İsgəndər Atilla
Yüklə 3,26 Mb. Pdf görüntüsü
|
417 İsgəndər Atilla Oturub əlləri dizləri üstə bizi gözləyirdi. Yaxınlaşdıq. Dik qalxdı. İki il idi ki, onu görmürdük. Qollarını açıb, üçümüzü də birdən qu- caq ladı. Uşaqlar bir tərəfində, mən bir tərəfində oturduq. Qolunu geniş açıb uşaqları özünə tərəf sıxdı. Mən hal-əhval tutdum. Dedim: “Yaxşını yaman qələmə verənlər” yox olsunlar! O dedi: “Olacaqlar”. Ağır itkilərdən sonra sağalmaz yaralar qoyub ged əcəklər. Üç dəfə məhkəmə etdilər. Ləkəli, zərərli bir şey tapmadılar. Qərara gəldilər ki, Vətən dəyişikliyi etsinlər. Vaxt olacaq, özl əri səhv olduğunu bilib geri qaytaracaqlar. Sözlərim çoxdu, əfsus ki, vaxt azdı. Sizdən arxayın gedirəm. Sağ- salamatsınız. Bu mənə bəsdi? Çox həyəcanlı idi. Amma çalışırdı ki, sakit görünsün. •
Keşlə zindanının həyətində verilən vaxt bitdi. Əvvəl üçümüzü də birdən qucaqladı, sonra təkbətək. Bir qolunu oğlunun boynuna doladı, o biri əli ilə bizi göstərib dedi: “Bunları sənə tapşırıram. Darıxmayın. Mərd olun, mərd ölün. Bu da bir cərəyandı, keçib gedəcək. Mərdlik, namərdlik, kişilik, nakişilik hamısı bu illərdə məhək daşından keçəcək”. Turanı bir də qucaqladı. “Nənəsim amanatdı” dedi. Sakit görünməyə çalışırdı. Bizi həyəcanlı gördükdə daha da həyəcanlanırdı. Dodaqları səyriyirdi. Tez-tez dodaqlarını sümürürdü. Kövrək və ümidsiz bir səslə dedi: “Ayrılıq olmayaydı...” •
İnsanı qəm qədər heç nə yormur. 3 ildi qəm dəryasına qərq olmuşam. “İnsanı qəm yıxar, divarı nəm”. •
Keşləyə Cavidimi görməyə getdim. İlahi, burada nə qədər adam var?!. Hər qapıda 2-3 əli tüfəngli dayanıb. Adamları qoyun sürüsü kimi belədən-belə qovurdular... Cavid biləndə ki, ona əlavə görüş veriblər, o qədər sevinmiş, o qədər təəccüblənmişdi ki?!... •
Cavid mənə dedi: – ... Təmiz adına ləkə vurulması, başı-qulağı üç qəpiyə dəyməyənin qarşısında dayanıb təhqirli sözlər dinləmək, anlamaz qarşısında susmaq, anlatmağa haqqın olmamaq cəza deyilmi? Elə təhqirli sözlər deyirlər ki, dözmək mümkün deyil. Gərək nə qədər ürəksiz, şərəfsiz adam ola ki, olmayan sözləri danışa. Nə isə... Sözlərim çoxdu. Əfsus ki, vaxt azdı. Nə qədər deyiləsi sözlərim, 418 Əsrin şairi IX deyiləsi dərdlərim, görüləsi işlərim var. Əsl xain yaxşıları pis adlandırıb məhv edənlərdi. Vaxt gələcək tarixə, xalqa xeyir vermiş, vaxtından əvvəl itirilmiş bu günahsız, ləkəsiz, zavallılar üçün nə qədər təəssüf ediləcək. ... Bir neçə dostunun adını soruşdu. Dedim: – Heç birini görməmişəm. Biri haqqında dedi: – Görməsən yaxşıdı, o yarım adam satandı, hələ yaxşısı budu. Neçə kişilər nakişi oldu. Əvvəl-axır ölümdü. Mərd ölmək namərd yaşamaqdan yaxşıdı. •
Üzünə baxıb ağladım. Əlimi bərk-bərk sıxıb dedi: – Mən səni ağlar görmək istəməzdim. Keçirdiyin ağır gün- lərini bilirəm. Dönüklük edənləri, əyri yola düşənləri eşitdim. Əsl sədaqət ağır gündə bilinir. Silinməz ləkə, çəkiləsi dərd elə dərdlərdi. Şükür o adlar ki adımızda yoxdu. Mən şad gedirəm bu, hər şeydən üstündü. Qəmli qəlbimin sönməz yıldızı. Ağır qəmim yenilməz xalqımın yenilməsidi. Əllərdə qalxan olmasıdı. Nələr olub, nələr var, bunlar olduğu kimi bu bədbəxt xalqa çatacaqmı? İnsan nə qədər alçalarmış. Mərd ölmək namərd yaşamaqdan üstündü. Qadınlar ərizə verib, ərlərinə “xalq düşməni” deyib bo- şandılar və ərə getdilər. •
Soruşdu: – Evdə əsərlərdən bir şey qaldımı? – Bütünü yox, bir neçə parça qalıb. Altı-yeddi hazır dram əsəri vardı. Demək olardı ki, əksəriyyəti əl makinasında çap olmuşdu. Nəşriyyata vermək üçün. Bir dənə ümumi dəftərə nəşr olunmamış əsərlərin məzmununu, iştirakçıların adlarını... bir neçə pyesin hamısını narın xətlə yazmışdı. Onu soruşdu: – O evdə qalırmı? – Yox! –dedim. Bərk həyəcanlananda, fikrini bir yerə toplaya bilməyəndə, dərin fikirləşəndə iki qaşını bir-birinə yaxın sıxar, alnının ortasında bir qırış görünərdi. Qaşını sıxıb fikrə getdi: – Bir o qalsaydı, demək olardı ki, hamısı qalıb. Yüklə 3,26 Mb. Dostları ilə paylaş:
|