- 572 -
a. Tanrı Dü üncesi
Platon’un eserlerinde bazen Tanrı, bazen de Tanrılardan bahsetti i görülür. Bazı Platon
yorumcuları Platon’un Tanrılardan söz etmesini, onun çok tanrılı bir inanca sahip oldu u için
de il, ya adı ı dönemin resmi politeizmine aykırı dü memek için söylemi oldu u ifadelerdir.
3
Platon’un bazen Tanrı bazen de Tanrılar ifadesini kullanması ciddi problemler içermemekle
beraber bu Tanrılar kendi icadı de il, Yunan mitolojisinden miras kalmı tır.
4
Ancak Timaios’ta
geçen Tanrı dü üncesi de ciddi problemleri pe inden getirdi ini de inkâr etmek mümkün
de ildir. Çünkü Timaios’un de i ik yerlerinde Tanrılar’dan bahsetmi ve bu tanrıların birer
yaratıcı güç olarak tabiattaki bir takım olu ları yönettiklerine dair pasajlara rastlanmaktadır.
“Öteki Tanrılara gelince onların yaradılı ını bilmek, anlatmak, bizim gücümüzü a an bir i tir. Bu
meselede bizden önce söz etmi olanlara inanalım. Onlar bu tanrıların soyundan geldiklerini ileri
sürdüklerine göre, herhalde ataları tanrılardı.”
5
Platon’da Tanrı algısının iki yönü vardır. Birinci yön, geleneksel Yunan Politeizminde
bulunan Olympos’daki Zeus, Hera, Apollo, Athena gibi Tanrılar, antropomorfik, ölümsüz,
insanların hayatlarına yön veren, kendi ba larına irade ile donatılmı ve insanların kaderin,
tepeden de i tiren canlı güçler olarak tanımlanan Tanrı. kinci yön ise monist bir inanç merkezli
Tanrı anlayı ıdır. Platon’un bahsi geçen Tanrılardan bahsetmi olması, gerçekte dü ündü ü
Tanrı fikri ise bunlardan ba kadır. Onun Tanrısı mutlak anlamda tek, sonsuz, insan biçimli
özelliklerden arınmı , iyilikçi ve yaratıcı felsefî bir Tanrıdır. Platon’un yakın çevrelerine yazdı ı
mektuplardan da bunun böyle oldu u anla ılmaktadır. Platon, kendilerine “Tanrılar” ifadesini
ciddiye almamalarını söyleyerek, ciddi olan mektupların ciddi olmayan mektuplarından ayırt
etmek için kullandı ını anlatır.
6
Öte yandan kendini, halkı batıl inançlardan kurtararak, gerçek
bir Tanrı inancı sistemini kurmayı topluma kar ı kendine vazife edinmi , mitolojik tanrılar
ortamında sava lar, kavgalar ve büyük dü manlıklar kurgulayan airleri ele tirmi tir.
7
Platon’un tabiat kanunlarına sembolik anlamlar atfederek onları yaratılmı tanrılar
olarak adlandırır ve evreni kendi çaplarında yöneticisi yapar.
8
Bir tek Tanrı ise hem tabiatta
bulunan kuvvetleri, hem de büyük gök kütlelerini döndüren güç olan tabiat kanunlarını temsil
eden varlıkları, gözle görülen gök cisimlerini yaratan, bir cisme can verebilen tek bir Tanrıdır.
9
Ancak di er tanrılar salt manada ba ımsız de illerdir. Onlar gerçek Tanrı’nın çizdi i sınırlar
içerisinde hareket etmekte ve emirlerine uymaktadırlar. Dolayısıyla bu tanrılar gerçek de il
sembolik olmakla beraber aynı zamanda ölümlüdürler. Fakat gerçek Tanrı’nın inayeti ve iradesi
ile ölmezlik vasfını alırlar. Platon’a göre bu tür tanrılar çe itlidir. Gök, evren, yıldızlar tanrılık
makamında olan varlıklardır.
10
Grek felsefesinin en belirgin varlık anlayı larından biri olan, “yokluktan hiçbir ey var
olamaz ortaya çıkmaz” dü üncesi sebebiyle Platon’un Tanrısı yoktan yaratan bir Tanrı de il,
eldeki malzemeyi kullanarak düzensiz olan eyleri kudretiyle düzene koyan bir mimar,
uyumsuz eyleri uyumlu hale getiren tanrısal bir erktir. Böylesi bir Tanrı’nın düzenledi i evren
güzeldir, çünkü ideaları kalıp olarak örnek almı tır. Platon öyle der; “Evren do mu olan eylerin
en güzelidir. Yapıcısı da nedenlerin en kemallisidir.”
11
Platon’da Tanrı’nın nitelikleri vahiy kaynaklı dinlerin özelliklerini tam kar ılamasa da
bir takım niteliklerin dinlerle paralellik arz etti ini de görmek mümkündür. Platon’a göre Tanrı
3
Weber, Alfred (1991). Felsefe Tarihi, çev.: Vehbi Eralp, stanbul, s. 50.
4
Gilson, Etienne (1986). Tanrı ve Felsefe, çev.: Mehmet Aydın, zmir, s. 30; Aydın, Mehmet, (1997). Din Felsefesi, Ankara,
s. 2.
5
Platon (1997).
Timaios, çev.: E. Günay, L. Ay, stanbul, 40 d.; 41a.
6
Platon (2010).
Mektuplar, çev.: Furkan Akderin, stanbul , 363b.; Demos, Raphael, (1939).
The Philosophy of Plato, USA., s.
99
7
Platon (2011). Euthyphron, çev.: Furkan Akderin, stanbul, 5c-6c
8
Platon (1982). Timaios, 41d; 47c; 69b-c; Paksüt, Fatma, Platon ve Platon Sonrası, Ankara, s. 464.
9
Platon (2001). Epinomos, çev.: Adem Cemgil, stanbul, 983a-c.
10
Platon (1944). Timaios, 40c; Kratylos, çev.: Suat Y. Baydur, stanbul, 397d; Epinomos, 983e; 984a-b.
11
Platon, Timaios, 29a.
- 573 -
tek’tir. Birli i idealar dünyasında arayan filozofumuz, deaların en tepesine, tekli i temsil eden
en yüksek iyiyi Tanrı’yı yerle tirir. Tanrı, tek oldu una göre her eyin kendisine benzemesini
istemi , her eyi mükemmel olarak yaratmı ve onların da tek olmasını murat etmi tir. Tanrı
kendi kendine vardır ve ba ka bir varlık tarafından yaratılmamı tır. Dolayısıyla o tektir.
12
Her
ne kadar politeist ortamın etkisinden kurtulamasa da Platon’un Tanrı’sı bir ve tek, saf iyi, saf
güzel ve mükemmel bir Tanrı fikrini kabul etti i, eserlerinden anla ılmaktadır.
13
Platon’a göre Tanrı’nın di er önemli niteli i de yaratıcı olmasıdır. O’nun âlemi dü-
zenleyen ve ekillendiren bir yaratıcı oldu unu belirtir. “
Tabiat düzeninin yaratıcısı Tanrı’dır.
Ba ka türlü de olamaz”
14
Ruh ve bedenden olu an insanı yaratan, âlemi mevcut malzeme
“hyle”/den yola çıkarak düzenleyen Tanrı’dır. Tanrı olmaksızın yer, gök, yıldızlar ve bunları
te kil eden kütleler bu kadar do rulukla hareket edemezler.
15
Platon’un Tanrı’ya atfetti i di er nitelikleri kısaca sıralayacak olursak; onun de i -
mezli i
önde gelmektedir. Yetkin olan varlık, kendi kendine yetti i için Tanrı, eksi i bulun-
mayan yetkin ve de i mezdir.
16
Platon’un Tanrı’sı iyinin ve adaletin kendisidir. Tanrı’nın iyiden
yana bir eksi i yoktur. Saf iyi olan tanrı’dan zarar de il fayda gelir
. “…Yaratan iyi idi iyi olanda
da hiçbir eye hırs uyanmaz…”
17
Bu da mutlulu un kayna ıdır. yi kavramından Tanrı’yı
kasteden Platon,
“…iyi her eyin sebebi de il, yalnız iyi olanın sebebidir” diyerek kötü olan eylerle
ilgisi olmadı ını vurgular.
18
Tanrı iyi olunca adaletli ve do ru olması gerekecektir. Tanrı
adaletin kendisidir, insanlara adaletsiz davranmaz. Platon’un Tanrısının
iradesi vardır. Bu irade
bütün varlıklardaki iradeden daha kudretli ve daha mükemmeldir. Tanrı ezeli ve ebedidir.
Çünkü yaratıcının do du unu dü ünecek olursak yaratılmı olur ki bu saçmadır. Tanrı ölmez
ve yok olmaz. Tanrı erdemlidir. Bir varlık di er varlıklarla ilgileniyor, onları görüp gözetiyorsa,
bu özellik onun erdemli oldu unu gösterir.
19
b. Demiorgues ve Tanrı-Evren li kisi
Daha önce de belirtildi i gibi, Platon’un ait oldu u Yunan kültüründe yoktan yaratma
dü üncesi yoktur. Bunun yerine eldeki malzeme ile nesneleri kullanarak ekil verme fikri
vardır. te bu ekil verme i lemi, uzay ve dört unsuru kullanarak âlemi tasarlamada ve
idealara göre düzenlemede ezelî ve ebedî olan ve bu evreni ekillendiren Demiorgues isimli bir
Tanrı tarafından yapılmaktadır. Mesela evrenin yaratılmasında kullanılan malzeme uzay ve
dört unsurdur. Bu malzemelerle ezeli ve ebedi ilk örnekler olup, idealar örnek alınarak âleme
ekil verilmi tir.
20
Platon’a göre do an her ey bir neden zoruyla do ar; çünkü ne olursa olsun
herhangi bir ey nedensiz do amaz.
Demiorgues yi’dir ve sebeplerin en kâmilidir.
Demiorgues,
bir amaca göre olu turan, etkileyen bir güçtür. O iyidir, iyili inden dünyayı yaratmı tır.
Yaratmı oldu u her eyin elden geldi ince kendine benzemesini isteyen Demiorgues ilk olarak
yıldızları ve gök ruhlarını, son olarak da duyulur dünyayı meydana getirmi tir.
21
Yalnız
Platon’un bu evreni meydana getiren Tanrı olarak niteledi i
Demiorgues mutlak bir Tanrı olarak
görünmemektedir.
Demiorgues tarafından biçim kazandırılan dünya, öncesiz de ildir, sonradan meydana
gelmi tir. Demiorgues idealara bakarak ve bunları örnek alarak dünyayı olu turmu tur. Duyulur
12
Platon, Timaios, 34b; Weber, a.g.e., s. 64; Marias, Julian, (1967). History of Philosophy, New York, s. 53.
13
Platon (2001). Devlet,çev.: S. Eyübo lu, M. Ali Cimcoz, stanbul, 506d-e; 509 a-e; 518c.
14
Platon, Epinomos, 983b.
15
Platon, Epinomos, 983b.; Bedevî, Abdurrahman (1982). Eflatun fi’l- slâm, Beyrut, s. 266; Collingwood, R.G., (1989). Do a
Tasarımı, çev.: Kurtulu Dinçer, stanbul, s. 91.
16
Platon,
Devlet, 380e
17
Platon,
Timaios, 29e
18
Platon,
Devlet, 379c
19
Platon (2012).
Yasalar, çev.: C. entuna, S. Babür, stanbul, 900d; Sevil, Ekrem (2007).
Platon’un Tanrı Anlayı ı, stanbul
2007, s. 39; Copleston, Fredericks (1985). Felsefe Tarihi, C.I, Yunan ve Roma Felsefesi, Platon, çev.: Aziz Yardımlı,
stanbul, s. 247; Weber, a.g.e., s. 56.
20
Copleston,
a.g.e. ,s. 88; Birand, Kamran, (1987).
lkça Felsefesi Tarihi, Ankara, s. 57.
21
Platon,
Timaios, 28a-32c; Kahn, Charles H., Plato (2006). Ancyclopedia of Philosophy, edit.: Donald M. Barchert, I-X,
USA, C. VII, ss.581-617, s. 603