56
Ramiz
Mehdiyev
Demokratiya
yolunda:
irs haqqında
düşünərkən
ların olmaması ona gətirib çıxarır ki, amanabənd bina tikilir
və o, “öz inşaatçılarından bir az çox qalaraq, onların nəsillə-
rinin başlarına labüdən uçacaqdır”
1
. Hobbs deyir ki, dövlətin
süqutu mütləq hakimiyyətin çatışmazlığı ilə şərtlənir və bu,
heç də hökmən idarəetmənin monarxiya formasının nəticəsi
deyildir. Məlum olduğu kimi, Qədim Romada cəmiyyətin
devizi “Senat və Roma xalqı” idi, amma nə xalqın, nə də
senatın tam hakimiyyəti vardı ki, bu da çoxsaylı qiyamlara,
müharibələrə, sonra isə demokratiyanın da məhvinə gətirib
çıxarmışdı. Odur ki, mütləq monarx və ya çoxluğun yığın-
cağının mənafelərini ifadə edən hansısa bir sima olan
suveren öz əlindəki bütün hakimiyyətdən istifadə etməlidir.
“Dövləti nəyin zəiflətdiyi və ya dövləti nəyin parçalan-
maya doğru apardığı barədə” Hobbsun tezisləri arasında mə-
nim diqqətimi müasir qərbləşməyə oxşar çox maraqlı bir mə-
qam cəlb etdi. Məsələn, Şərqi Avropa və MDB ölkələrində
dəyişikliklər Qərbi Avropa ölkələrindəki dövlət quruculuğu
təcrübəsi nəzərə alınmaqla həyata keçirilir. Bu da təbiidir.
Manufakturalar və buxar mühərriki hələ meydana gəlməzdən
əvvəl Hobbs yazırdı ki, “qonşu xalqlardakı idarəetmənin
müxtəlif formalarının nümunələri çox vaxt adamları müəy-
yən olunmuş idarəetmə formasını dəyişdirməyə sövq edir”
2
.
Hobbs öz ölkəsinin tarixinə müraciət edərək, Niderlandda
idarəetmə formasını dəyişdirmiş burjua inqilabını misal
çəkir. Məlum olduğu kimi, Şimali Niderlandda burjua
inqilabının qələbəsi heç də yerli qaydanın təzahürü olaraq
qalmamışdır. O, XVII əsrin birinci yarısında bütün Avropa-
nın iqtisadi və siyasi sahələrində qüvvələr nisbətini qəti şə-
1
Т.Гоббс. Левиафан, или Материя, форма и власть государства цер-
ковного и гражданского, 1651 г., часть 2, глава 29.
2
Yenə orada.
57
1‐ci fəsil
Əzablı
yollarla
ulduzlara
doğru
kildə dəyişdirmişdir. Beləliklə, Hobbs sosial məkanların öz-
gələrin, ola bilsin, həmişə uğurlu olmayan təcrübəsini tətbiq
etməyə meyil göstərdiyini vurğulayır.
İngilis filosofu, liberalizmin banisi Con Lokk (1632-
1704) təbii hüquq, ictimai müqavilə, xalq suverenliyi, şəxsiy-
yətin məhrum edilə bilməyən azadlıqları, hakimiyyətlərin
tarazlılığı, müstəbidə qarşı üsyanın qanuniliyi ideyalarına
tam şərik çıxırdı. C.Lokk bu ideyaları inkişaf etdirdi, şəklini
dəyişdirdi, yeniləri ilə təkmilləşdirdi və bütöv siyasi-hüquqi
təlimə – erkən burjua liberalizmi doktrinasına daxil etdi. O,
öz siyasi-hüquqi təliminin şərhini “İdarəetmə haqqında iki
traktat” əsərində vermişdir.
Lokk yazır ki, insana xas olan azadlıq vəziyyəti heç də
özbaşınalıq vəziyyəti deyil və insan qeyri-məhdud azadlığa
malik olsa da, bu azadlığın çərçivəsi, ən azı, özünümühafizə
qanunu ilə müəyyənləşdirilmiş hədlərdən kənara çıxmır.
Hobbs kimi, Lokk da ilahiyyat konseptlərinə müraciət edir.
O yazır: “Təbii vəziyyət təbiət qanununa malikdir. Təbii və-
ziyyət bu qanunla idarə olunur və o, hər bir kəs üçün icba-
ridir; bu qanunu təşkil edən zəka onunla hesablaşmaq
istəyən bütün insanları öyrədir, bütün insanlar bərabər və
müstəqil olduğuna görə, onların heç biri başqasının həya-
tına, sağlamlığına, azadlığına və ya mülkiyyətinə zərər vur-
mamalıdır; çünki bütün insanlar tək bir Tanrı və hədsiz
dərəcədə müdrik Yaradan tərəfindən xəlq olunmuşdur;
onların hamısı bir olan Rəbbin bəndəsidir, dünyaya Onun
əmri və işi ilə göndərilmişdir; bütün insanlar onları xəlq
edənin ixtiyarındadır və onların varlığı özlərinin deyil,
Onun istədiyi qədər davam etməlidir”
1
.
1
Дж. Локк. Два трактата о правлении, книга 2, глава 2.
58
Ramiz
Mehdiyev
Demokratiya
yolunda:
irs haqqında
düşünərkən
İnkişaf və tərəqqi insana doğulduğu gündən təbiət
tərəfindən verilmiş öz təbii hüquqlarını başa düşmək üçün
əlverişli zəmin yaradır. Lakin insan avtarkiya vəziyyətində,
onu əhatə edən hər şeydən təcrid olunmuş halda yaşaya
bilməz. Sosial gerçəklik fərdi ittifaqlara və cəmiyyətlərə cəlb
edir və burada o, fasiləsiz fəaliyyət göstərən dünya
sisteminin bir hissəsinə çevrilir. Təbiətin özünün yaratdığı bu
konstruksiyada insan ümumi prosesin yalnız bir hissəciyidir
və hətta onun tərkib hissəsi olsa da, qərarların qəbul
edilməsində və öz hərəkətlərində azaddır.
Lokk yazır ki, insan özünün ilk cəmiyyətini nikah ittifaqı
vasitəsilə yaratmışdır. Sonralar o, ailə cəmiyyətinin bir
hissəsinə çevrilmiş və valideynlərin münasibətlərinin tabeliyi
altına düşmüşdür. İnsanın yeri və rolu tədricən dəyişmişdir:
o, hansısa cəmiyyətlərdə özünün azad xəlq edilmiş
üstünlüyünü saxlamış, digərlərində isə münasibətlərin yeni
tipinə – qulluqçu – ağa tipinə daxil olaraq, qeyri-azad fərdə
çevrilmişdir. Azad olmaq hüququ ilə doğulan insan tarix
boyu öz varlığının müxtəlif sosial formalarında təzahür edir.
Lokka görə, siyasi cəmiyyət elə bir məkanda mümkündür
ki, burada həmin cəmiyyətin nümayəndələri öz təbii haki-
miyyətindən imtina edir və beləliklə, onu qeyd-şərtsiz olaraq
cəmiyyətin ixtiyarına verirlər. Deməli, birgə yaşayışın daimi
və qərəzsiz qaydalarını müəyyənləşdirən münsif məhz
cəmiyyət olur. Vahid qaydalar əsasında birləşənlər, ümumi
qanuna və ortaya çıxan mübahisələri həll etmək və
cinayətkarları cəzalandırmaq məqsədi ilə müraciət etmək
mümkün olan məhkəmə müəssisəsinə malik şəxslər vətəndaş
cəmiyyətini əmələ gətirirlər. C.Lokk yazır: “Hər hansı sayda
insanlar bir cəmiyyətdə birləşərkən, onlardan hər biri təbiətin
qanunu ilə ona xas öz icra hakimiyyətindən imtina edərək,
Dostları ilə paylaş: |