Mirzə İbrahimov və xalq yaradıcılığı
141
Çünki belələri ölmür. Onlar
rəzalət və lənət obyektinə
çevrilirlər.
Folklor motivinin gücü, süjet oxşarlığı konflikt
yaratmaqda, ictimai quruluşun rəzalətini, sərvət hərisliyinin
insanlıq üçün necə murdar rol oynadığını ifşa etməkdə
dramaturqun imkanını artırmışdır. Maraqlıdır ki, əsərin
proloqu da folklor motivi üzərində qurulmuşdur.
Leylinin hə, o rəvayətə qayıdaq, hansı şahdan deyirsiniz?
Sualına cavab olaraq Nəriman deyir:
... Bir dəfə əyanlardan biri şahın sözünü yaxşı eşitmir.
Şahın ona acığı tutur, cəllada əmr edir ki, aparıb qulağını kəs.
Əyan gedərkən cəlladın qulağına nə isə pıçıldayır. Bunu görən
şah qəzəblənir və cəllada nə dediyini əyandan soruşur.
Əyan cavab verir ki, ona yüz tümən vəd etdim ki,
qulağımın yarısını kəssin. Şah- ay axmaq, yüz tümən ona
verincə, əlli tümən mənə ver, qulağını heç kəsdirməyim-deyir.
Nəriman Nərimanovun dili ilə despotizmi ifşa edən ədib
proloqda taclı və tacsız despotların “xalqa yaman tov”
tutmalarından söhbət açır. Nəriman tacsız despotlardan birini –
Mazar bəyi tanıdığını dilə gətirərək deyir. “Bakıda yaşayır.
Onun etdiklərini yadıma salanda başımda tüklərim biz-biz olur”
(99,83). Şərq qadınlarının dözümlü və vəfalı olması qənaəti ilə
çıxış edən Nərimanov Mazar bəyin arvadı Maral verdiyi zülm
və işkəncəni nəzərdə tutaraq onu lənətləyir. Beləliklə, proloqda
əsərin rəvayət üstündə qurulduğu aşkarlanır, əsər boyu bu
rəvayət canlanır, səhnədə pulun iblis sifəti, insan qəlbində
törətdiyi dəhşətlər üzə çıxır.
Pyesdə atalar sözü, zərbi-məsəllər, hikmətli ifadələr bir
silsilə təşkil edir. bu silsiləni iki qrupa bölmək olar.
1.
Namərdliyə, alçaqlığa nifrət ifadə edən atalar
sözləri, zərbi-məsəllər
a)
Obrazın daxili aləmini açmaq məqsədilə işlədilən
folklor örnəkləri
Fazil Əliyev
142
b)
Təfəkkürdə cilalanmış ifadə tərzi, hikmətli
duyumlar.
Birinci qrupa daxil olanlar bunlardır: “Neyləyirəm qızıl
teşti içinə qan qusam”, “Ayı ilə həmsayə olmaq bədbəxtlikdir”,
“Kim deyə bilər ki, tülkü ilə yoldaşlıqdan xeyir görüb”, “Ot öz
kökü üstə bitər”, “Gədədən gədə törəyər”, “Vəzifə qulu
olduğunuzu bilirəm”, “Külünüz göyə sovrulsun”, “Cahil
adamlar çox qansız və amansız olurlar”, “Yaralı canavar
qorxulu olur”, “İnsafı, mürvəti itirəndə insan necə bir yırtıcıya
çevrilir”.
Maral xanımın işlətdiyi bu sözlər, onun dözümlü,
namuslu bir qadın olduğunu göstərir. Mazar bəyin zülmünə
dözmüş oğlu Nazimi tərbiyə etmişdir. Müsbət surətlərin
söylədiyi atalar sözləri və məsəllər əsərdə folklor deyim
tərzindən bəhrələnməsinin uğurlu nümunələridir. “Bu dünyada
əlacsız dərd yoxdu, yıxılmayan ev, basılmayan igid”, “Lopa
bığda qeyrət olmaz”, “Ağzından od tökülür”, “Dilindən danıb
gönü verərsən suya”, “Yersiz mərhəmətdən qorxmaq lazımdır”,
“İşləyən başın dərdi çox olur”, “Qızla oğlan qovla çaxmaq
kimidir” sözlərindən ifşa tərzindən istifadə edir.
“Öz əməlimlə öz evimi yıxmışam!”, “Allah mənə ayı
bədəni verib, sinəmə öküz ürəyi qoyub”, “Palçığa batmış
eşşəyin günündəyəm”. Qumarda uduzan qardaşının
milyonlarını ələ keçirən Hacı Mazar isə mənimlə ehtiyatlı
dolan, “Yurdunu kor qoyaram!” “Ocağını dağıdaram, külünü
göyə sovuraram” deyərək təbiətdəki quduzluğu nümayiş etdirir.
Folklordan bəhrələnən sənətkar dastan və nağıllarda
rəvayətlərdə yaşayan qaniçən şahların eyni olan “tacsız
despotun” daxili aləmini üzə çıxartmışdır.
Mazar bəy evindən qaçarkən oğlu Nazimə də güllə atır.
Güllə ona dəymir. İnsanlıq hissini itirmiş qardaş qatili, oğul
qatili olmaqdan da çəkinmir. Tükəzin bir replikasından görünür
ki, Mazar bəy arvadını İçərişəhərdəki “Mülkün zirzəmisinə”
salıbmış. Mazar bəydən intiqam alan Kərim bəy deyir: “Sən öz
Mirzə İbrahimov və xalq yaradıcılığı
143
əlinlə bu evdə öz məzarını qazmısan!” “Mən sənin taleyindən...
Səninlə haqq-hesabı çürütməyə gəlmişəm”. Qardaşı Tacir
Əlinin son nəfəsində dediyi: “Mənə bir içim su verin, alışıb
yanıram!” sözlərini Kərim bəyin xəncərinə tuş olan Mazar bəy
də təkrar edir. Ataların dediyi: “Tutma tutarlar” sözü özünü
doğruldur. “Əməllərinin axır nəticəsindən qorx” deyimi öz
təsdiqini tapır.
Əsərdəki Tükəz də folklor obrazını xatırladır. Maral
xanıma falçılıq edən Tükəz həm də tərkəçarəliklə məşğul olur.
Yenə cin şeytan-dolub uşağın ürəyinə. Şişləri qızdır, çildağ
eliyəcəyəm (99,92).
Falçılıq, türkəçarəlik xalq kimi xalq ənənəsinin bədii
ədəbiyyata gətirilməsi M.İbrahimovun dırnaqarası milli adətə
mənfi münasibətini göstərir. Eyni zamanda falçılığın aşağılıq,
nadanlıq, fırıldaqçılıq vasitəsi olduğunu obrazlı bir dillə
qamçılayır.
“Közərən ocaq” dramında xalq yazıçısı, söz xəzinəmizin
qızıl fonduna daxil ola biləcək deyimlər, hikmətli söyləmələr
yaratmış: “Taclı və tacsız despotlar”a nifrətini bildirmişdir.
“Başı girləmək lazım deyil, işlətmək lazımdır”, “Güc və zor
işlənən yerdə nə azadlıq olar, nə birlik”, “Nakam məhəbbət
sağalmaz yaradır”, “Sağlam ruhlu cəmiyyətlərdə tənqid vətən-
pərvərlik sayılır” (99,140).
Mirzə İbrahimovun elmi-nəzəri, ictimai-fəlsəfi düşüncə-
nin məhsulu olan əsərində olduğu kimi, bədii əsərlərində, nəsr
və dramlarında da sənətkar şıxsiyyəti önçül yer tutmuşdur.
Milli-əxlaqi tərbiyə məsələləri, atalar sözləri, hikmətli
ifadələr, ayrı-ayrı personajların daxilində kök salmış mənfi
virusların daşıyıcısı olan “mazarbəylərin”, “məmişovların”,
“alışovların” ifşası M.İbrahimov dramaturgiyasının ana xəttini
təşkil edir.
Fazil Əliyev
144
N Ə T İ C Ə
Böyük rus tənqidçisi B.Q.Belinski demişdir: “İnsanı xəlqi
edən onun təbiətidir”. Xalq yazıçısı M.İbrahimovun təbiətində,
ömür kitabında xalq həyatının öyrənilməsinə ən ülvi, ən parlaq
səhifələr ayrılmışdır. O, folklorumuzun dərin qatlarını üzə
çıxarmaq, onun ədəbi prosesə təsirini aşkarlamaq sahəsində
ədəbi-elmi qüvvələrin yolunu işıqlandırmışdır. Həm də dərin
məzmunlu, elmi-fəlsəfi fikirlərlə Azərbaycan folklorşünaslığı-
nın inkişafına çox güclü təsir göstərmişdir.
Mirzə İbrahimovun elmi-nəzəri və bədii irsi ənənəyə mü-
nasibətdə yaradıcı sənətkar olduğunu əks etdirir. Təkcə Nizami
Gəncəvi, Məhəmməd Füzuli, Molla Pənah Vaqif, Mirzə Fətəli
Axundov, Mirzə Ələkbər Sabir və Cəlil Məmmədquluzadə və
başqa görkəmli şair və yazışılara əllidən çox məqalə həsr edən
xalq yazıçısı milli folklordan bəhrələnmək sahəsində möhkəm
zəminə əsaslanmışdır. Klassik poeziyada yaşayan folklor mo-
tivləri, Cəlil Məmmədquluzadə, Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev,
Yusif Vəzir Çəmənzəminli nəsrindəki şifahi xalq ədəbiyyatına
vətəndaşlıq məhəbbəti Mirzə İbrahimov üçün ədəbi-təcrübə
mənbəyi rolunu oynamışdır.
Xalqın düşüncəsini, onun təfəkkür fərdiliyini özündə əks
etdirən sənətkarlar dünya ədəbiyyatında təqdir olunan fəlsəfi-
estetik ideallara biganə qala bilməzlər. Mirzə İbrahimov
yaradıcılığında bu həqiqət öz ifadəsini tapmışdır. Qədim yunan
və dünya mifik təfəkkürünün “İliada” və “Odisseya” kimi
nümunələrinə bələdlik Uilyam Şekspir, Bernard Şou, Con
Bayrondan tərcümələr onun milli folklordan yaradıcılıqla
bəhrələnməsinə müsbət təsir göstərmişdir.
Yazıçı-alim ənənədən istifadə məsələsində orijinal yol
tutmuşdur. O göstərir ki, ənənənin qeydinə nəzəriyyəçilərdən
daha çox yaradıcılar qalmalıdırlar. “Çünki qüdrətli yaradıcılıq