Rozdział H

Węgiel warstwowy nie był dotychczas znany badaczom UFO. Jego istnienie zostało bowiem najpierw teoretycznie wydedukowane przez autora niniejszej monografii na podstawie Konceptu Dipolarnej Grawitacji, zaś dopiero potem znalezione na rzeczywistych lądowiskach tych wehikułów. Dopiero bowiem po teoretycznym wydedukowaniu powyższego mechanizmu formowania węgla warstwowego, autor rozpoczął poszukiwania tej substancji na lądowiskach UFO z Nowej Zelandii. Ukierunkowywany przez wskazania swoich teorii faktycznie też znalazł on sporo jej próbek - po ich szczegółowsze opisy patrz wspomniany podrozdział G2.3 monografii [5/3].

Warto tutaj dodać, że przed odpadnięciem od powłoki UFO lub magnokraftu, warstwa węgla uwarstwionego przylegająca w okolicach wydzielających światło pędników statku powinna nadawać temu wehikułowi unikalnego wyglądu. Wygląd ten powinien przypominać nieco nieregularnie popękaną powierzchnię wyschniętego błota, lub siatkę segmencików na skórze wężowej, tyle że dodatkowo rozświetlaną od spodu pulsowaniami iskier komór oscylacyjnych wehikułu. Dla obserwatorów nieobznajomionych z mechanizmem formowania się i pękania owych naturalnych nalotów węglowych, taka podobna do "wężowej skóry" gorejąca czarna skorupa na powierzchni UFO sprawiała będzie wrażenie oglądania skóry jakiejś żyjącej istoty buchającej ogniem. Nic więc dziwnego iż prawdopodobnie właśnie z powodu tego wyglądu w dawnych czasach UFO nazywane były "smokami" oraz kwalifikowywane do tej samej kategorii co węże - patrz opisy z podrozdziału P1 niniejszej monografii oraz podrozdziału D3 monografii [5/3]. Z kolei niektórzy dzisiejsi obserwatorzy UFO, być może również właśnie z powodu owego wyglądu sugerują, iż wehikuły te są stworzeniami, rozmnażanymi lub hodowanymi jak zwierzęta, nie zaś budowanymi w fabrykach jak maszyny.

H10. Wyjaśnienie Konceptu Dipolarnej Gawitacji dla zjawisk nadprzyrodzonych
Siły grawitacyjne ciasno sprzęgające z sobą obiekty materialne z naszego świata oraz ich przeciw-materialne duplikaty z przeciw-świata wprowadzają unikalny rodzaj oddziaływania pomiędzy obu światami. Oddziaływanie to możnaby zdefiniować w następujący sposób:

"Aktualna konfiguracja przeciw-świata wyznacza przebieg zdarzeń w naszym świecie, podczas gdy zmiany w naszym świecie modyfikują aktualną konfigurację w przeciw-świecie".

Powyższa definicja współdziałania pomiędzy oboma światami będzie dalej określana mianem "hardwarowo/softwarowego mechanizmu zjawisk". Zgodnie z tą definicją wzajemne oddziaływanie pomiędzy naszym światem i przeciw-światem jest odpowiednikiem do wzajemnych oddziaływań zachodzących w tzw. "czasie rzeczywistym" (po angielsku "real-time") pomiedzy numerycznie sterowaną maszyną (t.j. hardware) oraz programem komputerowym (t.j. software). Oczywiście w rzeczywistości to nie wszechświat kopiuje nasze maszyny sterowane numerycznie, a raczej maszyny te imitują w swym działaniu mechanizmy wszechświata. (Staje się tak ponieważ ludzie w swoich działaniach mogą jedynie wykorzystywać rozwiązania jakie już zostały wykorzystane w działaniu wszechświata.)

Jeśli rozpatrzymy maszynę sterowaną numerycznie (hardware), jej działanie reprezentuje zachowanie się materii w naszym świecie. Z drugiej strony komputer i jego program jakie sterują działaniem tej maszyny reprezentują możliwości przeciw-materialnych duplikatów i rejestrów z przeciw-świata. Program ten, aby móc sterować daną maszyną, musi zawierać numeryczne modele (kopie) wszystkich głównych podzespołów danej maszyny. To z kolei oznacza, że program ten musi opisywać dla każdej wykonawczej części danej maszyny jej aktualny stan, poprzednie pozycje, przyszłe cele, możliwości ruchowe, oraz ograniczenia. Kiedy cały system złożony z programu, komputera i maszyny zostaje uruchomiony, sygnały sterujące pochodzące z programu powodują określone działania maszyny. Jednakże każda zmiana (działanie) maszyny musi być obserwowana przez program jaki zostaje uaktualizowany zgodnie z wynikami tej akcji. Potem zaś, uaktualizowany program powoduje następną akcję, itp. Kontynuacja powyższych oddziaływań pomiędzy programem i maszyną prowadzi do zrealizowania wymaganej sekwencji działań maszyny. Działania te stanowią dokładne odzwierciedlenie poleceń opisanych w programie. W taki sam sposób jak owa maszyna oraz jej program sterujący oddziaływują z sobą, również nasz świat oddziaływuje z przeciw-światem.

Powyższy hardwarowo/softwarowy mechanizm zjawisk stanowi klucz do naszego zrozumienia Konceptu Dipolarnej Grawitacji oraz wyjaśnień wynikających z tego konceptu. Istnieją liczne konsekwencje tego mechanizmu, wyjaśnianie których będzie kontynuowane. Jednym z fundamentalnych konsekwencji jest że przeciw świat musi wykazywać wszystkie atrybuty systemów komputerowych (t.j. komputara i jego programów) pracujących w czasie-rzeczywistym. Stąd rejestry każdego obiektu materialnego, zawarte w owym przeciw świecie muszą zachowywać się jak programy sterujące dla maszyn sterowanych komputerowo. Owe rejestry muszą więc również zawierać wszelkie dane o historii, stanie obecnym, oraz przyszłych celach obiektu jaki one opisują. W ten sposób formują one rodzaj "modelu softwarowego" danego obiektu, jaki może zostać przeglądnięty za pośrednictwem ESP, snów, hipnozy, itp. - patrz podrozdział H4. Dane zawarte w tym "modelu" muszą w jakiś sposób być gromadzone (t.j. rejestrowane w chwili gdy się realizują), przechowywane, oraz przetwarzane. To z kolei oznacza że przeciw-świat jako całość musi dodatkowo wykazywać możliwości "naturalnego komputera", włączając w to nie tylko zdolność do odczytywania, przechowywania i udostępniania danych, ale także zdolność do ich przetwarzania (t.j. do myślenia).

Zasada na jakiej nasz świat oddziaływuje z przeciw-światem za pośrednictwem opisanego tu modelu hardwarowo-softwarowego, stwarza dwie różne możliwości wprowadzania zmian w naszym świecie, t.j. w sposób "fizyczny" oraz "telekinetyczny". Sposoby te szczegółowo opisano już w podrozdziale J2.2, jednakże dla konsystencji prezentacji zostaną one tutaj krótko podsumowane. Fizyczny sposób wprowadzania zmian do naszego świata jest doskonale nam znany i polega na wymuszaniu działań otaczających nas obiektów poprzez oddziaływanie na nie siłą fizyczną. Sposób ten wymaga wykonania określonej pracy oraz zużycia określonej energii. W poprzednim przykładzie maszyny sterowanej numerycznie, ten "fizyczny" sposób byłby odpowiednikim ręcznego przemieszczania określonych części maszyny. Telekinetyczny sposób wprowadzania zmian do naszego świata polega na zmianie konfiguracji w przeciw świecie. To z kolei powoduje somoczynne wyzwalanie się zmian w naszym świecie powodowane jego koniecznością do dokładnego odzwierciedlenia aktualnego stanu przeciw świata (wynikającą z dipolarnej grawitacji). Aby opisać to bardziej obrazowo, w działaniach telekinetycznych, zamiast obiekty z naszego świata, zmieniane są ich duplikaty z przeciw świata. Jednakże ponieważ owe duplikaty zespolone są z rzeczywistymi obiektami za pośrednictwem sił grawitacyjnych, każda ich zmiana zostaje natychmiast odzwierciedlona na ich fizycznych odpowiednikach. W poprzedniej analogii maszyny sterowanej numerycznie takie telekinetyczne działania polegałyby na wprowadzeniu zmian do programu sterującego, co z kolei powodowałoby natychmiastowe zmiany w maszynie sterowanej tym programem.

Własności telekinetycznego sposobu wprowadzania zmian do naszego świata opisanego powyżej ujawniają, że nasza cywilizacja już od dawna zakumulowała różnorodne obserwacje jakie stanowią manifestacje praktycznego wykorzystania tej zdolności. Przykładowo większość tak zwanych cudów i magii oraz opowieści o duchach w praktyce ograniczają się właśnie do obserwacji zjawisk zaindukowanych w taki właśnie sposób. Przypadki telekinezy, psychokinezy, oraz lewitacji zaliczane mogą być do tej samej kategorii. Ponadto, idea teleportacji zdaje się być przyszłościową wizją napędu wykorzystującego tą zasadę. Niektóre obserwacje nie tylko ujawniają samo zjawisko oddziaływania telekinetycznego, ale także jego efekty uboczne, jakie omówione już były w podrozdziale J2.2 oraz dodatkowo wyjaśnione zostaną w dalszej części tego podrozdziału. Jednym z tych efektów jest pochłanianie lub wydzielanie znacznych ilości energii cieplnej (patrz tzw. Postulat Wymiany Energii Cieplnej z Otoczeniem). Dla przykładu, znane są raporty o uprawiaczach Joga którzy potrafią zmniejszyć temperaturę swego ciała, lub też o ludziach którzy się samospalają (po angielsku "Spontaneous Human Combustion" - patrz podrozdział H7) "wewnętrznym ogniem" zainicjowanym przez niezwykle silne napięcie psychiczne (stare ludowe wierzenie polskie głosi że zainicjowanie takiego ognia może nastąpić gdy osoba z poważnym problemem upija się umożliwiając temu problemowi niekontrolowane "rezonowanie" w jego/jej umyśle; wierzenie to zdaje się zresztą być poparte przypadkiem opisanym na stronach 65 i 66 książki [1H10] William'a R. Corliss'a, "Incredible Life: a Handbook of Biological Mysteries", Source Book Project (P.O. Box 107, Glen Arm, MD 21057, USA) April 1981, ISBN 0-915554-07-0).

Oddziaływanie na obiekty materialne za pośrednictwem metody telekinetycznej (przemieszczanie tych obiektów, zmiana ich kształtu, własności, składu, itp.) nie wymaga dostarczenia żadnej energii przez osobę lub urządzenie jakie realizuje dane oddziaływanie. Wynika to z faktu że w przeciw-świecie nie istnieje tarcie ani inercja. Jednakże materialna część obiektu jaka w naszym świecie musi podążać za zmianami swojego przeciw-materialnego duplikatu musi konsumować energię, jako że w naszym świecie Zasada Zachowania Energii zawsze musi zostać spełniona. Stąd, owa energia konsumowana w naszym świecie musi zostać samoczynnie pozyskana z otoczenia obiektu manipulowanego w ten sposób. Jedyna forma energii dostępna do takiego pozyskania jest energia termiczna (cieplna) zawsze obecna w otoczeniu. Stąd telekinetyczny sposób manipulowania obiektami materialnymi musi powodować albo pozyskiwanie energii termicznej z otoczenia (jeśli działania telekinetyczne skierowane są przeciwko siłom zewnętrznym) lub też wytwarzanie energii cieplnej (jeśli działania telekinetyczne są zgodne z siłami zewnętrznymi). Niniejszy postulat nazywamy "Postulatem Wymiany Energii Cieplnej" z otoczeniem przez obiekty materialne manipulowane telekinetycznie. Efektem jego działania są zmiany temperatury otoczenia towarzyszące wszelkiej pracy telekinetycznej następującej w naszym świecie, a także produkowanie "jarzenia pochłaniania" lub "jarzenia wydzielania" przez powierzchnię obiektów manipulowanych telekinetycznie - po szczegóły patrz podrozdział J2.2.1. Postulat ten stosuje się do wszystkich zjawisk telekinetycznych (paranormalnych) odnoszących się do obiektów materialnych jakie wpływają na Zasadę Zachowania Energii, takich jak np. telekinezy, lewitacji, niektórych działań Jogów, itp. (Zauważ też, że ta zdolność pracy telekinetycznej do ochładzania otoczenia powoduje że telekineza jest zjawiskiem reprezentującym odwrotność tarcia, t.j. konsumuje ona ciepło aby produkować ruch; tarcie powodowało produkowanie ciepła połączone z konsumowaniem ruchu.)

Oczywiście dualność wszechświata (tzn. współistnienie świata materialnego i świata przeciw-materialnego) powoduje że działanie opisanego tu postulatu jest bardziej kompleksowe niż to daje się wyjaśnić na obecnym poziomie naszej wiedzy. Wynika to bowiem z faktu iż postulat ten ogranicza swe działanie wyłącznie do naszego świata i wcale nie obowiązuje dla zjawisk zachodzących w przeciw-świecie (t.j. zjawisk sprowadzających się do zmian stanu energetycznego duplikatow przeciw-materialnych). W odniesieniu więc do obiektów w stosunku do których nasza nauka nie ma jeszcze pojęcia czy są one wykonane z materii czy też z przeciw-materii (np. takich jak cząsteczki elementarne - włączając w to elektrony) działanie tego postulatu musi zostać dopiero określone w efekcie dalszych badań. Warto tu też dodać, że w niektórych przypadkach brak odnotowywalnych efektów działania tego postulatu może również służyć jako podstawa do zakwalifikowania danego zjawiska lub obiektu jako przynależnego do przeciw-świata.

Postulat Wymiany Energii Cieplnej z otoczeniem przez obiekty materialne poddane manipulacji telekinetycznej powoduje że istnienie przeciw-świata staje się możliwe do prostego udowodnienia w sposób eksperymentalny. Wynika to z faktu że obiekty takie muszą wytwarzać subtelne światło, jakie autor nazywa "jarzeniem pochłaniania" lub "jarzeniem wydzielania" - patrz jego opisy w podrozdziale J2.2.1. Jednym więc z najprostszych sposobów eksperymentalnego dowiedzenia że Koncept Dipolarnej Grawitacji jest poprawny oraz że przeciw-świat faktycznie istnieje, polega jedynie na zarejestrowaniu że owo "jarzenie pochłaniania" jest faktyczne wytwarzane - patrz rysunki J1 i J2, oraz opisy z podrozdziału J2.3.

Oczywiście już obecnie zgromadzony został cały szereg różnych dowodów oraz obserwacji empirycznych jakie również potwierdzają zachodzenie zjawisk paranormalnych zgodne z Konceptem Dipolarnej Grawitacji. Przeglądnijmy teraz pokrótce niektóre z nich.

#1H10. Większość zjawisk paranormalnych wpływa na poziom energii termicznej zawartej w otoczeniu. Stąd wypełniają one Postulat Wymiany Energii Cieplnej z otoczeniem. Dla przykładu, jest szeroko znanym faktem że zjawisko zwane "poltergizm" (t.j. "latanie" sprzętów domowych w obecności dziewczyny we wieku pokwitania) zmniejsza temperaturę pomieszczenia niemalże do poziomu zamarzania. Z kolei samospalanie się osób (t.j. "Spontaneous Human Combustion") prowadzi do wytwarzania ogromnych ilości ciepła które może nawet nadtapiać kamienne podłogi.

#2H10. Istnieją już liczne fotografie jakie uchwyciły wyraźne "świecenie pochłaniania" przy powierzchni przedmiotów przemieszczanych telekinetycznie. Przykłady takich fotografii, zreprodukowane z powszechnie dostępnych książek, przytoczone zostały na rysunkach J1 i J2.

#3H10. W przypadkach ekstremalnie intensywnych zjawisk paranormalnych świecenie pochłaniania może być tak znaczne, że daje się odnotować gołym okiem. Przykład takiego przypadku opisany został w na stronie 32 książki [2H4] pióra David'a St. Clair, "Psychic Healers" (Bantam Books, NY,1979, ISBN 0 553 02056 0). Oto odpowiedni cytat z tej książki w jakim jej autor opisuje efekty telekinetycznego uzdrawiania swego przyjaciela, dokonywanego przez amerykańskiego uzdrowiciela zwanego Cassidy:

"Widziałem już wiele miejsc 'psychicznych' oraz cały szereg 'psychicznych' zjawisk, jednakże nie byłem przygotowany aby zobaczyć strumień światła biegnący w dół ręki Cassidy'ego i rozlewający się po ciele mojego przyjaciela. Nie byłem przygotowany aby zobaczyć jego ciało rozbłyskujące światłem jak biała rura neonówki i pozostawania w tym jarzeniu podczas gdy ja przecierałem swoje oczy, rozglądając się naokoło pokoju aby zobaczyć czy inne przedmioty też się świecą." (W oryginale angielskojęzycznym: "I have been in many 'psychic' places and seen many 'psychic' things, but I was not prepared to see a current of light run down Cassidy's arm and into my friend's body. I was not prepared to see his body light up like a white neon tube and stay that way while I rubbed my eyes, glanced around the room to see if other things were glowing").

Warto tu dodać, że także nasz uzdrowiciel, Wojciech Godziszewski z Dobrej Szczecińskiej, wywołuje u niektórych pacjentów pojawianie się plamki światła na ich skroni.

#4H10. W książce [2H10] pióra C. S. Wong, "A Cycle of Chinese Festivities", Malaysia Publishing House Limited, Singapore, 1967, na stronie 146 opisany jest pokaz chińskiego magika o nazwisku Chou Sheng, jaki nastąpił w nocy 15-go dnia 8-go miesiąca roku 830 A.D. - t.j. w czasach gdy ludzie nie znali elektryczności, stąd jedynym źródłem silnego sztucznego światła podobnego do tego wydzielanego przez Księżyc było jarzenie pochłaniania (tak na marginesie, to w opartym na cyklu księżycowym kalendarzu chińskim noc 15-go dnia w ich 8-mym miesiącu słynna jest z najsilniejszego w całym roku światła księżycowego). Magik ten poinformował swoich widzów że potrafi on złapać Księżyc, zaś po wyproszeniu ich z pokoju faktycznie ukrył pod swoim płaszczem jakiś kształt, jaki po odsłonięciu wydzielał zimne światło we wszystkich atrybutach podobne do "jarzenia pochłaniania". Oto opis jego pokazu, cytowany z omawianej książki [2H10]:

"Chou Seng podniósł potem płaszcz na około cal wysoko i nagle całe pomieszczenie zostało zalane jarzeniem księżycowym, podczas gdy widzowie poczuli zimno przenikające ich mięśnie i kości." (W oryginale angielskojęzycznym: "Chou Seng then raised the coat about an inch hight, and the whole room was flooded with moonlight brightness, with the audience feeling cold in its muscles and bones.")

#5H10. Istnieje też spora liczba obserwacji opisujących tzw. "beaming" ludzi na pokład UFO (t.j. wynoszenie ich za pomocą "promienia podnoszącego" opisanego w podrozdziale J2.5). Jednym z efektów tego "beaming" ("beamowania") jest to, że poddane mu osoby przeżywają sensację utraty znacznych ilości ciepła, manifestującą się poprzez odczucie zimna, szczękanie zębami, mrówki zimna przechodzące po ciele, itp. - patrz ustępy N-44 i N-16 w rozdziale S monografii [3] i [3/2]. Stąd też, zjawiska wykorzystywane przez UFOnautów do zrealizowania takiego "beaming" także spełniają Postulat Wymiany Ciepła z otoczeniem opisany poprzednio. Z drugiej strony, wszelkie inne zjawiska towarzyszące temu "beaming", takie jak silne wydzielanie "świecenia pochłaniania", psychiczne doświadczenia, przenikanie przez obiekty stałe, itp., dokładnie odpowiadają użyciu zaawansowanego systemu napędowego bazującego na zjawisku technicznej telekinezy. Powyższe jest zgodne z Konceptem Dipolarnej Grawitacji i ujawnia że urządzenia wykorzystujące możliwości wynikające z tego konceptu są już eksploatowane przez jakieś cywilizacje pozaziemskie.

H10.1. Telekineza

Jest już oczywiste, że każda możliwość oferowana przez wszechświat, jeśli tylko jest ona wykorzystywalna przez organizmy żyjące, wtedy daje się ją też wykorzystywać na drodze technicznej. Do dzisiaj nasza cywilizacja zbudowała już dziesiątki urządzeń jakie imitują już nam znane funkcje ludzkiego ciała (np. mikrofony, głośniki, kamery wideo, komputery, sztuczne serca, itp.). Dalsze tego typu urządzenia są w procesie realizacji. Ponieważ Koncept Dipolarnej Grawitacji wyjaśnia zasadę ruchu psychokinetycznego (patrz rozdział J), powinniśmy się więc spodziewać, że wkrótce zbudowane będą nawet bardziej zaawansowane urządzenia jakie wykorzystają techniczną wersję tego zjawiska zwaną tutaj telekinezą. Koncept takich urządzeń został wyjaśniony w odrębnych częściach tej monografii (patrz podrozdziały K2 oraz L1).

Terminologia użyta w niniejszej monografii została tak dobrana aby reprezentować sobą pochodzenie danego ruchu telekinetycznego. Stąd termin "psychokineza" przyporządkowany został ruchowi spowodowanemu przez mózg ludzki. Natomiast rodzaj takiego samego ruchu wywoływany w sposób techniczny, t.j. powodowany przez urządzenie techniczne nie zaś przez istotę żyjącą, nazywany jest tutaj "telekinezą". Niezależnie jednak od użycia tych odmiennych terminów dla odróżnienia ludzkiej psychokinezy od technicznej telekinezy, zasada tego zjawiska w obu przypadkach pozostaje bardzo zbliżona. Z Zasady Symetryczności Natury może zostać wydedukowane, że telekineza wynika z wykorzystania własności przeciw-materii zwanej tutaj "samo-mobilnością", jaka jest przeciw-materialną odwrotnością (a także magnetycznym odpowiednikiem) dla mechanicznej inercji. Wyjaśnienie dla pola magnetycznego jako dla strumienia cyrkulującej przeciw-materii sugeruje, że owa samo-mobilność powinna manifestować się podczas przyspieszania lub opóźniania pól magnetycznych.

Wyjaśnienie zasady ruchu telekinetycznego wynikające z Konceptu Dipolarnej Grawitacji stwierdza, że ruch ten jest rezultatem dokonywanego w przeciw-świecie przemieszczenia przeciw-materialnych duplikatów danych obiektów materialnych. Z powodu połączenia siłami grawitacyjnymi owych duplikatów z ich materialnymi odpowiednikami, takie przemieszczenie duplikatów musi powodować również ruch materialnej części danych obiektów. Z uwagi na ową niezwykłą zasadę ruchu telekinetycznego, umożliwia on dokonywanie przemieszczeń jakie w fizycznym świecie nie są możliwe. Ich przykładami może być wzajemne przenikanie się jednych obiektów stałych poprzez inne obiekty stałe bez powodowania uszkodzeń, czy podnoszenie się danego obiektu przez siebie samego (np. rozważ lewitację). Więcej danych na temat ruchu telekinetycznego i zjawiska telekinezy zawartych jest w podrozdziałach J2.2 i L1.

H11. Dlaczego, zgodnie Konceptem Dipolarnej Grawitacji, zjawiska paranormalne muszą wykazywać charakter elektromagnetyczny

Jednym z atrybutów naturalnej ewolucji jest to, że istoty żyjące rozwijają w sobie szeroką gamę organów i zdolności jakie są im potrzebne dla przetrwania. Owe organy i zdolności starają się uczynić możliwie najlepszy użytek z każdej własności natury jaka jest im dostępna, niezależnie czy nosiciel tych organów zdaje sobie sprawę z ich istnienia czy też nie. Stąd też, jeśli nasz wszechświat działa zgodnie z Konceptem Dipolarnej Grawitacji, należy się spodziewać, że ludzie (a także niektóre zwierzęta), już rozwinęli w sobie zmysły (np. trzecie oko) jakie umożliwiają im dostęp do przeciw-świata, a także rozwinęli organy (np. szyszynka - pineal gland) jakie umożliwiają im wprowadzanie zmian do konfiguracji tamtego świata. I faktycznie ludzie są w stanie powodować zjawiska, zwane "paranormalnymi", jakie mieszczą się w definicji oddziaływania z przeciw-światem.

Z punktu widzenia Konceptu Dipolarnej Grawitacji, wszystkie paranormalne zjawiska powodowane przez ludzi mogą być zaklasyfikowane do dwóch kategorii, t.j. (1) odczytywania informacji zawartych w przeciw-świecie, oraz (2) zmiany konfiguracji w przeciw świecie. Do pierwszej kategorii odczytywania informacji zawartych w przeciw-świecie zaliczone mogą zostać takie zjawiska jak: przewidywanie przyszłości, telepatia, radiestezja, diagnozowanie chorób (np. rozważ zdolności Edgar'a Cayce (1877   1945), fundatora słynnej "Edgar Cayce Foundation" z Phoenix'a w Arizonie, USA   patrz książka [2H4] strony 297 317), itp. Do drugiej kategorii (zmieniania konfiguracji przeciw świata) zaliczone mogą być takie zjawiska jak: psychokineza, zginanie obiektów (np. łyżek) za pomocą umysłu (Uri Geller), zginanie V-kształtnej różdżki radiestezyjnej przez poszukiwaczy wody, uzdrawianie, lewitacja, itp.

Koncept Dipolarnej Grawitacji definiuje zjawiska paranormalne jako efekty różnorodnych oddziaływań z przeciw-materią zawartą w przeciw świecie. Z drugiej strony, wnioskiem podrozdziału H9 było że nazwa "zjawiska elektromagnetyczne" przyporządkowana została fizykalnym manifestacjom różnorodnych zachowań tej samej przeciw-materii. Połączenie więc razem obu tych stwierdzeń prowadzi do generalnego wniosku jaki można wyrazić następującymi słowami:

"zjawiska paranormalne oraz zjawiska magnetyczne i elektryczne są sobie pokrewne, jako że wszystkie one są manifestacjami oddziaływań zachodzących pomiędzy materią i przeciw-materią". Ten sam wniosek może też być wyrażony w odmiennej formie, t.j.:

"zjawiska paranormalne wywodzą się z różnorodnych zachowań przeciw-materii; fizyczne manifestacje tych zachowań odnotowywalne są pod nazwą zjawisk magnetycznych i elektrycznych".

Powyższe stwierdzenie posiada wiele różnorodnych implikacji praktycznych. Przykładowo uzmysławia ono, że wykrywanie zjawisk paranormalnych może nastąpić na zasadzie magnetycznej lub elektrycznej (np. poprzez użycie magnetycznych urządzeń rejestrujących), że niektóre zjawiska magnetyczne lub elektryczne mogą powodować efekty paranormalne, że niektóre zjawiska paranormalne mogą prowadzić do efektów magnetycznych lub elektrycznych, że oddziaływania magnetyczne lub elektryczne mogą zakłócać efekty paranormalne, że zjawiska paranormalne mogą powodować zakłócanie zjawisk magnetycznych lub elektrycznych, itp.

Istnieje spora liczba obserwacji empirycznych jakie już obecnie potwierdzają powyższy generalny wniosek. Przeglądnijmy teraz kilka przykładów takich obserwacji:

#1H11. Profesor Janusz Sławiński z WSP w Krakowie dokonał serii eksperymentów ukierunkowanych na zarejestrowanie i zmierzenie impulsu promieniowania elektromagnetycznego popularnie nazywanego "błysk śmierci" (po angielsku "Death Flash"). Impuls ten wydzielany jest przez wszystkie organizmy żywe w momencie ich śmierci. Niektóre znaleziska dotyczące "błysku śmierci" publikowane były w [1H11] OMNI magazynie, Vol.8, No.3, December 1985, strona 115. Powinno tu być podkreślone, że dla Konceptu Dipolarnej Grawitacji "błysk śmierci" reprezentuje zafalowanie się przeciw-materii spowodowane przez oddzielanie się rejestrów od przeciw-materialnych duplikatów umierających organizmów. Religie opisują takie oddzielanie się jako ulatywanie duszy z ciała. Ponieważ każdy ruch przeciw-materii manifestuje się w formie pola elektromagnetycznego, stąd również powyższe oddzielanie się musi być rejestrowalne w formie błysku elektromagnetycznego - patrz też obserwacja #2H4 z końca podrozdziału H4.