M stan nəz rl nəzrl ocağinin üÇ
Yüklə 0,78 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- B R GÖZ ƏL N S N ƏS ND Ə DA ĞAM M ƏN
- T RD M G ƏNCL Y
- GETD Y N YOLLARDA GÖZYA ŞIN GÖLDÜ...
Yazıq Günyaz yaman günə düşübdü, ndi daha qalan yoxdu dərdinə! Dünya ondan, o, dünyadan küsübdü, Bilmək olmur dərmanı nə, dərdi nə? Felindədi dilbilməzin, nakəsin – Ha öldürün, ha doğrayın, ha kəsin! Vay halına o bədbəxtin, o kəsin - Vaxtı çata, baxtı yata, dərd dinə! Ş ehi düşər, budağından üz gülü! Sən Günyazın məzarına düz gülü. Bu dünyada hər insanın öz gülü, Bitirdi nə, yetirdi nə, dərdi nə? 26 yanvar 1977 Q SMƏT M GÖZ YAŞI 17 Yurdumdan, yuvamdan düşdüm qürbətə, Qırışlar çoxaldı üzdən xəbərsiz! Taleyim gülmədi-dözdüm möhnətə, Qismətim göz yaşı, gözdən xəbərsiz! Gül əkdim, bağ saldım vermədi bəhər, Çörəyim qəhərdi, şərbətim zəhər. Od tutub yanaram hər axşam-səhər, Ocaqdan xəbərsiz, közdən xəbərsiz! Xəyalın xəyaldan oyatdı məni – Uzaqda dayanma, gəl görüm səni! Unutdur Günyaza qəmi, qüssəni – Ömür də gödəlir bizdən xəbərsiz! Aprel l977 AĞRILARA GÜNYAZ K M DAYANDIM 17 “Şair olan qəm də yeyir” (Səməd Vurğun). Bir ürəyin bir kamına yetmədim, Yüz oduna ha alışdım, ha yandım! Qoruyardım hər bəladan, sevincdən, Gecə-gündüz özüm ona həyandım! Haray çəkdim, bəlkə bəxtim o yana, Səs gəlmədi göz yaşımdan o yana! Kim istəyər öz qanına boyana? Bir gün səhər al qanıma boyandım! Bu könlümdə neçə arzum gəzərdi, Nəçə yaram köz-köz olub közərdi! Ayrılığa hər kim olsa dözərdi, Ağrılara Günyaz kimi dayandım! Xəstəxana, 15 may 1978 B R GÖZƏL N S NƏS NDƏ DAĞAM MƏN Bu dünyadan köçməyimə baxma sən – Ə bədiyəm, ölməmişəm, sağam mən! stəmişəm yağış olub, sən gəzən O yerlərə gözyaşımla yağam mən! Elə bilmə səndən uzaq getmişəm – Bir ulduzam gözlərindən itmişəm! Qargülüyəm qar altında bitmişəm, Dolaşdığın bağçayam, bağam mən! Arzulama, dönüb bir də yaranam, Gəncliyimdən yar düşünəm, yar anam! Düzənlərdə dolu döymüş aranam, Yaylaqlarda çovğun vurmuş dağam mən! Nəfəsindən məzarıma meh əsə, Ruhum səndən nə inciyə, nə küsə! nən sonra üzündəki qəm-qüssə, Saçındakı qaralmayan ağam mən! Qalar-qalmaz başdaşında bir yazı- 18 18 Həmin gün xəstəliyimin ürəkdən olduğunu duydum. Fikirləşdim ki, ürəyə çox etibar yoxdu. Birdən əlim bir yana çatmaz... heç olmazsa son sözümü deyim. Bu gün sabah unudarlar Günyazı! Qohum-qardaş ürəyində qəm sazı, Bir gözəlin sinəsində dağam mən! 31 may 1978 T RD M GƏNCL Y Sığınıb sinəmə dünyanın dərdi, Bir ağır yük oldu cana ürəyim! Gecəsi, gündüzü qüssə-kədərdi, Alışmır, alışa, yana ürəyim! Ağarıb saçlarım - başa nə qaldı? Tutulub gözlərim - qaşa nə qaldı? Ömür də gödəlib - yaşa nə qaldı? Boyanmır biryolluq qana ürəyim! tirdim gəncliyi duman içində, Gözyaşım ümmandı ümman içində. Günyazın günləri güman içində, Vurmadı mənzili sona ürəyim! yul l979 ÖLƏNDƏ QOY ÖLÜM Könlümün yüz yerdən yüz yarası var- 19 Nədir bu dünyaya bağlayan məni! Canımda, qanımda ümmanlar axar, Fələk də görməyib çağlayan məni! Ağrıya, acıya olmuşam düçar, llərim ömürdən quş kimi uçar! Qohumlar yan keçər, dostlar gen qaçar, Bu dərddi sinəmdən dağlayan məni! Hanı yar dediyim o gözəl sənəm? Eşqin dərgahında alışan mənəm! 19 kinci dəfə idi xəstəxanaya düşmüşdüm, Nəcə oldusa küsgünləşdim. Öləndə qoy ölüm, Günyaz tək, nə qəm- Tapılar, tapılmaz ağlayan məni! 20 avqust 1979 SÖZÜN DÜZÜ Ürək bu dünyaya sığmayır daha, Sinəmdə bir təhər təhərlənibdi... Görən nə pisliyim keçib Allaha? Allah da əlimdən qəhərlənibdi... Saçların ömrümün ölüm çələngi, Qaşların kipriklə başladı cəngi... Sən demə, dodaqlar o yaqut rəngi Mənim öz qanımdan bəhərlənibdi!.. Sevindim yaş ötüb qocalan vaxtı, Gözyaşım gözümdən könlümə axdı... Açıldı baxtımın baxtının baxtı: Günyaz məhəbbətlə zəhərlənibdi. 16 avqust 1981 NEÇƏ K , GÖZƏL VAR 20 Yalançı dünyadı, yalançı həyat- Belə bir dünyada qalmağa dəyməz! Arzunu-diləyi puç edir, heyhat! Həyatdan kamını almağa dəyməz! nsanın bəxtinə, qismətinə bax- Ə zəli torpaqdı, axırı torpaq! Ömürdən il qopur, budaqdan yarpaq – Qopsa da peşiman olmağa dəyməz! Gəncliyi düşünüb andığın zaman, Məhəbbət oduna yandığın zaman, Dünyanı dərk edib qandığın zaman, 20 Heç özüm də bilmirəm rıiyə belə yazdım, amma son bənddə özüm özüməqayıtdım! Gül kimi açılıb-solmağa dəyməz! Ürəyim döyünməz qızıl qəfəsdə, Baxım gözlərinə qoy son nəfəsdə! Məzarım üstünə düşüb üzüstə, Dil deyib, saçını yolmağa dəyməz! Günyaz, ölüm nədir - gətirdin yada, Yaşamaq gözəldi - ölüm olsa da! Neçə ki, gözəl var gözəl dünyada – Bulud tək boşalıb-dolmağa dəyməz! 25 dekabr l981 GETD Y N YOLLARDA GÖZYAŞIN GÖLDÜ... Getdiyin o yollar mənə tanışdı, O yollar sevgimin hicran yoludu. Getdiyin o yollar mənə danışdı: O yollar könlümün viran yoludu. Getdiyin o yallar aparır hara? Getdiyin o yollar məni apara!.. Qəlbimi köksümdən bəlkə qopara – Dünyanın dərdindən köksüm doludu. Bir gözüm ağladı, bir gözüm güldü Getdiyin yollarda gözyaşım göldü... nanma, kim desə Günyazın öldü – Məhəbbət ölümdən daha uludu. 17 oktyabı 1982 PƏR ŞAN-PƏR ŞAN ÖTMƏ YANIMDAN Ağarmış saçlarım qaralan deyil, Zəncilər günəşdən qaralan kimi! Hər zaman güneyi qar alan deyil, Hər zaman quzeyi qar alan kimi! Pərişan-pərişan ötmə yanımdan, Yüklə 0,78 Mb. Dostları ilə paylaş:
|