Рассказы (На азербайджанском языке) Redaktoru İlyas Tapdıq Bədii redaktoru Y. Ağayev Nexniki redaktoru B. X. Qurbanova
Yüklə 480,31 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- ƏFSANƏLƏR
43
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları ƏFSANƏLƏR BUYNUZLU V Ə BUYNUZSUZ QOÇ
Ötən zamanda Arasbar obasında bir buynuzlu bir də buynuzsuz qoç var idi. Bunların ikisi də payızda yaşılarpa xəsilinin içində analarından olmuşdular. Bunların hər birisini öz anası yalamışdı, qurulamışdı, əmizdirə-əmizdirə əmlikləşdirmişdi. Bunların biri hələ əmlik çağından buynuz göstərməyə başlamışdı. O birisinin isə buynuzu heç yerli-dibli çıxmamışdı. Elə ki, bunlar böyüyüb qoç oldular, buynuzlu qoç buynuzsuza göz verib, işıq vermədi, hara gəldi, günülədi, «gəl, kəllə-kəlləyə çaqqışaq!» — deyə hey buynuzsuzun üstünə düşdü. Buynuzsuz da nə qədər öz kəlləsini yayındırsa da, buynuzlu ondan əl götürmədi, kəllə-kəlləyə gəldi, gündə bir belə amansız əməlinə göz qoyan buynuzsuzun anası, bir gün buynuzluya yanaşdı, ona yalvar-yapış elədi, öyüd-nəsihət verdi, dedi bəs siz ikiniz də bir vaxtda bir xəsilin içində anadan olmusunuz, bir pərnəkdənsiniz, yad-yadırğa deyilsiniz! Elə səni də yeri düşəndə mən əmizdirmişəm, özümə doğma bala bilmişəm. Nə olar biri buynuzlu, o birisi buynuzsuz olanda? Axı, insaf da dinin yarısıdır. Sən gəl mənim 44
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları buynuzsuzumdan əl çək... Ana qoyun çox dedi, buynuzlu qoç az eşitdi, üstəlik kinayəyə də keçdi: —
3 içinə ötürməsəydin, dünya qara geyib göy çalardı?! —
Niyə daha əfəl bala? O da sənin kimi qoç deyilmi? — Ana qoyun buynuzlu qoça yal verib onun ürəyinə rəhm işığı salmaq istədi. — İntahası mənim balamın buynuzları yoxdur! Buynuzlu qoç şəst göstərib gərdənini çəkdi: —
—
Buynuz sonradan əmələ gəlmədir, bala! —
Gərək sən bunu qabaqcadan qanıb, başa düşəydin, qoyun! —
Qabaqcadan qanıb, başa düşmək olmaz, bala! —
Qoy onda, sənin buynuzsuzun ilin on iki ayı əzabını çəksin! —Axı, onu bil ki, Arasbarda bir məsəl var, — deyərlər: «Buynuzsuz qoçun qisası buynuzluda qalmaz». Buynuzlu qoç özündən çıxıb, hədə-hərbəyə keçdi: —
Qoy onda sənin o kərəbaş balan əlindən gələni beş qaba çəksin! —
Birisini özünün, birisini də mənim qabağıma qoysun, eləmi? —
Özü bilər, istər birisini özünün, birisini də sənin qabağına qoysun, ya da öz kərəbaşlığına salıb utanmaz-utanmaz ikisini də özü yesin! —
—
Ana olan özü öz üzünə ağ olur, — deyə buynuzlu qoç başını dik tutub rişxəndini əsirgəmədi.—Biz boydanın başını Arasbar elində aşağı eləyən sənin o kərə zayılın nə qoç kimi qoçdur, nə də qoyun kimi qoyun! —
—
Qoy qoçdusa, çaqqışma-çarpışma meydanında duruş gətirsin! —
Axı, buynuzsuz buynuzlu ilə çaqqışıb, çarpışa bilməz! —
Çaqqışıb-çarpışa bilməyən yerdə yıxılıb gəbərsin! 3 Pərnək – bir bölük qoyun. Küçük sürü 45
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları Ana qoyun xudpəsənd buynuzlunun biri bir batman balla yeyiləsi olmayan sözlərini yeyib, uda bilmədi, özünə ağır dərd elədi, bir neçə gündən sonra daha yerindən durmadı, qəhərlə dolan gözlərini yumdu. Buynuzsuzsa öz anasının aqır dərdinə ağladı. Elə bu zamanın özündə də buynuzlu buynuzsuzu anasından qoparıb qabaqına qatdı, qovaladıqca qovalayıb dedi: —
Biryolluq bu pərnəgdən rədd ol, Arasbar dərələrində qurda-quşa qismət ol! hey qovalanan, hey sınıq salınan buynuzsuz qoçda axır ki, qisas arzusu doğdu... Dedi daha bu bir pərnəklik olmadı, buynuzlu mənə bəla oldu. Ancaq buynuzsuz nə təhər, necə buynuzludan qisas alsın, bilmə erkək balasını yanına çağırdı: —
—
Niyə, ata? —
Buynuzsuz yaşamaq mənə mümkün olmadı! —
Nə üçün? —
Buynuzlu mənə aman vermədi! —
Bəyəm, buynuzlu ya buynuzsuz — siz ikiniz də bir pərnəkdən-bölükdən deyilsiniz? —
Hər necə bir pərnəkdən-bölükdən olsaq da, biz barışmaz düşmənik! —
Nə üçün, belə? —
O mənim anamı da dərdə salıb öldürdü! —
Axı, bu ədavət nə üstə oldu? —
Mənim üstümdə! Anam çox dedi, buynuzlu heç eştimədi, indi nə vaxtdandı ki, məhz o burma buynuzuna görə bizim pərnəkdə fələyə kələk demir, məni harada görür buynuzlayır, pərnəkdən çıxarıb ilim-ilim itirməyincə əl çəkmir!
—
İndi sözün nədi, ata? —
Sözüm yox, vəsiyyətim, — deyə buynuzsuz qoç başını götürüb yerə döydü. Onun gözləri qanla dolub qızardı. — Ya buynuzlu ol bu pərnəkdə yaşa, ya da buynuzsuz olacaqsansa elə indidən bax beləcə mənim kimi öz ayaqlarını uzat, öl!
Yüklə 480,31 Kb. Dostları ilə paylaş:
|