Banavuş (Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına: 11)
Naa qivxı mıqal qardan,
Kolek avudun banavuş?
Deşxey darey vobvu Vatan,
Duşmanıxa qaa karqış?
Bənövşə (mahnı) (S: 11; Tr:11)
Kol dibində bitən bənövşə,
Niyə boynunu bükmüsən?
Olmaya Vətən darda qalıb
Yoxsa düşmənmi qarğıyıb Vətənə?
Laylabı81 (Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına: 12)
Laylalar (S: 12; Tr: 12)
Gimeşşe, dixav, gimeşşe,
Dek bazareka arkın.
Heştile kalesta
Vas çərəna qaççi ables,
Kişmiş alles,
Qurt alles.
Gimeşşe, dixav, gimeşşe
Qalixe, dixav, qalixe.
Ağlama, oğlum, ağlama,
Atan gedib bazara.
Bir azdan gələcək.
Sənə qırmızı papaq gətirəcək.
Kişmiş gətirəcək,
Köynək gətirəcək.
Ağlama, oğlum, ağlama,
Yat, oğlum, yat.
Gimeeşe, yişav, gimeeşe,
Yığna çoci bakeyka arkın.
Vas nisse alles.
Maqaş ables.
Trukkay ables.
Gev ables.
Misva ables.
Gimeeşe, yişav, gimeeşe
Qaliyxe, yişav, qaliyxe.
Ağlama, qızım, ağlama,
Sənin qardaşın fermaya gedib.
Sənə pendir gətirəcək.
Sənə məgəş82 gətirəcək.
Sənə trukkay83 gətirəcək.
Quzu gətirəcək.
Çəpiş gətirəcək.
Ağlama, qızım, ağlama,
Yat, qızım, yat.
Uvhibi (Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına: 12)
Nazlama (S: 12; Tr: 12)
Qareşe – adeşe kulfatbi yıkəl avtul ha-an uvhibı:
Həmpələn, bəmpələn,
Pəbəlbişə avaykına bozalay.
Yed xava deş,
Dek xava deş.
Xudva-xıle mıkey deş.
Miz hole hirxima koxe
Bıt hele rihen kexe.
Day-day bala, day-day84.
Qoca qarılar uşaqları bellərinə bağlayıb oxşayardılar:
Həmpələn, bəmpələn85,
Qar-qabığın içindən tapılan ləpə,
Anası evdə yoxdur,
Atası da evdə yoxdur.
Evin açarı da əlimdə yox.
Dil verirəm, sürüşkən olur,
Quyruğunu verirəm, tüpürcək olur.
Lay-lay bala, lay-lay.
Kulfatbışın şeirbı
Bissi (Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına: 13)
Şeir opkunna Valeh Qamzat
Bissi, bissi, boltasi,
Bissi, yuqba dotasi.
Şinqə yokuble sabı,
Sa yed, sa dek, balabı.
Çika ilakka baba,
Avka dabaççe qaba.
Bisser qabal qadayxan,
Öqelka kadin oyxan,
Hivacesda həyvane
Qoybu ha-a ayvane.
Uşaxar çil alivku,
Harunqe cusda avku,
Xıleppı datsı çərbı,
E(Э)hesın kodu kərbı,
Yedaşe ha-a haray.
Mer baba kexe curay
Babe çis datsbı ha-a,
Qadınbıd aka sa-a.
Uşaq şeiri
Pişik (S: 13; Tr: 13)
Şeirin müəllifi Valeh Qamzat
Pişik, pişik, ay pişik,
Sən nə yamansan, pişik.
Bizdə evdə gördü var,
Ata, ana, balası.
Ona baxır babası,
Yerdə gözəl xalçası.
Pişiklər oyun oynar,
Yorulmur heç balası.
Saxlama bu heyvanı,
Batırarlar eyvanı.
Uşaqlara əyləncə
Hərə seçib birini.
Üst-başı tüklə dolu,
Elə bil dəri yolub,
Analar salır haray.
Baba qalır narazı.
Çox oxşadır babası,
Evə gəlir hamısı.
Tapmadjebı (Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına: 12)
Tapmacalar (S: 12; Tr: 12)
Kapaq ıxayed, vudj kumkum deş. Xiney vuxaeyb, vudj baluğ deş (Bağa)
Qapağı olsa da özü qazan deyil, suda yaşasa da balıq deyil
(Tısbağa)
Xebba işlemiş vooxe, akkani yıkal qudmiş vooxe (Xırıs)
Çox işləyir, amma buna baxmayaraq özü qapının dalında yaşayır
(Süpürgə)
Yişdi xivey sa izdağ vorna, xabı-xabiynbişike kux ğaa
(Bulax)
Bizim kəndimizdə bir gəlin var, gələn-gələn bunu öpür
(Bulaq)
Xivey iykaran yivan karın mayzar (Sadj)
Kənddə gəzən qara dəmirdən örtük, önlük (Sac)
Kodle xart, çil uğa koçe, koçeyl uğa kabax, kabaxal uğa çalaq, çalaqayid tsebı. (İnsan)
İki haça, haçanın üstündə dağar, dağarın üstündə qabaq, qabağın üstündə meşə, meşənin üstündə də keçi (İnsan)
Tsaey qideyxanan, xiney kidyaykanan (Mık)
Odda yanmır, suda da batmır (Buz)
Xaybişey ilexa, şakarık akar, çiel qexa (Yiz)
Göydən uçur, qəndə, şəkərə oxşayır, yerə tökülür. (Qar)
Kelbı deş kadaaxvanas, xılibı deş alivxas, çile ekna deş ğar suralxa ğivxaras (Fıkır)
Ayaqları yoxdur qaçsın, qanadları yoxdur uçsun. Özündən də iti gedən yoxdur, hər tərəfə çatsın. (Fikir)
Koble xiv, çini arayl suva (Ulebbı, xov)
İki kənd, arasında da dağ. (Gözlər və burun)
Kılna çorba, kıdimna djavqvaraba (Kıe)
Yayda bozdur, qışda isə ağdır. (Dovşan)
Yokuyre çodj sa daxak avub (Stol)
Dörd qardaş bir damın altında (Stol)
Xurdjunbı aka, mihman qaka (Kuk)
Xurcunları içəri, gətirən qonağı çölə (Qaşıq)
Sa korana, vudje aazırbına vakabı uxuyxan ğaa
(Vaz, xanebı)
Bir çoban var, minlərlə qoyun otarır (Ay və ulduzlar)
Ğammaşe qale, amma kyoğals vooxe deş (Miz)
Həmişə ağızdadır, amma udmaq mümkün deyil (Dil)
Koni qoleni ğixiyalla kamış alyaa (Kaşbı)
Iki gölün ətrafında qamış bitir (Qaşlar)
Zı alhəna vucub alhəna, zı ulyoyzarna vucub ulyozarna (Ə: 11, s: 30; Tərcuma hı-ına: 13) (əq)
Mən gedirəm, o da gedir, mən dururam, o da durur (Ə: 11, s: 30; Tr: 13) (kölgə)
Sa kar vodun mık haaangə kok eyxen (tıbıç)
Bir şey var ki, oynayanda kökəlir (cəhrə ipi)
Zı valxa sa tapmadje alebçes, daatsavxae sayib alebçes (Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına: 11) (Kev)
Mən sənə bir tapmaca deyəcəm, bacarmasan, bir daha deyəcəm (S: 11; Tr: 11). (Duz)
Zaka sa yats vobna: kalibxuyni djiqe ok alele deş
(Tsa, udjağ)
Bizim bir cöngəmiz var, yatan yerdə ot bitməz.
(Od, ocaq)
Şaxab sa yats vobna: bıttike ivkdavku, yitseyxa ooçe deş
(Kuk)
Quyruğundan tutmasan içəri daxil olmaz. (Qaşıq)
Şaxab sa yats vobna: aluğyka ooçena, aluğ dena xiğooçena
(Kuk)
Bizim bir cöngəmiz var, yəhərlə içəri daxil olur, yəhərsiz çölə çıxır. (Qaşıq)
Şaxab sa yats vobna: xevaka ooçena, xev dena xiğooçena
(Kuk)
Bizim bir cöngəmiz var, yüknən içəri daxil olar, yüksüz, yükünü boşaldıb çölə çıxar. (Qaşıq)
Dyunyeyl sa kar vodon, man qırqınçis ıkkan vodon (Do)
Dünyada elə bir şey vardır ki, o hamıya gərəkdir. (At)
Kumkum ooxan, qırsıbı ğooxar (Xurma)
Qazanı yeyirlər, xəngəli tullayırlar. (Xurma)
Dekke çaruxbı alyaasse, dix bazareyxa ğiyxarna (Kuma)
Atası çarıq geyincə oğlu bazara gedib çatar. (Tüstü)
Karni yitsaey djaqvarana yats (Tsabıl)
Qaranlıq damda ağ cöngə (Şabalıd)
Veybar ıxaeyd, çisse iyxvas axa deşod (Kirpi)
İynəsi olsa da, özü tikə bilmir (Kirpi)
Dekkaaşin uvhiybı (E: 4)
Atalar sözləri (Ə: 4)
Ərab mihman eyxhengun akka axtıda ıkkan
Qonağı ərəb olanın qapısı ğen gərək
Gılina umoyzar, qıdimna humoyzar
Yayda yorulma, qışda boylanma
Sabır insanın abır, cabır şahrayn abır
Səbir insanın, hasar küçənin abrıdır
Bixin aqa hetsa
Kərki içəri yonur
Vəqə vəqəni gelike, tse, tseni gelike gyuvaaxan
Qoyunu qoyun ayağından, keçini keçi ayağından asarlar
Sa xıleka xhıta hoole, manisa xıleka ərdıqa ilyakka, kokavxhaye va
Bir əli ilə arpa verir, o birisi ilə quyruğunu yoxlayır görsün, kökəlir, ya yox
Bissiyin pətəx çurunulqa hidiyxharangə, çurunus eva vod ıxa va eyhe
Pişiyin pəncəsi ətə çatmayanda, deyir – iylənib
Gılina xoçeyle qəyqənna, qıdimna qərçini çatuyle qəyqən
Yayda ilandan qorxan qışda ala çatıdan qorxar
Suva çank eeqa ooxhana deş, ooxhangab qoyid gel sanad exha
Tülkü tələyə düşmür, düşəndə də iki ayağı birdən düşür
Xhanel dexhayle qiyğa, kiiyn ilyozaras deş
Quyuda su olmasa, tökməklə sulu olmaz
Dama gidevcu xılibı qimiykar
Çayı görməmiş çırmalanma
Katseeqa etuyn kukeeqa qaylen
Qaba tökülən qaşığa gələr
Qənaka alivxuna goruiylqa gyooxana
Qarğa ilə dost olan, zibilə düşər
Hicoone, vəş vəqə gazanmiş havuna xhinne vor galirxhu
Nə uzanıbsan, elə bil yüz qoyun qazanıbsan
Bissiys hivaaquy, qovas qivkuy
Pişik üçün oyun, siçan üçün ölüm
Gafni yiqneeqa qına gavkku
Söhbətin ortasına keçi buraxdılar
Şal giyşaranbı xhinne iviykar
Şal toxuyan kimi gəzirlər
Avtulnacab gyootana
Bağlını döyərlər
Kafanıqa cib deş eyxhen
Kəfənin cibi olmaz.
Xhyan qakkyavhiyn yöxxə.
Suyu kəsilmiş dəyirman
Gidyootuni şaltukuke birinz vooxhena deş
Döyülməmiş çəltikdən düyü olmaz
Dyakkiyn quqar menni şiteyni akvee ağaanbı
Ququ quşu yumurtalarını başqa quşun yuvasında çıxarır
Tserra hambaz, qiyğa yək
Əvvəl yoldaş, sonra yol
Yizın kar zaka aldaxan hımaa (Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına: 11)
Mənim malımı mənimlə dalaşdırma (S: 11 və Tr: 11)
Dalı qozet haana insan yıkal axvana deş
Arxanı gözləyən igid heç vaxt uduzmaz
Qudj xidyaalesdi işilxa imeçi
Bacarmadığın işə girişmə
Seyikva balaqeyxa kimeçe
Ayı ilə çuvala girmə
En xerna duşman naps vodon
İnsan üçün ən böyük düşmən nəfsdir
Sa tapıke suva deş vooxena
Harda bir təpə varsa o dağ demək deyildir
Sa yivıke çalaq deş eyxen
Bir ağacla meşə olmaz
Demirçiy çika dena eyxena
Dəmirçinin bıçağı olmur
Havuna pisvalla djaza dena aaxvana deş
Həyatda pislik eləmə, pislik heç vaxt cəzasız qalmaz
İtv-itv vu ivqoyka qal ittu xexe deş
Bal-bal deməklə ağız şirin olmaz
Xav haana xunaşe yexena
Evi ev eləyən qadındır
Xaana baraka akelnana xunaşe vorna
Evin bərəkəti ağıllı qadındır
Akelnana xunaşe adamiyna baxt vobna
Yaxşı qadın kişinin bəxtidir
Akelnani xunaşeyka pisda adamiy eyxena deş
Ağıllı qadının pis əri olmaz
Akelnana xunaşe adamiyn saqın xıl vodon
Ağıllı qadın kişinin sağ əlidir
Yuqun do xebna devlet vobna
Yaxşı ad ən böyük dövlətdi
Yuqun do yuqni işbişe adaylen
Yaxşı ad əməllə qazanılar
Adamiyn djuvab sa eyxen
Kişinin sözü bir olar
Dekkis, edis dexana, şavus djar ixes deş
Ata, anaya oğul olmayan başqasına da ola bilməz
Djuni djanas dexana, merunkxusur ixes deş
Özünə xoş gəlməyəni başqasına rəva görmə
Yişo citana yugna, tü xiliyna (Ə: 11, s: 30)
Nitq qısa olar, ip uzun (Ə: 11, s: 30)
Okani kokal ok alele, mağani kokal – mağa.
Otun kökündə ot bitər, gicitkən kökündə isə gicitkən
Yıkbışın əkanabı, qimqayn qafbı, ixayn karbı
(Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına:13)
Lətifələr, gimgə söhbətləri, olmuş əhvalatlar
(S: 13 və Tr: 13)
Neni karavanena
Letifna dek məllimni vor. Sa yiğıl dekke Letifıkle eyhen:
-
Qare Letif ğu dehe xerna qade vor, sa karavane xoraq he-e.
Dek arkınme Letife qırqın karavanbı siinbı. Manbı cuni kemerık aytıl texnikumeka arkın. Xəmni harayka dekkıkle eyhen:
-
Qare daday hayinçinı nençena xoraq ha-as?
Hansı qazanda bişirim
Lətifin atası müəllim işləyirdi. İşə gedəndə atası Lətifi yanına çağırıb diyir:
-
Bala, bax, bir azdan ocağa qazança qoyarsan. Mən gəlincə su qaynayıb hazır olsun ki, gəlib tez yemək bişirə bilim.
Lətif evdə nə qədər irili-xırdalı qazan varsa, bir yerə yığdı. Bilmədi hansında su qoysun. Bütün qazanları kəmərinə taxıb atasının yanına yollandı. Döymədən qapını açıb deyir:
-
Ata, bunların hansında yemək bişirəcəksən?
Zas sə-ət ıkkan
Hambaşe Letife karbışıs istolulka sabıme eyhen:
-
Qare daday ğu mısana kikas?
Dekkis Letif qerni ikkan. Mısacad Letifni xatrek setu deş:
-
Ay bala, zakle ehes əxəs deş, mana Allahna iş.
Letife har xaraqıs sabıme med man sual hele. Axıre dek bizarxa eyhen:
-
Qare Letif na-as hambaşe ğu hayin sual hele.
Letife eyhen:
-
Qare zas haman yiğın sə-ət ıkkan.
Ata, sən nə vaxt öləcəksən?
Lətif atasından hər gün yemək vaxtı soruşarmış:
-
Ata, sən nə vaxt öləcəksən?
Atası isə heç xətrinə dəyməz, gülə-gülə deyərmiş:
-
Bilmirəm, bala, bu Allahın işidir.
Axırda günlərin bir günü Lətif yenə o sualı verir. Atası maraqla soruşur:
-
Ay Lətif, mənim ölməyimi niyə elə tez-tez soruşursan?
Lətif deyir:
Şavna zeri micaqba?
Sa yığıl hanbazaşe eyhen:
- Letif, hişda zer huşunçile micaqba.
Hanbazaşıni mani cuvabın Letif deşşe ali-ı. Letife xəmde laqaran ranq adı zer ranqlamış hav-u. Hambazar sav-u eyhen:
-
İlake həşde şavna zeri micaqba.
Kimin inəyi gözəldi?
Həmişə uşaqlar Lətifə deyirdilər:
-
Lətif, bizim inəyimiz sizinkindən gözəldir.
Uşaqların bu sözü Lətifə çox təsir edir, onu ağladır. Axırda göy rəngli yağlı boyanı götürüb yatdığı yerdə inəyi rəngləyir. Sonra uşaqları çağırıb deyir:
-
Gəlin indi baxın, kimin inəyi daha gözəldir?!
Ğu huşşuna?
Axıre qoharbı sa fıkrelka kabı eyhen. Mani Letifıs istağ he-es yikkan. Davatbı hı-ı istağ Letifni xaka arçu. Letife eyhen:
-
- Ğu huşşuna, hocona eyhe?
İstağe eyhen:
-
- Qare beynava, zı yiğna istağ vorna.
Letife şadra eyhen:
-
Ha ğu hişda qoharva sinqə arı.
Sən kimsən?
Gəlin gətirəndən sonra Lətifi gəlinin yanına aparırlar. Lətif gəlinin ətrafında fırlanandan sonra deyir:
Qız cavab verir:
-
Ay dəli, mən sənə gəlin gəlmişəm.
Lətif razı halda diyir:
-
Hə, onda sən bizim qohumsan deyə bizə gəlmisən.
Zı ayaykı deş
Sa yiğıl Letife kuçeyni uşaxaşika gizlənpaç oyunni huvaqa. Letif coni dame axure düqulxa. Qirqıni xəmde xabınbışe Letif tabal hı-ı.
Manisa yiğıl Letif axure aveke. Hala qer şadra eyhen:
-
Şavuklecad zı avaykı deş.
Heç kim məni tapmadı
Uşaq vaxtı Lətif küçə uşaqları ilə gizlənpaç oynayırdı. Lətif evə gəlib damda (tövlədə) axurun içində gizlənir.
Bütün gecəni evdəkilər Lətifi axtarırlar. O biri günün səhəri Lətifi axurda tapırlar. Hələ çox sevincək halda deyir:
- Heç kim məni tapa bilmədi.
Şençe sakal hı-ı
Letifni dekke mayıni vusa cun bağni sulamış ha-a. Letifıkle eyhen:
-
Qare Letif ğu hayna ilekke mebınbışe hişın san sakal hımaacın.
-
Sıkınni vaxtale dek ilakkana med şan menni suralkavud sakal hı-ı. Dekke Letifikle eyhen:
-
Qare ğu hama ola-ola na-as şan menni suralka sakal ha-as hassır?
Letife eyhen:
Qare ğu zakle hayin ciqa haqu, şenbişe şençe sakal hı-ı.
Suyu oradan kəsdilər
Lətifin atası yay vaxtı bağçanı sulayırmış. Lətifə deyir:
- Lətif, bala, sən bura bax, başqaları suyu kəsməsin.
Bir vaxt sonra atası gəlib görür ki su başqa yerə axır. Atası Lətifə deyir:
-
Adə sən orada ola-ola suyu başqa yerə axmağa niyə qoymusan?
Lətif deyir:
- Ata, sən buranı gösdərdin, suyu isə o biri tərəfdən kəsdilər.
Şinqə axecın
Letifın silibıni ıkar. Dekke aldamışaa-aldamışaa silibışdı doxduruska ıkkekka. Doxturuska arıme sili yuq kexe. Man med manisa yığıl ıkar diğal. Letife dekikle eyhen:
-
Qare daday doxturukle ehe sa yiğna şinqə axecın.
Bizdə qalsın
Lətifin dişi ağrayırdı. Atası dil-ağız edib onu diş həkiminə aparır. Həkimin yanına keçən kimi qorxudan dişinin ağrısı kəsilir. Sabahısı gün bu hadisə təkrar olunur. Lətif atasına həkimi göstərib deyir:
-
Ay ata, həkimə de ki, bir-iki gün bizdə qalsın.
Qırqına beynavavur
Sa vaxt Letif fındıq zavode fehleni vor. Sa yiğıl Letife haray-həşirıka direktorni kabinete eyhen:
-
Qare Şəhid dayi hina zavode qırqına beynavavur, zı hina axas deş.
Direktorus Letif qerni ıkkan. Manke Letif sakit haasdime eyhen:
-
Ay Letif hayna zavode sa zınayi ğu əsas insanar vobunbu. Aqar şinab hina deş şavana zavod idara haas.
Hamı dəlidi
Lətif bir vaxt fındıq zavodunda fəhlə işlədirdi. Bir gün o, haray-həşirlə direktorun yanına gəlib deyir:
-
Ay Şəhid dayı, burda hamı dəlidi. Mən bu zavodda qalıb işləməyəcəyəm, çıxıb gedirəm.
Direktor Lətifi çox istəyirdi. Ona görə də Lətifi sakitləşdirərək deyir:
- Ay Lətif, burda zavodda iki əsas adam - sənsən və mənəm. Əgər biz də burdən getsək, zavodu kim idarə edəcək?!
Qikin yığ tamixes deş
Mıse hanbaşe insanaşike pıl borç ha-a, amma mısacad sakal ha-a deşdi. Sa yiğıl sa borclu ari pıl sakal he-eva eyhe. Mısayni qade eyhen:
-
Ay dayi, ğu narahat mexe, deke uvhin sa həftəyle yığin pıl keles. Mana adami arkınme Mıse qadeykle eyhen:
-
Qare, ay axmax, ğu beynavane həftə zarada tamıxesın, amma qika (sabah) misacad tamexe deş.
Sabah heç vaxt qurtarmır
Musa ondan-bundan borc alırdı, amma qaytarmaq istəmirdi. Yenə səhər tezdən borclulardan birisi qapını kəsdirir. Musanın oğlu deyir:
-
Ay dayı, narahat olma, atam deyib ki, bir həftəyə sənin pulunu verəcəyəm. Kişi gedəndən sonra Musa oğluna deyir:
-
Ay axmaq, həftə qurtarıb gedəcək, amma sabah isə qurtarmır.
Yiçu xoş geldi
Süleyman emis misasar kardena arına mihman ıkkikan deşdi.
Sa yiğıl cuna yiçu Adi xalay arı. Xıle kar deşva Süleyman emi heç ilakkı deş. Adi xalay akkale tezeranra horzul eyhen:
-
Süleyman çoc hayni vedre şos nisse adı.
Süleyman eme zara da eyhen:
- Adi yiçu, xoş geldi ğu.
Bacım, xoş gəldin
Süleyman əmi evinə boş gələn adamı heç vaxt xoşlamazdı.
Bir gün öz bacısı Adi xala qonaq gəlir. Əlində heç nə olmadığını görüb Süleyman əmi heç dinmir. Bacısı yenidən qapıya qayıdır və deyir:
-
Süleyman qardaşım, burda vedrədə sizə pendir gətirmişəm.
Süleyman əmi tez ayağa qalxıb deyir:
- Adi bacım, xoş gəldin, bacım, xoş gəldin.
Hini zeran qoharbi qebıb
Süleyman emeva sambışke zer alivşu. Sa yığıl sa adami arı. Süleyman eme eyhen:
Mani adame eyhen:
-
Qare Süleyman emi zı zer hivvinbışda çoc vorna.
Manisa yiğıl merna mihman arı. Süleyman eme eyhen:
-
Qare mihman bes ğu huşşuna?
Mihmane eyhen:
-
Qare Süleyman zı haşni zerıni iyesina xalaoğli vorna.
Süleyman eme haraykasana eyhen:
- Qare çoc Usman, manimeqan qoharbı nana zer şas Lezimna deş.
Bu inəyin qohumu çoxdur
Süleyman əmigil birindən inək alırlar. Bir gün onlara bir adam gəlir. Süleyman əmi soruşur:
Qonaq cavab verir:
-
Ay Süleyman əmi, mən inək satanın qardaşıyam.
O birisi gün başqa birisi gəlir. Süleyman əmi soruşur:
Qonaq deyir:
-
Ay Süleyman, mən o inək satanın xalasıoğluyam.
Süleyman əmi əsəbiləşərək deyir:
- Osman, qardaşım, bu qədər qohumu olan inək bizə lazım deyil.
Çeyxane ehes
Sa yiğıl çakra Şehid dayi sa səife ulozar hı-ı eyhen:
Şehid daye:
-
Hocona eyhe ay Zabi, hocona xabar?
Zabi xale eyhen:
-
Derd dünyebıme vobna. Xəmde Zamanani qade hişda içi qaçırmış hey-ı. Hizda derd xəppa vob, sa vakle eyhe. Hina-şa immeyye.
Şehid daye eyhen:
- Heç narahatra imexa, ay Zabi, saccu çeyxane ehes.
Çayxanada deyəcəyəm
Səhər tezdən Şəhid dayını bir qadın saxlayıb deyir:
-
Şəhid qardaş, bir dayansana.
Şəhid dayı:
-
Ay Zabi, nə olub, nə xəbərdi?
Zabi arvad:
-
Dərdim dünyalar qədərdir. Gecə Zamanın oğlu qızımı qaçırıb. Bunu bircə sən bilirsən, heç kimə demə.
Şəhid dayı deyir:
- Heç narahat olma, ay Zabi, bircə çayxanada deyəcəyəm.
Hişınçın kar otxan
Hanbaşe xa-ad hivacen davarar nubatınnı çolexa ıkkekka. Nubat Süleyman emilxa kadıme con davarar toxda, manisanbışinbı mıssıda sikal. Man hoco sirna, insanar avxinbı fıkırlaşmışebaxe. Sa yiğıl düqulenba hayakananbı çoleka. İlakanbı Süleyman eme conçile ğayre axine qırqıni davaraşin bokbu eskibışka bağlamışı-ı.
İnsanaşe eyhen:
-
Qare Süleyman, na-as ğu man kar ha?
Süleyman eme eyhen:
-
Qare hayni vuşdi davaruşe hişınçın kari otxan.
Bizim qoyunların otunu yeyir
Həmişə evdəki qoyunları növbə ilə otarırdılar. Süleyman əminin növbəsində isə onların qoyunları tox, başqaları isə qarınları ac gəlirdi. Bu nə sirdir deyə insanlar fikirləşirlər. Bir gün gizlincə çölə gedirlər. Görürlər ki, Süleyman əmi öz qoyunlarından başqa bütün qoyunların ağzını əsgi ilə bağlayıb.
İnsanlar soruşurlar:
-
Ay Süleyman, niyə sən belə edirdən?
Süleyman əmi diyir:
- Ay kişi, bu sizin qoyunlar bizim qoyunların qabağındakı otu yeyirdi.
Dostları ilə paylaş: |