məmurları göndərirdilər. Hətta Sovet İttifaqı 1939-cu ilin yazında Almaniyanın
ticarət müqaviləsi bağlamaq təklifinə də reaksiya verməmiş, ingilis-fransız
müqaviləsinə ümid bəsləmişdi. Lakin, bu alınmadıqda, SSRİ-nin təcrid olunmaq
təhlükəsi reallaşdıqda Stalin Almaniya ilə müqaviləni imzalayıb Hitlerdən
məharətlə istifadə etdi. (319, s.170)
SSRİ ilə Almaniya arasında imzalanmış müqaviləyə mühacirətdə yaşayan
keçmiş sovet liderləri də birmənalı münasibətlə yanaşmadılar. 1929-cu ildən Sovet
İttifaqını tərk etmək məcburiyyətində qalmış Lev Trotski (252, s.3) qəzetdə nəşr
etdirdiyi məqaləsinə belə başlıq qoymuşdu: “Stalin Hitlerin intendantıdır”
(təsərrüfat işlərinə baxanıdır – N.Y). Həmin məqaləsində Trotski Stalinin rəhbərlik
etdiyi ölkənin fəlakətə uğrayacağını əvvəlcədən bildirir və sovet fəhlələrini onu
devirməyə çağırırdı. (208, s.285)
Stalin, şübhəsiz ki, Trotskinin mövqeyini qəbul etmirdi və onun belə kəskin
çıxışlarından sonra Beriyaya onu aradan götürmək haqqında müvafiq tapşırıq
verdi. XDİK agenti Naum Eytinqonun Meksikada keçirdiyi əməliyyatda ağır
yaralanıb sağ qalan Trotskini digər agent – İspaniya inqilab ordusunun keçmiş
leytenantı Ramon Merkader alpinist baltası ilə vurub öldürdü. (208, s.285)
Qeyd edək ki, müqavilənin imzalanmasından çox illər sonra bu sənədə
hüquqi-siyasi qiymət verildi. 1989-cu ildə SSRİ Xalq Deputatları Qurultayı 26
nəfərdən ibarət komissiya yaratdı. Komissiyaya Siyasi Büronun üzvü, Sov. İKP
MK katibi A. N. Yakovlev başçılıq etdi. (219) Komissiya aydınlaşdırdı ki, SSRİ
Ali Soveti 1939-cu ilin avqustun 31-də hücum etməmək haqqında müqaviləni
müzakirə etmədən ratifikasiya etmişdir. İstər hücum etməmək haqqında 1939-cu
ilin 23 avqust müqaviləsi, istərsə də dostluq və sərhədlər haqqında 28 sentyabr və
digər müqavilələr 1941-ci ildə Almaniyanın SSRİ üzərinə hücum etməsi ilə
qüvvədən düşmüşdür. Bununla bağlı SSRİ xalqlarının 1989-cu ilin dekabrın 24-də
keçirilən qurultayı qərara aldı.
Qərarda göstərilirdi: “7. SSRİ Xalq Deputatları Qurultayı 1939-cu ilin 23
avqustunda və sonradan Almaniya ilə imzalanmış müqavilələri müzakirə edir.
Qurultay gizli protokolları imzalandığı gündən hüquqi əsası olmayan sənədlər
hesab edir”. (329)
Protokollar Sovet hökümətinə üçüncü ölkələrlə anlaşmaqda hüquqi baza
yaratmadı, əksinə, Stalinin və onun ətrafının başqa dövlətlərə güc göstərməsinə və
üzərinə götürdüyü öhdəlikləri pozmasına şərait yaratdı”. (351)
Beləliklə, sovet-alman müqaviləsindən az sonra 1939-cu ilin sentyabrın 1-
də Almaniya müharibə elan etmədən Polşaya hücum etdi. (303, s.77) Almaniyanın
Polşaya hücumu İkinci Dünya müharibəsinin başlandığı gün olaraq tarixə daxil
oldu. Belə vəziyyətdə, sentyabrın 3-də İngiltərə və Fransa höküməti Polşa ilə
müqavilələrinə əsaslanıb ciddi tərəddüdlərdən sonra Almaniyaya müharibə elan
etdilər. Beləliklə, İkinci Dünya müharibəsi başlandı.
1939-cu ilin sentyabrın 17-də Varşava şəhəri hələ almanlardan müdafiə
olunarkən, Lvov altında, Xel yarımadasında döyüşlər davam edərkən, gizli avqust
müqaviləsi əsasında sovet qoşunları şərqdən Polşa ərazisinə daxil oldular. (253,
s.271)
Polşa höküməti başda prezident Mosçiçski və Ali Baş Komandan Rıdz-
Smiqli olmaqla Rumıniyaya keçdilər. Rumıniyadan sonra Fransa və Londonda
yerləşən Polşa hökuməti işğalçılara qarşı mübarizəsini davam etdirirdi. Bu
müddətdə Vladislav Raçkeviç prezident, Vladislav Sinorski isə yeni hökumətin
başçısı idilər. Qızıl Ordunun Polşaya daxil olması günündən ərazidə qanlı hadisələr
başladı. Sovet əsgərləri qarşılarında olanları dağıdır, oğurlayır, məhv edirdilər.
Nizami ordu hissələrini ardınca XDİK hissələri, sonra isə əhalini kommunist
qaydalarına dəvət edən komissarlar gedirdi. Sovet əsgərləri Polşanın şərq
əyalətlərində daha amansız cəza tətbiq edir, mülkədarları, keşişləri, dövlət
məmurlarını, siyasi xadimləri aradan götürürdülər. Minlərlə polyak əsgər və zabiti
“Kozelsk”, “Starobels” və “Ostatkov” həbsxanalarına dolduruldu. Həbs edilən
polyakların çoxunu ağır işgəncələrdən sonra sovet ərazisindəki həbs düşərgələrinə
gətirdilər. 130-dan çox həbs düşərgəsi olan bu ölkədə dustaqların ucuz fəhlə əməyi
istismar edilirdi. Polyakları əsasən Kol yarımadasına, Kolmaya və cənubi
Ukraynaya yerləşdirdilər. Polşada qalanları isə Sovet dövlətinin ideoloji “qul”una
çevirdilər. Qorxu və işgəncələrlə yaşayan bir polyak şairi yazırdı: “Mən istəmirəm
ki, Lvov sovetlərin olsun, lakin gündə yüz dəfə düşündüyümün əksini deyirəm”.
(253, s.279)
SSRİ-nin nəzarəti altında olan Polşa torpaqlarında sovet işğalçıları katolik
kilsəsinə qarşı dağıdıcı mübarizə aparırdılar. Almanların nəzarətində olan Polşanın
qərb hissəsində isə rəsmi şəkildə general qubernatorluq yaradıldı. (328, s.28)
Bu müddətdə Almaniya və SSRİ müvafiq qaydada işğallarını davam
etdirirdilər. Sovet İttifaqı artıq Estoniya, Latviya və Litvanı işğal etmiş,
Rumıniyanı da Bessarabiyanı verməyə məcbur etmişdi.
Sovet qoşunları artıq Bukovina və ona yazın olan Dunaydakı Bessarabiyanı
işğaldan sonra əhalisi əsasən almanlardan ibarət olan Şimali Bukovinanın
(Avstriya koronunun tarixi torpaqları) da alınması Hitleri xüsusilə sarsıtdı. O,
Stalinin bu addımını rusların qərbə basqını kimi qəbul etdi.
1940-cı ilin yazında Şərqi Prussiya, Polşa və Bessarabiya sərhədlərində
sovet-rus qoşunlarının cəmləşməsi xəbəri Hitlerə çatdırıldı. Yalnız Şərqi Prussiya
qarşısında 22 sovet diviziyası toplaşmışdı. Hitler bu hadisədən bərk narahat
olmağa başladı.
1940-cı ilin avqustunda artıq Hitler general-feldmarşal Keytellə söhbətində
sovet təhlükəsinin artmasını qeyd etmişdi. Münhendəki “Qəhvəyi ev”də, Hitler
onun üçün tikilmiş xüsusi korpusda Ribbentropla söhbətində Sovet dövlətinin
mövqeyindən narazı qaldığını bildirmişdi. Rus qoşunlarının yeni hərəkətləri
haqqında daxil olan məlumatlar Hitleri coşdururdu. Eyni zamanda, alman
Dostları ilə paylaş: |