[25]
Yuxarıda qeyd edilən hədisi səhih bilən alimlər hətta hədis yazmağın qadağan
olunmasının da özlərinəməxsus şəkildə səbəblərini göstəmişlər. Belə ki, müasir
hədisşünaslardən olan Prof. Dr. Ali Yardım “Hədis I-II” adlı əsərində bu səbəbləri
belə açıqlayır:
1). Müsəlmanlar yazını yeni öyrənirdilər və yazılarında çoxlu xətalara yol
verirdilər.
2). Müsəlmanlar kağız qıtlığına görə Peyğəmbərdən(s) eşitdikləri hədisləri bəzi
vaxtlarda “Müshəfi-şərif” yarpaqlarının boş yerlərinə yazırdılar. Bunu görən
Peyğəmbər (s) Quran və hədislərin bir-birinə qarışacağından ehtiyat edərək hədislərin
yazılmasını qəti şəkildə qadağan etmişdir.
3). Yazının mükəmməl olmaması və yazı yazanların uşaq olub maarif
sistemindəki yetərsizlikləri.
85
Hədislərin yazılmasının qadağan olunması yalnız Peyğəmbərin (s) vəfatından
sonrakı dövrə, daha doğrusu xəlifələr dövrünə təsadüf edir. Belə ki, görkəmli
hədisşünas alim Zəhəbi “Təzkirətül-hüffaz” adlı məşhur əsərində yazır: “Xəlifə Əbu
Bəkr Peyğəmbərin (s) vəfatından sonra insanları bir yerə toplayıb onlara dedi:
Peyğəmbərdən (s) heç bir hədis rəvayət etməyin. Bu haqqda sizdən bir şey soruşsalar
belə deyin: bizimlə sizin aranızda Allahın kitabı vardır. Onun halalını halal, haramını
da haram bilin.”
86
Həmçinin adı çəkilən müəllif Peyğəmbərin (s) xanımı Aişədən nəql
edərək atası Əbu Bəkrin Peyğəmbərin (s) dövründə yazdığı 500 hədisi yandırdığını
əsərində qeyd etmişdir.
87
Bundan əlavə Zəhəbi və digər görkəmli hədisşünas alimlər,o cümlədən Əllamə
əl-Hindi xəlifə Ömər bin Xəttabın camaata hədislərin yazılmasını və nəql olunmasını
qadağan etməsi haqqında məlumatları öz əsərlərində qeyd etmişlər.
88
Həmçinin
Əllamə əl-Hindi xəlifə Ömərin Əbu Hüreyrəyə: “Əgər hədis rəvayət etməyi tərk
etməsən, səni mütləq Dus bölgəsinə gödərəcəyəm” sözünü öz əsərində qeyd
etmişdir.
89
Məşhur hədisşünas alim Hakim Nişapuri “Müstədrək” əsərində Qərzə bin Kəbin
belə dediyini nəql edir: “Ömər bin Xəttab biz İraqa yola düşərkən bizi yola saldı və
belə dedi: bilirsinizmi sizi niyə yola salıram? Dedik: bəli biz Peyğəmbərin (s)
səhabələriyik, sən də bizimlə birlikdə gəlirsən. Dedi: ...getdiyiniz yerdə
Peyğəmbərdən (s) hədis deməyi azaldıb Qurandan danışın...”
90
Göründüyü kimi adı çəkilən bəzi böyük səhabələr hələ Peyğəmbərin (s)
dövründə belə hədislərin yazılmasına etiraz etmişlər. Bütün qaynaqların verdikləri
məlumatlara görə Peyğəmbər (s) can üstə olarakən kağız və qələm istəmiş lakin bəzi
85
səh. 13-14
86
Hafiz əz-Zəhəbi, Təzkirətül-hüffaz, c. I, səh. 2
87
həmin mənbə, c. I, səh. 5
88
Hafiz əz-Zəhəbi, Təzkirətül-hüffaz, c. I, səh. 7, Əllamə Əli Müttəqi əl-Hindi, Kənzül-ümmal, c. I, səh. 291
89
Əllamə Əli Müttəqi əl-Hindi, Kənzül-ümmal, c. I, səh. 291, hədis № 29472
90
Hakim Nişapuri, Müstədrək aləs-səhiheyn, c. I, səh. 102, elm fəsli
[26]
səhabələr ona kağız və qələmin verilməsinimünasib görməmişlər. Bunun da
nəticəsində Peyğəmbər (s) onların evi tərk etmələrini əmr etmişdir.
91
Xəlifə Osman bin Əffan da hədislərin yazılmasını əvvəlki xəlifələr kimi qadağan
etmişdir. Belə ki, İbn Səd Məhəmməd bin Ləbiddən belə nəql edir: “Osman bin Əffan
minbər üstündə olarkən ondan eşitdim ki, deyirdi: “Heç bir kəsə Əbu Bəkr və Ömərin
dövründə deyilmiş hədislərdən başqa hədis rəvayət etməyə icazə verilmir. Osman
hətta mənə belə hədis nəql etməyə mane olurdu.”
92
Əli bin Əbu Talibin (ə) dövründə əvvəlki xəlifələrin hədislər üzərində
qoyduqları qadağa da aradan götrülməmişdir.
b.Hədislərin nəqli və yazılması
Hədislərin yazılması və onun gələcək nəsillərə ötürülməsi haqqında
Peyğəmbərdən (s) və onun Əhli-beytindən (ə) kifayət qədər dəlillər vardır. Məlumdur
ki, hədisləri əzbərləyibyadda saxlamaq hamıya xas olan birəməl olmadığı kimi, onu
əzbər bilənin də əbədi yaşaması mümkün olan iş deyildir.
İslamın ikinci əsas qaynağı hesab edilən hədisin yazıya köçürülməsi
müsəlmanların ən ümdə vəzifələrindən biri olmuşdur. Çünki hədislər vasitəsilə
müsəlmanlarQurani-kərimin izahına və şəri məsələlərin icrasına mükəmməl şəkildə
vaqif olurlar.
Ümumiyyətlə, əgər hədisin yazılmasını qadağan edən “hədislər” səhih olsa belə,
onların əksini söyləyən hədislər daha çoxluq və mütəvatirlik təşkil etməkdədir.
Hədislərin yazılmasını qadağan edən xəbərlərə bir çox İslam alimləri, o
cümlədən Buxari və bütün şiə məzhəbli alimlər etiraz edib, Peyğəmbərdən (s) belə bir
hədisin nəql edilmədiyini əsaslandırmışlar. Belə ki, hədis ədəbiyyatı tarixində məşhur
alim kimi tanınan Məhəmmədbin İsmayıl bin İbrahim əl-Buxari (öl.256/870)
Müslimbin Həccac Nişapurinin nəql etdiyi hədisi tənqid etmişdir. Buxari və digər
hədisşünaslara görə yuxarıda qeyd olunan hədis Peyğəmbərdən (s) deyil, Əbu Səid
əl-Xudridən gələn məvquf hədisdir.
93
İstər sünni, istərsədə şiə qaynaqlarında Peyğəmbərin (s) öz səhabələrinə onun
sözlərini dinləyib öyrənmələri haqqında çoxlu hədislər vardır. Həmçinin Həzrət (s) bu
işi görənlərə çoxlu dualar etmişdi və hədisləri hifz edənin dünya və axirət xeyrinə nail
olması haqqında hədislər söyləmişdir.
94
Şübhəsiz ki, Peyğəmbərdən (s) eşidilən
hədislər səhabələr tərəfindən qələmə alınmış və qorunaraq gələcək nəsillərə
ötürülmüşdür.
Bunu
təsdiq
edən
dəlillər
əlimizdə
kifayət
qədərdir.
Ümumiyyətlə,Peyğəmbərin (s) hədislərin yazılmasını qadağan yox, əmr edən
dəlillərdən bir neçəsini göstərmək olar:
1). Məşhur hədisşünas Buxarinin və digər hədisşünasların Əbu Səid əl-Xudridən
gələn hədisi tənqid etməsi bu hədisin Peyğəmbərə (s) məxsus olmadığını sübut edir.
91
Səhihi-Buxari, c. IV, səh. 490, hədis № 229, c. IV, səh. 317, hədis № 872, Səhihi-Müslim, c. III, səh. 454, hədis №
1632, Əhməd bin Hənbəl, Müsnəd, c. I, səh. 293
92
İbn Səd, ət-Təbəqatül-kübra, c. II, səh. 633
93
Prof. Dr. Sübhi əs-Saleh, Hədis elmləri və Hədis itilahları, səh. 16
94
bax: Səhihi-Buxari, Elm-9, Həcc-132, Əbu Davud, Elm-10, Tirmizi, Elm-7, Biharül-ənvar, c. II, səh. 433, 436, 553,
Şeyx Abbas əl-Qumi, Zübdətül-əhadis, c. I, səh. 4-9