Jahon tarixi

Mustamlakachilik tizimining oqibatlari

Mustamlakachilik tizimini jahon hamjamiyatining hayotidagi bir ma'noli ijobiy yoki salbiy hodisa deb atash qiyin. Metropolitan shtatlar uchun ham, koloniyalar uchun ham uning ijobiy va salbiy tomonlari bor edi. Mustamlakachilik tizimining yemirilishi muayyan oqibatlarga olib keldi.
Metropolitan hududlar uchun ular quyidagilar edi:

• 
  koloniyalarning bozorlari va resurslariga ega bo'lishi va shuning uchun rag'batlantirishning yo'qligi tufayli o'z ishlab chiqarish quvvatlarining pasayishi;
  
• 
  ona mamlakat zarariga koloniyalarga sarmoya kiritish,
  
• 
  mustamlakalarga g'amxo'rlik kuchayganligi sababli boshqa mamlakatlardan raqobat va rivojlanishda orqada qolish.
  

Koloniyalar uchun:

• 
  an'anaviy madaniyat va turmush tarzini yo'q qilish va yo'qotish, ayrim millatlarni butunlay yo'q qilish;
  
• 
  tabiiy va madaniy zaxiralarni vayron qilish;
  
• 
  ona mamlakatlarning hujumlari, epidemiyalar, ocharchilik va boshqalar tufayli koloniyalarning mahalliy aholisi sonining kamayishi;
  
• 
  o'z sanoati va ziyolilarining paydo bo'lishi;
  
• 
  mamlakatning kelajakdagi mustaqil rivojlanishi uchun asoslarning paydo bo'lishi.
  

Mustamlakachilik - kuchli dav latlar tomonidan zoʻrlik bilan egallangan mamlakat yoki hududni siyosiy va iqtisodiy mustaqillikdan mahrum etib, oʻziga boʻysundirish, qaram qilish, talash siyosati. 15-asr oxirida Yevropa davlatlari (Portugaliya, Ispaniya, Angliya, Fransiya, Gollandiya) ana shunday siyosat yurita boshlaydilar. Bunday amaliyot 20-asr boshida avjiga chikdi, natijada dunyoning katta qismi bir necha imperiyalar oʻrtasida boʻlib olindi. Bu davrga kelib eski mustamlakachi davlatlar yoniga yangilari: AQSH, Germaniya, Belgiya, Yaponiya, Rossiya qoʻshildi. Ikkinchi jahon urushi (1939—45) tufayli kuchayib ketgan milliy ozodlik harakatlari sanoqli yillar ichida mustamlaka imperiyalarini tezda yemirilib, qulashiga olib keldi. BMTning Bosh Assambleyasi mustamlaka mamlakatlari va xalqlariga mustaqillik berish toʻgʻrisida Deklaratsiya qabul qildi (1960), unda M. insoniyatga qarshi jinoyat sifatida baholanadi. 20-asrning 60-yillari boshida oʻnlab sobiq mustamlakalar mustaqillikka erishishdi va suveren davlatlarga aylandi. Jumladan, "Afrika yili" deb nom olgan 1961-yilda qitʼaning 21 davlati mustaqillikka erishgan edi. Hozirgi vaqtda ayrim kichik hududlar (asosan, orol qududlari) AQSH, Buyuk Britaniya, Fransiya, Niderlandiya va boshqa mamlakatlar hukmronligi ostida qolib kelmoqda. Lekin bu hududlarning axoliyey metropoliya aholisi huquqlariga oʻxshash yoki unga yaqin huquqlarga ega boʻldi, mahalliy oʻzini oʻzi boshqarishdan keng foydalanadi, metropoliya mamlakatlaridan moliyaviy-iqtisodiy yordam oladi. Shu bois tom maʼnoda M. amalda yoʻqolgan, deyish mumkin. 19- va 20-asrda Rossiya imperiyasi, soʻng sobiq SSSRham M. siyosatini olibbordi. 1991-yil SSSR parchalanib uning oʻrnida mustaqil taraqqiyot yoʻlini tanlagan 15 mamlakat tashkil topdi. Oʻzbekiston M. dan xalos boʻlib, mustaqillikka erishgani ana shu olamshumul jarayon tarkibida yuz beradi.

3. XVII asrdan 1870 yillargacha AQSHda tarixiy jarayon . Mustaqillik uchun kurash. AQShning tashkil topishi Amerikada mustaqillik uchun urush (1775-1783), bu inqilob deb hisoblanishi mumkin, ammo u ikki maqsadni amalga oshiradigan va amerikalik rivojlanishiga xalaqit bergan Amerika inqilobiy urushi va amerikalik rivojlanishiga to'sqinlik qiladigan to'siqlarni yo'q qilish. kapitalizm. Asosiy masala er masaladi. Qishloq xo'jaligida feodalizm elementlarini yo'q qilish, aholini G'arb erlariga erkin kirishni, aholining qulligi tizimini yo'q qilish kerak edi. Markaziy Amerikadagi sharqiy sohilda, Sharqiy sohilda va Kanadaning markaziy qismida geografik jihatdan inqilobiy harakatlar bo'lib o'tdi.
Urush fehristeri
Angliya Amerika koloniyalari hududida talonchilik siyosatini o'tkazdi. Shunday qilib, qimmatbaho xom ashyo, mo'yna va paxta, savdogarlar va tadbirkorlar va tayyor mahsulotlar almashinuvga olib kelindilar. Koliqlarda koloniyalarda korxonalarning ochilishi, matolarni ishlab chiqarish, temir mahsulotlarini ishlab chiqarish, qo'shni davlatlar bilan savdo qilishning iloji yo'q edi. Ingliz qiroliga 1763 yilda mustamlakachilarni ko'chirishni taqiqlashni taqiqlovchi farmon chiqardi. Ushbu chora planterlarga katta zarar etkazdi, chunki xarajatlar kamayib, kichik hajmda hosil berdi, daromad kamaydi, daromadlar kamayib boradi. Kichik ijarachilar, o'z navbatida, g'arbga va fermer xo'jaliklariga borishi mumkin emas. Bunday "ajdaho" qoidalarining so'nggi tomchisi 1765 yilda Britaniya hukumati tomonidan kiritilgan "O'simlik yig'inining harakati" degani edi. Amerikaliklarga nisbatan qurol-qo'llar paltosiga zulm olish, Angliyada notariallarning huquqlarini olish xizmati 2 dollarni to'lashi kerak edi, Amerikada - $ 10. Ikkinchidan, ushbu soliqni joriy etish faqat Angliyada foydalidir. Agar oldingi soliqlar qiyin bo'lsa, lekin hech bo'lmaganda ular Amerika infratuzilmasini rivojlantirishga borishdi, so'ngra shtamp faqat Britaniya xazinasi tomonidan paydo bo'ldi. AQShda mustaqillik uchun urush
Keyingi vaziyat shuni ko'rsatdiki, amerikaliklar Angliya parlamentida vakili yo'q edi va ma'lum soliqlarni joriy etishning muvofiqligini muhokama qilishda qatnasha olmadilar. Hatto gazetalar bilan soliq bo'lganida, gazeta egalari g'azablangan. Rhod oroli Koliya gubernatori, Stefan Xopkins va advokati Jeyms Otisu, qonun chiqaruvchi ansambllar ushbu ikki qonunga qarshi norozilik namoyishlarini ma'qulladilar. Nyu-Yorkda koloniyalarning huquqlari deklaratsiyasi 1765 yilda "shtamplash kollessiga qarshi Kongress" da qabul qilindi. Har bir koloniyalarda "ozodlik o'g'illari" reaktiv guruhlari uyda kuyib, ingliz rasmiylarini to'ldirishdi. "Ozodlik o'g'illari" ning ta'sischilari orasida Amerika Jon Adamsning ikkinchi prezidenti edi. Bu voqealar 1766 yilda "qurol qoplamasi" bekor qilinganiga olib keldi. Shu bilan birga, inglizlar parlamenti yangi qonunlar va qoidalarni joriy etishda davom etish huquqini himoya qildi.