Рассказы (На азербайджанском языке) Redaktoru İlyas Tapdıq Bədii redaktoru Y. Ağayev Nexniki redaktoru B. X. Qurbanova
Yüklə 480,31 Kb. Pdf görüntüsü
|
34
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları toyuq-cücəsi hara daşınırmış! Kim daşıyırmış, nə vaxt, necə daşıyırmış? — öyrənib bilmək gərək idi! Dəvə daldaya çəkilib yatdı, yerini rahatlayıb gözlədi, gördü ki, bir qıllı-qaban köpəkdir bu arada gəzib-dolanır. Dəvəyə elə gəldi ki, xəyanət edən qıllı-qaban köpək öz həmcinslərinin başlarını tovlayıb, onları aldadır, özü də arxayınca toyuq-cücə damına girib, bircə-bircə onları boğur, gətirib burada tükdən çıxarıb, kefini çəkir. * * *
həddindən çıxmışdı, qıllı-qaban dərisini doldurmuşdu. Boz tülkü daha qıllı-qaban köpək dərisindən qırağa çıxmaq istəmir... Niyə də çıxsın? Vaxta ki, köpəkləri aldadıb ala qoyur, öz işini işlədib, dövranın sürür... Gözü qızan köpək geyimli boz tülkü dolana-dolana yan-yörəni gəzdi, bir də gördü ki, bəs qalın kolların arasında iri bir toyuqdur, ya cücədir yatıbdır? Gözü qızan köpək geyimli boz tülkü yaxına gəldi. Gördü ki, hər nə rəngdə toyuq-cücə tükündən desən bu qəribə «cücə»də vardır. Köpək geyimli tulku dedi yaxşısı budur, bu «cücəni» sürüyə-sürüyə aparıb yuvama salım, bu payızdan başlamış bütün qışı kefi kök dolanıb yaza çıxım, tez-tez çapğına gedib gözə görünməyim. Qoy Ovlaq obası başqa yandan toyuq-cücədən alıb gətirsin; boşalan hinləri doldursun, mən də təzədən işimə girişim. Bu fikrə düşən köpək geyimli tülkü «cücə»nin yan-yörəsinə dolandı... O, ömründə belə bir «cücə» görməmişdi. Hə, «cücə» olmağına «cücə»dir,—dedi.— Amma bu elə zırpı «cücə»dir ki, daha deyilməyəsi təhər! Köpək geyimli boz tülkü götür-qoydan sonra «cücə»nin dövrəsinə dolandı. Axırda «cücə»nin nazikcə bir yerini, quyruğunu tapdı. — Elə əsil tutmalı yeri burasıdır deyib, başladı «cücə»nin quyruğundan yapışıb yuvasına sarı sürüməyə. Ancaq nə qədər çalışdısa da gücü «cücə»yə çatmadı. Dönüb daha köpək quyruğunu yox, öz şələquyruğunu «cücə»nin nazik quyruğuna möhkəmcə bağladı... Başladı güc verib «cücə»ni yuvasına tərəf dartmağa. Ancaq hər necə hıqqanıb-zıqqınsa da, «cücə»ni tərpədə bilmədi. Birdən «cücə» ayağa qalxdı. Tülkü quyruğundan asılı qaldı.
35
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları Dəvə Ovlaq obasına tərəf götürüldü. Köpək geyimli tülkü o tərəf-bu tərəfə yelləndi. Quyruğundan tələyə düşən, başı köpək dərisindən çıxan boz tülkü bilmədi nə eləsin?! Bu halda arandan, qamışlıqdan qaçan sarı çaqqal tülkünün nəhəng bir «cücə»nin quyruğundan asılı qaldığını gördü: —
—
Görmürsən, köpəklərdən qaçıb, böyüyümə pənah gətirmişəm? —
Bu dağ gövdəlinin qısa quyruğuna nə pənah? —
Böyüyüm harasını rəva görüb, mən də orasından tutmuşam! —
İndi bəs yolun hayanadır? —
Böyüyüm hara buyursa, o yanadır! —
Bəs bu köpək dərisi nədir, girmisən? —
Soyuqdan-şaxtadan qorunmaq kürküdür! —
Bəlkə qıllı-qaban kürkündə toyuq-cücə daşıyırsanmış? —
Mən heç belə «cücə»lərlə öcəşərəmmi? Dəvə Ovlaq obasına çatar-çatmaz, ala qoyulub, aldadılan qıllı-qaban köpəklər yerbəyer qalxışdı. Başda «Paşa bəy» cığalı xoruz olmaqla Ovlaq obasında çapqınçı gözündən yayınıb-qalan toyuq-cücə tökülüşüb gəldi. Əvvəlcə boz tülkünün qıllı- qaban geyimini çırdılar, sonra da onun öz dərisini quyruğu qarışıq boğazından çıxartdılar. Axırda Dəvənin başına əlvan xoruz lələyindən düzələn bir çələng qoydular.
Göygöl. 20 avqust, 1966. 36
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları Şİ R V Ə TÜLKÜ
Başı buluda çatan Şah dağının ətəyində qalın bir meçə vardı. Meşə cürbəcür һeyvanlar və quşlarla dolu idi. Bu meşədə caynaqlı bir Şir şaһlıq eləyirdi. O öz-özünə bitib tökülən meyvələrdən birinə də dilini vurmur, ova gedir, təzə ət yeyirdi. Şir yatıb yuxuya gedəndə belə yerdəki һeyvanlar ondan gen gəzir, göydəki quşlar qanad salırdı. Bir gün Şaһ dağının Şiri ova çıxdı, çox gəzdi, çox dolandı, ancaq əlinə һeç nə düşmədi; bütün gecəni ac yatdı. Sabaһı açıb yenə ova ketdi,
bu dəfə
onun pəncəsinə şələquyruq bir Tülkü keçdi. Qəzəbli Şir öz dişlərini qıcadı: —
Bəs bu neçə gündə һarada itib batmışdın? Tülkü başını Şirin iti caynaqlarına əydi: —
—
Niyə getmişdin, xalangilə? —
Xalama deyəm ki, mənə xoşbəxtlik üz veribdir. —
Nə xoşbəxtliyi? —
Bəs yuxuda görmüşəm ki, Şaһ dağının şaһına qismət olmuşam! Yüklə 480,31 Kb. Dostları ilə paylaş:
|