KəNDİMİZDƏ Bİr göZƏl var novellalar romani sevimli qızım Leylaya ithaf edirəm
Yüklə 1,58 Mb. Pdf görüntüsü
|
27 − Ana, düzünü de, bəyənirsənmi o şəkildəki qızı? Arvadın dərdi açıldı: − Şəkildə ürəyi görünmür, bala. Təki qəlbi təmiz olsun, ağıllı, tərbiyəli cavənəzən olsun. Onunla sən bir yastığa baş qoyacaqsan. Gözün tutubsa, xasiyyətinə bələdsənsə, allah xeyir versin. – O, bir qədər susub, xəbər aldı. – Yaxşı, barı öyrənmisənmi kimlərdəndir? Əkrəm bu suala çox məyus cavab verdi: − Heç kəsi yoxdur, ana, tək qızdır. Lap balaca vaxtdan, deyir, yetim qalmışam. − Atası, anası kim olub?! − Onu soruşmamışam. Arvad oğlunu məzəmmətlədi: − Doğru demişlər: məhəbbətin gözü kor olar! Necə yəni onu soruşmamışam. Bəs, mən bilməyim ki, evimə gətirəcəyim gəlin hansı yuvanın quşudur?.. Cavahir yenə arxayınlaşmadı: − Özü nəçidir? − Tələbədir, texnikumda oxuyur. − Nə çox texnikum! Axı, qurtarıb nə olacaq? Əkrəm anasının xasiyyətini bildiyindən, işin xatirinə yalan danışmağa məcbur idi. − Mədəniyyət sahəsində çalışacaq... Arvad bir az yumşaldı: − Mən şəklinə baxanda, dedim, bəs artistdir. Söhbət bununla da bitdi. Axşam Əkrəm Yeganə ilə gəzməyə çıxanda xırda-xırda yağış çiləyirdi. Azacıq sonra leysan başladı. Onlar islanmamaq üçün dalda bir küncə qısılıb gözlədilər. Lakin deyəsən, burda dayanmaq da əbəs idi. Yağış ara vermək bilmir, getdikcə şiddətlənirdi. Əkrəm dönüb Yeganəyə baxanda qızı su içində gördü. Paltarı çiyinlərinə yapışmışdı, saçlarına mirvari gilələr düzülmüşdü, qulaqlarında damcılar sırğalanmışdı. Oğlan pencəyini çıxarıb Yeganəyə geydirdi. Dəsmalı ilə onun üzünü, gözlərini sildi. − Soyuqdurmu sənə? – Xəbər aldı. Qız titrəyə-titrəyə başını tərpətdi: − Bir balaca üşüyürəm. − Onda gedək. Burda gözləməyin mənası yoxdur. Yeganə Əkrəmin qolundan tutdu və qaça-qaça evə yollandılar. downloaded from KitabYurdu.org 28 − Bu gün bizimki gətirmədi! – deyə, Təzə pirin alt küçəsinə çatanda oğlan dilləndi. – Mən istəyirdim səninlə ciddi bir söhbət eləyim... − Nə barədə? − Heç... Sonraya qalsın. − Elə zarafat yoxdur! Danışacaqsan! Yoxsa səni buraxmayacağam. Yeganə onun dirsəyini bərk-bərk sıxdı. Əkrəm qızın şıltaqlığından xoşlansa da, küçədə dayanıb dərdləşməyi münasib sanmadı. Yeganəgilin qapılarında yavaşıdılar. Yağış kəsmişdi. Göydə təkəm-seyrək ulduzlar parlayırdı. Hava yüngül və təmiz idi. Küçələrdəki balaca gölməçələrdə titrək işıqlar yuyunurdu. Əkrəmin görüşüb ayrılmaq istədiyini hiss edən qız bir addım dala çəkildi. Qaşqabağını sallayaraq, çiyinlərini əsdirdi: − Getməyəcəksən! – dedi. – Pencəyini də verməyəcəyəm. Oğlan onu dilə tutdu: − Axı, yaxşı deyil burda dayanmaq, Yeganə. Görən nə deyər? − Gedək evdə oturaq. − Sizdəmi? − Bəli, bizdə. Adama bir stəkan çay da içərik, canımız isinər... Bu təklif Əkrəmin ürəyincə idi. Ancaq razılıq verməkdə çətinlik çəkdi. O, özlüyündə xeyli ölçüb-biçdi, axırda tərəddüdlə dedi: − Bilirsənmi, gedərdim... Qonşularınızı tanımıram, qorxuram bizim haqqımızda ayrı cür fikirləşərlər... Qız onun əlindən yapışıb, ərklə qapıya sarı çəkdi: − Əvvəla, qonşular nəkarədir?! İkincisinə qalanda, qoy nə fikirləşirlər, fikirləşsinlər! Mənim ixtiyarım onlarda deyil! Nə edərəm, özüm billəm! Yeganənin dilindən eşitdiyi bu sözlər Əkrəmə çox qəribə gəldi. Həm də, o dəqiqə qəlbində gizli bir ikrah hissi oyandı. “Nə edərəm, özüm billəm!” Qızı yaşına, ismətinə uyuşmayan bir qəbahətlə, belə açıq-saçıq danışmağa nə vadar edirdi ki? ... Onlar küçə qapısından kiçik bir həyətə girdilər. Sağ yanda divar boyu əkilmiş səhər-axşam sarmaşıqları daşlara dırmaşaraq lap yuxarıya qədər qalxmışdı. Sol tərəfdə dörd pəncərə, iki qapı görünürdü. Qarşıdakı taxta pilləkənə çatanda Yeganə sürahidən tutub dayandı və geri çevrilərək soruşdu: − Necədir? Xoşuna gəlirmi həyət-bacamız? Əkrəm dinmədi, düşüncəli halda başını tərpətdi. İkinci qatda, aynabəndin qapısında onları əlli yaşlarında gödəkboylu, nisbətən dolubədənli, qolları çirməli, yaşıl şadlanka paltarlı bir qadın qarşıladı. downloaded from KitabYurdu.org 29 − Səltənət xala, − deyə Yeganə içəri gircək Əkrəmi göstərdi, − haqqında sənə danışdığım oğlan budur. Qadın irəli yeriyib Əkrəmlə görüşdü: − Xoş gəlmisən, ay oğul. Neçə vaxtdır səni tərifləməkdən qızcığazın dili qabar olub... Bu sözlərdən Yeganə utanırmış kimi əlləri ilə üzünü qapadı; barmaqlarının arasından Əkrəmə baxaraq bicliklə gözlərini qıydı. Səltənət qonağı evə dəvət elədi, özü isə mətbəxə keçdi. Yeganə əynindəki pencəyi çıxararaq stulun söykənəcəyinə geydirdi. Sonra yəqin ki, islanmış paltarını dəyişmək üçün qonşu otağa girib, qapını örtdü. Yuxarı mərtəbə qabağı aynabəndli üçgözlü mənzildən ibarət idi. Həyətə baxan pəncərələrə yarıyadək cuna pərdə çəkilmişdi. Dəhlizin baş tərəfində kətil üstdə qoyulmuş çəlləkdə iri lumu ağacı vardı. Divardan asılan dəmir qəfəsdə sarı bülbül ara vermədən şaqraq səslə cəh-cəh vurub oxuyurdu. Pilləkənə açılan qapının böyründə, mətbəxlə yanaşı daxmada Yeganə olurdu. O biri iki otaq isə Səltənətə məxsus idi. Evdə xeyli tək qaldığından qəribsiləndiyini görən Əkrəm, küçə balkonuna təzəcə çıxmışdı ki, qız yanına gəldi; ikiəlli onun boynundan yapışıb sağa-sola yırğaladı. Sonra məhəccərə söykənərək sinəsini irəli verib, şax dayandı; danışmadan, gülə-gülə Əkrəmə baxdı. Yeganənin əynində yaxası, qolları ağ köbəli sürməyi əcərli paltar vardı. Beli kəmərlə möhkəm sıxıldığından onu lap uşağa oxşadırdı. Qız bu nümayişanə duruşu ilə sanki soruşmaq istəyirdi: “Necədir? Yaraşırmı mənə?” − Nə qəşəng paltarın var! – deyə Əkrəm Yeganəni süzdü və nə üçünsə gizlicə bir köks ötürdü. – Kuklasan! Yeganə bu sözdən incimiş kimi mısmırığını sallayıb, qaşlarını düyümlədi, şıltaqlıqla üzünü yana tutdu: −Mənə kukla niyə deyirsən, insafsız? Axı, ürəyim də var... İnanmırsan? −Bəs ürəyinin içində nə var? – deyə Əkrəm də həmin tərzdə xəbər aldı. −İçində − sevgi, arzu, sirr, od, alov... Bəsdir, yoxsa yenə sadalayım sənin üçün? −Kifayətdir! Kifayətdir!.. – Əkrəm Yeganənin çiyinlərindən tutub köksünə sıxdı və astadan qulağına pıçıldadı: − Odun, alovun yandırmaz ki, məni? Qız xumarlandı, kirpikləri asta-asta enib, qalxdı, boynu bəndəmindən sınmış çiçək təkin yana əyildi; ətirli ipək saçları oğlanın sifətinə toxundu. Sonra başını qaldırıb, titrək dodaqlarını Əkrəmə yaxınlaşdırdı. Səltənət xalanın arxadan eşidilən səsi onları diksindirdi. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 1,58 Mb. Dostları ilə paylaş:
|