167
obyektiv konstruksiyanın meydana gəlməsinə səbəb olur.
Subyektiv
konstruksiyaların
universal
prinsiplərlə,
qanunauyğunluqlarla
qəbul
olunması
elə
obyektiv
konstruksiyaların və metodların bazasında dayanır. Fərd (şəxs)
tədqiqat apararkən təhlil metodlarının hər ikisindən istifadə
edərək müəyyən sahələrin öyrənilməsini həyata keçirir. Bu
zaman mənimsənilmə mərhələsi başlayır. Mənimsənilmə
mərhələsi ilkin qavranılma mərhələsindən tutmuş şərti son
mərhələyə qədər davam edir. Burada nəticə etibarilə
tezislərdən, sintezlərdən və analizlərdən ibarət olan bütöv
(fəlsəfi məzmunlu bütöv) meydana gəlir.
Elmi-tədqiqatın
quruculuğunda
sistem
tərkibində
uyğunluqlar, uzlaşmalar mövcud olmalıdır. Sistemdə sintezlər
zamanı elementlərin birləşmələri meydana gəlir. Bu anda
başlanğıc və son arasında müəyyən bir trayektorik bağlılıq
mövcud
olur.
Sistemdə
boşluqlar,
yəni
tədqiqatın
tamamlanması zamanı və bütövləşməsi zamanı mövcud olan
boşluqlar elementlər çatışmazlığından meydana gəlir. Eləcə də
uyğun olmalayan elementlərin sistem məkanının müəyyən
hissəsinə əlavə edilməsindən ortaya çıxır. Uyğunsuzluqlar
sistem daxilinə elementlərin ardıcıl şəkildə disharmonik
quruluşundan meydana gəlir. Uyğunluqlar isə ardıcıl gələn
tələbatların yerinə yetirilməsi zamanı ortya çıxır. Başlanğıc və
son trayektoriya arasında bir bütöv meydana gəlir. Məsələn,
sintezlər zamanı mətn tam öz ardıcıl trayektoriyası ilə
uyğunluq prinsipi ilə tamamlandıqda uyğunluq yaranır.
Uyğunluq əsasən ardıcıl şəkildə tələblərə cavab verməkdən,
sahələrin təsnifatından ortaya çıxır. Tədqiqatlarda mətnlər
ardıcıl
olaraq
(müəyyən
sahələr
üzrə)
tələb
olunan
elementlərdən və onların ardıcıl birləşməsindən meydana gəlir.
Təfəkkür öz quruculuq funksiyasını yerinə yetirərkən,
konstruksiya yaradarkən qavradığı bütün elementləri uyğunluq
prinsipləri ilə öz məkanına cəlb edir. Burada bütün elementlər
başlanğıcda və sonda uyğunluq prinsipləri ilə düzülür.
168
Uyğunluq əsasən müəyyən başlanğıcdan sonra gələn cavablarla
yaranır. Ümumiyyətlə, hər bir element qrupu öz sahəsində, öz
vərdiş olunmuş sahəsində toplanır, cəmləşir. Bu anda
cavabvericilik funksiyası meydana gəlir.
Tezis -mətnə, mətn-tezisə uyğun olmalıdır. Sistemləşdirmə
prinsiplərindən irəli gələrək, tezisin tələb etdiyi faktlar və
mühakimələr nəticələrə xidmət etməlidir. Hər bir nəticə
obyektin ümumi məzmununun tələblərini yerinə yetirməlidir.
Faktlar başlıca olaraq nəticələrə, o da tezislərə xidmət
etməlidir. Hər bir fakt sistem daxilində obyektə uyğun şəkildə
nəticə etibarilə şərh olunmalıdır. Təhlillər tezislərin əsaslarını
aşkarlamaqla onların təriflərini (qısa və geniş şəkildə)
yaratmalıdır. Buradan da sistemli konseptuallıq, uyğunluq
meydana gəlir. Sintezin tələblərə cavab verməsi elə sistemli
olmalı və harmonik prinsipləri özündə əks etdirməlidir.
İ
nkarlar və təfəkkürün təkmilləşməsi. Təfəkkürün
təkmilləşməsi prosesləri çoxobyektli münasibətləri və əlaqələri
ehtiva edən qavramaqdan və hadisələrə dair baxışların
çoxluğunu qruplaşdırmaqdan ibarət olan bir prosesdir.
Təfəkkür normalarla, ardıcıl şəkildə qəbul edilən qaydalarla
təkmilləşir. Təfəkkürün təkmilləşməsi prosesləri dialektik
qaydada mövcud olanı, müəyyən məqamlarda meydana gələni
(hadisələri) və gələcək baş verəcək hadisələrdən dialektik
əsaslarla imtina etməkdən və hadisələrə baxışları müxtəlif
istiqamətlərlə formalaşdırmaqdan ibarətdir. Bu anda kompleks
olaraq baxışlar, əlaqələr və münasibətlər formalaşır. İnkar
etmək əsasən hadisələr zəncirinin çoxalmasına xidmət edən bir
prosesdir.
İ
nkar təfəkkürü təkmilləşdirən, mövcud baxışlarla
razılaşmamadan irəli gələrək, təfəkkür “çatışmazlığını”
(hadisələrə münasibətdə kasad baxışları, razılaşılmayan
baxışları) aradan qaldıran ikitərəfli və çoxtərəfli bir bağlayıcı
dialektik prosesdir. İnkarlar dialektik məntiqin əsaslarında
dayanır və dialektikanın özünün təkmilləşməsinə xidmət edir.
169
İnkarlar inkişaf qanunauyğunluqlarının cəmini meydana gətirir.
İnkar etmək təfəkkürü aydınlaşdırmaq və elementləri məhz öz
münasib yerlərində aşkarlama, eləcə də müəyyən yerlərə dəqiq
cəlb etmə prosesinin tərkib hissəsdir. Obyektiv qaydada inkar
etmək hadisələrə baxışları təkmilləşdirməkdən ibarət olan bir
prosesdir. İnkarlar subyektivliklərin çoxalması proseslərinin
tərkib hissələridir ki, bundan da obyektivlik meydana gəlir.
Çoxlu sayda subyektivliklər məhz obyektivliklərin yaranmasını
və nisbi son olaraq təfəkkürün müəyyən mərkəzlərdə
cəmləşməsini
meydana
gətirir.
İnkarlar
sistemləşmə
proseslərinin tərkib hissələridir və sistemlərdə olan boşluqları
aradan qaldırmağa xidmət edir. İnkarlar sistemlərdə olan
uyğunlaşdırma proseslərinin təkmilləşməsinə xidmət edir.
Kainat siqnallarının sonsuzluğu və bu baxımdan da
subyektiv
fikirlərin
zəngin
olması
məhz
inkarların
yaranmasının əsas amili hesab olunmalıdır. Kainatda
siqnalların çoxluğu baş verən hadisəyə və hadisələrə subyektiv
baxışların artmasına gətirib çıxarır. Subyektiv fikirlərin
çoxluğu hadisələrə dair baxışların çoxluğunu meydana gətirir.
Fikirlərin inkar olunması aşkarlanma prinsipinin tərkibi kimi
qəbul olunmalıdır. Fikirlərin formalaşmasının çoxlu sayda
komponentləri mövcuddur. Bu komponentlərin aşkarlanması
üçün çoxlu sayda baxışların olması labüddür.
İnkarlar köhnəlmiş hadisələrə dair yeni baxışların meydana
gəlməsinin əsasında dayanır. Hadisələr zənciri inkarların
zəncirvari qaydada meydana gəlməsinə səbəb olur. Yeni
hadisələr əvvəlki hadisələri təzələyir və inkarlar meydana gəlir.
Faktların izahlarının yeni əsaslarla izah olunması elə inkarlar
prosesinin əsaslarını təşkil edir. İnkarların özləri də yeni
hadisələrin meydana gəlməsinin əsasında dayanır. İnkarlar
sayəsində yeni hadisələr İnkarların burada təbii proseslərin
nəticəsi, həm də aşkarlanma proseslərinin nəticəsi olması
qənaətinə gəlmək olur. İnkarlar hadisələrin ardıcıl olaraq
cərəyan etməsindən meydana gəlir və hadisələri dialektik
Dostları ilə paylaş: |