Sosiologiyada mədəniyyət - sosial təbiətə malik olan və
insanların m üxtəlif sosial situasiyalarda qarşılıqlı anlaşmasını
təmin edən, predmetlərin, ideyaların, dəyər anlayışlarının yara
dılmasına, anlanılmasına, qorunmasına və yayılmasına yönəl
miş sosial münasibətlərdə əks olunan mürəkkəb dinamik quru
luş kimi nəzərdən keçirilir. Sosioloji tədqiqatın obyekti, cəmiy
yətdə mövcud olan mədəniyyət obyektlərinin yaradılması,
örtülməsi, mənimsənilməsi üsullarının və formalarının konkret
bölgüsü, mədəni həyatda daimi və dəyişkən proseslər, həmçi
nin onların sosioloji faktorları və mexanizmləridir. Bu kon
tekstdə sosiologiyada sosial birliklərin, qrupların və bütövlükdə
cəmiyyət üzvlərinin təbii və sosial ətrafı ilə zamanca təkrar
lanan, geniş yayılmış m üxtəlif münasibət formalarını, birliklə
rin mədəniyyətinin inkişaf səviyyəsini müəyyən etməyə və de
məli onların mədəni tərəqqisi və ya tənəzzülü haqqında danış
mağa imkan verən mədəniyyətin inkişaf dinamikasını öyrənir.
Hər bir konkret birlik (sivilizasiya, dövlət, xalq və s.), bir
çox əsrlər boyu fərdin, bütün həyatı boyu onu izləyən və
nəsildən nəslə ötürülən öz şəxsi mədəniyyətini yaradır. N əti
cədə çox mədəniyyətlər meydana çıxır. Sosioloqlar qarşısında
insan mədəniyyətində nə isə ümumiliyin, elmi dildə desək,
mədəni universalilərin olub- olmadığını öyrənmək problemi
yaranır.
1959-cu ildə Amerika sosioloq və etnoqrafı Corc Merdək
70-dən yuxan universalilərin bütün mədəniyyətlərdə eyni
elementlərə malik olduğunu göstərdi: yaş dərəcələri, idman,
bədən bəzək əşyalan, təmizliyə riayət etmə, qəbilə quruluşu,
qida
hazırlamaq,
əməyin
korporasiyası,
kosmologiya,
pərəstişkarlıq, rəqslər, dekorativ incəsənət, fala baxma,
yuxulann yozulması, əməyin bölgüsü, təhsil və s.
Mədəni universalilər ona görə yaranır ki, bütün insanlar
dünyanın hansı bir hissəsində yaşasalar da fiziki cəhətdən eyni
cür quruluşdadırlar. Onların eyni bioloji tələbatları var. Deməli,
bütövlükdə bəşəriyyət qarşısında ətraf mühitin ümumi prob
29
lemləri ilə qarşılaşırlar. İnsanlar doğulurlar və ölürlər, buna
görə də bütün xalqlarda doğum və ölümlə bağlı adətlər
mövcuddur. Onlar birgə həyat sürdüklərindən onlarda əməyin
bölgüsü, rəqslər, oyunlar, salamlaşmalar və s. yaranır.
Yuxanda da qeyd etdiyimiz kimi, elmi və ensiklopedik
ədəbiyyatlarda, habelə sözlük və lüğətlərdə adətən, bəşəriyyətin
əmək sahəsində, ictimai və mənəvi həyatda əldə etdiyi, tarixən
insanlığın yaratmış olduğu maddi və mənəvi sərvətlərin toplusu
kimi başa düşülən mədəniyyət anlayışına dünya, o cümlədən
Türkiyə və Azərbaycan mütəfəkkirləri tərəfindən özünəməxsus
yanaşmalar mövcuddur. Onlar mədəniyyət və millət məfhumlanna
biri digərini doğuran, tamamlayan, mühafizə edən amillər kimi
yanaşmış, bu mədəniyyətəl hadisələri vahid, tam orqanizmin
ayrılmaz tərkib hissələri hesab etmişlər. M.K.Atatürk, M.Ə.Rə-
sulzadə, M.B.Məhəmmədzadə kimi “milli dövlət ideoloqlan” bir az
da irəli gedərək mədəniyyət və millət məfhumlanm eyni mövqedən
dəyərləndirmişlər. Mübariz Süleymanlı bununla bağlı yazır: “Elə
bu səbəbdəndir ki, milli dövlət quruculuğu uğrunda qanlarını
əsirgəməmiş, canlarını fəda etmiş Türk böyüklərinin demokratiya,
hürriyyət, istiqlal uğrundakı ideya mübarizələri mədəni inkişafa,
mədəni tərəqqi və intibah əsaslarına söykənmişdir. Artıq dünya
dövlətçilik tarixində sınaqdan çıxmış, Azərbaycanda isə milli
diriliyimizi mədəni təməllərə bağlayan M.Ə.Rəsulzadənin, “Milli
dövlət kültür yaradıcılığının
ən yüksək
şəklidir”
deyən
M.B.Məhəmmədzadənin Azərbaycan Xalq
Cümhuriyyətinin
qurulması ilə təsdiqlənən elmi müddəaları milli dövlət qurucu
luğunda dil, kültür və mədəniyyətin ən mühüm və əvəzedilməz
amil olduğunu bir daha aşkarlamaqda, xatırlatmaqda və bəyan
etməkdədir” (95, s.58).
Mədəniyyətlə bağlı Azərbaycan kulturoloji fikrində işlədilən
milliyyət və millət, kültür və mədəniyyət məfhumlanna açıqlıq
gətirilmədən müasir dövrdə mədəniyyət siyasətimizin təməl
prinsiplərini elmi-tənqidi baxımdan təhlil etmək anlaşılmazlıq
yaradar.
30
M.Ə.Rəsulzadəyə görə millət anlamım ifadə etmək üçün
dilimizdə iki söz vardır: Milliyyət və millət. Bunlardan birincisi
lisanı (dil), dini, irqi, qövmi, tarixi, coğrafi, iqtisadi və siyasi
amillərin təsiri ilə meydana gələn etnik bir cəmiyyəti ifadə edər.
İkincisi isə bu topluluqdan doğan ümumi bir iradəni anladar.
“Millət olmaq əzmi” başlıqlı məqaləsində o, Düikeym və
Madzininin tərifləri arasındakı ifadə fərqliliklərinə tənqidi
yanaşaraq yazır ki, dilləri, adətləri, tarixləri, dinləri, vətənləri və
şairələri bir olan insanlar bir milliyyət təşkil edərlər; fəqət, bir
milliyyətin millət halına keçməsi ümumi şüur və kollektiv iradənin
ortaya çıxmasına bağlıdır (111, s.17-18). Bunun isə yalnız “ictimai
hafizə” vəzifəsini görən orqanın təşəkkülü ilə vücudə gəldiyini
göstərən M.Ə.Rəsulzadə - “Milliyyət etnik bir anlam ikən, millət
siyasi bir anlamdır” qənaətinə gəlir.
“Millətçilik-patriotizm” məqaləsində M.Ə.Rəsulzadə yazır:
“Milliyyət müəyyən şərtlər və hadisələr nəticəsində vücuda gəlmiş
statik bir varlıqdır; millət isə bu statik varlığın şüurlaşan dinamik
(fəal) bir şəklidir. Statik bir keyfiyyət ərz edən milliyyət
baxımından vətən coğrafi bir anlamdır. Halbuki şüur və iradəyə
malik bulunan millət baxımından vətən, siyasi bir məna ifadə edər”
(112, s. 19-20).
“Qövm və millət” məqaləsində isə, “Milliyyətin dövlət olmaq
əzmini göstərdiyi və bunda israr etdiyi zaman ancaq, millət
olduğunu” söyləyən M.Ə.Rəsulzadə fikirlərində böyük türk
filosofu Ziya Göyalpa istinad edərək yazır ki, “Millət (nation)
şəxsiyyətini
uzun
müddət
qeyb
etdikdən
sonra
təkrar
canlandırmağa çalışan bir Qövm deməkdir”, “Millət, çağdaş
mədəniyyəti külli tam, özünü də onun tərkib hissəsi olaraq görür”
(113, s. 24-25).
Kulturoloji fikrimiz tarixində mədəniyyət və mədəniyyət
anlamlan da əsasən Ziya Göyalpın təklif etdiyi terminoloji modeldə
başa düşülməlidir. Ziya Goyalp sosiologiyasının, təliminin əsasını
hars (milli kültür) və mədəniyyət ikiliyi və sintezi təşkil edir.
“Kültür milli, mədəniyyət isə beynəlmiləldir. Kültür yalnız bir
31
Dostları ilə paylaş: |