İnanç-ahlak iLİŞKİSİ bağlaminda iman, İSLÂm ve ihsan kavramlari



Yüklə 0,92 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə10/12
tarix30.10.2018
ölçüsü0,92 Mb.
#76413
1   ...   4   5   6   7   8   9   10   11   12

Yrd. Doç. Dr. Mustafa YÜCE

 

133 



 

-----------Dicle Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, cilt 15, sayı 2, 2013----------- 

ilginçtir  ve  İbn  Teymiye’nin  derin  semantik  dil  görüşünden 

kaynaklanmaktadır. Eğer diğer İslam kelamcıları da İbn Teymiye gibi 

iman ve İslam kavramları karşısında, böyle esnek ve dinamik bir tavır 

takınmış  olsalardı,  amelin  iman  ile  ilgisi  ve  dinin  ahlakî  boyutu  bu 

denli sorunlu hale gelmeyebilirdi.

105


  

Bu üç kavramın ahlak boyutu, imanın tasdik manasına gelmesi 

ile  yakından  ilişkilidir.  Ehl-i  Sünnet  kelamcılarına  göre  imanın  esası 

kalbin  tasdikinden  ibarettir.  Tasdikin  mahiyeti  de  haberin  ve  haber 

verenin  doğruluğunu  kabul  etmektir.  Neye  nasıl  ve  niçin 

inanıldığının  bilinmesi  yönünden  imanın  oluşumunda  bilgi  unsuru 

önemli  olmakla  birlikte,  bilinen  şeyin  imana  dönüşebilmesi  için  de 

onun  his  ve  kalp  yoluyla  benimsenmesi  gerekir.  Tasdikin  mantıkta 

kullanılan  bir  terim  olarak  ‚zihnin  bir  hükme  varması‛  şeklinde 

tanımlandığı  dikkate  alınırsa  onun  mantıkî  anlamıyla  dindeki  imanı 

karşılamakta  yeterli  olmadığı  görülür.  Zira  mantıkta  dış  dünya  ile 

ilgili  önermeleri  doğrulamak  bir  tasdikse  de  iman  değildir.  Çünkü 

imanın  gayb,  ahlak,  derûnî,  ferdî  ve  sosyal  hayatla  ilgili  boyutları 

bulunmaktadır.

106

 

İman, 



islam 

ve 


ihsan 

kavramlarının 

kelâmî 

açıdan 


temellendirilmesi  için  ele  alınan  Cibril  hadisinin  muhtevasına 

bütüncül  bir  yaklaşımla  bakıldığında,  iman,  Hz.  Peygamber’in 

dilinden  inanılması  gereken  hususlara  inanmak; İslam,  teorik  olarak 

inanılanları  pratik  olarak  hayata  taşımak,  ihsan  ise,  teorik  olarak 

inanılan,  pratik  olarak  da  uygulanan  amelleri  bir  temsiliyet  ruhuyla 

eda etmenin adı olarak tanımlanmıştır.  

Hz.  Peygamber  (sav)  böylece  bir  Müslüman’ın  hem  bütün 

inanılacak  hususlara  samimi  olarak  inanması,  sadece  kalben 

inanmakla  yetinmemesi,  bütün  dini  görevlerini  yapması  ve  Allah’a 

ibadetini  gafletle  değil,  bütün  dikkatiyle  Allah’ın  huzurunda 

bulunduğunu  unutmadan  yapması  gerektiğini  bildirerek  bunların 

                                                             

105

 Izutsu, İslam Düşüncesinde İman Kavramı, s. 77. 



106

 Mustafa Sinanoğlu, ‚İman‛, DİA, İstanbul 2000,  XXII, 213. 




134 | 

İnanç-Ahlak İlişkisi Bağlamında İman, İslâm ve İhsan Kavramları



 

 

-----------Dicle Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, cilt 15, sayı 2, 2013----------- 



tümünün  din  olduğunu  bildirmek  istemiştir.  Burada  önemli  olan 

dinin her yönü ile yaşanmasıdır. Nitekim Hz. Peygamber, bu soruları 

soran  kişinin  Cebrail  olduğunu,  Müslümanlara  dinlerini  öğretmeye 

geldiğini 

haber 

veriyor. 



Bu 

hadis 


bize, 

İslam’ın 

kalpte 

hapsedilmesinin  doğru  olmadığını,  kalpteki  imanın  ibadet  ve 



amellerle  ortaya  çıkması  gerektiğini,  ibadette  ihlâsın  ve  ihsanın  şart 

olduğunu ve sonuç olarak, bunların hepsinin bir bütün teşkil ederek 

dini meydana getirdiğini anlatmaktadır.

107


 

Cibril  hadisiyle  oluşturulan  İslamî  kimliğin  bu  üç  kavramdan 

bağımsız  teşekkül  edemeyeceği  açıktır.  Bu  kavramların  birbirleriyle 

olan  sıkı  ilişkisinin  bir  tarafa  bırakılarak,  tekil  kavramlar  üzerinden 

yürütülen ve daha çok imanın aslına yönelik olan kelâmî tartışmalar, 

farklı  kelam  okullarının  oluşmasına  ve  bu  üç  kavram  arasındaki 

kapsam  alanlarının  daralıp  genişlemesine  neden  olmuştur.  Şöyle  ki, 

imansız  müslümanlık  münafıklığı,  teslimiyetsiz  iman  fasıklığı  ve 

ihsansız  müslümanlık  da  riyakârlığı  beraberinde  getirmiştir.  İmanın 

kemaline  yönelik  çalışmaların  yetersizliği  de  buna  sebebiyet  vermiş 

olabilir.  

İmanın kişiyi motive eden, davranışlarının norma dönüşmesini 

sağlayan  çok  önemli  bir  yeri  vardır.  Kavramsal  açıdan  imanla  amel 

farklı  olmakla  birlikte,  pratikte  imanla  amelin  ayrı  değerlendirilmesi 

Kur’an  açısından  kesinlikle  savunulamaz.  Olgun  bir  iman,  bireyin 

tüm  benliğini  saracağı  için  amelleri  gerektirecek  ve  dolayısıyla  amel 

imanın  direkt  izdüşümü  olacaktır.  Bu  yönüyle  kâmil  anlamda  bir 

iman, amelleri de içerecektir.

108

 

Cibril  hadisiyle  tanımlanan  İslâmî  kimliğin  bu  üç  kavramın 



birbirinden  bağımsız  ya  da  ikili  bir  yapı  ile  temellendirilmeye 

çalışılması,  başta  iman-amel  ilişkisi  olmak  üzere  çoğu  iman  endeksli 

olan  bazı  kelâmî  problemleri  beraberinde  getirmiştir.  Daha  önce  de 

                                                             

107

 Osman Karadeniz, ‚İman-Amel İlişkisi ve Büyük Günah (Kebire) Etrafındaki 



Tartışmalar‛, Kelam, (ed.: Şaban Ali Düzgün) Grafiker Yay., Ankara  2012, s. 301. 

108


  Recep  Ardoğan,  ‚Kelâmî  Açıdan  İmanın  Mahiyeti  ve  Din  Özgürlüğünün 

Muhtevası‛, Diyanet İlmî Dergi, c: 41, s:1, Ocak-Şubat-Mart 2005, ss. 64-67. 




Yrd. Doç. Dr. Mustafa YÜCE

 

135 



 

-----------Dicle Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, cilt 15, sayı 2, 2013----------- 

ifade  edildiği  gibi  Ehl-i  Sünnet’e  göre  dil  ile  ikrar  imanın hakikatine 

dâhil  olmadığı  gibi,  amel  de  imanın  hakikatine  dâhil  olmayıp 

imandan  cüz,  parça,  kısım  değildir.  Ancak  iman,  gaye  ve  hedefi 

bakımından  mücerret  bir  itikattan  ibaret,  ameli  değerlerden  yoksun 

vicdanî bir iş de değildir.

109


  

Başlangıçta  işin  aslı  bu  iken  ve  var  olan  ihtilaflar  daha  çok 

kavramların  lafzî  yönüne  dönük  iken,  daha  sonraki  süreçte  siyasî 

mülahazalar  ekollerin  yönünü  belirlemede  en  önemli  etken  halini 

almıştır.  Örneğin  Hz.  Ali’ye  karşı  tavır  takınan  Haricîler,  büyük 

günah  işleyeni  kâfir  addederken,  siyasî  mülahazaların  dışında 

kalmayı  tercih  edip,  çekimser  tavır  takınan  Mürcie,

110


  böyleleri  için 

hükmü  askıya  alıp,  işi  Allah’a  havale  etmeyi  tercih  etmiştir.  Tarihî 

süreç  içerisinde  kavramların  siyasî  muhtevalarından  soyutlanıp, 

tamamıyla  teolojik  bir  kavram  haline  dönüştükleri  de  müşahede 

edilmektedir.  

Siyasî  ve  ideolojik  temayüllerin  ilmî  idrake  galebe  çaldığı 

dönemlerde  bu  kavramların  nasıl  da  bir  tehdit  unsuru  haline 

geldiklerinin en önemli kanıtlarından birini; Mutezilî iman anlayışını 

özetleyen Taftazânî’nin şu sözlerinde görmek mümkündür: ‚Mutezilî 

iman  tasavvurunda  taat  fiilleri,  imanın  özünün  öylesine  bir  direğini 

teşkil  eder  ki,  her  kim  bunları  ihmal  ederse,  mümin  değildir.‛

111


 

İmanın ameller üzerindeki bu güçlü vurgusunun Mutezilîler arasında 

Vaîdiyye  yahut  tehditçiler  diye  bilinen  bir  grubun  ortaya  çıkmasına 

neden olduğu bilinmektedir. 

Kimi fırkalar imanı amelin arkasına koyarken, kimileri de ameli 

imanın  arkasında  hayati  bir  unsur  değil  de  zaid  bir  cüz  olarak 

görmüşlerdir. Ve her ne hikmetse tarihi süreç içerisinde hep bu uçta 

yer alanların görüşleri ötekilerin görüşü olmuş ve onun karşısında bir 

başka  uç  olan  anti  tezlerle  reddiyeler  yazılmıştır.    Fırkalar  arası  bir 

                                                             

109

 Şerafettin Gölcük- Süleyman Toprak,  Kelam, Tekin Kitabevi, Konya 2012, s. 



131.  

110


 Izutsu, İslam Düşüncesinde İman Kavramı, s. 105. 

111


 Taftazânî, Şerhu’l-Mekâsıd, s. 123. 


Yüklə 0,92 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   4   5   6   7   8   9   10   11   12




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə