Səməd Şıxı atilan bir daş

107 
 
filmlərin  maraqlı  olduğun  deyərək  filmi  ona  o,  qədər 
tərifləmiĢdi ki, RöĢəndə film təcrübəsi yaranmıĢdı.  
Film,  qorxulu  film  idi.  BaĢlayan  andan  qorxulu 
kadrlarda insanın tüklərin ürpədirdi. RöĢən bəzi yerlərində 
qorxsa  da  bunu  Dənizə  bildirməmək  üçün  özünü  sıxırdı. 
Bu  rayonda  nənəsinin  ona  danıĢdığı  divin  nağılı  deyildi. 
Bu  baĢqa  cürə  idi.  Buradakıları  görür  və  onların  gerçək 
həyatda olmasına da ehtimal gətirirdi.  
Filmin  qorxulu  anlarından  birində  RöĢən  qolunun 
sıxıldığın  hiss  elədi.  Özünü  tərpəzmədən  qoluna  doğru 
boylandı. Dəniz qorxudan onun qolunu sıxırdı. Dənizin əli 
onun qolunu ağrıtsada bu onun xoĢuna gəlirdi. Bu Dənizin 
onda  yaratdığı  güvən  hissi  idi.  Güvənməsə  idi,  ona 
sığılmazdı.  
Filmin  ortasında  RöĢənin  qolundan  tutduğun  görüb, 
çəkinərək qolunu geri çəkdi.  
Film  bitir  və  çölə  çıxırlar.  Dəniz  filmi  bəyənib, 
bəyənmədiyin soruĢanda RöĢən etiraf edərək qorxduğunu 
boynuna  alır.  Dənizdə  gülərək  hə,  qorxulu  idi. 
Qorxmamaq mümkün deyildi – dedi.  
Çölə çıxıb, nə etsinlər deyə düĢünərək Ģəhəri gəzməyə 
baĢladılar.  Dəniz  sıxıldığının  fərqinə  varıb,  evə  getmək 
istədiyin  deyəndə  RöĢən  razılaĢır.  Yolda  niyə  deyə 
bilmədiyin  düĢünərkən  uĢaqların  dediyi  sözləri  xatırlayır. 
Onu çağır, gözünün içinə bax və dərindən nəfəs alaraq de, 
ən əsasıda sonra nəfəsi burax. 
-Dəniz. 
-Bəli. 
-Səndən xoĢum  gəlir. – söz ağzından  necə çıxdısa özü 
belə anlamadı.  
-Necə?  –  Dəniz  gözlədiyi  bu  sözü  gözləmədiyi  anda 
eĢidəndə gözləmədiyi kimi hiss yaĢadı. 
-ġeyy,  səni  ilk  gördüyüm  gündən  bunu  demək 
istəyirəm,  sadəcə  fürsət  əldə  edə  bilmirəm.  Bunu  füsət 
deməyəkdə ürək edə bilmirdim. 

---

108 
 
-Hmm, ona görə sabahdan bəri dənizdə gəmiləri batan 
adam kimi burnun yerlə gedir? 
Dənizin zarafatı onda rahatlıq yaratdı.  
-Düzün  demək  lazımdırsa  bu  dəqiqə  səndən  Ģillə  alıb, 
sənin  qaçaraq  uzaqlaĢmağını  və  mənim  burada  özümü 
söyərək evə getməyimi gözləyirdim. 
-Deyəsən səni təəssüfləndirdim. 
-Biraz. 
-FikirləĢməyim lazımdı.  
-Nəyi? 
-Səni,  bizi,  birlikdə  gələcəyimizi.  Çünki,  mən  əmin 
olmaq  istəyirəm  ki,  sən  mənlə  gönül  əyləndirib  sabahda 
getməyəcəksən.  
-Səncə, mən hansın düĢürəm. 
-Bilmirəm. Sadəcə fikirləĢib qumar oynayacam. Ya hə 
ya  ya  yox  deyəcəm.  Hə  desəm,  qumarın  nəticəsin 
gözləyəcəm,  yox  desəm  də  qorxduğumu  etiraf  edib  geri 
çəkiləcəm.  
-FikirləĢməyin yəqin illər almaz. 
-Sabah. Dərsin sonunda. 
-YaxĢı. Gözləyəcəm. – RöĢən dedi. 
-Bu  gün  danıĢığmız  burda  yekunlaĢsın.  Gecə 
fikirləĢmək istəyirəm. Ġnternetə də az girəcəm. 
-Necə istəyirsənsə.  
-YaxĢı. 
-YaxĢı. 
Nərgiz dedi: 
-Mən indi evə gedim, sabah danıĢarıq.  
-YaxĢı.  
-YaxĢı. 
RöĢən  telefonun  çıxartaraq  Ceyhun,  Fərid,  Arifin 
olduğu  qrupa  mesaj  yazaraq  olanları  danıĢdı.  Birisi  razı 
olacağın,  digəri 
fikirləĢmək 
istəməyinin 
əslində 
gözləmədiyin və sənə anidən yox demək istəmədiyi üçün 
sabah deyərəm dediyin, digəri isə naz elədiyin dedi.  

---

109 
 
RöĢən avtobusa minərək evə getdi. Anası evdə olduğu 
üçün  açarı  götürməmiĢdi.  Qapını  döydü.  Anası  qapını 
açaraq, salamlayıb  içəri  aldı.  Evdən  qəĢəng  qoxu  gəlirdi. 
Deyəsən Gülnaz ona yarpaq dolması hazırlamıĢdı.  
Ġçəri girəndə Nərgizin kresloda oturub TV – də mahnı 
dinlədiyin,  babasının  isə  onu  seyr  etdiyin  gördü.  Salam 
deyərək içəri keçib, Nərgizin yanında əyləĢdi.  
Fariz  gününün  necə  keçdiyin  soruĢdu,  dərslərini  həll 
edə  bildiyin  soruĢandan  sonra  Gülnazın  yemək  hazırdı 
sözündən sonra stol ətrafında əyləĢdilər.  
TV  –  də  Farizin  seçimi  ilə  xalq  mahnısı  ifasında 
yemək yedilər.  
RöĢən  bütün  gecəni  yata  bilməmiĢdi.  Görəsən  nə 
deyəcəkdi?  hə  deyərsə  necə  olacaqdı.  Onunla  ayaqlaĢa 
biləcəkdimi? Ya ailəsi necə qarĢılayacaqdı, onu? – sulları 
beynindən  atıb  yatmaq  istəsə  də  bu  alınmayırdı.  Bu  hiss 
deyəsən bir neçə dəfə yaĢamıĢdı. Nərgizin baĢına gətirdiyi 
o  hadisə,  atasının  ölümü,  universitetə  qəbul  axĢamı. 
Görəsən  bu  necə  olacaqdı?  Hesab  iki  –  bir  idi.  Bunuda 
qazanardısa hesab bərabər olacaqdı. 
Səhər  özündən  asılı  olmadan  erkən  qalxmıĢdı.  Səhər 
yeməyini  belə  ayaq  üstü  edərək,  universitetə  getdi. 
Dənizin  ona  cavabımı  özüm  deyənəcən  mesaj  yazma 
dediyi  üzündən  RöĢəndə  mesaj  yaza  bilməyirdi. 
Universitetin  bütün  mərtəblərini  gəzərək  onu  axtarmağa 
baĢladı.  
“Ola  bilsin  gəlməyib”  deyərək  kitabxanaya  qalxdı. 
Ceyhunun  zəng  vuraraq  həyətə  düĢməsini  istəyəndən 
sonra  həyətə  düĢdü.  Zəngə  qədər  həyətdə  onlarla  oturdu. 
Zəng vurulub otağa girəndə isə onun həmən yerdə oturub 
həmən qızlada söhbət etdiyin görəndə nə ara içəri girdi bu 
qız deyə öz – özünə düĢündü.  
Dərsi yarıbaĢla dinləyərək çölə çıxanda Dənizin yanına 
getməyə  çəkinsədə  onun  RöĢənə  baxıb  gülümsədiyin 
görəndə yaxınlaĢıb salam verdi. 
-Necəsən? – Dəniz dedi. 

---

110 
 
-Yuxusuz. 
-Niyə? 
-FikirləĢirdim.  
-Mənim  yerimə  sən  fikirləĢmisən  desənə.  –  Dəniz 
diĢini ağardaraq güldü. 
-Sən düĢünməmisən? 
-Sən həqqi çox safsan. 
-Niyəki?  –  RöĢənin  üzündə  yaranan  görünüĢ  onu  bu 
sözdən necə təsirləndiyin açıq göstərirdi. 
-Həqiqətən,  anlamadın  ki,  mən  dünən  sənə  onsuz  hə 
demiĢəm? 
-Dedin ki? mən niyə bilmirəm? 
-Deyirəm axı, safsan. 
-Yəni, mən bütün gecəni boĢ yerə özümü yedim? 
-Ehh, olacaq biraz.  
-Niyə  uzatdın  o  zaman?  –  RöĢən  sataĢarmıĢ  kimi  söz 
atdı. 
-Bilmirəm. Nəsə həmən demək istəmədim. 
-Elə olsun, ödəĢərik. 
Dənizin  üzündə  yaranan  utanğaclıq  yanaqların  və 
qulaqların qızartmıĢdı. 
-Ġndi biz, yəni sənlə mən sevgiliyik? 
-Hə.  
-Bu günü heç zaman unutmayacam.  
-Səni sevməkdən heç zaman dönməyəcəm.  
-Səni sevməkdən baĢqa heç bir Ģey eləməyəcəm. 
-Səni bir ömür sevəcəm. 
-Səni səndən də çox sevəcəm. 
-Səni səhradakı bir damcı su qədər çox sevəcəm. 
-Yanında olduğum dəqiqələrin bitməməsi üçün hər gün 
dua edəcəm. 
-Bütün 
günü  sənə  inanacam.  Bundan  sonra 
tanrıçamsan.  
-Bundan sonra yalnız sənin üçün dünyanı var edəcəm.  
 
 

---