_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
59
Əhməd atasına kəmali-ehtiramla baş əyib dedi: –
Qibleyi-aləm, divlə davada həlak olub” (1, 91-92).
Göründüyü kimi, bu epizod Yalançı oğlu Yalancığın öz
dostu Beyrəyin ölüm xəbərini gətirməsi epizodu ilə
yaxından səsləşir. Amma səsləşmə bununla bitmir və
yalançı qəhrəmanların aqibətinin təsvirini də əhatə
edir: “Bamsı Beyrək boyu”nda olduğu kimi, “Üç
şahzadə” nağılında da əsl qəhrəman sonda yalançı
qəhrəmanı öldürmür. Bu cür sonluq “Məlikməmməd”
nağılının sonluğundan, təbii ki, fərqlənir. Amma həmin
fərq zahiri səciyyə daşıyır. Əslində “Bamsı Beyrək bo-
yu” və “Üç şahzadə” nağılında da yalançı qəhrəmanlar
ölümə düçar olurlar. Sadəcə olaraq, bu ölüm fiziki yox,
mənəvi ölümdür. “Üç şahzadə” nağılında Məhəmməd
sehrli qüvvələrin köməyi ilə öz vilayətinə qayıdandan
sonra atası dərhal Əhmədlə Hümməti dar ağacından
asdırmaq
qərarına
gəlir.
Bu
məqamda
Sam
(Məhəmmədə yaxından kömək etmiş adam) belə
deyir: “Qibleyi-aləm, oğlanlarını əfv et! İndi ki, işin üstü
açıldı, bu, onlara ölümdən də betərdi” (1, 96).
“Ölümdən də betər” olan nədir? Yalançı qəhrəmanın
əsl xislətinin üzə çıxması və camaat içində onun xar
olması. Qəhrəmanın xar olması ilə onun öldürülməsi,
qəhrəmanlıq eposu və bahadırlıq nağılının məntiqinə
görə, eyni mahiyyət daşıyır. “Məlikməmməd” nağılın-
da, yaxud “Vəfalı at” (2, 38-52), “Tilsim padşahının
qızı” (1, 42-55), “Qara kəkil” (1, 77-85) tipli nağıllarda
öldürülən yalançı qəhrəman nə dərəcədə mənfi
obrazdırsa, “Üç şahzadə” tipli nağıllarda da bir o
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
60
qədər mənfi obrazdır. “Dirsə xan oğlu Buğac boyu”nda
Dirsə xanın namərdlik edən qırx silahdaşı vahid obra-
zın ifadəçisi olduğu kimi, göstərilən nağıllarda da ya-
lançı qəhrəman funksiyası daşıyan böyük və ortancıl
qardaşlar vahid obrazın ifadəçiləridir. Böyük və
ortancıl qardaşların Əhməd və Hümmət kimi ayrı-ayrı
adlarla təqdim olunması formal səciyyə daşıyır.
Əslində onlar kiçik qardaşın mənfi əvəzedicisi
funksiyasını ayrı-ayrılıqda yox, məhz bir yerdə ifadə
edirlər.
Qardaşların əlbir olduğu, ağıl, fərasət və
bahadırlıq
funksiyasını
birlikdə
ifadə
etdikləri
nağıllarda tam başqa mənzərə ilə qarşılaşırıq. Başqa
mənzərə ondan ibarətdir ki, qardaşların birlikdə
müsbət mövqedə dayandıqları məqamlarda yalançı
qəhrəman sifətində kənar adamların təsvir edildiyini
görürük. “Yetim qardaşlar” nağılında (1, 75-77) böyük
qardaşın başına şahlıq quşu qonur, kiçik qardaşsa
şəhərə qan udduran əjdahanı öldürür. Bu, o deməkdir
ki, qardaşların hər ikisi qeyri-adi xüsusiyyətləri olan
qəhrəmanlardır. Şahlıq quşunun (yəni sakral aləmə,
ilahi başlanğıca məxsus olan quşun) böyük qardaşın
çiyninə qonması, yenilməz bir əjdahanın kiçik
qardaşın
əlində
ölməsi
məhz
qeyri-adiliyin
göstəricisidir. Qeyri-adi xüsusiyyətləri ilə bir-birini
tamamlayan bu qardaşlardan kiçiyinin qismətinə sahib
çıxmaq istəyən öz qardaşı yox, kənar bir adam – Qara
pəhləvandır. Kiçik qardaş əjdahanı öldürəndən sonra
yorulub yatarkən Qara pəhləvan onu (kiçik qardaşı)
_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
61
ölümcül yaralayır və padşaha xəbər verir ki,
«şəhərimizə
qan
udduran
əjdahanı
mən
öldürmüşəm». Bu sözlərə inanan padşah Qara
pəhləvana xeyli ənam verdirir. Amma yalançı
qəhrəmanla bağlı başqa süjetlərdə gördüyümüz
sonluq, təbii ki, bu nağılda da özünü göstərir: əsl
həqiqət üzə çıxır və yalançı qəhrəman öz cəzasına
çatır.
“Gül və Nəstərən” nağılında (3, 200-206) bir
qardaşın qismətinə sahib çıxan iki yalançı qəhrəmana
rast gəlirik. Bu nağılda da qardaşlar müsbət
keyfiyyətlərinə görə bir-birlərinin oxşarıdırlar. Ögey
ana ucbatından evdən didərgin düşən və taleyin hök-
mü ilə bir-birlərindən ayrılmağa məcbur olan bu qar-
daşlardan biri (Gül) padşah seçilir, o biri (Nəstərən)
isə böyük çətinliklərdən keçəsi olur. Belə çətinliklər-
dən biri şəhəri zəlil vəziyyətinə salan əjdaha ilə
qarşılaşmaqdır. Nəstərən əjdahanı öldürsə də,
Qələban bu igidliyi öz adına çıxır. Nəstərənin qarşılaş-
dığı ikinci böyük çətinlik dəryadakı naqqa balığı
öldürməkdən ibarətdir. Bu dəfə yalançı qəhrəman
sifətində bir taciri görürük. Tacir heç də bu igidliyi öz
adına çıxmaq fikrinə düşmür. Tacir Nəstərənin sevgili-
sinə göz dikir və onun halal arvadını əlindən almaq
istəyir.
“Yetim qardaşlar” nağılındakı Qara pəhləvan, “Gül
və Nəstərən” nağılındakı Qələban və tacir obrazları
yalançı qəhrəman anlayışının bir cəhətini daha aydın
şəkildə başa düşməyə kömək edir. Həmin cəhət ciddi
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
62
yöndə təqdim olunan yalançı qəhrəmanın şəri təmsil
etməsidir.
Əgər
“Yetim
qardaşlar”
nağılındakı
Qələban, eləcə də “Gül və Nəstərən” nağılındakı tacir
mahiyyətcə “Məlikməmməd”, “Üç şahzadə”, “Vəfalı at”
nağıllarındakı böyük və ortancıl qardaşlarla eyniyyət
yaradırsa, deməli, onlar da (yəni göstərilən nağıllar-
dakı böyük və ortancıl qardaşlar da) məhz şəri təmsil
edirlər. Eyni ata-anadan törəyən qardaşların xeyir və
şər qütblərinə ayrılması və bu ayrılmanın kəskin
münaqişə ilə nəticələnməsində isə təəccüblü bir şey
yoxdur. Məlumdur ki, belə münaqişə folklorun ən
geniş
yayılmış
motivlərindəndir.
Motivin
geniş
yayılmasını
qardaşlardan
bəhs
edən
folklor
nümunələri açıq-aydın göstərdiyi kimi, bacılardan
bəhs edən folklor nümunələri də açıq-aydın göstərir.
“Üç
bacı”
nağılında
(5,
121-127)
bacılar
arasındakı münaqişənin əsas səbəbi paxıllıqdır.
Böyük və ortancıl bacıların paxıllığı kiçik bacının
gözdən düşməsinə, əri Cəlal şahın sarayından
qovulmasına və ağır işgəncəyə məruz qalmasına
gətirib çıxarır. Kiçik bacının bu cür acınacaqlı və-
ziyyətə düşməsi böyük və ortancıl bacıların əl-qolunu
açır
və
sarayda
daha
böyük
hörmət-izzət
qazanmalarına şərait yaradır. Amma bu tipli nağıllarda
böyük və ortancıl bacıları yalançı qəhrəman adlan-
dırmaq özünü o qədər də doğrultmur. Ona görə ki, üç
qardaş süjetlərindəki böyük və ortancıl qardaşlardan
fərqli olaraq, üç bacı süjetlərindəki böyük və kiçik
bacılar müəyyən fərasət və qabiliyyət sahibidirlər.
Dostları ilə paylaş: |