Microsoft Word zahid x?Lil 5
Yüklə 1,93 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Şam şəhərində xeyli qoca bir kişi vardı, Pəri kimi, cin kimi adamlardan qaçardı. Toxuyardı özünə yaşıl otlardan köynək
_______________Milli Kitabxana___________________
385 Kuşak bir gün əvvəl, yəni aprelin 1–də mərasimdə iştirak etdikdən sonra Peredelkino yaradıcılıq evinə getmişdi. Başqa əlac yox idi. Peredelkinoya getməli idim. Aprelin 2–sində gündüz saat 2–də yaradıcılıq evinin həyətinə girdim. Həyətdə qoyulan skamyalar hələ də qar ilə örtülü idi. Uzun skamyanın iki ucu qardan təmizlənmişdi. Onun bir tərəfində görkəmli rus tərcüməçisi A. Tarkovski, o biri ucunda isə bir qadın əyləşmişdi. Mən bu məşhur tərcüməçini tanıyırdım. Bir il əvvəl yanvar ayında elə bu yara- dıcılıq evində onunla tanış olmuşdum. Gözüm pis gördüyünə görə Yaradıcılıq evindəki aynabəndin iri şüşəsini görmədiyimə görə vurub sındırmışdım. Şüşə sınıb üstümə töküldü və mən bir anlıq huşumu itirdim. Sonra kimsə qolumdan yapışıb məni bir otağa apardı. əllərimin üstündəki qanı kəsmək üçün cürbəcür dərmanlardan istifadə etdi və tənziflə sarıdı. Alnımda da çapıq var idi. Onun da qanını sildikdən sonra mənə dedi: - Yaxşı ki, sağ əlin yaralanmayıb. O, bizə lazımdır. Sonra kağız-qələm gətirib stolun üstünə qoydu və dedi: -Yaz! Mən ömrümdə birinci dəfə gördüyüm bu adama heyrətlə baxdım. Üzündəki ciddilik məni məcbur etdi ki, qələm götürüm. - Ərizəni mənim adıma yazacaqsan. Indi başa düşdüm ki, bu adam mənim onu tanımadığımı bilmir. Sonralar bildim ki, o,
_______________Milli Kitabxana___________________
386 Azərbaycan ədəbiyyatının ən gözəl nümunələrini rus dilinə tərcümə edən Arsen Tarkovskidir. Sən demə, o, Yazıçılar Birliyi Həmkarlar Təşkilatının rəhbərliyində işləyirmiş. Ərizənin məzmununu özü diktə etdi. Ərizənin məzmunu belə idi mən şüşəni sındırmağımın günahkarı, Yara- dıcılıq evinin müdriyyətindən Həmkarlar Təşkilatı- na şikayət edirdim - ki iri şüşənin üstündə heç bir şəkil çəkilmədiyinə görə mən onu görməmiş özümü yaralamışdım. Mənə dəymiş ziyanın ödənilməsini tələb edirdim. Sonra ərizəni səliqə ilə qatlayıb cibi- nə qoydu və dedi: - Get, otağında istirahət elə. Axşamüstü görüşərik. Yaradıcılıq evinin rəhbərliyi bir-birinə dəy- mişdi. Onlar tez-tez mənim yanıma gəlir, yaramı sarıyır və üzrxahlıq edirdilər. Axırda direktor gəlib çıxdı.
- Siz narahat olmayın. Ehtiyatda şüşəmiz var idi. Yerinə salmışıq. Özünüzü necə hiss edirsiniz? Mən təşəkkür etdim. Direktor ayağını sürüyə- sürüyə otaqdan çıxdı. Mənə nəsə demək istəyirdi. Amma cürət etmirdi. Axşam Tarkovski gəldi. - Necəsən dost? Direktor səni gördümü? - Hə dedim. Şüşəni yerinə saldığını bildirdi. Sonra da nəsə deyəcəkdi, amma cürət eləmədi. - Aydındır. Kələyimiz baş tutdu. Həmin şü- şəyə görə azı 3000 manat verməli olacaqdın. Daha
_______________Milli Kitabxana___________________
387 ərizə öz rolunu oynadığına görə mən onu cırıb atıram. Deməli Tarkovski məni cərimədən xilas etmişdi. Indi yaradıcılıq evinin həyətində onu görəndə çox sevindim. Köhnə dost kimi qabağına yüyürdüm və əl verdim. O, məni tanımadı. Şüşə əhvalatını yadına salan kimi sevindi. - Gərək ki sən azər- baycanlısan-dedi. Rəsul Rza necədir? Məni qəhər boğdu. Boğazımda nəsə ilişib qalmışdı. Xeyli öskürdükdən sonra dedim: - Dünən dəfn etdik. O, şəhadət barmağını dodaqlarına yaxınlaş- dırıb dedi: - Sus! Qoy, bu qadın eşitməsin. Sonra qulağıma dedi: - Bax, bu qadın mənim həyat yoldaşımdır. O, Rəsulu çox sevirdi. Ürəyi xəstədir. Eşitsə birtəhər olar. Mən gizlincə qadına baxdım. O, bizim söh- bətimizi dinləmirdi. Mən Yuri Kuşakı elə həmin saat tapdım. Birlikdə Moskvaya qayıtdıq. Bartonun qəbrini ziya- rət etdik. Gül dəstəsini qəbrin baş tərəfinə qoyduq. Uzaqdan baxanlar elə bilərdi ki, iki qardaş öz anasının qəbrini ziyarətə gəlib. Bartonun əziz xatirəsini heç zaman unut- maram.
_______________Milli Kitabxana___________________
388 TALEYIMDƏ MÜHÜM ROL OYNAYAN “XOSROV VƏ ŞIRIN” 1954-cü ilin 5 sentyabrını bu günə kimi xatır- layıram. Həmin gün sinfimizə təzə ədəbiyyat müəllimi gəldi. Orta boylu, gözəl çöhrəli, arıq bir qız idi. Universitetin filologiya fakültəsini təzəcə bitirmişdi. - Mənim adım Məhbubə müəllimədir dedi. Sizə ədəbiyyat dərsi keçəcəyəm. Səsində qəribə bir cingilti var idi. Mənə elə gəldi ki, o, danışmır, mahnı oxuyur. Deyəsən, onun oxuduğu bu “mahnı” nı hamı duydu. Ətrafıma baxdım. Uşaqlar heyrətlə müəllimə baxırdılar. Elə bil ki, bu saat nəsə bir möcuzə olasıydı. Məhbubə müəllimə kitabı açıb dedi: - Bu günkü dərsimiz Nizami Gəncəvinin “Sirlər xəzinəsi” poemasından “Kərpickəsən kişinin dastanı” hekayəti olacaq. Sonra şeiri oxumağa başladı. Onun bayaqkı cingiltili səsi indi həqiqi bir melodiyaya çevrilmişdi. Məhbubə müəllimə elə gözəl oxyurdu ki, milçək uçsaydı, səsi eşidilərdi. Zəng vurulan kimi mən kitabı əlimə götürüb, müəllim kimi oxumağa başladım.
Yüklə 1,93 Mb. Dostları ilə paylaş:
|