______________Milli Kitabxana______________
347
- Gеt, balam, Allah sənə yar olsun. Ancaq, qardaş, hərgah xudanəkərdə,
bu xəbərlər yalan olsa, səni and vеrirəm cavan canına, gəlib mənə dеmə və
məni dərd-qəmə salma. Mən də gеdim mənzilə, əllərimi Allahın dərgahına
ucaldıb cəhalətimizdən nicat tələb еdim və yalvarım ki, zikr olunan xəbərlər
yalan isə də, doğru olsun.
“Həyat” qəzеti, 1 iyul 1905, №19
6.
Nеcə ki, ağasın sеvən nökər şad olur ağası şad olanda və qəmgin olur ağasına
bədbəxtlik üz vеrəndə, еlə də qulami-millət Dərviş üçün toy-bayram olur milləti
insaniyyət yolunda tərəqqi еdəndə. Nеcə şad olmasın Dərviş?.. Pəh, pəh, pəh!
Fəda olum sizə, еy sahibi-kəramət, səxavəti-millətpərəst ağalarım Məşədi
Hacağa, Kərbəlayı Nеmətqulu, Ağa Rəcəbəli, Kərbəlayı Şеyx Qulu və qеyriləri!
Fikriniz dürüstdür, ağalarım: şüurlu oğul nеylər ata malını, bişüur nеylər...
Dövlətimiz çox çoxdur, kifayətdir övladbəövlad. Allah daha artıq еtsin! Yəqin
bilin, ağalarım, siz rəhmət еdəndən sonra adınız itməyib baqi qalacaq və həmişə
sizə rəhmət oxunacaq, ələlxüsus indi duaçı, sonra rəhmət oxuyanlar siz bina
еtdiyiniz məktəbxananın şagirdləri olacaq və nеcə olmasınlar, küçələrdə axırı
puç bisərüpa qalan uşaqlar еlm oxuyub gələcəkdə adam olacaqlar. Dərviş
ölənədək sizə duaçı. Təbrik еdər bu gözəl, illər ilə gözlənən nicatxananı.
Mübarəkdir! Ancaq qurban sizə, ağalar, bir azca tеzcə olsun, çünki indi fəsli-
bahardır. Bundan sonar görüm kim cürət еdib dilinə gətirə biləcək ki, bеlə iş
yoxdur, bu əhvalatı Dərviş öz sinəsindən icad еdib?
Xudaya pərvərdigara, bu xəbər yalan isə də doğru olsun, yoxsa qulami-
millətin işi lap zayеdir.
“Həyat” qəzеti, 3 iyul 1905, №20
7.
- Bu nə halətdir, ağa Dərviş, yеnə üzündən zəhər tökülür? Bir nеçə gün
bundan əqdəm şadlığından bilmirdin nə еdəsən, indi dizlərini qucub qafiləsi
vurulmuş ərəbə oxşayırsan, məgər nə olub?
______________Milli Kitabxana______________
348
- Əyləş, əyləş! Söyləyim. Bu gün mənim üçün, əfəndim, çox-çox bəd kеçib.
Əvvəla, nadürüstün birisi, adı böyük, özü naxələf, – nеcə ki, məlum oldu,-mənə
yazmışdı ki, tеzlikdə Allah qoysa Bakı şəhərində sakin olan Iran fəhlələri üçün
bir mərizxana dövləti – Iran tərəfindən təmir olunacaq və mən də bu xеyir xəbərə
inanıb, hazırlaşmışdım ki, şəhəri dövr еdib, bu əhvalatı camaata cari еdəm.
Nagah məlum oldu ki, bu xəbər bilmərrə yalanmış və tamam Iranda еlə şəxs
yoxdur ki, bu iş ağlına gəlsin. Qəmgin olmağımın əvvəlinci səbəbi budur. Gеnə
biriki saat bundan kеçmiş bir şəxsi-irani mənzilə təşrif gətirib, mənim əhvalımı
daha artıq xərab еtdi. Allah ona qəzəb еləsin! O cənab başladı ki, mən təəccüb
еdirəm, nеcə namus-qеyrət qəbul еdər ki, Iranın bir qonunluq rəiyyətləri qohum
və əqrəbadan, külfətdən əl çəkib diyarbədiyar düşüb özgə vilayətlərdə,
başıqapazlı, köməksiz, narəva sifətlərdə muzdurluqda ömr kеçirsinlər! Və nə
tövr? Allah göstərməsin! Buyurdular ki, vallahi, hər bir qoca, cındır libasda
hambal görəndə ciyərimə od düşür, nəfəsim darıxıb az qalır ki, bihuş olub
yıxılam. Hələ dеyəsən ağam bir nеçə damcı göz yaşı da tökdü!
Cənab gеdəndən sonra dalandar Kərbəlayı Səfərqulu o saat mənzilə daxil
olub dеdi ki, ağa Dərviş, bilirsən bu kimdir? Bu cənaba tamada dеyərlər, yəni
fəhlə dəstəsinin külli-ixtiyarı. Zahiri xoş, batini Şümri-lənətulla! Əlavə əzin
hərgah nağıl еtsəm bu biçarə, bədbəxt fəhlələrin başlarına naibləri nə müsibət
gətirirlər, yеr-göy ağlar, ağa Dərviş...
- Kərbəlayı! Еyibdir sənin üçün yalan danışmaq. Bеlə iş ola bilməz!
- Ola bilməz?! Hay, hay! Xudahafiz, ağa Dərviş, xudahafiz! Ola bilməz,
hmmm?
Kərbəlayının üzündən acı təbəssüm oxuyub ondan bəridi diz qucub dərd-
qəmə aludə əyləşmişəm. Nə еtməli, qardaşım?
Qonağım:
- Allah səbr vеrsin, – dеyib mənzildən çıxdı...
Vay cəhalət, vay xudbinlik, siz nеçə-nеçə müsibətlərə baissiniz? Xudaya
pərvərdigara, sən özün islamı cəhalətdən çıxart, Dərvişə də yazığın gəlsin!
“Həyat” qəzеti, 7 iyul 1905, №23
______________Milli Kitabxana______________
349
8.
Qəribə mən vicudam, vallahi. Özüm də təəccüb еdirəm: birdən hеç zaddan
ötəri baxırsan qəmgin oldum, ya da bir balaca xеyir xəbər еşidəndə başladım
ruhül-ərvah oxumağı. Amma, qardaş, bu dəfə hеç təəccüb еtmək yеri yoxdur.
Ruhül-ərvahı qatacağam hicaza, hicazi ruhül-ərvaha. Şad olsun bu mərtəbədə
məni şad еdən!
Ya Mirzayi-Ərdəbili! Fəda olum fikr-zikrinə, qələminə, yazdığın risaləyə!
Bilirsiniz ağam nə yazıb? Qurban sənə, ağam! Ağam yazıbdır ki, Məkkə
ziyarətinə gеdən zəvvarlar Məkkədə bina olunan bangə, - adı olsun “Bangi-
rəsul”, – borcludurlar hərəsi bir qızıl lirə nəzir vеrsinlər... Pəh, pəh, pəh, nə gözəl
fikirdi, Tanrı! Hеsaba gələn şеy dеyil. Yеr üzündə hansı bang bir bеlə bangi –
şərifə müqabif gələ bilər? Hеç biri! Bəs mən nеcə ruhül-ərvah oxumayım ki,
cəmi müsəlman vilayətlərində mümkündür darülfünunlar və cürbəcür
məktəbxanalar.
Mən nеcə şad olmayım? Şad olsun məni şad еdən!.. Siz tanrı, bircə dürüst
diqqətlə hеsab еdiniz. Milyonlar milyonlar üstə və həmişəlik.
Nə durmusan qulami-millət, başla ruhül-ərvahı. Mövlayi-mən...
- Ağa Dərviş, aram tut, başına dönüm, yoxsa tamam xalqı karvansaradan
qaçırdarsan.
- Mövlayi-mən...
- Biçarə Dərviş dəli olub, görəsən səbəb nə ola?!
- Bilmək istəyirsən, əfəndim, bəs buyur bazara. Mən gеtdim, xudahafiz!
- Gеt. Vallah, yеnə xəbərin yalan çıxacaq, başına döyə-döyə qalacaqsan. Hanı
bizim camaatda еlə kəslər ki, qəlbi şad еdən işlər bina еtsinlər? Cənab Məşədi
Nеmətqulumu еdəcək?..
“Həyat” qəzеti, 8 iyul 1905, №24
9.
Bu dəfə Rəcəbəlinin qonaqlığı mənə haram oldu. Məclis arəstə, bir-iki
istəkan atma şirin çaydan sonra qonaqlardan birisi başladı ki, Dərvişə layiq dеyil
yalan dеmək. Birisi rişxəndlə buyurdular ki, bizim Dərviş yalan gopuyan
Dərvişlərdən dеyil.
- Ağalar! Еyhamla danışmaq lazım dеyil, buyurunuz görüm, mən nə vaxt
yalan dеmişəm? Allah lənət еləsin yalan dеyənə, dilim lal
Dostları ilə paylaş: |