354
Alimin alimə hörmətindən söz düşmüşkən, son zamanlar
ayrı-ayrı ixtisaslar üzrə alim qrupları (siyasi, iqtisadi termino-
logiya ilə ifadə etsək “monopolistlər”) dövriyyəyə çıxıb. AAK-da,
müdafiə şuralarında, elm və təhsillə bağlı yaradılan yeni
qurumlardakı ekspert komissiyalarında, dərc edilən dərgilərin
redaksiya heyətlərində, mötəbər elmi konfranslarda təmsil
olunanlar təxminən eyni adamlardır – məşhur
bir filmdə deyildiyi
kimi dərsliklərə, dərs vəsaitlərinə qrifləri, nəşr üçün rəyləri onlar
verir, dissertasiyaların taleyi ilə bağlı onlar təklif, tövsiyə
hazırlayır, elmi adların, dərəcələrin verilməsində birbaşa onlar
iştirak edir və s.
Bütün digər peşə, sənət insanlarına hörmət və rəğbətimi
ifadə edərək onu da xatırladım ki, alim əməyi iynə ilə gor qazmaq
kimidir, ondan çox əziyyət çəkmək tələb edən ikinci bir fəaliyyət
növü tanımıram. Belə olmasaydı dövlət başçıları başqa dövlətlərə
səfər edəndə onlara yüksək idman, sənət adları, yaxud ali hərbi,
ruhani rütbələr, titullar yox, məhz “Fəxri doktor” elmi adı
verməzdilər. Çünki elm hər şeydən yüksəkdədir, yüksək elmi ad
ali məqamdır. Elmə, elm adamına layiqli dəyər verilməyən
cəmiyyətdə, ölkədə xeyir-bərəkət, hörmət-izzət olmaz. Düşün-
cəmə görə, necə və nə cür elmə gəlməsindən, alim olmasından,
indiki həyat tərzinin necəliyindən asılı olmayaraq olan-qalan
kimimiz varsa, hamısına cəmiyyət və dövlət
münasibətinin dəyiş-
məsinə cəhd edilməlidir. Çünki söhbət şəxslərə yox elmə, təhsilə
münasibətdən gedir. Paralel şəkildə elə bir mexanizm forma-
laşdırılmalıdır ki, elmə, ali məktəblərə təsadüfü adamların gəlişini
maksimum səviyyədə əngəlləmək mümkün olsun. Elm, təhsil,
təhsil müəssisələri, elm müəssisələri arasında optimal qarşılıqlı
əlaqələrin qurulması, ali məktəblərin reytinq meyarlarının
hazırlanması, Bolonya prinsiplərinin təhrifsiz, amma yaradıcı
tətbiq olunması, ali təhsildə keyfiyyət təminatı, ali təhsil müəs-
sisələrinin idarə edilməsi, akkredisayiların aparılması üçün zəruri
işlərin görülməsi, bakalavriat, magistratura və Ph.D təhsilinin