Səməd Şıxı atilan bir daş

83 
 
Mağazadan  aldığı  kitabların  yazarların  tanımayırdı. 
əsərlərinə nədə ki, adına rast gəlməmiĢdi. 
Kitabın  adı  xoĢuna  gəldiyi  üçün  seçmiĢdi.  Kitab  bir 
çobanın  xəyallarının  dalına  düĢərək  zəngin  olma  arzusu 
ilə  səhralara  düĢməsindən  bəhs  edir.  Kitab  RövĢənə 
maraqlı  gəlir,  oxumağa  baĢlayıb  və  gecə  saat  on  iki  də 
artıq  gec  olduğun  və  hələ  də  Ģam  etmədiyin  fərqinə 
varınca  kitabı  yarımçıq  saxlamalı  olancayadək  davam 
edir.  
AxĢam  yeməki  yemədən  öz  yatağında  ilk  dəfə  olaraq 
yatdı.  Səhərisi  günortayacan  yatan  RövĢən  günorta  saat 
birdə ayılır. Ayılanda qarnının qurultusunun fərqinə varır. 
Mətbəxə keçərək çayın altın yandıraraq, Ģkafdan makaron 
götürüb  suda  qaynadır.  Makaronun  qaynamasın 
gözləyənəcən hamama girərək çimir.  
Universitetin  baĢladığı  gün  gəlib  çatmıĢdı.  RövĢən 
səhər  tezdən  qalxaraq  hazırlaĢıb  yola  düĢdü.  Onunla 
bərabər  həmin  binadan  körpə  uĢaqlar  və  gənclərdə 
düĢürdü.  Böyük  ehtimal  onlarda  məktəbə,  univestitetə 
gedirdilər.  RövĢən  universtitetinin  yanından  keçən 
avtobusa  mindi.  Dərs  gününün  olduğunu  nəzərə  alsaq 
insan  sıxlığı  elə  də  çox  deyildi.  Universitetə  çatanda 
avtobusdan düĢdü. Universitetini Orxanın göstərməsindən 
sonra bir dəfə də özü gəlib görmüĢdü.  
Qapının ağzı insanlarla dolu idi. açılıĢ üçün universitet 
rəhbərliyi  çıxıĢ  edir,  dərs  ilində  tələbələrə  uğurlar 
arzulayır  daha  sonra  isə  siyahı  ilə  hər  kəsi  çağırırdılar. 
Tələbələr onların dedikləri otaqlara doğru gedir, yolda bir 
– birlərindən hansı qrup olduğların soruĢurdular.  
RövĢən müəllimin ona dediyi otaqda gəlib oturdu.  
Otaq  geniĢ  idi.  partaların  yarısından  çoxu  dolu  idi. 
TanıĢ  olmadığı  bir  oğlanın  yanında  icazə  alaraq  əyləĢdi. 
SalamlaĢıb,  tanıĢ  olandan  sonra  məlum  oldu  ki,  adı 
Fəriddi.  UĢaqların  hamısının  əyləĢməsindən  sonra  içəri 
müəllim  girdi.  Özünü  tanıdandan  sonra  əyləĢib  uĢaqları 
yeni dərs ili üçün uğurlar arzuladı.  

---

84 
 
Müəllim  yaĢını  biraz  atdamıĢ  buna  baxmayaq  hələ  də 
cavan  qalmağı  bacaran  düz  qamətli  bir  qadın  idi.  Adı 
Arzu  olan  müəllim  onlara  ali  riyaziyyat  dərsi  deyəcəkdi. 
DanıĢığından  onun  mehriban,  danıĢarkən  uĢağın  üstünə 
qıĢqıran  deyildə,  onunla  xoĢ  rəftar  edən  biri  olduğu 
anlaĢılırdı.  
Birinci dərsin sonunda  müəllim sağollaĢıb çıxdı. Bir  – 
birlərinə  baxan  uĢaqlar  axırda  dözməyib  dilləndilər,  tanıĢ 
olaraq öz adların deyir, özlərin təqdim edirdilər. Qızların 
öz aralarında baĢ verən tanıĢması tez bir zamanda bitmiĢ, 
qaynamıĢdılar.  RövĢən  yanında  əyləĢdiyi  Fəridlə  söhbət 
etməyə baĢladı. Ailəsi ilə bərabər Bakıda yaĢadığını, əslən 
isə  rayondan  olduğun,  imtahanda  topladığı  balı  və  özü 
haqqda  biraz  danıĢdı.  RövĢəndə  onun  dediklərinə  cavab 
olaraq  rayondan  gəldiyini,  burada  kirayə  qaldığını, 
imtahan göstəricisini dedi.  
Dərsin  sonunda  isə  uĢaqlar  toplaĢaraq  ilk  günün  və 
tanıĢ  olmalarının  Ģərəfinə  bir  kafeyə  getmələrini  təklif 
elədilər. Ġçlərindən bir uĢağın öz kafelərinin olduğunu hər 
kəsidə  ora  dəvət  etdiyini  dedikdən  sonra  razılaĢıb  ora 
getdilər.  Kafedə  oturduqdan  sonra  sıra  ilə  hər  kəs  özü 
haqqında  qısa  çıxıĢ  elədilər.  DanıĢıqdan  sonra  sağollaĢıb 
dağılıĢdılar.  RövĢən  Fəriddən  metroya  necə  gedəcəyini 
soruĢdu. Bakıda hələ təzə olduğumu, çox yeri bilmədiyini 
dedikdən  sonra  Fərid  ona  o  zaman  gəl  Ģəhəri  tanıĢ  edim, 
həmdə  biraz  gəzək  dedikdən  sonra  onlar  dənizkənarına 
gəldilər.  Bulvarda  gəzdikdən  sonra  Ģəhərin  görməli 
yerlərinə  apararaq  onların  adlarını,  bildiyi  qədərdə 
tarixçəsini deməyə çalıĢdı.  
Günün  batmasına  az  qalmıĢ,  Fərid  onu  evinə  ötürüb, 
geri döndü.  
Evə  girib,  çayın  altın  yandırdı.  Özü  üçün  çay  süzüb, 
TV  –  nin  qarĢısında  əyləĢərək  günün  necə  keçdiyin 
dəyərləndirməyə  baĢladı.  Saat  on  olardı  ki,  Gülnaz  zəng 
elədi.  Anası  ilə  elədiyi  söhbət  on  dəqiqə  çəkdi.  ona 

---

85 
 
universitetindən, 
dostlarından 
danıĢdı, 
anası 
ilə 
danıĢandan sonra Nərgizlə danıĢdı.  
 
On dördöncü hissə 
 
Nərgiz  səhər  tezdən  qalxıb  anasını  çağırır.  Gülnaz 
Nərgizin  səsinə  gəlir  onu  çölə  çıxartır.  Əlini  yumağa 
kömək  elədikdən  sonra  süfrədə  əyləĢdirdi.  Hər  ikisinin 
fikri  Bakıya  gedən  RövĢənin  yanında  idi.  görəsən  necə 
yatıb?  Üstü  açıqmı  qalıb?  Yemək  biĢirə  bilibmi?  Acmı 
qalıb? Paltarnı kim yuyur, kim ütüləyir?  
Anasının danıĢmadığını  və ona yemək vemədiyin hiss 
edib, onun RövĢəni düĢündüyün biləndən sonra -  Məndə 
darıxıram. Bəzən kaĢ getməsəydi deyirəm. – Nərgiz dedi.  
Nərgizin sözündən sonra ayılan Gülnaz – hə. Nə olub, 
dedi.  
-Ġlk gündən beləsən, hələ dörd – beĢ il görməyəcəksən.  
-Demə  ee,  qızım.  Göndərdim  nə  olsun.  Ürəyimin  bir 
parçası qalıb orada. Görəsən nə edir? Nə yeyir?  
-Zəng elə danıĢaq. 
-Birazdan zəng edərəm. Bəlkə hələ qalxmayıb.  
-Arada  gedərsən.  Mən  nənənin  yanında  qalaram.  – 
Nərgiz dedi.  
-Biraz vaxt keçsin hələ. Baban maĢını satsın, ikimizdə 
gedərik.  
-Bakıya getmək isttəməyirəm.  
-Niyə? QardaĢını görmək istəməyirsən?  
-Bakıda  bir  dəfə  kor  olduğumu  təsdiqləyib  gəlmiĢəm. 
Bunu birdə eləmək istəməyirəm. 
Gülnaz  Nərgizin  yanına  gələrək  onu  qucaqlayıb  – 
allaha Ģükr eləmək lazımdı.  
-Nəyə görə? – Nərgiz anasının sözün kəsərək deyir.  
-Səni bizə bağıĢladığı üçün. Ya gözün deyil, canından 
olsa idin. O, zaman nə olacaqdı.  

---