Qırıb atmaq üçün uzanar əli.
İpəK
y etirm əK d ə İ
k
İ
cür
q u rd
var,
Ziddir odla
sutəK
həmişə onlar.
Biri baramanı toxuyur bir-bir,
O b iri Karvanla ipəK məhv edir.
PətəKdə
İkİ
cür arı var müdam,
Necə
k
İ, aldadar pərvanəni şam, -
Biri yem daşıyar hey axşam-səhər,
O biri gizlincə o yemdən yeyər.
Bal verən arının bircəsi, yəqin,
Yüzündən yaxşıdır bal yeyənlərin.
Hələ can almamış əcəl, turactəK:
«Dad, məni tutdular!» - çığırıb dad
çək.
TamahKar dünyadan nə ummaq olar,
Ya səni yandırar, ya da çiy saxlar;
Qaynayıb coşarsan, yanarsan dərddən,
Qaynayıb coşmasan, çiy qalarsan sən.
FəIək - yeddibaşlı qorxunc əjdəha,
Bircə zərbə vursa, məhv oldun daha.
Xəlbirə bənzəyən teştdir asiman,
Sən bir xəlbir torpaq, o da bir teşt qan.
O, teştdən su toKsə başına nahaq,
Sən ələ xəlbirtəK üstünə torpaq.
Torpaq da, çeşmə də olan bir yerdə
Lazımdır, əlbət Kİ, teşt də, xəlbir də.
Bu göy rəngli Küpün çox hiyləsi var,
İçindən görərsən yüz cür rəng çıxar.
Küpə bir cadugər minər, deyərlər,
Bu KÜpə m inm işdir yüz m in cadugər.
FəIək hesabını gəl etmə nahaq,
Alçağı
yÜKsəKdir, yÜKSəyi
alçaq.
O gah altda olur, gah üstdə olur,
Ona alt-ü st deməK daha doğrudur.
Əbəsdir fələKİə bəhsə girişməK,
Heç kəsIə həm ahəng olmayıb fələK.
A tdığı
hər addım fənddir, KƏİƏKdir,
İşləri b ü sb ü tü n oyundur, rəngdir!
Birini göylərə ucaldır bəzən,
Bəzən də qul edir onu, görürsən.
TüİKÜtəK geydirər qırmızı papaq,
Sonra qara itə yedirdər ancaq.
Nədir dörd yol üstə məsKən düzəltməK?
Nədir qarın güdməK dördayaqlıtəK?
Dörd balış qeydindən qurtaranda biz,
Asudə yatarıq səssiz-səmirsiz.
Yolüstü mənzildir bu Köhnə torpaq,
I
k
İ
cə
qapısı var onun ancaq:
Giriş qapısmdan girərsə hər
kəs
,
Çıxış qapısmdan çıxmaya bilməz.
Bədbəxtdir bu dərin quyuda qalan,
Qar Kimi düşərəK donub buz olan.
Xoşbəxtdir şimşəKtəK yalnız bir anda
Parlayıb sönənlər fani cahanda.
Nə lazım dünyada fərsiz bir şamtəK
Gecələr uzunu can verib sönməK?
Etibar etməyən öz gəmisinə
GərəK əvvəlcədən üzməK öyrənə.
Tələsən adama
Köhlən
at
gərəK,
Yabıyla nə qədər o, yol gedəcəK?
Hiylədən pozulub, Korlanıb dünya,
Nə qəlbdə qan qoymuş, nə üzdə həya.
F
ə
I
ək
o fəlƏKdir: dağ çəKİb hədər,
Bizi gah saraldar, gah da göyərdər.
Hər pərdədə yalnız o adam çalar
Ki, ola pərdədən yaxşı xəbərdar.
Düz yolu yaxşı bir rəhbər göstərər,
Mən yola çıxıram, bəs
hanı
rəhbər?
Elə bir pis vaxtda
gələcəK
ölüm
Ki, bezmiş olacaq dünyadan KÖnlüm.
Qəflət qoşun
çəKİb gələcəK
birdən,
Yatağa baş qoyub yatacağam mən.
Xəyal dünyasına edib tamaşa,
ömrü yuxu
Kİmi
vururam başa.
Belə qol-qanadla olarmı uçmaq?
Hara çatdıracaq belə əl-ayaq?
Belə dörd m üxalif yol ayrıcından
Çıxmaram, ya qoca olum, ya cavan.
Qocalıq ədası göstərsəm əgər,
Məndən bu cavanlar üz döndərərlər.
Cavanlıq eləsəm bu bədənlə mən,
GərəK başqasından borc alam bədən.
Yaxşısı budur Kİ, olam hər zaman
Qoca ilə qoca, cavanla cavan.
Açma bu düyünü, bəİKƏ birtəhər,
Məndən dost-aşnalar inciməyələr.
SÖZÜN TƏRİFİ YƏ
PADŞAHLARA NƏSİHƏT
Dəniz dalğalanıb gələrsə feyzə,
Sədəfdən d ü rr alıb çıxardar üzə.
Yenidən dövlətim başımdan aşdı,
Dövlətli ürəyim sözlə dostlaşdı.
Qaranlıq çəKİldi, doğdu gözəl gün,
Şux səhər açıldı şux bülbül üçün.
Oyandı yenidən, bəxtim oldu yar,
Gör indi şad Könlüm nələr yaradar?.
Tale birisinə verərsə açar,
O, qara daşdan da gövhər çıxarar.
H ər günə ruzigar dedİK əzəldən,
Birində tələ var, o birində dən.
Varlıq pərgarının ulu rəhbəri
Mənə söz müİKÜnü verəndən bəri,
Xeyli düşündüm Kİ, bu öİKəni mən
Bəs Kimə tapşırım özüm gedərKən?
Bir şəhər yaratsam , baxtım olsa yar,
Kim olsun bəs ona sonra şəhriyar?
Ağlxm söylədi Kİ: «Belə şəxs gərəK
Tanınsm dünyada məşhur insantəK.
Elə lütfKar əl ola Kİ, onda,
Misli tapılm aya bütün cahanda.
GərəK qarışqaya azca yem verə,
Filə də fil payı seçib göndərə.
Olmaya sərsəri, xam adamlartəK;
Əlindən gəlməyə qələm də çərtməK.
Qarışqa yemiylə fili yemləyə,
Cəbrayıl rütbəsi verə milçəyə.
Bütün bəxti dönmüş şahların, əlbət,
ölçü
b i l m ə z l İ K d ə n
olub
b ə x t i b ə d .
Baş ilə ayağı pis fərq etmişlər,
Məst olub, tacı da qoyub getmişlər.
Kİ
ç
İ
k
ç o x
pay almış, böyÜK az almış,
Böyüyün qiyməti belə azalmış!
Mənasız səxavət göstərsə hər
k ə s ,
Yırtıq təbil
K i m i
çıxaracaq səs.
Ölçü-biçi bilsən hər bir işdə sən,
BöyÜK hesabları düz həll edərsən.
Mətahı böləndə sən elə böl
K i ,
Aparanın ağır olmasm yÜKÜ.
Qoyma qoca şaha gənc üstün gələ,
Şiruyə Pərvizi öldürdü belə.
Qocaman ağaca m işar çənmə sən,
ZöhhaK bunun üçün düşdü təxtindən.
HÖKmdar ölçüylə bəxş edə gərəK
Odu da, suyu da, -GüntəK, buludtəK.
Əliylə d ü rr saça o, dənizlərə,
Dağlarda torpağı lələ döndərə.
Harda bayrağını ucaltsa göyə,
Kisədən paylaya bol-bol hədiyyə.»
IdraK sahibidir,
şÜKÜr
Allaha,
Naz da, nəvaziş də yaraşır şaha.
Dağlardan ta saman çöpünə qədər
Hər şeyin hər zaman qədrini bilər.
Hər Kəsdə nə qədər varsa ləyaqət,
O qədər göstərər ona səxavət.
Odur Kİ, çox-çoxdur mədh edənləri,
Dünyada yox m isli, yox bərabəri.
Çoxları istədi «Iqbalnamə»ni,
T
ək
ona həsr etdim mən bu naməni.
ÇünKİ tanıdığım bütün şahlardan
T
ək
odur əməyə düz qiymət qoyan.
Boşdur çox şahların ancaq başları,
Nahaq çox Kəsdirmiş onlar başları.
Hay-Küy çox, heç bir şey yoxdur süfrədə,
Dönüb bədənləri quru cəsədə.
Onlarda bir tacir təbiəti var,
ZəlitəK qan sorub ləzzət alarlar.
DəniztəK düşüncəm, dürrtəK sözlərim,
Dostları ilə paylaş: |
