mənəvi dəyərlərimiz dedikdə məhz duyğulanmızla bağlı olan
kültürümüz - dilimiz, dinimiz, əxlaqımız nəzərdə tutulur. Ziya
Göyalpın fikirlərinə əsaslanaraq belə nəticəyə gəlmək olur ki,
mədəniyyət bilgilərlə, düşünüşlə bağlıdır. H ər hansı bir fərd
duyğulardan azad deyil. Çünki insanlardakı ruh (psixologiya)
duyğular və fikirlərdən ibarətdir. Yəni, psixologiya alimlərinə
görə duyğu həyatimizin əsasıdır, düşüncə həyatımız ona
aşılanmışdır. Deməli, ruhumuzun normal halda ola bilməsi
üçün fikirlərimizin, düşüncə və bilgilərimizin duyğularımıza
tamamilə uyğun olması lazımdır. Öz düşüncələrinin, fikirləri
nin duyğularına - mənəvi aləmə uyğun gəlməyən insanı təsəv
vür etmək çətindir.
Ona görə də biz əgər mədəniyyəti bilgilərlə, duşunuşlə
bağlı qəbul etsək, onda görərik ki, o, duyğulanmızla bağlı olan
kültürümüzün (mənəvi dəyərlərimizin) inikşafına xidmət etmə
lidir.
Milli mənəvi dəyərlər hər hansı millətin tarix boyu əldə
etdyi nailliytləridir. Yeni dünyaya gəlmiş hər hansı br insn hələ
beşikdə ikən eşitdiyi laylalar ilə ana dilinin təsiri altında qalır.
Buna görədir ki, ən sevdiyimiz dil ana dilimizdir. Ruhumuzu
təşkil edən bütün dini-əxlaqi, bədii-etetik duyğularımız da bu
dil vasitəsilə anlamışıq. Əslində ruhumuzun sosial duyğulan
dinə, əxlaq və estetikaya - ədəbiyyata aid duyğulardan ibarət
dir. İnsan ən səmimi, ən dərin duyğularını ilk tərbiyə zamanı
alır. Hər bir normal insan hansı millətin tərbiyəsini alıbsa, an
caq onun ülküsü- idealı uğründa çalışa bilər. Böyük İskəndər
“Mənim gerçək atam Filipp deyil, Aristoteldir. Çünki birinci
maddiliyimin - maddi quruluşumun, ikinci mənəviyyatımın -
mənəvi quruluşumun meydana gəlməsinə səbəb olmuşdur” -
deyirdi.
Bu baxımdan mədəniyyətimizin inkişafı mənəvi dəyərlə
rimizin inkişafından asılıdır. Mənəvi dəyərlər xalqı ruhən
yaşadan, ona ideya, istiqamət, stimul verən bir dəyərdir. Bu də
yər hətta içtimai hadisələrə səbəb ola biləcək qüvvəyə malikdir.
36
Fransız sosioloqu Emil Dürkheym duyğunu (kültürü),
düşüncəni (mədəniyyəti) toplum yaradır fikrini irəli sürür və
toplumda kollektiv şüuran rolunu qeyd edir, iş bölümünü
(əmək bölgüsünü) solsial həmrəyliyin əsası sayırdı. Bununla da
O, tarixi materializmin iqtisadi modelini arxa plana keçirirdi.
“Milli iqtisadiyyatımız ancaq iqtisadi gerçəkliyimizi tədqiq
etdikdən sonra iqtisadi hadisələrindən normal və xəstə olanları
ayırd edə biləcək və ancaq o zaman iqtisadi xəstəliklərimizin
müalicəsi üçün arayış və ya resept verə biləcəkdi (41, s. 70)” .
E.Dürkheym daha bir yazısında qeyd edirdi ki, milli iqtisad
elmi hər yerdə milli ülkudən öncə deyil, sonra doğur.
Millətimizin mənəvi-əxlaqi dəyərləri ilə bağlı, bütövlükdə
mənəvi mədəniyyəti dastanlarımız, nağıl və folklorumuz,
miflər, əfsanələr, dini inanaclar, eləcə də əxlaq hüquq texnika
və iqtisadiyyatla bağlı qaydaların, elm və fəlsəfə ilə bağlı
görüşlərin hər biri kollktiv təsəvvürlərdir. Dini inamın - etiqa
dın və nəzəriyyənin ziddi sayılan ayinlər və praktiki fəaliyyət
də öncə ağılda təsəvvür olunub sonra həyata keçilirdikləri üçün
əslində hər biri kollektiv (ortaq) təsəvvürlərdir. İçtimi kollektiv
təsəvvürlər çoşqün böhranlar əsasında çox şiddətli həyacanlara
bölünərək son dərəcə böyük qüdrət və gücə malik olurlar.
İçtimai təsəvvürlərin bu durumuna ülkü məfkurə adı verilir.
Içtimai təsəvvürlər gerçək (əsl) ülkü halını aldıqdan sonra
həqiqi inqilabların səbəbi olurlar (41, s. 67).
Məsələn, XVIII əsrdən XX əsrə qədər xalqımızın dövlət
çilik ənənələrinin əvvəlcə xanlıqlar, sonra isə imperiyalar tərə
findən bölüşdürülməsi azərbaycançılıq məfkurəsini yaratdı.
XIX əsr Azərbaycan marifçiliyi bu məfkürənin təsiri altın
da fəaliyətə başladı. Bu haqda professor N.Şəmsizadə yazır:
“Azərbaycan maarifçiliyi Abbasqulu Ağa Bakıxanov simasında
maarifçi mütləqiyyət simasında meydana atılır və Axundov
nümunəsində respublikaçı baxışlara qədər tarixi bir inkişaf yo
lu keçir” . H. Zərdabi, H. Z. Tağıyev, Ə. Hüseynzadə, Ə.Ağa
yev, Ə.Topçubaşov, M.Ə.Rəsulzadə, C.Məmmədquluzadə,
37
Ü.Hacıbəyov, M.Ə. Sabir və H.Cavid kimi şəxsiyyətlərin və
onların başçılıq etdiyi ədəbi-tarixi cərəyanların fəaliyyəti
sahəsində XIX əsrin sonu XX əsrin əvvəllərində Azərbaycanda
milli ideologiya formalaşdı və tarixdə ilk dəfə 1918-ci ildə mil
li dövlətin, Azərbaycan Demokratik Cümhuriyyəti yaranması
ilə nəticələndi. Özündə türkçülük, islamçılıq və qərb dəyərlə
rini birləşdirən həmn ideologiya azərbaycançılıq idi (98, s. 38).
İnsan üçün mənəviyyat - mənəvi quruluş maddiyyatdan,
maddi quruluşdan öncə gəlir. Normal bir insan hansı millətin
tərbiyəsini alıbsa ancaq onun ülküsü - idealı uğrunda çalışa
bilər. Çünki ülkü - məfkurə (ideya) yüksək həyəcan qaynağı
olduğuna görə onun uğrunda mübarizə aparılır.
Məfkürəçilik içtimai-siyasi tələbatlar, tarixi təbəddülatlar
dövründə xüsusilə qabarıq şəkil alır ki, Azərbaycanda da 1988-
ci ildən başlayaraq məfkurəçiliyə çiddi tələbat yaranıb.
Xalqımızın çoxəsrlik cəmiyyət təcrübələri, dini və əxlaqi
ənənələrindən nəşət edən bu məfkurəçiliyin birinci probleti,
çıxış nöqtəsi - “özünə dönmək” (“Bölgə xaqan kitabəsi” 673-
732-ci illər) kökə qayıdış, başqa sözlə istiqlalçılıqdır. Və yaxud
Nəriman Nərimanovun təbirincə desək “Ümumideala çatmaq
üçün, yəni insaniyyətə xidmət edmək üçün millətə lazımdır
özünü tanısın. Bir milət özünü tanımz isə, özü ilə qeyrisinin
fərqini düşünməyə qadir olmaz isə xüsusi məsləki dalınca yeriş
edə bilməz. Bu yoldda yeriş etməz isə ümumi müqəddəs məs
lək nə olmağın da düşünməz. Tariximizin bu günkü mər
hələsində işğalçılığın başlıca şərti ittihadçılıq - birlikçilikdir
(98, s. 71)” .
Ümummili lider mərhum Heydər Əliyev mənəvi dəyərlə
rimiz haqqında deyirdi. “Bizim mili-mənəvi dəyərlərimiz əsrlər
boyu xalqımızın həyatında. Yaşayışında formalaşıbdır. Milli-
mənəvi dəyərləri olmayan millət, həqiqi xalq ola blməz” . Daha
sonra isə o deyirdi: “Azərbaycan xalqı cürbəcür hökmdarların
əlində olubdur, tarix boyu nə qədər əziyyətlər çəkibdir. Ancaq
38
Dostları ilə paylaş: |