İntellektual-Elektron Kitabxananın təqdimatında
Yüklə 2,89 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Durmuşam sahildə tənha, bir dənizdir, bir də mən, Gözdən itmiş sanki dünya, bir dənizdir, bir də mən.
- Vaxt var idi birgə idik, sevgilim, mən və dəniz, İndi yox heyf ol dilara, bir dənizdir, bir də mən.
- Axşam oldu, hamı yatdı, həsrətindən yatmayan, Görməyən heç vaxtı röya bir dənizdir, bir də
- www.elmler.net
www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 258 258 suyun altında qalır, bir qismi şorannaşır, bir qismini də qəmiş basır. Əvvəlki əkin torpaqlarınnan cəmisi beşdən biri qalır camaata, qalan hamısı xəlqin əlindən çıxır. Əkin- tikin azalır, kənd əhlinin güzaranı korranır, axırda camaat əlacsız qalıb üzünü yaxınlaşmaqda olan dənizə tutur, kişilərin çoxu külfəti saxlamaqçün öz pişələrini dəyişib keçirlər balıqçılıqa, hərəsi ordan-burdan sınıq- salxaq bir lödkə tapıb yay-qış, küleydə də, tufanda da, soyuqda da ruzi dalıyca dənizə çıxıllar. Onu gedir, beşi qayıdır. Beşi gedir, üçü qayıdır. Bu minvalnan kəndin kişiləri day yorğan-döşeydə əcələ can vermeyi yığışdırıb qoyullar bir qırağa. Dəniz özü dönüb olur yekə bir Əzrayıl, xəzrinin köməgiynən kişiləri bala-bala dənniyir özüyçün, heç meyitdərini də dala qeytərmir. Hə, seyidin sözü gəlib öz yerini alır, qəbirlər meyit üzünə həsrət qalıllar, təzə qəbirsannıq da böyümür, elə balaca qalır, day ölülər bu dünyadakıların yerini dar eləmir. Dənizdə batan əmvatını yad eləmey istiyənlər də, ya gün təpəsinə döyə-döyə, ya xəzrinin qabağında soyuqdan əsə-əsə gedib dəniz qırağında qumun üstündə oturub bir dənə yasin oxuyullar, fatihə verillər, yavaş-yavaş çıxıb gəlirlər evlərinə< Durmuşam sahildə tənha, bir dənizdir, bir də mən, Gözdən itmiş sanki dünya, bir dənizdir, bir də mən. www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 259 259 259 Vaxt var idi birgə idik, sevgilim, mən və dəniz, İndi yox heyf ol dilara, bir dənizdir, bir də mən. Cümlə aşiqlər səni görmək ümidin üzdülər, Göz dikən yoluna bica bir dənizdir, bir də mən. Axşam oldu, hamı yatdı, həsrətindən yatmayan, Görməyən heç vaxtı röya bir dənizdir, bir də mən. Çoxları görcək səni öz eşqin elan eyləyib, Çağlayan eşqinlə amma bir dənizdir, bir də mən. Bir zaman Məcnun idi divanə, səhra məskəni, İndi yox Məcnun, nə səhra, bir dənizdir, bir də mən. Fəhmi, həsrət üçbucağı çəkdi tale ruhuma, Yaxşı bax, bir qəmli xülya, bir dənizdir, bir də mən. www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 260 260 – Çıxmasınnar da dənizə. Qarın candan əzizdi məgər? – Artıq oyuna fasilə vermiş Mirsəftərin sualı o qədər sadəlövh olur ki, babamı gülmək də tutur. – Bəs neynəsinnər, ay rəhmətdiyin oğlu? Ölsünnər acınnan? – Yox, ölməsinlər, – Mirsəftər təslim olmur, - köçüb getsinlər başqa yerə. – Düz diyirsən. – Babam təsdiq edir. - Ancaq hər adam da öz ev-eşiyini qoyub alayı yerə gedə bilmir axı? Qıraqda üç gün qonaq qalanda, adamın burnunun ucu göyniyir evçün. O ki qaldı biryolluq gedməy ola. Məsəlçün mənim atam da sən diyən kimi elədi. Bir dəfə dənizdə möhkəm tufana düşür, lötkə çövrülür, yoldaşdarı batır. Ancaq atam özünü suda saxlıya bilir. Elə suyun içində allaha dua eliyir ki, sağ-salamet qırağa çıxım, bir də oğraşam əgər dənizə barmağımı da soxsam. Hə, həmin gecəni səhəreycən atam üzür, ancaq gün çıxana yaxın birtəhər özünü qırağa çıxarda bilir. Onnan sonra qıraqda qalan o birisi lötkələrini də satır, qərdeşiynən bir yerdə gəlir Bakiyə, həmin bu yerdə torpaq alırlar, ev tikillər, həyət baca düzəldillər, lövbər salıllar burda. Atam gedib çolaq Ağabalanın deyirmanında işə düzəlir, əmilərim də gedir Bibiheybət mədənnərinə. – Bəs indi necə? Yenə kənd camaatı balıqçılıqla məşğul olur? - Mirsəftər artıq zəri bir qırağa qoyub soruşur. – Yox əşi. Əlli-altmış il əvvəl Pirallahıda nöyüt mədənnəri açılannan sonra dənizə çıxmağa çox lüzum qalmadı. Kişilərin çoxu getdi orda işdəməyə, kəndin www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 261 261 261 qəbirsannığı da düzəldi, day qəbirlər də meyitə həsrət qalmadılar. İndi kətdə cəmisi beş-on nəfər balıqa çıxır. O da, hərdən-bir. Araya Bakı gilavarı kimi isti bir sükut çökür, yalnız indi hər iki oyunçunun - həm babamın, həm də kirayənişinimiz Mirsəftərin yadına düşür ki, hələ tası başa vurmayıblar. Deyəsən, zəri axırıncı kimin atdığı da yaddan çıxmışdı. Onunçün də, babam nərdtaxtanı hələlik bağlayır, başını geri çevirib nənəmi çağırır. – Sonaxanım, ay Sonaxanım. Nənəm xırda pəncərədən başını çıxardır. – Nə var? – O gün kətdən pişrast qarpuz götürmüşdim a, onnardan birini kesib göndər bura. Lap ciyərim yandı. – Mənim əllərim xəmirlidü. Uşaqlar da, yoxdu. Gəl özün seç, götür.- nənəmin səsi eşidilir. Babam başını yellədib dodaqaltı mızıldanır; «Bu köpey uşaqları da evdə ramazannan ramazana tapılıllar», sonra da ayaqa qalxıb evə keçir və bir o qədər keçmir ki, əlində orta ölçülü bir qarpız, iri dəmir sini və uzun bir bıçaq geri dönür. Nərdtaxtanı enli stolun bir kənarına itələyib qarpızı sininin üstünə qoyur, sonra üzünü stulda külək döyən qamış kimi yellənən kirayənişinə çevirir: – Süzün rayonda da qarpuz əkillər? – Yox, bizdə kartof-soğan çox olur. Qarpızı Sabirabaddan gətirirlər. – Eh, - babam ağzını büzüb əllərini yellədir. – Sabirabadda qarpuza su verillər. Dadı qaçır. Bizim kətdərdə qarpuz yemişi dəniz qırağında əkillər, day Yüklə 2,89 Kb. Dostları ilə paylaş:
|