Savob yo‘lida yuradigan pok niyatli bir odam bor edi. Bir kecha u sulton Mahmudni
tushida ko‘rdi. Sultonga dedi:
- Ey yaxshi ishlarni amalga oshirgan podshoh, dorulqaror-baqo dunyosida ahvoling
nechuk?
Dedi:
- Meni qiynama, jonimning qonini to‘kma, yaxshisi gapirma, bu yer sultonlik joyi
emas ekan.
Bir hovuch tuproq (dunyo)dan saltanat tuzib bo‘ladimi? Jahonning egasi Haq taolo,
sultonlikka U sazovor. O’zimning ojizligim, hayronligimni ko‘rgach, sultonligimdan uyalib
ketdim. Agar meni bilmoqchi bo‘lsang, parishon b^r banda deb bil. Sulton Udir, zinhor
meni sulton dema. Saltanat Uniki, koshki men dunyoda bir gado bo‘lsaydim, qadrim
oshgan bo‘lardi. Koshki joh (taxt) o‘rniga yuz choh (quduq) bo‘lsaydi, shoh emas,
boshoqterib yuradigan oddiy odam bo‘lsaydim. Bu damda menga hech bir yoru
madadkor, xizmatimda intizor turganlar yo‘q, bir-bir so‘roq berurman har zamon. Meni
o‘z soyasiga olgan Humoyning qanotlari qurib ketsin. Sultonligim xayol va xato ekan.
