36
tutdu. Muğan səhrasında və Ağdamda ov etdi, Araz çayının
kənarında məskən saldı. Çayın üzərində qayıqlardan körpü
saldılar və sağ-salamat çayı keçdi və Arran Qarabağını özünə
məskən seçdi (Bax: “Zəfərnamə”. səh. 60).
Əmir Teymur 1399-1400-cü ilin qışında - Qarabağ
qələbə əzmli ordunun iqamətgahına çevrildiyi vaxt Gürcüstana
hərbi yürüş planlaşdırdı... Bu zaman Gürcüstana gedən mühəssil
(vergi toplayan) geri qayıtdı. Məlik Georgi (Gürcüstan hakimi -
Y.H.) öz qardaşını çoxlu mal-dövlət və vəsaitlə, hər cür töhfə,
hədiyyə, ov heyvanları, ərəb atları ilə İslam pənahı olan dərgaha
göndərmişdi. Məlik Georginin qardaşı əmirlərin köməyi ilə ətək
öpməyə nail oldu, hədiyyələr verib, qardaşının xahişini çatdırdı.
Sahibqıran Məlik Georginin günahlarını bağışlayaraq buyurdu:
“Qardaşına çatdır ki, aman verdim və bu ölkədən yürüş
üzəngisini geri çəkirəm, o şərtlə ki, bundan sonra öz həddini
bilsin, müsəlmanlarla ədəblə davransın, onların qanunlarına
əməl etsin, heç bir vəchlə islam əhlini təşvişə salmağı ağlına
gətirməsin...” (“Zəfərnamə”, səh. 67.)
Əmir Teymur 1402-ci il fevral ayının 16-da Qarabağa
gələrək burda məskən salmış və həmin ilin mart ayının 12-də
Şəmkirə getmişdi. “Zəfərnamə”də deyilir: “Inşa etmək, qurmaq
dünyanın böyük tədbirlərindən, bəni-Adəmin mühüm işlərindən
sayılır. Sahibqıranın ali məqsədi dünyanın və aləm əhlinin
xeyrinə cəhd göstərmək olduğundan istər məskən saldığı və
istərsə də səfərdə olduğu vaxtlarda hardasa az müddətdə düşərgə
salıb qaldıqda məmləkətlər bəzəyinin (Əmir Teymurun) fikri
xeyirli binaların inşasına cəlb olunurdu. O cümlədən, günəş
sayəli düşərgənin zəfərli cəmşidi payız bürcünə tərəf dönəndə və
g
ünəş şöləli (Sahibqıran) Qarabağ qışlağına gələndə Beyləqanın
təmir olunması arzusu mübarək qəlbində baş qaldırdı. Şəhər
uzun müddətdən bəri elə viran hala düşmüşdü ki, nə
binalarından əsər qalmışdı və nə də orda həşəratdan başqa canlı
gözə dəyirdi.
...Soy
uq mövsüm olmasına baxmayaraq, yarlıq verildi,
mahir mühəndislər, işbilən memarlar şəhərin xəndək, qala
37
divarları, dörd bazar, çoxlu evlər, hamam, saray, bostan yerləri
və sahələrinin planını hazırladılar. Plana əsasən ərazini böldülər,
iplə işarə etdilər və onları şahzadələr və əmirlər arasında
payladılar. Qoşun əhli böyük həvəslə işə başladı. Həmin
binaların hamısını bişmiş kərpicdən tikib, bir ay müddətində
başa çatdırdılar. Şəhər barısının uzunluğu böyük arşın ilə 2400
arşın, divarın eni 11 arşın, hündürlüyü 15 arşına yaxın, xəndəyin
eni 30 arşın, onun dərinliyi 20 arşına yaxın idi. Hasarın dörd
tərəfindən hər birində mötəbər bürclər qaldırdılar, ortalarında isə
başqa bürclər tikdilər. İki tərəfində iki darvaza qoydular. Hər
yerində şərəfə (əzan yeri), deşik (divar üstü) və mazğal
(səngəndaz) düzəltdilər. Əmir Teymurun göstərişi bir ay
müddətində həyata keçirildi. İlahinin köməyi ilə Sahibqıranın
zəkası olmadan bu qədər işləri qısa müddət ərzində yerinə
yetirmək mümkün deyildi. Bir ay ərzində Beyləqan orta əsr
şəhərləri içərisində özünəlayiq yaşayış məskəninə çevrildi.
Sözsüz ki, Əmir Teymur olduqca qəzəbli şəxsiyyət idi.
O, bəzən məhəbbətin üzərinə qəzəb və kin çiləyib, cahanı alt-üst
edərdi, razılıq vaxtı rəhm etmək üçün lütflə danışdıqda aləm
onun sözlərindən və əməllərindən bəzənərdi (səh.74). Beyləqan
bərpa edilib gözəlləşdirildikdən sonra Əmir Teymur etibar etdiyi
Bəhram şahı Beyləqanın mühafizi vəzifəsinə təyin etmişdi.
Sahibqıranın şəxsi göstərişi ilə Beyləqandan keçməklə Araz
çayından arx çəkilməsi həyata keçirildi. Arx bir ay müddətində
çəkilib, başa çatdırıldı.
Qarabağ qışlağında baş verən hadisələrdən biri də Əmir
Teymurun ən əziz və sevimli adamı olan Seyid Bərkənin
gözlənilmədən xəstələnməsi və vəfat etməsi idi. Əmir Teymurun
göstərişi ilə onun cənazəsi Səmərqəndə aparıldı. O, bu ağır
itkinin təsiri altına düşdü, qəm-qüssə ona hakim kəsildi. Onun
əhvali-ruhiyyəsini aradan qaldırmaq üçün ov məşğuliyyəti
keçirmək qərara alındı. Bu məqsədlə Əmir Teymur Ağdaş
ərazisinə gedərək ov etməklə məşğul oldu.
Tarixi mənbələrdə qeyd olunur ki, Əmir Teymur 1404-cü
il iyulun 19-
da Rum və Şam yürüşlərini başa çatdırıb,
38
Səmərqəndə qayıtdı. Onun paytaxta gəlişi böyük bayram
şənliklərinə səbəb oldu.
Əmir Teymur uğurlu hərbi yürüşlərdən vəcdə gələrək
düşünürdü ki, göydə Allah tək olduğu kimi yerdə də hakim tək
olmalıdır. O, Allaha dərindən inanırdı, həmişə yanında Quran
gəzdirirdi. Ustadı Seyid Bərkə Əmir Teymurun ən yaxın
məsləhətçisi idi. O, hərbi yürüşlərdən əvvəl və ya yazdığı
məktublarda ilk olaraq “Mən, Allahın qulu Teymur” sözləri ilə
başlayardı. İşğal etdiyi ölkələrdə alimlərə, sənətkarlara və
tacirlərə toxunmazdı.
Əmir Teymur Çinə hərbi yürüş etmək üçün hazırlıq
görürdü. 1405-
ci ilin soyuq fevral gecələrindən biri idi. Asiya
qitəsinin yarısından çoxunu fəth etmiş 69 yaşlı Əmir Teymur
qədim Otrar şəhərində amansız ölümlə mübarizə aparırdı.
Inanırdı ki, həkimi Fəzlullah onu ölümün pəncəsindən xilas
edəcək. Məhz ona görə də Çinə hərbi səfərin təxirə salınması
haqqında təklifləri qətiyyətlə rədd edirdi. Əmir Teymur həmişə
olduğu kimi yenə də Allahdan bu səfərin də zəfərlə başa
çatdırılması üçün dualar edir və ondan möhlət diləyirdi...
1405-
ci ilin fevral ayının 17-də səhər həkim Fəzlullah
özündə cəsarət tapıb, Əmir Teymura həqiqəti söyləyə bildi.
Həkim göz yaşları tökərək Əmir Teymura dedi ki, vəsiyyətini
etsin, yoxsa, gec olar... Əmir Teymur işıqlı həyatla əbədi olaraq
vidalaşdı... O, ölüm ərəfəsində yalnız bir neçə söz deyə bildi:
“Məni Seyid Bərkənin ayağı altında dəfn edin... Bir də ki, nə
olursa-
olsun, qılıncı əlinizdə möhkəm tutun... Zəifliyi qəlbinizə
yaxın buraxmayın. Zəiflik ağlınızı çaşdırar, ruhunuzu məhv
edər, məqsədinizin həyata keçirilməsinə böyük əzmlə çalışın.
Eşidirsiniz? Zəif olan məqsədinə çata bilməz!..”
Əmir Teymurun vəfatından sonra onun oğlanları və
nəvələri arasında hakimiyyət uğrunda mübarizə başlandı. Onun
varisi olan Pir Məhəmməd bu mübarizənin qarşısını ala
bilmədi... (Y.Hüseynov, «Şuşa» qəzeti, 31 iyul 2012, №14.)
1501-
ci ildə Azərbaycan Səfəvilər dövlətinin yaranması,
Azərbaycan torpaqlarının mərkəzləşməsinin əsasını qoydu və bu
Dostları ilə paylaş: |