Microsoft Word mantiqut-tayr ziyouz com doc

TO’QQIZINCHI MAQOLA 
 
BURGUTNING  UZRI 
 
Mag‘rur bosh ko‘tarib, burgut qushlar o‘rtasida paydo bo‘ldi va ma’nilar asrori yuzidan 
pardani ko‘tardi. Lashkaru askaridan va kuloh-tojidan g‘ururlanib lof urardi. Dedi:  
- Men shahriyorim qo‘liga qo‘nish, ya’ni unga mahram bo‘lib xizmat qilish shavqi bilan 
jo‘shib, boshqa odamlardan ko‘zimni yumganman (ularga e’tibor qilmayman). Oyog‘im 
podshoh qo‘liga tegsin deb ko‘zimni kuloh ostiga berkitganman. O’zimni odob qoidalariga 
shunday o‘rgatganmanki, darveshlarday riyozat chekkanman. Toki bir kun shohimning 
yoniga olib borsalar va xizmat rasmu qoidasidan ogoh etsalar, deb kutib o‘tiribman. 
Shunday ekan, men Simurg‘ni sog‘inib tushimda ko‘rishim mumkinmi, u tomon azmu 
iroda qilishimga hojat bormi? Rizqimni o‘z shohimning qo‘lidan olaman, dunyoda mana 
shu hayot menga kifoya. Yo‘lga tushishga asosim yo‘q, chunki shoh qo‘lida izzat-
ikromim bor. Kimki sulton dargohiga munosib-dir, sulton oldida nimaiki desa ma’qul va 
maqbuldir. Men agar sulton e’tiborini qozonib, shunga munosib bo‘lsam, bu bepoyon 
vodiylarni kezishdan afzal emasmi? Aftidan, men shoh yuzidan bahra olib, uning 
dargohida umrimni shodu xurramlikda o‘tkazurman. Gohida shohni sog‘inarman, gohida 
shavqida ov bilan mashg‘ul bo‘laman.