Son paleolit dövrünün əmək alətləri içərisində uclu qaşovlar, biz, kəsici, dairəvi,
yarımdairəvi və uzun qaşovlar, gəzli və üçbucaq alətlər, prizmatik nukleuslar, habelə
istehsal tullantıları əsas yer tuturdu.
Üst paleolit dövründə Azərbaycan ərazisində müasir insan tipinin formalaşması
başa çatmış və ibtidai icma quruluşunun ilkin pilləsi yaranmışdır. Bu dövrdə əqli və
fiziki cəhətdən daha da inkişaf etmiş insan kollektivi birgə fəaliyyət göstərə biləcək
daimi qruplarda birləşmiş, ibtidai sürü icması nəsli qəbilə quruluşu ilə əvəz olunmuşdu.
Nəsli qəbilə quruluşunun əsasını qan qohumluğuna malik insanların qəbilə birliyi təşkil
edirdi. Nəsli qəbilə quruluşu dövründə insanlar ana xətti üzrə qohumluq əlaqələri
ə
sasında birləşmişdi.
3. Azə rbaycan ə razisində qə dim tayfa ittifaqları və ilk sinifli cə miyyə tlə r.
E. ə . III minillikdə Azərbaycan ərazisində qədim tayfa ittifaqları və erkən dövlət
qurumları yaranmağa başladı.Qədim tayfa ittifaqları və dövlət qurumları haqqında ilk
məlumatlar Şumer - Akkad mixi yazılarında əks olunmuşdur. Bu məlumatlara əsəsən
Cənubi Azərbaycan ərazisində yaşayan tayfalar kiçayarasında mövcud olmuş şəhər
dövlətləri ilə iqtisadi və erkən siyasi münasibətlər saxlamışlar.
lk dövlət qurumu e.ə.III minilliyin I yarısında Urmiya gölünün cənub və cənub
– şərq hissəsini əhatə edən Arrata olmuşdur. Şumer qaynaqlarında “saf ənənələr ölkəsi”
adlandırılan Arrata e. ə. XXVIII – XXVII əsrlərdə mövcud olmuş Uruk şəhər dövləti
ilə iqtisadi, siyasi və mədəni əlaqələrə girmişdir. Aratta hökmarı En - Sukuşsiranın Uruk
dövlətinin başçısı En – Merkar arasında baş vermiş siyasi rəqabət və qismən də dostluq
münasibətləri Şumer – Arrata əlaqələri haqqında geniş məlumatlar verir. E. ə. XXVII
ə
srdə Arattada hökmdara məxsus vahid hakimiyyət və dövlət idarələri mövcud
olmuşdur. Dini görüşləri çoxallahlıq olan Arattada bərəkət və məhəbbət allahı olan
nnanaya ibadət geniş yayılmışdı.
Arattanın siyasi səhnədən çıxmasından sonra Azərbaycanda yaranmış ikinci
dövlət qurumu Lullubi olmuşdur. E.ə. XXIII əsrdə Urmiya gölünün cənubunda
yaranmış Lullubi dövlət qurumu e.ə. XXIV – XXII əsrlərdə kiçayarasında hakimiyyəti
ə
lə keçirmiş Akkad dövləti ilə mübarizə apararaq öz mövcudluğunu təsdiq etməyə
çalışmışdır. Lullubi hökmdarı Satuni (e.ə. 2230 – 2200) və mmaşqun (e.ə.2200-2170)
mərkəzi Lullubi dövlətini möhkəmləndirməyə çalışmış və buna nail olmuşlar. Lullubi
hökmdarı Annubaninin (e.ə.2170-2150) dövründə artıq lulubilərin ölkəsi cənubda
Diyala çayına, şimalda Urmiya gölünə qədər uzanırdı.
E. ə. III minillikdə Urmiya gölünün qərb və cənub qərb torpaqlarında yaranmış
kuti tayfalarının dövləti formalaşmağa başladı. Kutilər Akkad dövlətinin işğalçılıq
siyasətinə qarşı çıxaraq hətta kiçayarası ərazisinə müdaxilə edirdilər. Kuti hökmdarları
mta (e.ə.2204-2197), nqeşauş (e.ə 2198-2192), Sarlaq (e.ə.2191- 2185), Yarlaqaş
(e.ə.2184-2178) akkadlarla mübarizədə məglub olsalarda, onların sələfi Elulumeş
(e.ə.2177-2171) bu vəzifənin öhdəsindən gəlmiş və e.ə. 2175–ci ildə Kutilər
kiçayarasına sahib olmuşlar. Lakin sonradan zəifləyən kuti etnik birliyi e.ə. 2104–cü
ildə hökmdar Tirikanın dövründə onların kiçayarasındakı hakimiyyəti ləğv edilmişdir.
Kutilərin hakimiyyətinə asanlıqla son qoyulması onunla bağlı idi ki, onlar
kiçayarasında böyük hərbi qüvvə saxlamırdılar. Ikiçayarasında kutilərin ağalığına son
qoyulduqdan sonra kuti dövləti də süquta uğrayır, xırda hakimiyyətlər yaranır.
4. Manna dövləti. Yaranması, dövlət quruluşu və təsərrüfat həyatı
Azərbaycan dünyada qədim dövlətçilik ənənələrinə malik olan bir ölkə kimi
tanınır. E.ə. III minillikdə erkən dövlət yaratmaqla tarixin səhnəsinə çıxan Azərbaycan
türkləri e.ə. I minilliyin əvvəllərində Azərbaycanın cənubunda Manna adlı yeni bir
dövlətin əsasını qoymuşdular. Mannanın adı ilk dəfə e.ə. 843-cü ildə Assur mixi
kitabəsində “Munna” kimi çəkilmişdir. Urartu yazılarında bu dövlətin adı Mana,
Tövratda isə Minni kimi verilmişdir. Urmiya gölündən cənubda ç Zamuada yaşayan
mannalılar bu bölgədə mövcud olan siyasi qurumları – “ölkələri” öz dövlətlərinin
tərkibində birləşdirmişdilər. Nəticədə Mannanın coğrafi hüdudları xeyli genişlənmişdi.
Urmiya gölu hövzəsində yerləşən bu vilayətlərin (Zamua, Mazamua Gilzan,Gizil-
bunda, Meişta - Mesi və s.) vahid dövlət şəklində birləşməsi e.ə .IX- VIII əsrlərin
hüdudunda baş vermişdir. Manna hökmdarı qeyri – məhdud hakimiyyətə malik idi.
Xarici siyasəti müstəqil şəkildə müəyyənləşdirmək səlahiyyətinə malik olan Manna
hökmdarının idarəetmə sisteminə məşvərətçi orqan olan ağsaqqallar şurası da daxil idi.
Hökmdardan asılı şəkildə fəaliiyət göstərən əyanlar və dövlət məmurları ölkənin
idarəçilik sistemində mühüm rol oynayırdılar. Bütövlükdə Mannada canişinlik sistemi
yaradılmışdı.
Mannanın yüksəlişi isə ranzunun(e.ə. 740 -719) hakimiyyətə gəldiyi dövrə təsadüf
edir. ranzu müstəqil hakimləri mərkəzi hakimiyyətə tabe etdi və canişinlik sistemi
yaratdı. Onun dövründə Cənubi Azərbaycanın demək olar ki, bütün torpaqları Manna
dövlətinin tərkibində idi və dövlətin Şimal hüdudları Araz çayına çatmışdı. Nəticədə
Manna qədim Şərqin dörd qüdrətli dövlətindən biri olmuşdu. Iranzu mərkəzləşmə
siyasəti yeridərək bütün vilayətlərin hakimlərini özünə tabe edə bilmişdi. Təxmini
məlumatlara əsasən, Manna dövləti şimalda Araz çayı,cənub və cənub şərqdə Kassi
ölkəsi, qərbdə Urartunun cənubuna qədər uzanırdı. Manna dövlətinin paytaxtı zirtu
şə
həri idi. E.ə. VIII –VII əsrlərdə Mannada hakimiyyət irsən ötürülürdü. Iranzudan
sonar taxta onun böyük oğlu Aza (e.ə. 718-716), sonar digər oğlu Ullusunu (e.ə. 716-
680) oturmuşdu. Ahşerini oğlu Ualli əvəz etmişdi. Dövlətin ərazisi vilayətlərdən ibarət
idi. Vilayətləri hökmdarın təyin etdiyi hakimlər və canişinlər idarə edirdilər. Mannanın
sərhədboyu və ucqar vilayətlərinin hakimləri bəzən mərkəzi hakimiyyətə tabe olmaq
istəmir, separatçılıq hərəkətlərinə yol verirdilər. E.ə. VII əsrin 70-50-ci illərində Manna
hökmdarı Ahşerinin (e.ə. 675-650) tam müstəqilləşməsi və Assuriyaya qarşı çıxması
yeni savaşlara səbəb oldu. E.ə. 660-659-cu illərdə assurlarla mannalılar arasında baş
verən savaşda Ahşeri məğlub oldu. Bu məğlubiyyətdən sonar Mannada daxili
çəkişmələr başlamış və Ahşeri e.ə. 650-ci ildə üsyan nəticəsində öldürülmüşdü.
Hakimiyyətə oğlu Ualli (e.ə. 650-630) gəlmişdir. E.ə. VII əsrin sonlarında Assuriya
Babilistanla ölüm-dirim savaşına çıxanda Manna müttəfiqlik borcuna sadiq qalıb, ona
hərbi qüvvə ilə yardım göstərmişdi.
Mannanın adı e.ə. 593-cü ildə Bibliyada çəkilmişdir. Burada Manna iskitlər və
Urartu ilə birlikdə Babilə qarşı mübarizəyə çağrılmışdır. E.ə. 590-cı ildə Manna
torpaqları Midiya ordusu tərəfindən işğal olunmuş və Manna dövləti süquta uğramışdı.
Ə
lverişli təbii–coğrafi mövqeyi Mannada əkinçiliyin və maldarlığın inkişafına
şə
rait yaratmışdı. Burada dəmyə əkinçiliyi ilə yanaşı, süni suvarma əkinçiliyi
Dostları ilə paylaş: |