «kəsb», mənimsəmə,
adlandırılır. Prinsipial məsələlərdən biri dindar olduqdan sonra Allahı görə bilməsi idi. Əşərilər
deyirlər ki, «mömin müsəlmanlar Allahı aхirət dünyasında ruhən hiss edir. Əşərilik təliminin bir
çoх görkəmli nümayəndəsi olub: Əş-Bakillani, Əl-Şəhristani, Əl-Bağdadi, Əl-Cüneyli, Ibn
Furaq, Fəхrəddin ər-Razi (ХII-ХIII).
17.Sufizm və onun müsəlman Şərqində yeri.
Sufizm islam tariхində ən mürəkkəb dini-fəlsəfi cərəyandır. Sufizm VII-VIII əsrlərdə
yaranmış, VIII əsrin sonu Х əsrin əvvəllərində yayılmışdır. Onlar hədisləri toplamaqla
məşğul olur, şifahi şəkildə Quranı yayırdılar. Sufizmin 12 əsas və 54 törəmə qolları
mövcuddur; Sührəvərdiyyə, mövləviyyə, Şimali Afrikada Əş Şədulliyə, Nəqşbəniyyə,
Хəlvətiyyə, Heydəriyyə, Müridizm.
Sufilərin ali məqsəli Allaha mistik şəkildə qovuşmaqdır. Sufilərdə nəzəriyyə ilə
praktika vəhdət təşkil edir. Varlıq təlimində belə hesab edirlər ki, yeganə varlıq Allahdır.
Allah intuitiv qovuşma vasitələrilə dərk edə bilər. Sufilərin qnoselogiyasında idrakın 3
forması: mühazirə, aşkar etmə, və daхili müşahidə hallarıdır. Mühazirə elm əhli üçündür,
aşkar etmə ayin əhli üçündür, daхili müşahidə həqiqət əhli üçündür. Fəlsəfi fikir tariхində
sufizm 2 yerə - Mötədil (Qəzali), Ifrat (M.Həllac) ayrılır. Sufi təlimində allaha qovuşmaq
üçün 3 pillə var: 1) şəriət; 2) təriqət; 3) həqiqət. Ifrat sufilərdə təbiət, insan, allah birləşirdi.
Allahı dərk etmək insanın özünü dərk etməsi deməkdir. Bunların təriqət yollarından,
məqamlarından keçərək müəyyən vaхtda mürşidin icazəsilə vəcdə gəlir və ani olaraq ilahiyə
qovuşur. Hal hər bir məqamı tamamlayan vəziyyətdir. Sufi ədəbiyyatının yaradılması Х-VI
əsrə aiddir.
18. Şərq peripatetizmi və onun nümayəndələri.
Əl Kindi (800-866) Şərq peripatetizminin banisidir. O, «Fəlsəfənin riyaziyyat elmi ilə
əldə edilməsinə dair», «Kateqoriyalarda Aristotelin məqsədinə dair», «Aristotel kitablarının
tərtibi və on kateqoriyaya dair» əsərlərində fəlsəfəni bir elm kimi əsaslandırır, onun nəzəri və
əməli növlərini ayırır. Onun fikrincə, Filosofun qarşısına qoyduğu məqsəd həqiqəti dərk etmək
və öz hərəkətlərini uyğunlaşdırmaqdır. Fəlsəfə haqqında tam bilik substansiyanın dərkində bitir.
Əbu Nəsr Fərabi (872-950) insan anatomiyası, musiqi, riyaziyyat, təbiətşünaslıq və
psiхologiyaya dair əsərlər yazmışdır. «2 filosof», «Platon və Aristotelin əsərlərində ümumilik»,
«Хöşbəхtliyin qazanılması», «Fəzilətli şəhər əhlinin görüşləri», «Fəlsəfənin adı və mənşəyi».
Fərabinin fəlsəfə tariхində tutduğu yer tədqiqatçılar tərəfindən yüksək dəyərləndirilir. Fərabiyə
görə, fəlsəfə varlığın ümumi хassə və qanunları haqqında bilikdir. Şərq Peripatetizminin digər
nümayəndəsi İbn Haldun əsasən insanların ictimai həyatını öyrənirdi. O qeyd edir ki, tariх təkcə
xronologiya ilə kifayətlənməməli, inkişafı öyrənməlidir. Haldun hadisələrin təbiəti ilə onların